biografie: Adriaan Morriën
Adriaan Morriën [1912 - 2002]
Adriaan Morriën werd in 1912 geboren in Velsen. Hij studeerde Frans en werkte tot 1941 als leraar. In 1939 debuteerde hij met de dichtbundel Hartslag, met als thema de verhouding tussen man, vrouw en kind.
Vanaf 1945 wijdde Morriën zich volledig aan zijn literaire carrière. Hij werd recensent van het Parool en redacteur bij een aantal literaire tijdschriften. Morriën staat te boek als ontdekker van Gerard Reve, Harry Mulisch en W.F. Hermans. Met de laatste was hij in zijn jonge jaren bevriend, maar ‘karakterverschillen' zorgden voor een levenslange strijd.Belangrijke thema's in Morriëns eigen proza en gedichten zijn erotiek en seksualiteit; hij hield bijzonder veel van vrouwen en bewonderde hen zeer. Verder publiceerde hij dagboekaantekeningen en literaire essays. Zijn laatste boek, Lotusbrieven, verscheen in 2001.
In 1964 won Adriaan Morriën de Martinus Nijhoffprijs voor zijn vertalingen en in 1988 de Herman Gorterprijs voor de dichtbundel Oogappel.
Morriën werd in 1999 benoemd tot Commandeur in de Orde van de Nederlandse Leeuw vanwege de ‘belangrijke literair kritische bijdragen die hem tot een autoriteit op zijn gebied hebben gemaakt'.
Inzendingen van deze schrijver
12 resultaten.Ars Poetica
gedicht
4.0 met 9 stemmen 
3.231 De dichter kent geen geheimen
waarover hij iets weet te zeggen
dat niet een woordspeling is,
het tijdverdrijf van zijn regels
Hij kiest uit een taal vol tekens
de tekens die stilte verbreiden:
zijn woord, uit stilte genomen,
keert tot de stilte terug.
Hij oefent zich in het...
AFSCHEID
gedicht
3.0 met 121 stemmen 32.414 Zul je voorzichtig zijn?
Ik weet wel dat je maar een boodschap doet
hier om de hoek
en dat je niet gekleed bent voor een lange reis.
Je kus is licht,
je blik gerust
en vredig zijn je hand en voet.
Maar achter deze hoek
een werelddeel,
achter dit ogenblik
een zee van tijd.
Zul...
Ochtend
gedicht
3.0 met 28 stemmen 8.866 De dag ontvangt mij met zijn zichtbaarheid.
De bomen staan in een nadrukkelijk licht.
Ik zie de bladeren afzonderlijk
en tussen hen fragmenten van de lucht.
Ik voel hoe mijn zelfstandigheid verloren gaat
en dat er nauwelijks verschil bestaat
tussen mijn ogen en het...
Dag en nacht
gedicht
3.0 met 94 stemmen 19.480 Mijn moeder was een dagpauwoog
en vloog mijn vader veel te hoog.
Hij tastte radeloos naar haar
maar troostte zich met dat gebaar.
Met zulke ogen in ’t gezicht
was zij te donker voor zijn licht,
te teer voor zijn hardhandigheid
en er door niets op voorbereid.
Hij brak haar zonder dat...
Moeders en zonen
gedicht
3.0 met 9 stemmen 6.432 Wanneer de moeders eindelijk slapen
verflauwt de onlust van de zonen.
Zij leven op en wrijven zich de handen:
de nacht is pas begonnen.
Het uur van misdaden en dromen
heeft reeds geslagen.
De straten zijn vol levensgrote meisjes,
ontvoeringen en drinkgelagen.
De zoon verlaat het huis,...
Terugkeer
gedicht
3.0 met 6 stemmen 4.483 Alle revoluties wissen de dood
van mijn moeder niet uit.
En alle vooruitgang hindert niet
dat ik mijn vader heb gehaat.
Ik doe nog altijd, te laat van school,
de stap naar de keukendeur
en licht de klink op, bang
dat de deur weer te hard kraakt.
Alles is mogelijk: mijn vader zwijgt
of...
Ik heb mijn vader vergeven
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.684 Ik heb mijn vader vergeven
dat hij mij geboren liet worden,
sinds ik mijzelf niet vergeven kan
dat ik mijn dochters liet ontstaan.
Ik ben schuldig aan hun leven.
Alleen zij kunnen, later
als zij hun schuld ontdekken,
mij vergeven.
---------------------------------
uit: Verzen van...
Een duizendkunstenaar
gedicht
3.0 met 5 stemmen 3.981 Hij kan een veer wegblazen,
een vingerhoed optillen,
een bladzij in een boek omslaan
met de namen van alle duivelen.
Hij kan een hand vol zand
leeg laten lopen op het strand
uitkijkend op de golven
die elkaar steeds weer bedelven.
Hij kan een meisje aanzien
met zoveel liefde...
Maan
gedicht
2.0 met 49 stemmen 9.421 De maan als een uit mij gevallen oog,
een iris die te groot was voor mijn kassen.
Het heeft nooit in mijn voorhoofd willen passen.
Ik kon er niets door zien, het leek te hoog.
Nu kijk ik achter sterren en moerassen.
Alles wordt klein en zeeën stromen droog
tot op een traan, om engelen te...
Landelijke liefde
gedicht
2.0 met 190 stemmen 42.460 Twee paarden bij een hek, terwijl het avond wordt.
De zware koppen naast elkaar, de schouders elkaar strelend,
een liefde even smekend als bevelend,
in een tevreden stilstand uitgestort.
Zo te beminnen met een lange hals vol manen,
een brede borst die op voorpoten rust,
terwijl het...
Ouder huis
gedicht
3.0 met 24 stemmen 9.908 Van de taal werd spaarzaam gebruik gemaakt:
liefkozingen moesten worden ontvreemd.
Als mijn moeder mij streelde schaamde zij zich
en ik schaamde mij - onze schaamte was nog
gescheiden.
Ik hield van de schaar waarmee zij knipte,
haar vingerhoed, de draad die zij bevochtigde,
het gesnor van...
ARS AMANDI
gedicht
3.0 met 104 stemmen 31.894 Het is lang niet gezegd
dat de twee mooiste mensen ter wereld
het meest van elkaar houden,
het meest of het best.
Zoals het even onbewezen is
dat de twee lelijkste mensen ter wereld
het minst van elkaar houden,
het minst of het slechtst.
Het donker gehoorzaamt
aan andere spelregels dan...
