972 resultaten.
Ik ben geen dichter
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 942 Wit, spierwit mijn blad
en koud mijn pen
hoe kan ik mezelf vertellen,
dat ik geen dichter ben.
Groot zijn mijn gedachten,
en alles daarvan is waar
zielepijn verzachten....
ach, kon ik dat maar.
Soms ben ik echt wanhopig,
daar ik geen dichter ben
en dat ik slechts heel simpel
rijpjes schrijf met deze pen.
Oh kon ik toch perfekt beschrijven…
De schilder
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 628 De schilder werd geïnterviewd
Zijn atelier was leeg
Het vragen van de journalist
Was zinloos, want hij zweeg
‘Waarom zijn al die lijsten leeg?
Waarom is hier geen kwast?’
De krantenman werd vreselijk kwaad
En zijn besluit stond vast
‘Geen letter krijgt die etter hier
Die zwijger in ‘t kwadraat
Geen lezer’, dacht hij, ‘laat ik weten
Dat…
ik beitel je tot vrouw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 676 ik ben jouw beeld
aan het houwen
uit de ruwe rots
die jij eens was
zag de branding waar
de golven aan je vraten
het strand waar jij in onbegrip
en stilte bent verzand
ik weet je wispelturig
vurig als je door mijn handen gaat
ik moest je splijten om naar de
aders in je hart te kunnen kijken
ik beitel je tot vrouw
polijs met liefde…
je lach wiegde mijn zinnen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 916 je woorden zijn geboren
je liefde prenataal
ik mocht bij je ontsluiten
je was niet meer te stuiten
opende verbaal
je lach wiegde mijn zinnen
voeden kwam van binnen
lente dartelde terwijl
de stofen in het frisgroen
buitelden en tegenspartelden
we groeiden zomer
in een warm samenzijn
je nam de zon en zee
we dichtten waarheid in
de…
langs de strijk van wat violen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 668 ik zie de hemel opengaan
wat wolken dwalen langs
het blauw en lossen op
ik voel de zon en wind
waan me weer een kind
op eindeloze vlaktes
muziek waait zacht
langs strijk van wat violen
ik vang met lach je melodie
we dansen hitte van de
poesta's en wijken later uit
naar permafrost van toendra's
nu gaan we lente brengen
in…
in jouw licht bewegen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 679 je handen dwingen niet
maar koesteren de klei
waarin je vloeiend
lijnen zet die leven baren
ze waren er al
in gevoel maar
scheppend gaf jij
ze hun kracht en doel
modelleerde
zacht je evenbeeld
langs romp en been heb je
haar wanhoop weggestreeld
je vormt en
stilt het ogenblik
schikt het lange haar in een
blauwe strik van droevenis…
een rode opkomst
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 690 ik zag de maan
heel helder staan
aan de mij
bekende hemel
maar ik wist dat
juist door lichte mist
mijn zicht op jou
teloor kon gaan
ik droomde je
in vol ornaat
een rode opkomst
in een prille nacht
om dan in hoogte
feller te gaan schijnen
ondanks het klimmen
lijk je te verkleinen
je straalt geen
zorgen die tot morgen
moeten wachten…
de stemmen zijn geschoren
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 678 het was een groot probleem
drie nachten heftig copuleren voordat
de maan op een bevruchting scheen
in stilte werd geluid geboren
de stemmen zijn geschoren
voor de bevalling van het woord
persen met een rood gezicht
het ingehouden schreeuwen
vraagt om verlossing van gewicht
hier is dan het gedicht
u mag het nu gestalte geven door
het…
Schepping
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 663 het eerste onbegrepen hete vuur
is aarde, vorm en inhoud in de kiem
een wacht voor weerklank tot het laatste uur
veel te veel schatten blijven anoniem
uit dove chaos komen onverwacht
hogere bergen aan het oppervlak
een ordelijke glorie, stil gedacht
beheerst bewuste daden met gemak
en nergens fluiten vogels identiek
gelouterd door het zingen…
Het standbeeld...
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 961 Daar sta je in de zoom van het park
Je kleur is zo intens volmaakt
Spierwit in glanzend transparant
Je guitige ogen laten zich dwalen
Langs de mensen die bij je stilstaan
Wetend dat ze je bewonderen
Daar sta je in de zoom van het park
Het late zonlicht gloeit over je schoonheid
Je laat je koesteren in beeldend wit
Je handen zouden willen…
Midden op de dag
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 606 De één heeft de bal stevig vast
Wil hij hem delen?
De andere, wil die spelen?
Of rusten ze samen na hun spel?
De één staat op, loopt weg
De ander wijst nog…
“Weet je wel…?”
In het weiland klinkt een groet
Er schalt een lach
Een boom staat stevig
Midden op de dag…
Geschilderd
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.137 De achterste zei nog:
Pas nou op!
Maar de voorste figuur
Liep het schilderij zo uit…
En de bal lag tegen het lijf
dat weer leunde tegen de boom
En de boom voelde zich alleen
Geschilderd
Als in een nageleefde droom…
Kijken, voelen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 732 Een fris groen weiland
Sprietjes gras dichtbij
Een solitaire boom
Stevig, vol van kroon, vrij
Zwaaiend met zijn takken
In ’t frisse blauw
Iemand staat
Iemand zit, heeft een
Paarse bal te pakken:
Van mij? Van jou?
Communicatie behangt de lucht
Niet vast te leggen met strepen,
Verf en klodders, kwast
Wat speelt er in dit tafereel?
Het…
besmeurd maar toch onaangedaan
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 882 ik zag je schoenen staan
besmeurd maar toch
onaangedaan wachtend op
de stap waar ze voor gaan
je hebt ze uitgeschopt
je voeten weggestopt
in het geitenwol van sokken
zachtheid en hun warmte lokken
we lopen niet meer paralel
voeten kennen nu de wegen wel
en gaan hun eigen gang
niet bang om uit de pas te lopen
jij bent geschoeid…
Taalzoekers
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 548 Poëten dwingen tot betekenis
ze maken water hard en stenen zacht
ze forceren ruwe steen tot smaragd
modelleren taal uit verdommenis
Gewone bijen worden grootgebracht
en zoemen aldoor in de vensternis
ze zoeken buiten zien ontsteltenis
en nieuwe beginsels worden van kracht
Steekhoudende gedachten geel als lis
vergroeien uit versteende dorst…
je adert in marmer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 722 je adert in marmer
jouw lijnen verfijnen
is eeuwenoud kunst en
maakt de polijster niet armer
ze breken je leven
uit steen halen kleur
uit je groei en het bloed
dat je eens hebt gegeven
ze schuren je ziel
en lossen emoties
verkwanselen je geest
voor hun eigen negoties
maar ik voel je huid
op de dorische zuil
zie het verloop van…
Fantasie
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.261 Nog meer
schittert het tekenblad
nu hand en spel
verbeelding schrijft
en vleugelt als mythisch
geheim naar bron
van ontdekkingstocht.
Zo stroomt het kleur
en streelt figuren
naar een sprekend gezicht.
Doordrongen van
ontrafelde schoonheid
droomt de toeschouwer
zijn eigen fantasie.…
dacht zich Jezus van professie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 702 er is een boom geveld
die woudreus wilde worden
door zijn overvolle bladerkroon
waaide waardering en vaak hoon
de schaarse vogels piepten lief
vergat de stam te dichten
tegen iedere storm bestand
ving wind uit hoge bomen
had de kracht niet in de hand en
smakte met een klap tegen het land
dacht zich Jezus van
professie claimde dichtkunst…
hun verleden is gelogen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 804 in stenen bikken
brand ik zonder blikken
het verleden schoon door
op het heden te gaan tikken
bloed vloeit rood
in raken als ik de dood
weer tegen kom en haar
herinneringen los moet laten
tijd verwijlt in
dromen van de mensen
ik zie hun wensen die
ik afneem van de steen
ik restaureer
maar krijg de geest
niet meer gevangen…
De dichter
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 660 hij is iemand die nog iets verwacht
een, al is het bescheiden, woord
voor begrepen worden
door zien
de kringetjes van weters
zoeken niet maar vissen
spachtelpoetsen naar bewondering
vergeten kristallen liggen verder
dan een vijver met bomen
broodkruimels van besef
zegels scheuren leven
woorden breken lichtvlekken
in de stilte bij de…
Moeilijke kwatrijnen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.065 Uiting geven aan mijn diepste denken
In gewone simpele kwatrijnen:
Moet het pijn en eenzaamheid verzachten?
Blijven binnen in te denken lijnen?
Onbekende dingen lijken dwaling
Hol van binnen, bol van overschatting
Wachtend op toekomstige bepaling
Maar de waarheid is! Meer dan een vatting!
Eisen om verdriet steeds weg te nemen
Is het objectief…
Origami
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 900 ...
Uit verveling
vouwt hij vogels
in Japanse stijl
uit verlangen
bouwt hij luchtkastelen
die zo grimmig zijn
vervoering torsen
en tenslotte
laat hij vissen vliegen
van noord naar zuid
met papieren vinnen
op de straalstroom
en een toverfluit
de maan die blijft
onzichtbaar totdat
zijn geschreven zinnen
enkel origami zijn
en…
Slecht Gebonden
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 572 Tussen mijn collectie boeken
heb ik pockets staan
van Achterberg tot Zwagerman
een genot voor oog en hand
maar Mulder en Rostelli
raak ik liever niet aan
ze vallen uiteen als vermicelli.
Kapot geluld door Jan Mulder
door Rostelli gehypnotiseerd
of is de drukkerij
het boekbinden verleerd
nee, winstbejag van de uitgeverij
die laat het blijkbaar…
Koorddanser
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 894 Deze kunst is de moeilijkst
de beoefenaar is zonder vangnet.
Zo begint de nacht
Smeedt van je hart een gedoofde ster.
Vlecht je verstand
tot een koord van bijtende woorden en
dan ga je.
Steek de diepe kloof van het universum over
richting jezelf
of een ander.
Je weet nooit of je Nova wordt.
Als je anderen kan overhalen
om met je mee…
Lange Voorhout
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 490 Verbaasde kleuren,
uitrekken, krimpen,
weglaten, toevoegen
wat er al bijhoort
vanaf het begin.
Verbuigen, vervoegen,
contaminatie:
taal maakt beelden
tot rake sculpturen
van vege tekens.
En het publiek
in trage gang
beleeft ootmoedig,
telkens opnieuw,
haar eerste bezoek.…
Het mag niet mooi meer zijn
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 431 Eens was er harmonie,
de schoonheid was een deugd.
Het oog, het oor, de rede, het gevoel,
zij allen laafden zich;
maar ach…
nu huilen klanken in het niets
en kleuren spatten weg.
Vormen zijn geen vormen meer
en woorden geen gedicht;
zo kwam…
een nieuwe tijd, een nieuwe weg,
ver langs hart en zinnen.
Het ware schokt en is geheim;…
De gele kam
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 567 IJl glijden donkergazen wolken
in een eindeloze vlucht,
naar niet gedroomde verten
langs een zilvergrijze lucht.
De warme adem van het huis
uitwaaiend, licht en grijs gevlekt.
Onder een vleug van poedersneeuw
nieuw leven, wachtend tot het wordt gewekt.
En achterin, tegen ‘t blijvend groen
op donker geroeste stam,
in het wijkend licht zich…
je afgrondt me
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 535 het is zomer
maar je afgrondt me
met vergezichten die
de sneeuw verijzen
de gletsjers tussen ons
doen groeien in hun
eeuwige verblijven
ik pluk bloemen
en de kruiden die
zo heilzaam zijn
laat zinnen groeien
balanceer met woorden
op een nog niet
uitgesproken lijn
ben jij de rechter die
het evenwicht bepaalt
afgrond of de hemel…
Ira´s kijkdoos
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 622 De vlinders in haar hoofd heeft zij buitengezet
zwermen uitgevloeid in een kleurrijk palet
ontsluierd en verklaard in onzichtbaar licht
schepsels van poëzie op het eerste gezicht
Verstoppertje spelen achter de werkelijkheid
nu zijn zij hier, daar vallen zij uit de tijd
blinken als een spiegel en dan weer dof
door drakenvuur, bedekt met dromenstof…
goochelwoorden
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 640 Toveren met
goochelwoorden
voelen wat je zegt.
schilderen, met pennenspinsels
voelt nog lang niet slecht!
gedicht is af; want alles mag
zelf ben ik de baas
zingen met het toetsenbord
als rozen in een vaas…