Alle inzendingen over huwelijk

Comfort, dat is wat het huwelijk me heeft gebracht Comfort en een eindeloos gevoel van gearriveerd zijn. Ook mijn gevoel voor eigenwaarde kreeg een enorme boost, want wie ben ik zonder hem? Ik blaas mezelf dan wel op, maar dat is nodig, want uit mezelf voel ik me te klein. Ik kan alleen maar zeggen: Gelukkig, ik ben getrouwd.…

Zij vierden samen een kwarteeuw: de een met een halsband de ander met een enkelband. Zij vierden samen een kwarteeuw: de een a point op punt de ander een mispunt. Zij vierden samen een kwarteeuw: een dubbelpunt voor de een met vraagtekens een dubbelpunt voor de ander met uitroeptekens. (Samen) veel gedachtenstreepjes uiteindelijk een…

Er is een huwelijk gestorven Het ligt inmiddels opgebaard Er wordt vol naar afschuw gestaard Het was ooit fris en onbedorven Er is een echtpaar omgekomen Hun kinderen zijn zwaar gewond De dood kreeg grip op een verbond En nog niet waargemaakte dromen Familie rouwt en legt een krans De mensen gaan gekleed in zwart Ze hebben een gebroken…

ODE AAN MOEDER DE VROUW Ze raakt niet uitgepraat en uitgejankt: kids vroeg op, in bad en broodjes smeren dan naar school daarna het huis doorrossen, vaatwerk de automaat in knallen en de witwas en hem eens laten hangen in het trapgat iets voor d’r zelf; een eigen job en af en toe een keer het werkhuis waar ze nog eens zwoegt daarna weer…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

ze houdt haar mond uit angst voor ongenoegen steeds meer raakt ze bekneld haar man maakt haar onvrij geen dialoog is er dagen worden schraler woorden raken opgedroogd alles lijkt taboe haar stuwmeer vol woede stijgt emoties klotsen hoog de dam zal breken éer zij er aan stuk gaat…

ooit om elkaar fladderend waren het de vlinders in hoofd hart en buik die wolken roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot…

kinderen groeien op en vliegen uit, zo is nu eenmaal het leven, en als die dag daar is huil je, ja heel luid, want je had nog zoveel, zoveel meer willen geven, maar zoals jijzelf worden zij ook groot, en delen dan hun leven met het andere geslacht, logisch komt dan de huwelijksboot, nee zo snel had je het niet verwacht, kijk die foto, ach…

vrouw jij mag het op mijn buik schrijven als echtgenoot speel ik soms het lijk maar ik heb een alibi mannen hebben een soort magie noem het speelgoedgeluk ik gok en waag jouw vrouwelijke noden in de schaal van intieme gebaren en corps bij de ringen ‘k kan niet dollen geringeld in ‘t gareel ik zeg het niet gauw als ’t zo is zij het met de…

O bloem der vrouwen, die gelijk een rozenboom Vol geurs Den Haag versiert, ons Statenhof, vol hoven; Met schoonheid overstort, met geest en gunst van boven, Als met een frisse dauw of milde regenstroom: Uw afzijn baart mij pijn, ’t zij dat ik wake of droom; Toch zal uw minzaam beeld geenszins mijn hart beroven. Daar stookt uw deugt een vier, door…

Gisteren wist ik het al maar vandaag beter dan ooit. Ik zag hem weer wandelen glimlachen en de stoep vegen. Elk oktoberblad raakt hij aan als een regel uit een gedicht. Ik heb een bijzondere plek in zijn hart in zijn leven en dat mag. Elke dag is als een omhelzing een dans in de kamer in het schemeren van de avond. Ik ben altijd aan…

Vroeg op staan? via idyllische landwegen naar een romantisch dorp gaan? Slenteren door de smalle, steile straten? met mij de stilte beleven, we hoeven niet te praten? Op een typisch Frans terras een ijsthee drinken en een regionale salade eten? de omgeving verkennen, de dagelijkse beslommeringen vergeten? ’s Avonds, tijdens live muziek , paella…

't Waren onze ogen die elkander zochten of onze harten die elkander mochten? 't Waren onze zielen die graag samen spraken of onze handen die elkaar aanraakten? 't Was een streling op mijn rug of een woordje soms heel vlug 't was: ik weet ook niet wat waarschijnlijk iets dat jij alleen bezat. 't Was de glans over je haar je zacht en…

pril is de liefde die opgewekt ontwakend elkaar de zinnen prikkelend mensen vurig verleiden kan lustig is de liefde die verlokkend en verleidend de een en de ander dartel dagen doet geloofd is de liefde in een geringd verbond die zich verbinden laat voor altijd tot eeuwig waar is de liefde die aandachtig en geduldig in en aan elkaar…

Een man van zestig wordt weduwnaar En hertrouwt niet. Een man van dertig overkomt hetzelfde en hertrouwt wel. Is de eerste trouwer dan de tweede? Het kan net zo goed, dat de tweede over minder energie beschikt, maar niet over minder liefde en trouw.…

Jij kunt helemaal niks zegt m’n vrouw Ze bedoelt van het huishouden Je hebt gelijk zeg ik lauw dat was al vóór m'n trouw Ik dóe wel geïnteresseerd maar vergeet meteen wat ze me leert Dus heb ik het opgeschreven om m’n huwelijk te overleven In de klep zit een vakje Doe een zeepje in het bakje (de zeepjes liggen in het kastje van het…

het kwikzilver van toen nog maar een jaar gelee laat als opmaat naar het robijn kleurrijk als het leven dun en bijna doorzichtig in crêpe nu zich sieren met elkaar beleven wij doorheen die jaren het goede en het kwade dat droog, zonnig en zomers dan wel nat, guur en winters ons het leven brengt in het eigen familiebos als kroon op de…

Als van twee gepaarde schelpen D’ene breekt, of wel verliest, Niemand zal u kunnen helpen — Hoe men zoekt, hoe nauw men kiest Aan een, die met effen randen Juist op d’ ander passen zou. D’oudste zijn de beste panden, Niets en gaat voor d’ eerste trouw; D’eerste trouw, die leert het minnen, D’eerste trouw is enkel vreugd, D’eerste trouw, die…

Voorbij gegaan, 5 getrouwe jaren vol kussen en gegrom Voorbij geblazen, 60 woelige maanden wolken in de grote wind Voorbij gevlogen, 1826 veelkleurige dagen vogels op weg naar huis…

Innig vertrouwd met steeds hetzelfde elkaar, daarvan met almaar minder volle teugen genietend, steeds meer mondjesmaat, maar toch, daarvan toch mooi nog altijd steeds genietend - geef ons maar zonnebloemen, weken lang maar zonnebloemen links en rechts, met hier en daar een korenveld, of maïs desnoods, met hier en daar een wei, een stukje bos…

Gingen we niet naar zee? om uit te waaien Naar voorbijgaande schepen te zwaaien? Zand.... door onze handen te laten glijden? Enkel met onze vier handen een zandkasteel bij eb te bouwen? In 't rotsvast vertrouwen dat vloed hem weg zou vagen?…

Schaduwen zijn wij langer wordende schaduwen met elk uur blijven wij wachten op woorden die niet meer komen wij zijn een avond die schemerig nadert tot een nacht van eindeloze duur die onze wegen scheidt al kijken wij reikhalzend uit naar verten naar ergens waar wij weer passen in de tijd.…

Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven In een klein stadshuis, ik zal niet vertrekken, Al bleven mij veel eilanden te ontdekken Die zich om mijn afwezigheid bedroeven. Niet dicht bij zee, om mijnentwil, 't Werd mij ondraaglijk aan de rand Der ruimt' te rusten, bij de golven stil: Bewaar mij diep in 't binnenland. 'n Gewezen vestingstad…

Hoezo? Jij kan toch niet voor mij sterven. Hoezo? Ik sterf mijn hele leven al voor jou.…

Het gaat niet goed met het huwelijk van hem Dat huwelijk is eigenlijk ook van haar Maar daar trekt zij zich weinig van aan…

De Maas was rustig om ons heen, Wolkenkrabbers stonden niets te doen, Terwijl Hotel New York uit zicht verdween, Leek zij te verlangen naar een volle zoen. Een vrouw in de herfst van haar leven, Knap maar met een rimpel hier en daar. Haar man was met zijn camera in de weer, Hij keek alleen maar door zijn lens naar haar. Ze had zich zelfs…

vergeef me dit kleine bericht rechtstreeks durf ik het niet te vragen zou je het een keertje met mij willen wagen een romantisch etentje bij wat kaarslicht ik pik je op om twintig uur zul je klaar staan lieve schat aan de deur van je nieuwe flat voor wat plezier en avontuur we rijden naar een mooie plek ergens langs de Franse kust…

Wij zijn broos als glas breekbaar als glazen Het zal u niet verbazen dat woorden zinnen hard binnen komen onze dromen tot splinters gruzelementen Pak het glas op veeg scherven op 'n blik bijeen Niet meteen want in het glas zien we nog de weerspiegeling van tranen.…

ik zag je op mijn pad naar benee mooie steen ik neem je mee in de broekzak van mijn reis meer dan 50 tinten grijs en prachtig van mij zacht en warm ben jij je duwt me, draagt me naar het zonnige dal duikgewicht in mijn vrije val ik tors je mee op mijn pad omhoog de lichtheid zoals libelle vloog lijkt nu bevroren in de kou meer dan 50 tinten…

Ik zat nog even te overdenken wat ik zeggen zou op het gouden feest. De augustuszon stond laag maar gaf nog hitte af toen plots een koele schaduw me overdekte. Niet over de zonzijde zou ik spreken niet over de schaduwkant. Maar over de warmte van een stem de troost van een woord de zegen van de stilte de doem van de eenzaamheid.…