3404 resultaten.
losraken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 niet de zomerse hitte
de winterse vrieskou
of de de eindeloze regen
niet het blauwe grasland
de vlammende zon op
de rietkraag in lichterlaaie
niet de trage tijd of
het bonkende hoofd
tegen de blinde muur
maar het wachten op
een teken van leven op
de brief die niet komen zal
het is de stilte die in hem
aanwaait hem tot
op zijn…
Langs de dansvloer
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 127 Jij zweeft als een fee in het neonlicht,
Jouw blik is overal maar niet op mij gericht.
Ik sluit mijn ogen en laat me ook gaan,
Naar een punt dat ik je plotseling naast me waan.
Voel je frisse adem blazen in mijn oor,
Lieve woorden die ik van jou hoor.
Sla de ogen snel open, maar sta weer alleen,
Kijk verdwaast naar de dansvloer, waar ben…
Vogelverschrikker
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 109 Ze zeggen dat hij bij de kraaien hoort
met zijn talent om over de dood te zwijgen
en wat weet hij over liefde, nu hij er naar snakt
alleen op het veld met uitgezaaide bloemen
vogelverschrikker tegen wil en dank onder regen
met natte hoed en ongebruikte wandelstok
om de dieren weg te jagen waar hij van houdt
de vogelverschrikker heeft het koud…
Koud
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 110 De zon schijnt vrolijk door de ruiten,
verwarmt mijn koude handen.
Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf.
Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf,
uit een hart vol droefenis,
door iemand die er niet meer is.
Een die ik nu zo node mis.
Iemand die mijn hart verwarmde,
mijn hart dat nu zo eenzaam is.
Zijn aanwezigheid was allesomvattend…
Ik mis je
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 123 Hier ben
ik dan
Raak me aan
Zie mij
Laat me
je bereiken
Het is
zo eenzaam
hier alleen
Jij bent
zo ver weg
Ver van mij
verwijderd
En ik
weet
als ik dat
zo voel
Zal dat voor jou
niet anders zijn
Alles
is zo
ver weg
en zo
onbegaanbaar
Ik wil dichtbij
Ik wil raakbaar
Ik mis je…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.586 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
Gij zijt niet slecht geweest
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.569 Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak,
Om niet in Mij te g'loven, die u liefde.
Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak,
Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde.
O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde
Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens, tháns zo wrak,
Omdat ik niet met mijne grote Liefde
Alleen…
Het meer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 61 een stapeltje kleren
op de oever
keurig opgevouwen
een bril erbovenop
geheimen zinken
kringelend
naar de diepte
rimpelingen
komen langzaam
weer tot rust
het meer
glinstert in de zon
alsof er niets
gebeurd is…
Verlangen
poëzie
3.0 met 44 stemmen 6.933 Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht,
naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht,
zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust,
als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust.
Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur,
haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot
dat zich…
Eenzaamheid
poëzie
3.0 met 14 stemmen 712 Van alle dingen die de mensen wachten
In aards verlangen naar gelukkig zijn,
Is niets zo doelloos als 't vergeefse trachten
Naar één te worden door tezaam te zijn.
Bij alle vreugden die de mensen derven
Is niets zo zeker als de zekerheid:
Alleen te leven en alleen te sterven
In eigen pijn van eigen zielenstrijd.
Er peilen ogen en…
Vijf-Luik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Vijfde Seizoen
Als de zomer te vol is
de winter te leeg
de herfst niet wil kleuren
lente beloftes niet vervult
Dan zoek ik
dan zoek ik
dan zoek ik
dan zoek ik
naar het vijfde seizoen
Aardbeving
Toen mijn aarde beefde
werd dit
op de schaal van Richter
niet geregistreerd
stonden er geen koppen in de kranten
werd er niet…
Nachtdier
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 125 de reiger reikt me zijn kikkerbilwil
een eenzaam argusoog in akelig stil
de wederzijdse schrik
een weldoordachte wisselblik
ik kijk je aan
ik knik…
The beat goes on
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Ze lopen, hinken of
fietsen voorbij
kinderen, oudjes en...
"...de Paus in Rome heeft gisterenmiddag
een Poolse priester heilig verklaard.."
blikt een stem uit de transistor
meer volwassenen
donkere wolken, mannen in
grijs grauwe maatkostuums
"..two American kids
grow up in the hot land.."
snerpend grind
de bankdirecteur start…
Duizendvoudige dag
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 77 Duizenden slaven van De Redder rennen
gebukt naar een zitplaats, buik tegen bil
neus in de rug, vakken vol lichtroze
schouders onder de paarse
kaalgeschoren kruinen
om de hersenen onder zon
en maan te openen
naar de Grote Ziel
en zelfkennis op te doen
uit de spiegels om je heen
de inwisselbare lichamen die
onder de tucht van eenzaamheid…
Geen jaloezie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 44 Hij was zo zielig, zo alleen en sjofel gekleed
Echt in alle steden kom je ze tegen
't Uitschot en de minderwaardigen, door vele zo gedacht
Vaak mensen met verleden
Zonder twijfel wekt dit geen jaloezie
Zonder uitzondering wil
Iedereen gelukkig zijn
In/Op de beurs met
Voldoende pecunia
't Absolute geluk
De Swiebertjes vertegen-
woordigd…
Het bankje
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 147 Er staat een bankje langs de weg,
omringt door een kleine heg.
Ze staat daar eenzaam en alleen,
dus ik denk, ik loop er even heen.
Ga zitten op het groene hout,
het is nog niet opgewarmd, het voelt nog koud.
Strek mijn benen, leun naar achter,
ja heerlijk, maar ze mocht wat zachter.
Hoor getjilp, gepiep en veel geritsel,
zie mieren…
Zielekreet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.665 Ik ween in donk're nacht en eenzaamheid.
Hoor hoe mijn ziel, alleen, in 't donker schreit.
Ze schreit gelijk een kindeke van dorst
Schreit naar de weelde van de moederborst,
Als Babels Joden, uit Jeruzalem
Verdreven, naar hun heerlijk Heiligdom,
Gelijk een bruidje naar haar bruidegom:
Zó weent mijn stem.
Ik schrei naar U, o Heer…
Gescheiden
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.178 De zomernacht die hen zo diep ontroert
Zal hij wellicht, zij nimmermeer vergeten;
Hij was als zij: verwonderd en vervoerd,
Zij niet als hij: gepijnigd en verbeten.
Een strelende arm die om een hals zich snoert
Is wel een band, maar niet voor het geweten:
Zij kunnen zalig zijn van de aarde ontvoerd,
En verder nooit iets van elkander weten,…
Zij aan zij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Ik voel je niet
Aan mijn zij
Ik voel je behoefte
Aan mij
Aan een warme blik
Een lief gebaar
Troostende woorden
Een streling
Zomaar
Maar ik mis je
Aan mijn zij
Ik mis samen
Zij aan zij…
SMALLE GRACHT BIJ NACHT
gedicht
2.0 met 93 stemmen 22.595 Ik heb vannacht een oude gracht gekozen
Om stil met mijn gedachten langs te gaan,
Om aan de leuning van een brug te pozen,
Waar bomen óverhellen, moe van 't staan.
't Is alles zo oud: de huizen dromen
- Zij worden node wakker als het daagt -
Soms zie 'k nog mensen uit een zijsteeg komen:…
scenario
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 128 verblindend weerkaatst de werkelijkheid
het grillig schijnsel van zijn verbeelding
tot ongekende krachten
die mij roerloos ontvoerden
in de leegte van de ruimte
waar verdwaald uit het vertrouwde
mijn fel begeerde leven haar gezicht verloor
in de wisselende kleuren van herinneringen
vervloeit het verleden met het heden
tot een verlichting…
WATERKOUD
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 89 ------------------------
Nederland januari:
fietsketting vastmaken in de regen
bejaarden die grapjes maken
tegen lieve kassameisjes
maar ik begrijp het wel
omleidingen van alle straten
je medemens is niet te bereiken
nergens kun je aankloppen
en er zijn geen pillen voor
er is geen wil
en niemand neemt op
de maand is lang
het leven…
Nieuwjaar
gedicht
3.0 met 98 stemmen 36.565 De nieuwjaarsklokken luiden door de radio.
Stortregen valt. De dag is onbeschrijflijk goor.
Men is alleen gelaten en aanvaardt het zo.
Men vraagt zich zelfs niet af: waarom is 't en waardoor?
Tegen het leven is toch immers niets te doen;
de wereld heeft geen oorden meer om heen te gaan,
en 't hart wordt niet, gelijk de landen, jaarlijks…
Eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 289 Als de eenzaamheid
om je heen kruipt
je laat hunkeren
naar iemand om je heen
Als je leeft in de leegte
de echo van je woorden
door muren wordt gehoord
in die stilte ben je dan alleen
Als je iemand mist
die je koestert en omarmt
als je niet kunt zijn zoals je bent
en bij niemand meer kan schuilen
Als je leven is veranderd
en veel…
Ontwricht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 197 Wanneer het levenspad ten einde loopt,
er geen licht meer is dat begeleid,
zelfs de stilte in duisternis verdwijnt,
dan is het leven bijna uitgedoofd.
Dan blijven er hooguit herinneringen,
die al naar gelang het leven,
en met een paar uitzonderingen,
een last zijn om te dragen en diep met je zijn verweven.
Onherroepelijk komt de vraag, wat…
OUD EN ALLEEN
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 136 als hij
alleen achterblijft
beklaagt hij zich
over het feit dat
niemand nog iets van
zich horen laat
een kind en her en der
een enkele kraai
weggevoerd met de
vlagen van de wind
het zijn eenzame dagen
maar wie bel jij dan pa?
Niemand want wat
moet ik zeggen?
Niets gewoon vragen
hoe het gaat
iemand vraagt zich af
waarom hij…
In eenzaamheid verglijdt de tijd
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 147 Eenzaamheid is een ver huis
Een bemost graf, foto van een vrouw
Een kalender met verjaardagen
Dat tikkend klokje op de schouw
De flat is comfortabel, het eten goed
De verwarming staat op 20
Ik kijk uit naar het lieve meisje
dat elke week mijn voeten doet…
stormkracht 53
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 leeftijd en geboortejaar
komen in stormkracht 53 bij elkaar
zie hoe ik daarin blijf staan
handen diep in zakken volle maan
verloren op de top van't hoge duin
vol verdriet van teen tot kruin
sta ik sterk en heel alleen
krijgt geen storm mij van de been
maar
hoe graag zou ik vallen
vallen in de armen
in de armen van die
die mij het liefste…
nou ik nog
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 90 zij heeft hem
hij heeft haar
nou ik nog…
Verloren engel
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 143 Er is mij ooit een engel aangevlogen,
maar helaas ben ik haar kwijt.
Ze had zich zo hard voorgenomen.
voorop te gaan in de strijd.
Om van het leven een dagelijks feest te maken.
ze schonk me kinderen, ze schonk mij al haar tijd,
Daarbij vergat ze vaak haar eigen kleine zaken,
een feit dat ik mij nu zwaar verwijt.
Elke dag blijf ik haar…