Alle inzendingen over emoties

hij zingt een lied dit niet vergeten nog weten als de schaduw weer eens roept meedragen als aantekening in een dagboek blijvend op zoek naar zijn melodie door niets laten onderbreken deze verwondering die ik hier als mens hoor en zie…

Dit is een land een land van fietsers en fietsen Hier heerst het in beweging zijn de ijver op de trappers De paden op de lanen in het is er geen zalig 'nietsen' Ja, voor even... 'n bakkie of 'n biertje 'n kwartiertje, hooguit ........een halfuurtje Blijf je zitten waar je zit? dat.... verzuurt je.…

Smart Smart verandert je stemming Smart geeft je een ander gehoor een andere blik je waarneming gaat teloor dingen ga je anders voelen dan mensen bedoelen Smart maakt je kwetsbaar Het voelt zo raar Smart treft je levenszin je levert je interesses in Smart verandert je omgeving Smart herinnert je aan wie jou zo raakte…

De ondraaglijke pijn het intense verdriet is zo reëel wordt soms teveel het voelt niet goed roept om warme gloed Dan komt de ommekeer verdwenen is het oude zeer je ziet weer een horizon wist niet dat het nog kon er zal altijd weer licht gaan gloren als een nieuwe dag wordt geboren en de zon je weer verwarmt die je wezen omarmt dan…

Dichterbij Luierend aan het strand bedacht ik lieve flessenpost brieven welke door de onstuimige zee de golven zouden doorklieven met woorden doordrenkt van verlangen hoe wij destijds onbevangen onze liefde voor elkaar beklonken die opnieuw nog steeds lonken Met deze gedachten vol genegenheid genietend van de voorbijgaande wolken in het…

Volle maan In de nacht met volle maan is mijn geest enigszins ontdaan Gedachten onderhevig aan yin en yang door yin energie verleid door yang balans weer recht gebreid Als ik het ochtendlicht weer vertrouwd zie gloren voel ik me als herboren Voel me sterk en krachtig zie de nieuwe dag als prachtig De yin kracht blijft me trouw in het…

blijf nu eens - zegt ze in mijn wereld waar luchten altijd blauw regen niet striemt en toverballen in blijde afwachting van kleur verwisselen niet van gedaante waar niets verdwijnen kan ook jij niet en dan kijkt hij haar aan - niet gewoon maar vijftig graden warm en lang zij wankelt en smelt wees maar niet bang zegt hij terwijl…

De vreugde is 't gevoel van de nakende morgen En tooit elke stond met haar innige lach, Evenals de vrede, na werken en zorgen De weemoed versiert van de kwijnende dag. Wie vreugde nooit eenzaam des morgens liet marren, Hem zijn alle wondren begrijplijk en klaar; De stilte der aarde, de schoonheid der starren Maakt vrede des nachts aan…

Zo mooi als je bent In de regen Sta je met een paraplu Zodat we samen kunnen lachen Samen Samen kunnen schuilen Samen kunnen huilen Ons wereldbeeld Vult elkaar aan Samen Elkaar gedachten te schenken om even naar de buitenwereld te kunnen wenken Luisteren Naar elkaar Elkaar kennen Het leven komt ons tegemoet Zo mooi als je bent Ben…

Ingetogen ademt de stilte omdat er zoveel droefheid is; het leven kent nu enkel maar gemis. De Heer toeft in het graf en vrouwen die Hem volgden zij treuren en verstommen om wie er niet meer is. Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven, de dood zal zijn gezwicht.…

is er water op een planeet dat niet lijkt op zinsbegoocheling ik weet niet eens wat een planetoïde is, ik denk een soort halfzus opgetrokken uit verkoold waterstof en verstrengeld in ketenen bij gebrek aan een dwangmatige definitie noemen we haar 'leven' elke fantasie wandelt de ruimte in (gedachten laten zich niet vangen) een steen…

In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel pijn en angst, zoveel verlatenheid, onbegrip, verraad. In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel oorlog en onrust, zoveel ziekte en dood, verdriet en honger. In de schaduw van Jezus' kruis ontkiemt echter hoop en leven, een klein begin van vrede, een nieuwe schepping.…

Is het afgelopen? Is het hoofdstuk definitief afgesloten? Je zou het denken en er geen aandacht meer aan schenken. Ik zou willen dat het waar is, of heb ik het weer mis? Het is een oever zonder rand. Er is geen einde en ook geen begin. Het is vuur zonder brand. Het is een gezicht zonder kind. De houvasten zijn weg, net als een fiets die…

Paarden ver weg, met dit vergezicht heb ik et moeten doen. Ik heb niet geweten dat ik onder hen graasde en was. Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu, is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent, een paard ver weg in de wei. Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen was. Geen mens…

ingewikkeld ingewikkeld is het spel van samen langs de lijntjes kleuren en lopen op het pad lak hebben aan doorgaan en niet zeuren ingewikkeld is het vinden van de balans in drift en daad de kern te zoeken van je doel de drijfveer spannen in je wir war ingewikkeld is je brein je denken je dromen hoe je draden lopen met elkaar verbonden…

de redactie beslist we breien allemaal een klein applaus gedicht verwerkt in een mooi verhaal zal het ons wel lukken de jury wat op te winden de vruchten te plukken door juiste woorden te vinden dan wacht er een oorkonde dat is zeker… niks flauws want winnen in een eervolle ronde verdient een welgemeend applaus! Johny Donovan,2017…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities. Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen…

Vraag me niet meer af Hoever de horizon is verwijderd Hoe hoog bergen zijn Die ik van verre zie Hoever zal wind de wolken dragen Hoever reikt kinderlijke fantasie Wanneer stoppen eens de idealen Waarop alle dromen stranden Zal ’t leven liefde en eenvoud zijn Zullen roem en eerzucht Als op wind en wolken gedragen Verdwijnen over de verre…

En voor het eerst ooit weet ik niets ... Wat voel ik? Wat denk ik? Wat doe ik? Wie ben ik? Ik verdwijn helemaal in alles in gedachten Verloren gelopen, verdwaald ... Wachten op die iemand Hij die mij er uit haalt Dan even alles weer weten.. Dan even zoveel voelen.. Nooit lang, want wij kunnen niet stil blijven staan…

Ze kijkt me aan, omfloerste blik 'k kijk weemoedig, terug wat moet ik? Ze kijkt me aan, 'k zie de langzame traan traag lopend naar beneden gaan. Dan: alsof de sluizen, hun deuren openen komt de waterval, over heur wangen gelopen 'k weet 't niet meer, ben zo triest en ik: ik huil mee, omdat 'k niks anders wist. Verdriet zo intens…

Toen de wind zijn ware gestalte aannam Ontstond er een hapering in de tijd knipte mislukte momenten weg plakte er vrolijke tijden voor terug En met een adem Een zucht Proefde ik alleen nog donzige wolkjes van geluk…

Ik heb zoveel gezwegen Ik heb zoveel over mij laten gaan. De diepgang van de woorden herkende ik niet meer, Het deed pijn als ik er aan dacht. Het waarom op alle vlakken kon ik niet meer vatten. Ik werd meegesleurd in de diepte waar de bodem zoek was. Ik trachtte mij vast te klampen aan de resterende goedheid, helaas dat was bij benadering…

poes klauwt in vroege ochtend vastbesloten mijn arm onder dekbed vandaan steekt kopje onder hand en maant tot strelen goede morgen poes goede morgen wereld dit is het nieuws onder het mom van de juiste houding aanleren zat de coach aan hun borsten of greep naar hun kruis en hij doet het nog steeds au! ja, ik blijf strelen goedemorgen…

de wereld krijgt weer kleur gele bloemen in het gras kondigen het voorjaar aan blaadjes ontvouwen zich langzaam aan de takken de cyclus van Moeder Natuur die van voor af aan begint kon zo het hele leven maar zijn ieder jaar een nieuw begin ieder jaar een nieuwe lente maar de lente van mijn leven is lang voorbij en mijn zomer ging…

Alleen is maar alleen Al heb je vrienden om je heen. Want de nachtzoen ontbreekt En dat iemand met je spreekt, Als je op de rand van je bed De wekker hebt gezet. De ochtend is even grauw Al is de lucht nog zo blauw. Niemand die met je praat Of jouw woord verstaat. Het geluk van samen delen Is er niet voor velen. De uren kruipen door de…

op een dag eerder dan morgen voordat alles dodelijk is en irrelevant rust een rivier in haar bedding zwemmen vissen achter hun net schuilt in elke hoge hoed een konijn lijken onze stemmen op raspende diesels terwijl het kind teloor gaat in paarse mist vroeger of later dan gisteren heeft vandaag iets kwetsbaarachtigs…

Waarom zou ik ongelukkig zijn Of zelfs ook ontevreden Zolang ik kan genieten van zonneschijn En de vrije natuur kan betreden Iedere ochtend wordt langs de horizon Het geluk mij aangedragen Het wonder van het licht als levensbron Dan mag ik echt niet meer vragen. En schijnt niet iedere dag de zon Er zijn ook mindere dagen Herinner mij die…

Het niet weten beïnvloedt mijn leven, arrogantie van mijn zijn, onkunde laat mij verbeten zoeken wat is gegeven houdt mij steeds weer klein. Toch zal ik ooit vinden de weg waar ik zoeken moet hopelijk niet eenvoudig laat ik mij klakkeloos binden aan gemak en aan zoet, verwend en eigenzinnig.…

ik ben een rode klaproos ontkiem na lange duisternis op plaatsen waar geen liefde is als een Papaver Rhoeas herrijs ik tussen steen en as ik bloei op alles wat ooit was.…

Kan ik je nog vertrouwen nu je me één keer in de steek gelaten hebt Kan ik je nog vertrouwen na alle angst en pijn om te verliezen Of zal elk klein signaal voortaan het leven bepalen als teken van herhaling De tijd zal het leren maar wat ik heb geleerd zal ik niet vergeten Mijn hart je hebt me niet gebroken maar wel een patiënt…