biografie: Kees Keizer
Kees Keizer [Nunspeet 1952 - ....]
(Cornelis Keizer)
Het eerste levenslicht ving mijn netvlies door een kier in de gordijntjes van een bedstee in een dorpje op de Noord-Veluwe. Wellicht daardoor hebben de rust, de intimiteit en sfeer van het plattelandsleven mij tot op heden intens geboeid. De hectiek van steden maakt mij onrustig; de stad is om even in te zwemmen of pootje baden. Afdrogen, aankleden en dan weer snel over het duin huiswaarts.
Het dichten is pas op latere leeftijd een grote rol in mijn leven gaan spelen. Schrijvenderwijs heeft er een ontwikkeling plaats gevonden; lezenderwijs is ook de techniek en het simpele poëtisch handwerk verbeterd.
Het schrijven van poëzie ervaar ik veelal als een reis met een onbemande trein. Dwars door vele wisselende landschappen wordt er een bestemming gezocht die vooralsnog volkomen onbekend is.
Slechts de volledig willekeurige stand van de wissels bepalen het uiteindelijke eindstation. Overgangen en richtingen worden in verschillend tempo genomen. Soms abrupt en stroef, dan weer naadloos kalm.
Ik ben een dichter die reist zonder vervoersbewijs en de bestemming blijft daardoor lang onzeker.
Ingrijpende gebeurtenissen in mijn persoonlijk bestaan hebben de laatste jaren de thematiek en diepgang van mijn creaties sterk beïnvloed.
Vaste vormen, alliteraties en rijm in alle gedaantes zijn kenmerkend voor mijn poëzie.
In Juli 2004 verscheen mijn debuutbundel ‘Paleisgeluiden’.
(Uitgeverij Kontrast / Oosterbeek – ISBN 90-75665-66-0).