4599 resultaten.
Een introvert decor
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 je speelde met stil licht
geen uitbundige kleuren
met traditionele vormen
in een introvert decor
zij verstonden elkaar
in samensmelten en
versterkten hun intensiteit
door samen felheid te bundelen
de ruimte zong energie
door vergroting van
contrasten spatten reflecties
in kleurwaaiers uiteen
je orkestreerde
ladingen en dempte…
Wees gerust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Ik weet het nog
het werd avond
ook die dag
eerst ochtend en middag,
stormen beginnen
doorgaans met die stilte.
Ik weet het nog
mijn hand in jouw hand
het ooit zijn we er beide
de vrijdagkrant zal je naam dragen
naast ook dat gedicht
de papieren bloemen.
Ik voelde het bonzen
rondom mijn hart
die avond ook het jouwe
wachten en stilstaan…
Bezinnen bij het gloren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 Je kunt gaan ontbijten in het bos
of in een bar, rusten onder de eucalyptusbomen
daar smeltend van je eerste liefde verder dromen.
Je kunt gaan opsommen wat je van gisteren vond
over onlangs, de vele onstuimige winternachten
schilderen hoe de wind vloot, ijs aangroeide op de sloot.
Je kunt zoveel van half en van zelfs heel
valt erg veel te…
Autisme
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 Autisme
kenmerkt zich vooral door
automatisme!…
Wie deelt vermenigvuldigt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 160 Het grote niets is zwanger,
van ongekende mogelijkheden.
Wie leeg wordt, stroomt vol.
Het kleine wordt weer groot.
Wie alles denkt te bezitten,
bezit helemaal niets.
Wie volmaakt is, is dood.
Lang leve de onvolmaaktheid.
Wie durft te delen vermenigvuldigt.
Liefde!…
Wij komen ter wereld
gedicht
4.0 met 22 stemmen 3.953 Wij komen ter wereld, met rouw, uit de graven;
met rouw die gepast is, omdat wij nog dood zijn.
Ons lichaam ontstond uit de grond en uit planten,
om eens te bereiken een veilige haven.
Een veilige haven: de schoot ener moeder,
waar ’t woelig verleden, geleidlijk en langzaam,
eindlijk tot rust komt; ik dwaal in mijn vader.
In scheidende…
Heeft tijd een humane waarde?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Er is niets oud en ook het
nieuw is er altijd al geweest,
voor een piramide is ook de
sfinx slechts een waakbeest,
een schil in de terminologie
van beelden waarover men
denken wil, deinen ideeën voort
in menselijke overleveringen
en ideologieën schouder aan
schouder in de menselijk geest
dat tijd in materie niet bestaat,
worden…
vluchtplan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 wachtend op de landing van zuinig licht
dat smelt als adem hervat
zonder longen te schuren
warmte die ergens een bron heeft
in afgesloten toestand
met voorafgaande toestemming…
Zou het wel onopvallend die schaduw zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 68 Misschien heb ik wel jaren lang stil meegekeken
langs je ruggengraat je billen en oudere littekens,
de dagelijkse gang mogen derven verhalen beërven
ben ik zelden afgeweken als schildwacht die je acht.
Heb ik ongevraagd momenten lang over je schouders
gestaard, je liefde en leven gezien, 't grijzende verdriet,
ben ik meegeslopen met wandelingen…
Het tourniquet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 58 zij veinsden
verdiensten
liepen zelfverzekerd
naar het tourniquet
wilden ongehinderd
passeren maar
stonden door die
ene vraag perplex
u bent geboren
met helemaal niets
van wie heeft
u dit allemaal
genomen toch niet
om met zoveel
de weg op te gaan
van alle dromen
er werd gerekend
met plussen en min
maar een vergelijk
bleef…
In staal gestileerd
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 63 ik heb de kussen
armzwaaien en
samensmeltingen in
alle omhelzingen geteld
waarbij in het amen
van samen de kwaliteit
van de feestelijkheid
aan de orde is gesteld
met stip vonden wij
de geboorte van het kind
het unieke moment
omdat ieder mens
dat ooit van zichzelf
heeft gekend en nu
opnieuw beleeft in een
andere tijd met zelfbeeld…
Zoektocht of queeste?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 49 Zintuig, geef mij je woorden terug,
kwetsbare huid van perkament,
een lege windbuil op de rug,
om inzichtelijk in te lijven op
de blindheid van papier, het
is me aangepraat misschien,
geblinddoekt tot de laatste strofe,
streven naar de inhoud waarvan
ik de essentie nog niet doorzie,
te veel op de private tekst verlaat,
het ene verdicht…
finaal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 101 het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder
om er vaagweg in aan te belanden
maar naargelang de monding
met spaarzame passen
uitdijt in een meanderen
van het oeverloze
naarmate
het gewicht van hetzelfde water toeneemt
word ik steeds minder
bijna drijvend naar de afloop
minderend als de loop van een kanon
steeds meer kantlijnen…
gespleten persoonlijkheid
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 83 verontwaardigd,
naakt en rechtopstaand
met een spiegel
tussen haar voeten
staarde ze naar haar...
gespleten persoonlijkheid!…
Open...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 De deur gaat open
waarachter
de bewoner
Hij gebaart
binnen
te komen
Het pand
van m'n dromen
waarin verleden
Geschiedenis
van levens
van tekens, afspraken
Gewoontes en gebruiken
die als 'n schakelketting
verleden met heden verbindt.…
Je weet niet wat je zegt
gedicht
3.0 met 18 stemmen 11.222 Je weet niet wat je zegt
in welke grond het valt
of het in lentes opschiet
als een distel
klaproos
tulp
verdooft of wekt
wanneer je
in je stenen klokhuis zit
en het geschrevene
nog leeft
of niet
en vreemde grond en verse regen
voor je spreken gaan
of niet.
Je weet het niet.
----------------------…
Jeugd
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.994 Een handvol verwelkende bloemen,
Geplukt met een bevende hand,
En gesnoerd met een rozenband -
Is dat wel een ruiker te noemen?
Een handvol bedrieglijke vreugd,
Met een ijdel hart genoten,
In de kring der uren besloten -
Is dat wel een zalige jeugd?…
Wellicht bracht liefde je al naar deze deur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Gaf de geboorte je een vanzelfsprekend gezicht
jij straalt nu gevoel uit met het je eigen gemaakte,
soms zo vreugdevol of dat met verborgen verdriet.
Niet de rouw van wat we innerlijk dragen
je blekere huid of je haardos kleuren de dagen,
het is om wat we soms zelf tonen of zelf zo zien.
Zien en voelen met eigen ogen, met ons hart.
Kamers…
De laatste drempel?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 Op het pallet van een vol
gewaaide decemberlucht, de
vergrijsde zon gaat kopje onder,
de maan luiert achter z’n vitrage
het doet er weinig toe waar ik
op doel met wie of wanneer
ik deze dag zal delen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
ontcijferen, verbaal dan wel naast
een verwijderd beeld op…
Waartoe, waartoe
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.837 Waartoe, waartoe
elke stap die ik zet, elke val die ik doe?
Ver schrijdend baan ik zelf mijn baan.
Een sterke mens leert eeuwig gaan.
Wanneer, wanneer
zijn de dagen daar dat ik sterven leer?
Sterven kan ik iedere dag.
Dies leef ik wat ik leven mag.…
Zee
gedicht
3.0 met 39 stemmen 14.423 Zeker zijn wij ooit door zee bedacht
om als lukraak zwervende sponzen
met niets anders dan zee gevuld
in haar opdracht dit land te verkennen.
En gaat ons denken, praten, schrijven
onhoudbaar alle kanten op als het tintelende,
flikkerende, watervlugge, soms als het
zachte, raadselachtige klotsen en borrelen
aan de voet van verweerde staketsels…
In gedachten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 115 ik dacht
dat het een
merel was
maar door
donker zag ik
een gevallen blad
dat door een
windexplosie
vleugels had
ik vraag me af
wie er nu echt
recht op leven had
het blad
dat ik van merel
zijn verdacht
of toch de merel
die in gedachten
sterker was dan blad
wil melker
12/12/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl…
Wat we in ons dragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 Stemmen in de beken
vragen mijmeren mee
het zijn de wateren
die ons wegen naast het
zwijgen van de rietkragen,
bij nacht en ontij,
het broeit op alle dagen, waarin
afkomst hun bronnen zijn verzwegen
met heldere gong de rust vertragen,
bij nacht en ontij,
in de delta in het stroomgebied
waarin we afdreven, de oorsprong
herkennen…
Valt lijden te sussen hartzeer te blussen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 79 Soms moet je echt leren zwemmen
is leven een onstuimige zee
zit lang soms even niets mee.
Zijn er metershoge golven
mensen die gelijken op geldwolven.
Breekt iets in bij jou van binnen
moet je leven bikkelnaakt geraakt
in de rouw toch weer opnieuw herbeginnen.
Al laat jij je leven niet bepalen door het verleden
hoe herstelt je gevoel, vind…
Kleur je leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 het leven is een kleurplaat
vanaf het begin
en wij wij kleuren haar
zoals het hoort
zo mooi mogelijk in
de kleuren moeten kloppen
de zon warm geel en groot
het gras moet lekker groen
een roos hoort bloedje rood
zonder deze logica slaat
alles immers dood
en kun je beter stoppen
maar daar breng ik tegen in
dat het slechts een kleurplaat…
Die glinsterende maan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 186 Jij hebt mij weer een lied gebracht
ook deze nacht verstond ik die pracht
herkende het hout van de pijnbomen.
Wachten de dagen op een vonk,
vrezen ze niet langer meer de kans
niet het vuur dat eventueel ontstaat.
Welke zinnen zullen we opschrijven
wat laten we weg of kan echt beklijven.
Van welke speerpunten maken we lijven.
Samen en…
Ook soms zo vergaat het mij alleen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 299 Elk antwoord dat in mij welt heb ik afgewogen
al denk ik de nacht had ook echt rust gemogen.
Het klopt als een bus ik ben zo grootgebracht,
begroet als zelfportret steeds de ochtendstond
de verse regels uit mijn hart ziel en eigen mond
't nieuwe leven zoals het bij ontwaken tot mij komt.
Vertolk de nacht die gestaag omhoog kruipt,
dan uitbuikt…
twee pennen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 99 ik ben de weg naar niemandsland
het hete zand waar je voeten verbranden
ik ben de vloed de gesel der stranden
ik ben de gekheid de waanzin ten top
ik ben de galg de valbijl de strop
ik ben migraine de kanker en pijn
ik ben de adder het giftig venijn
ik ben de wreedheid de grijns op je lippen
ik ben het schip dat loopt op de klippen
ik ben de…
Merkwaardig
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 213 Nee ik was er niet in dat jaargetijde
zag niet het dreigende, geen onweer.
Soms voelt er wel iets als een magneet
wellicht dat ene wat ook ik niet vergeet.
Dat ene iets , wat altijd wel is gebleven
is deel van de koffer van je jeugd in leven.
Die dagen van toen heb je die jaren lang
verstopt, zelfs niet merkbaar over getobd.
Je hoofd heeft…
G.O.D.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 60 Onze geprezen ziel
sterk of zwak, tot aan de
gemeenschappelijk Achilles hiel
gebruik van riten en symbolen
creatie van de geest, troost of vloek,
is mij om het even, een
deelbare kwetsbaarheid
tussen uiterste polen
in voor- en tegenspoed
draaikolk van de realiteit
misschien de verlossing die ik zoek
spiegel van vergankelijkheid…