biografie: Albert C M Weijman
Albert Weijman (1947) wilde eigenlijk letterkunde gaan studeren maar hij werd een schrijvend en dichtend bioloog. Hij ontdekte onlangs dat de grootvader van de schrijver Leonard Roggeveen zijn betovergrootvader is. De provincie Utrecht is Albert's biotoop. De wereld is zijn vijver. In 1979 promoveert hij aan de Universiteit Utrecht. Na een loopbaan in het specialistische onderzoek van gisten en schimmels hebben zijn interessen zich na 1991 steeds verder verbreed. Arbeidspsychologie, humor en creativiteit werden nieuwe thema's. Kennis van de natuur en het milieu in en om huis heeft zijn voortdurende aandacht. 'Ongedierten' zijn immers superdieren! Sinds 2007 is Albert als adviseur verbonden aan het Kennis- en Adviescentrum Dierplagen (KAD) in Wageningen. Samen met de Amerikaanse psycholoog Erik Peper schreef hij een boek over 'De Computermens' (2003). Hij is mede-oprichter van de Nederlandse tak van de International Stress Management Association (ISMA). Als reisjournalist voor het magazine 'El Gusto, de filosofie van het genieten' reist hij het liefst met schepen naar het Hoge Noorden af. Naar de Hebriden, Noorwegen, Faroer, IJsland, Jan Mayen en Spitsbergen. Veel dichters proberen door een rookgordijn van tegenstrijdigheden heen naar de verbeelding en naar de werkelijkheid te kijken. Naast het dichten beoefenen zij de levensreisfilosofie als troostende weg naar de levenskunsten.
In maart 2018 verscheen bij Uitgeverij Prominent mijn boekje 'Zie!, waarom mensen dichten'. In november 2019 verscheen 'Toevallige Bedoelingen, filozie' bij dezelfde uitgever.
29 november 2021 is Albert na een kort ziekbed overleden.
Inzendingen van deze schrijver
1269 resultaten.Tulpen in de nacht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 
86 We kunnen niet slapen,
mijn oude kater en ik.
Hij zit op, ik aan tafel.
De tulpen worden wakker.
Het is midden in de nacht.
Hij spint dat het een lieve lust is.
Ik geniet van stille bloemenpracht.
Een moederhart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 183 Wanneer haar hart gesloten is,
is een vrouw een dier.
Wanneer zijn hart is gesloten,
is een man een stier.
Diep in elke vrouw verborgen,
klopt haar warme moederhart.
Daarnaar verlangen bange jongens,
en bijna iedere oude man.
Bij ziekte en bij smart,
troost,
alleen een moederhart.
Dichten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 161 Dichten is,
met steeds minder woorden,
steeds méér zeggen.
Totdat het hart,
tussen de woorden in,
gaat spreken.
Dichters
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Wie zegt wat hij bedoelt,
is geen dichter.
Een dichter bedoelt,
wat hij niet zegt.
Vinden zonder zoeken?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 Voorbij bergen van vragen,
wacht een meer van waarheid.
Mijn rivier van onwetendheid,
stroomt naar een diepe oceaan.
Dichters blijven onvermoeibaar dichten.
Dolende zielen blijven zoeken naar wegen,
waarlangs geen zoekend mens kan gaan.
Op zoek naar innerlijke rust.
Naar ware liefde en...
Als ongelovige
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 110 Als ongelovige,
zal ik in toeval nooit geloven.
Ik kan onmogelijk geloven,
in ons aller blinde lot.
Weet, geluid verspreidt zich in kringen.
Hoor, een koor begint zomaar Bach te zingen.
Door blind toeval of door het onbedoelde lot.
Hoe ik het als onwetende wend of keer,
steeds kom ik...
Zengeving
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 104 Wanneer ons verstand leert zwijgen,
vertelt de stilte ons verhalen.
Kijk, de zon breekt door de wolken!
Heeft ons leven zin?
Wie het weet zal het zeggen.
Heeft ons leven zen?
Wie aandachtig is zal zwijgen.
Hoor, de wilde ganzen vertrekken!
Van Hard naar Hart
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 149 De wereld buiten ons lijkt hard en chaotisch.
Onverdraagzaamheden spelen troef.
Afgunst voert oorlog.
Onze harten kloppen levenslang in vrede.
Ik open een raam en kijk naar buiten.
Ineens zie ik, hoe mooi onze wereld is!
Laten we onze harten voor elkaar openen.
Laten we uitzien naar wat...
Midden in de nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Midden in de nacht,
staat mijn ziener op.
Mijn lijf blijft liggen.
Ineens wordt wat donker is helder.
Hij doorziet de onzin van gepieker.
Hij ontbloot de wortels van getob.
Mijn ziener gaat weer opgelucht slapen.
Mijn lijf staat straks uitgerust weer op.
Door de liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 Elk mens moet er doorheen,
of is er al doorheen gegaan.
Door het vuur,
dat ons wil verteren.
Door grotten en spelonken,
naar de duisternis.
Door de onpeilbare diepten,
van de zee.
De dapperen zullen ons troosten,
maar niets of niemand,
geen mens gaat met ons mee.
Alleen de liefde...
In het ongerijmde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 184 Wanneer ik mijn rijm niet vinden kan,
voelt de dichter in mij zich eenzaam.
Wanneer mensen elkaar begrijpen gaan,
wordt er onverwacht op mijn deur geklopt.
Hallo rijm! Wees welkom!
Woorden vinden elkaar ineens spontaan,
in gedachten die vanzelf gaan rijmen.
Gedichten brengen mensen...
Mijn trouwe smartphone
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 387 Mijn trouwe smartphone
is mijn beste vriend en vriendin.
Hij en zij verbinden mij
met de wereld.
Steeds geef ik, hem of haar,
rust die zij of hij verdient.
Hoor, een merel zingt!
Toeval en bedoeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 135 Wat ooit als toeval begon,
eindigt als bedoeling.
Wat ooit de bedoeling was,
eindigt onbedoeld.
Een willekeurige zaadcel,
vond een toevallige eicel,
en Mozart zag het licht.
Toevallige woorden,
vinden een dichter,
en worden een gedicht.
Een toevallige ontmoeting,
met een unieke man...
De Wachtkamer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 224 Aan wachten in wachtkamers,
ontkomt niemand.
Geduldig wachten op je beurt.
Klokken tikken zoveel trager hier.
Ongerust wachten op een oordeel.
Is het een tumor of een opgezette klier?
Vragen. Zat ik maar rustig thuis.
Twijfel. Wacht mij een enge behandeling?
Hoop. Wie weet ga ik met een...
Mijn lasershow
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 384 Kijken naar een lasershow,
in de open lucht, is fascinerend.
Een show in je eigen oog bekijken,
is helemaal het einde.
Daarna volgt het duister van onzekerheid,
en vertrouwen in de....tijd.
Monument voor Abraham
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Als in een visioen zie ik,
joden, moslims en christenen,
samen bidden.
Als in een droom zie ik ze,
hand in hand,
naar hun gezamenlijke vader gaan.
Overal zie ik monumentjes verrijzen
in synagogen, moskeeën en kerken.
Ter ere van aartsvader Abraham.
Namens hem zie ik ons bidden om...
Waddenstrijders
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Mensen van ons Hoge Noorden.
Geurt Busser schildert.
Lutz Jacobi inspireert.
Hij met waterverf.
Zij met woorden.
Zo beschermen zij onze Wadden.
Wereld van getijden.
Land van zand en eilanden.
Zee van licht.
Twee bedelaars
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 211 De vader begrijpt zijn zoon niet.
Zoon wil zijn vader niet verstaan.
Vader wil dat zijn zoon hem volgt.
De zoon wil zijn eigen wegen gaan.
Twee bedelaars smeken elkaar,
om aandacht en om erkenning.
Twee bedelaars vragen elkaar,
om een aalmoes en een fooi.
Er bestaan zonen en...
Van Kooten en De Bie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 392 Samen met Van Kooten en De Bie,
zijn generaties rijk geworden.
Zakenlui zoals Jacobse en Van Es,
maken helder dat geld kan roesten.
Zonder simplistisch denken,
kan duurzaamheid niet bestaan.
De leiders van tegenpartijen,
bedienen kiezers op hun wenken.
Zonder Kees en Wim,
zou Nederland...
Gelukkig veertig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 Wanneer zij veertig wordt,
is Sarah nog een vreemdeling.
Hij weet bij lange na nog niet,
waar Abraham zijn mosterd haalt.
De saaie tijden zijn gelukkig voorbij.
Het is hoog en hoog tijd geworden,
om niet langer stil te blijven staan.
Het is hoog tijd om te worden herboren,
en door de...
Oude mensen verdwijnen...
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 132 Huizen worden getekend,
en gebouwd.
Oude mensen wonen er tevreden.
Maar oude huizen zijn onzuinig.
Oude mensen zijn een kostenpost.
Thuiszorg is duur.
Oude huizen worden afgedankt,
getekend door de tijd,
en afgebroken.
Oude mensen verdwijnen.
Troost
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 129 Wat is het toch dat luistert,
wanneer ik met mezelf praat?
Waar komt wilskracht vandaan,
wanneer ik onbeweeglijk raak?
Wie toont me het pad terug,
wanneer ik van de weg af wijk?
Wie is het toch die me ziet,
wanneer ik in de spiegel kijk?
Wie is die geheime observator?
Waar woont die...
Wijzers zijn wel wijzer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 186 Wie zijn gelijk wil halen,
stapt naar een rechter.
Wie de waarheid zoekt,
zoekt een wijzer op.
Een wijzer wijst je de richting,
waarin je wijsheid vinden kunt.
Rechters spreken recht wat krom is.
Wijzers zijn wel wijzer.
Bloed en adem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 God is geen werkelijkheid.
God is een idee, een woord.
Door mensen zelf bedacht.
Bloed is echt.
Ademhalen is werkelijk waar.
Bloed voel ik kloppen in mijn hart.
Adem voel ik door mijn longen stromen.
God is een idee, betwijfel ik nu.
Goddelijk is het hart van ons bestaan,
dat als...
Lachen om onze dood
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 Wie dood gaat verliest zijn ego.
Wie sterft verliest zijn zorgen.
Kwalen verdwijnen uit het zicht.
Jezelf doodlachen is feestelijk.
Lachen om de dood,
maakt leven licht.
Ziende blind
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 161 Wie ziende blind is,
kan door geen oogarts worden gered.
Zie!
Druppels die schitteren in de zon.
Dauw die weidevelden tooit.
En spinnenwonderwebben.
Een traan die eenzaam valt,
in een oceaan van verdriet.
Of op speenkruid langs de sloten.
Onsterfelijke ego's
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 291 Wanneer we niets doen blijven we leven.
Ons bloed blijft stromen.
De wereld draait door.
Emails blijven komen.
Wanneer we sterven kan niets verloren gaan.
Microben veranderen onze cellen in stof.
Onze genen reizen verder.
Onze ego's zijn onsterfelijk,
want ze hebben nooit bestaan.
Over het leven en de dood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 345 Mensen vallen en overlevenden mogen opstaan.
Wij allen zullen moeten leren leven met de dood.
Mensen die dat leven aanvaarden zoals het is,
zijn niet hulpeloos klein, maar moedig groot.
Vanzelfsprekend...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 69 Wolken komen en gaan,
vormen wolkenluchten,
die nooit eerder bestonden,
of ooit zullen bestaan.
Zoals vlammen in open haarden,
en golven die branding maken,
schijnbaar op elkaar lijken,
maar nooit vanzelfsprekend zijn.
Zoals gedachten in ons brein,
die als wolken binnendrijven,
of...
Schrikkelleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Een schrikkeljaar is een geschenk,
door tijdmakers ons geschonken.
Niet om de tijd, maar om mensen,
te corrigeren.
Een schrikkeldag is een extra dag,
om de tijd even stil te laten staan.
Voor het eerst in mijn leven,
ben ik verbaasd en geschrokken,
omdat we toch dóór bleven...
Meer van deze schrijver...
