Netgedichten over ouders

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 382):

een overbodig mens

onder de bleke hemel
een overbodig mens
slaapwandelt door lege straten

een verkleumd talmend hart
leeg omhulsel in de onbewoonbare
wereld een niemandsland

niet bestemd om te leven
de tijd met ballast beladen
achter ramen zonder uitzicht

een overbodig mens
te laat voor spijt
te laat om weg te sluipen

nu weet zij
dat hij het kind uitkoos
om hem te herbergen

tegen de zwarte achtergrond
van de wegsijpelende dood
vinden tranen geen uitweg

zij denkt dat liefde misschien
het meest aanwezig is
als zij er niet is