biografie: H.H. ter Balkt
H.H. ter Balkt staat bekend om zijn dwarsheid, als een 'boerendichter', een dichter van aardse, grimmig-humoristische gedichten, die in 2003 de P.C. Hooftprijs ontving. Intussen heeft hij zich ook als chroniqueur aangediend met een imposante reeks sonnetten over historische en alledaagse, vergeten en weggemoffelde gebeurtenissen uit de Nederlandse geschiedenis.
Zijn stijl is weerbarstig en over zijn woordkeus is gezegd dat de woorden "stampen, knoerpen, toeteren, wringen en walsen".
Hij bedenkt voor zijn sprookjes en klaagzangen eigenzinnige woorden als "hemelzweep" en "aardappelmeelschuim". Hij lardeert zijn gedichten met uitroepen ("O") en uitroeptekens. Hij schrijft gespierde gedichten, herhaalt woorden en hele regels, allitereert met gretigheid, rijmt als het hem uitkomt en vergelijkt sterren met bommenwerpers.
"Ik bezing het vertrapte", schreef hij eens en hij is een van de weinige Nederlandse dichters die protestverzen publiceerde: tegen de vervuiling van de zee en tegen kerncentrales, wat al aantoont dat hij, met al zijn weemoed om wat verloren ging, met beide benen in de moderne tijd staat. "Een grote trom van anekdoten is de grond" en de dichter wroet en vergelijkt zichzelf met ... een varken. Op de vraag of hij Dichter des Vaderlands zou willen worden, antwoordde Ter Balkt in een interview: "Ik heb een moederland, geen vaderland". Kortom: een koppige eerste kandidaat voor de positie van Dichter des Vaderlands.