biografie: Hans Andreus
Hans Andreus, pseudoniem van Johan Willem van der Zant
[Amsterdam 1926 – Putten 1977]
Andreus was korte tijd werkzaam als corrector bij een krant en verbleef langdurig in het buitenland o.a. in Italië.
Hij debuteerde met Muziek voor kijkdieren (1951), gevoelige en melodieuze liedjes die meer verwantschap hebben met de poëzie van Van Ostaijen en Engelman dan met de experimentele dichtkunst van De ‘Vijftigers’, waartoe Andreus toch ook gerekend wordt.
Liefde en dood met schuldgevoelens en angsten zijn terugkerende thema's.
In zijn later werk toont hij bovendien belangstelling voor het mystieke.
De bundel Schilderkunst (1954) werd bekroond met de Grote Poëzieprijs van de stad Amsterdam.
Voor De sonnetten van de kleine waanzin (1957) kreeg hij een reisbeurs van het ministerie van Onderwijs.
In 1971 ontving hij voor zijn gehele oeuvre de Constantijn Huygensprijs.
Postuum werd hem de Henriëtte Roland Holstprijs toegekend.
Andreus schreef ook novellen, hoorspelen en kinderboeken.