Alle inzendingen over natuur

ik pak wind voel zonnewarmte in mij stromen geluk glijdt langs mijn lijf, met jou ga ik weer zomer dromen witte wolken en wat strand, branding zingt verkoeling zand is heet ogen in vervoering als ik over liefde spreek in schelpen horen we de golven het bulderen van de zee de mooiste heb je al gekozen, je geeft me die met je…

Waar de gierzwaluw zijn nest overschouwt zich een laatste maal te rusten begeeft wacht hem morgen de eindeloosheid in zijn vlucht naar het zuiden waar de zon hem roept maar éénmaal nog zal hij zwevend in zijn glijdende vlucht mij zacht bekoren als laatste groet om mij te beloven wees maar gerust ik kom terug…

waai maar weg mijn bladeren de witte zijden kennen nog geen licht gestreeld door zon werd groen de kleur je groeide lentegroot tot de zomer naakte alleen de onderkant moest nog ontwaken het verlegen draaien zal volwassen maken wind heeft je gestreeld met je gespeeld de wereld laten zien in zijdelings passeren de eerste zomerdag…

De aarde is moe gestreden wordt geen rust gegund Ze heeft al teveel geleden maar wordt nog steeds verkeerd gerund Vervuiling heerst alom vooruitzichten op beter? Ach, waarom...? dan wordt het maar wat heter! Voor niemand een helder moment voor niemand die realiseert dat je afhankelijk van de Aarde bent want straks gaat het…

De bronzen klok dreigt een duister uur als zij de twaalf slagen galmend slaat en waarschuwt tegen ‘t duivelskwaad verpakt in het helse hemelsvuur dat zich laaiend in het maanlicht baadt en bloederig langs de wolken schuurt voor het zijn gele gif naar aarde stuurt met de zwarte bezieling van zijn haat in het blazen nevelt salpeterzuur zijn…

De aarde is moe gestreden wordt geen rust gegund Ze heeft al teveel geleden maar wordt nog steeds verkeerd gerund Vervuiling heerst alom vooruitzichten op beter? Ach, waarom...? dan wordt het maar wat heter! Voor niemand een helder moment voor niemand die realiseert dat je afhankelijk van de Aarde bent want straks gaat het…

Dan is het zover de laatste fase balans op nul gesteld handen vullen zich met werkelijkheid met zaden dode takken aaibaar wild de adem zoekt verlenging maar niemand kent de maat ik plant bomen die als ze groot zijn zaden strooien die tot bomen ontkiemen die als ze groot zijn zaden dragen voor de toekomst…

Dit is het stukje aarde Dat ik mijzelf heb toegeëigend En dat ik deel Met alles wat er leeft Waarvan ik weinig zie Maar des te meer kan horen: Gefladder en geklapwiek in de bomen, Gescharrel en geritsel op de grond En stilte vol gekwetter Dat overgaat in kreetjes van paniek Wanneer een kat of een verdwaalde vos Het territorium betreedt.…

Ik heb niemand nodig Ik ben graag alleen De rust en de stilte De natuur om mij heen De bomen en bloemen Het gras en de wind De zon in het water Die mij bijna verblindt Ik geniet van de geluiden De vogels om mij heen Het doet mij beseffen Ik ben niet alleen…

Kleine twinkelster Daar hoog aan de lucht Je bent zo enorm ver Het lijkt wel of je vlucht Kleine twinkelster Schijn nog één keer Jij blinkende glimster Op de donkere aarde neer Kleine twinkelster In de verte het morgenlicht Vlucht je weg naar ver Jij twinkelend sterrelicht...…

Langzaam schuift het maanlicht naar de coulissen van het nachtbalkon de eerste stralen van de onzichtbare zon strelen het podium van haar gezicht de dansende toppen van jonge dennen richten zich op, laten zich verwennen Als warm bloed stroomt een milde gloed koesterend langs de bont gekleurde oever van dartel morgengekrakeel. Ik vertoef er…

Don't forget me zei 't tegen Lily till next spring zei 't kleine ding…

De geur van bloemen wel duizend zo schoon geen mens die ’t ziet ze zijn enorm gehaast lopen de schoonheid der natuur voorbij geen plant of boom kan hen verbinden de schoonheid zien ze niet meer explosies van natuurlijke kleuren geen neus ophalend voor de heerlijke bos geuren druk en een leven van verveling en haast hetgeen mij steeds verbaast…

De aarde wordt te oud en ijziger, haar korst zakt rimpelig in onderzeese troggen ineen, snel bezig te vergaan. De majesteit der bergen niets dan vlucht voor het gewelf der uitgebluste vuren, wanhoopssein aan steeds doodswittere maan. Later worden wij weergevonden, kille afgietsels van vreemde oerreptielen. Vliesvleugeligen trof men zelden…

over de snelweg dwarrelen de zaadpluizen sneeuw in de zomer…

We hebben weer eens samen gewandeld net als vroeger hand in hand met hetzelfde gevoel als toen, met die voor ons zo vertrouwde band. We hebben weinig gesproken maar genoten des te meer en als het aan mij ligt doen we het morgen gelijk weer. De smalle paadjes van het bos waar honden en kinderen speelden waar we onze ogen uitkeken en ons…

het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand een witte lelie, rein en puur bloeit zomaar aan de waterkant een merel in het schemeruur die fluit als vrolijk afgezant het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand de lucht van hemelsblauw azuur de zon, de schelpen op het strand een mensenkind in Nederland…

De golven van de zee spreken vele stille talen, die ik niet kan verstaan ook al spreekt het duizend malen. Een lied weerklinkt door de nacht als schuimkoppen op de golven staan, het bruisend lied van de zee zal menigeen stil doen staan. De golven worden opgeworpen een muur van spattend water. Het gooit zijn tranen op het strand de drogende…

De zomer is begonnen, De lente is voorbij Maar jij... Jij geeft je bloemetjes water, die al beginnen te bloeien Ondertussen lopen de lammetjes in de wei, die al aardig beginnen te groeien In een mooi wolig schaap In de tijd dat ik dit gedicht maak…

Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning, Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet. Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining, En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt, Zij drukt zichzelve…

Ruik het blad van vorig jaar het kruid van nu zie jonge scheuten nat van dauw fris in het groen hoor jonge vogels hoe ze krijsen in de wind hun bekken wijdgesperd omhoog ontspan me trek een glimlach neurie blij zomaar een lied mijn ritme denk ik ben een lentekind…

stilte droomt en verte trilt een kerktoren op klokke twaalf zijn alle boeren klaar zinderend zoekt zon zijn vogels bij elkaar kwetterend in de zwartgeploegde voren je schaduwt deze plaats al eeuwenlang zucht zacht als ze hun eerste honger stillen zelfs liefde bloeide hier en kon verkillen als hun zomer weer dat trieste einde nam ben jij…

Mooie boom Hoe lang sta je al? Mooie kleuren Zo sterk en indrukwekkend Aangetast Door jaren Wat ben je mooi…

kleine mus daar in m’n tuin met je vrolijk kwetterende stem je leidde even m’n aandacht af ik hoorde je wel ergens roepen maar moest je eerst nog zoeken nu zie ik je daar steeds duiken tussen die mooie roze brem lieve mus wat ben je ijverig druk met takjes in de weer steeds neem je er een in je bekje scheert dan over bloemetjes tot hoog…

Ik loop geheel ontbloot Over zandige paden Door een droge sloot Langs kadavers vol maden Het bruine, droge gras Is reeds lang verdord Een uitgedroogde plas Bewaakt een verlaten fort Een oneervolle naam Siert dit dorre oord Een twijfelachtige faam Waar de natuur wreed ontspoort Het woud van de dood Een woestijn vol ellende Die elke…

Straten geuren naar zoete hemelbloemen terwijl de zon vredig ondergaat aan een oranje horizon een aangename bries streelt langs mijn betraande wang langzaam trek ik dan mijn leed uit… als een gekreukte japon…

Als de zon nooit meer zou schijnen en de maan ook niet meer lacht zou ik in't duister verdwijnen met toch veel verbeeldingskracht... Als de wind nooit meer zou waaien en 't altijd windstil zou zijn dan zal ik dat briesje missen aan het strand dan minder fijn... Als er nooit geen wolk zou wezen die geen regen meer bevat ja, dan zou ik…

Een schilderachtig boerendorpje verwaaid in de wuivende bomen als handen die de hemel dragen koeien met vlekken als gesmolten chocolade het piepen van een kuikentje wordt afgewisseld door het zachte geblaat van een schaapje een vermoeide zon blaast haar laatste adem uit Gitzwarte zwaluwen leiden De stoet van fonkelende sterren Die samen…

Mijn plekje aan de Dommel bankje tussen wuivend riet heerlijk om bij weg te dromen terwijl ik van de natuur geniet waar ik alles op een rijtje zet om de juiste balans te creëren voor als het leven weer druk is kan ik hier de rust combineren iedere week is alles anders voorjaar schildert alle kleuren de natuur maakt kinderlijk blij ik…

Geen nevelig duister Bedekt meer het veld; Geen blinkende kluister, die 't beekje meer knelt; Het stormen is over; De buien zijn heen; Wat ritselt in 't lover Is zefir alleen. Vol bloeisel van boven, Vol bloemen omlaag, Staan velden en hoven, En telgen en haag! De Vrolijkheid dartelt In klaverrijk Gras, Zij wemelt, zij spartelt, In…