biografie: Frans Budé
Franciscus Hyacinthus Gerardus Antonius Budé [Maastricht 1945 - ]
Na de kweekschool voor onderwijzers te hebben doorlopen was Frans jarenlang werkzaam in het onderwijs; vanaf 1988 nog uitsluitend actief als dichter en beeldend kunstenaar. Budé debuteerde in 1968 met gedichten in Elseviers Weekblad. Daarna verschenen gedichten in Raster, De Gids, De Revisor, Yang, Parmentier en Dietsche Warande & Belfort. In 1984 verscheen een bundeling van zijn poëzie onder de titel Vlammend marmer. Voor het Limburgs Dagblad schreef hij vanaf 1984 over beeldende kunst en literatuur.
Budé's poëzie is hermetisch van aard en de thema's die hij behandelt zijn dood en verlies. Daaraan is alleen te ontsnappen door menselijk contact en vooral door de verbeelding in het vers. Hoewel veel gedichten van Budé een autobiografische, aan streek en tijd gebonden oorsprong hebben, schrijft hij zijn poëzie daarvan weg en streeft hij naar een abstractie. Daarbij speelt hij vooral een talig spel, waarbij door afwijkende constructies het zogenaamd bekende vervreemd wordt. Vanaf zijn eerste bundel blijkt Budé gefascineerd door uitgestorven of gevangen dieren. In Vlammend marmer zijn dat dieren uit de Krijtperiode, in Grenswacht (1987) en De onderwaterwind (1991) zijn het gevangen of gekooide dieren.
In later werk wordt de oorsprong van zijn gedichten concreter en herkenbaarder verbonden met zijn geboortestreek. Zo is hij in De onderwaterwind gericht op het landschap van Zuid-Limburg. Daarna worden zijn gedichten steeds toegankelijker, maar ze worden niet minder autonoom.
Budé huldigt de opvatting dat poëzie vragen moet opwerpen en interpretaties open moet laten.
Inzendingen van deze schrijver
16 resultaten.Iemands stem stapt door mijn hoofd
gedicht
3.0 met 25 stemmen 
8.058 Iemands stem stapt door mijn hoofd,
begint te vragen uw schoenen uit.
Het is waar dat men hier zo nadert,
de dag sluit, het glas van tafel, mij
mijn kleren af. Wie ruikt hier zo
naar ziekenzalen, bed na bed
het lopen van de koffie, belangrijk
kleiner de resten van een sigaret,...
Liefste
gedicht
2.0 met 125 stemmen 51.246 ik leg mijn handen
op het water, voor jou
bega ik sneeuw,
die naderhand gevlogen,
snijdt tot op de huid,
de riem van wind, aangetrokken
en smal het bed van slakken,
de natte voeten onderin,
de lucht die warm en zwart,
vol van ijzer, aanbreekt -
als -...
sigaret in de mondhoek
gedicht
2.0 met 40 stemmen 7.112 sigaret in de mondhoek slinger ik verf
op het linnen, ruik aan vrouwen, benauwde
ogenblikken kruipt spijt voorbij, ik staar u aan.
Men neme mij al mijn dromen af, ontwaak ik
in een ander bad. Ik sleep met flessen drank,
ik laat maar weten, tot het breken van de ochtend,
nieuwe uren zich...
Langs de highway
gedicht
3.0 met 42 stemmen 9.237 Als ik je nu de oceaan liet zien, verdwaald
en buiten adem, één groot geratel.
Sommigen erlangs in dunne kleren,
geliefden, glimmend, argeloos
in de ijle lucht een weg op die zij kennen.
En keren terug naar het ogenblik,
de vrouwen boven de sturen - alles wat
zich afspeelt, het hele...
Aanblik
gedicht
3.0 met 18 stemmen 10.723 Het oog ziet soms te veel: een mond
loopt weg, een hand raakt niet gevuld.
Zo breed de angst die opspringt
in het lijf, dat wat doet en weg-
haalt. Men schiet nabij, draagt
woorden toe als om te stelpen de vloed
die kronkelt in het stille hoofd.
Horen dat er wolken zoemen, een...
Exit
gedicht
3.0 met 38 stemmen 18.027 Toen ze ons niet zagen
die nacht bedroefd en
aan onszelf kwijt
de deur met bloed beslagen
de dood een gang vol
geur en hinderlagen toen
vuur en wind zich schaarden
om onze
afgedwaalde roep
weken wij af van het bestaande
af van onze roep. Vielen
samen, raakten aan
wat hangen bleef....
Langs de wegkant
gedicht
3.0 met 6 stemmen 5.320 Langs de wegkant de sporen van je banden,
het verhaal afgesloten, de fotograaf wil
plaatjes als beloning voor de dag, zijn licht
spiegelt in de ruiten, draaft maar door,
je komt het tegen in de plassen op het hek,
de dood te lezen in de trekken op je gezicht.
Morgen vers in de krant:hoe...
Het oversteken van de Maas
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.758 Bij elke stap bezig met de overkant.
Vraag het de Maas onder mijn voeten, de meeuw,
onbevreesd dansend boven de stenen brug.
De overkant is een belofte, komt huizenhoog
me tegemoet, flonkert en lonkt, geeft zich halverwege over.
Wyck of Maastricht, beide badend in de roem van...
Vlammend marmer
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.229 In galop de vlakte door. Vuur:
strobrand trekt de nacht
omhoog. Melkwitte vulva
Veldman, het brandt in uw slaap
Rook waait in, waait uit
Bloedeigen damp, sintels
Wie bewaakt uw stallen
hakt het overjarig stro?
Hartenzeer of zadelpijn
De teugels blijven achter
Geen beugel...
Bij de waterval
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.356 Wie voedt hier de witgouden waterval
met klatergeluiden, strijkt met hemels licht
over de achtergrond, sluit schaduw in en uit,
voert met volharding het heldere water
van grote hoogte af? Er speelt wind door
het gordijn, alsof een hand de bron zoekt.
Witter kan water niet vallen, in...
Route
gedicht
3.0 met 10 stemmen 9.904 Ik herkende je achter Luik, toen je in de TGV
zorgvuldig mijn kaartje bekeek. Aller et retour?
vroeg je met een knipoog. Of het ons goed ging,
hoorde ik je denken. En ik: geen ontkenning bij je vraag,
keek opzij, rails af en aan die een richting wezen.
In de ramen spiegelden we allemaal,...
Dans de herfst in
gedicht
4.0 met 5 stemmen 6.891 Dans de herfst in, de bruinkleurige, spit
de aarde om, je velgen bespat met slierten
in een Ford zonder olievlek de avond in.
En antwoord zonder spot, Jack, ontneem
de nacht zijn wijzers, voor jou de wissers,
vuige kledder over de beslagen ruit,
nu bewijzen zich de pedalen en
daarmee...
Langs de wegkan
gedicht
2.0 met 4 stemmen 3.050 Langs de wegkant de sporen van je banden,
het verhaal afgesloten, de fotograaf wil
plaatjes als beloning voor de dag, zijn licht
spiegelt in de ruiten, draaft maar door,
je komt het tegen in de plassen op het dek
de dood te lezen in de trekken op je gezicht.
Morgen vers in de krant: hoe...
Boven alles uit
gedicht
3.0 met 12 stemmen 3.755 Het licht dat die ochtend de wierde besluipt,
uiteindelijk zichzelf verblindt, opnieuw
opstaat en uit wandelen gaat. Begin van
geur als iemand onverwacht voorbijkomt,
een afdruk in het voorjaarsgras, vleugje
tijd dat aan de aarde ontspringt. Totdat
's avonds alles achter een zwarte...
Water van Verdun
gedicht
2.0 met 29 stemmen 7.062 Ik weet van water niet
het wrak dat peilloos diep
daar ligt verloren, de duur
van zoveel nacht. Verborgen
groeit een kilte onder golven bij.
De sleep van zo een dood
zo rusteloos beschoren
stort zich in mij uit, roept
als ik niet wil horen
hoe 's nachts het water stroomt
hoe...
Oever
gedicht
2.0 met 34 stemmen 33.482 De aanzet tot het niet-zijn. Straks
geen kleren meer als men meereist
met de sterren boven het ijs de over-
zijde tegemoet, de allerverste winter in
waarin men aanlegt naast een veld
van sneeuw. Het helder wordend
licht dat invliegt, dat men spelt,
onafgebroken lezend in de palm
van...
