Alle inzendingen over landschap

Of ik mee kom wandelen Zij op scootmobiel, ik ernaast, achter of voor In park waar veel honden Naar elke hond, hoe lelijk, mooi, verzorgd of onverzorgd, steekt zij onbevreesd de hand, aait, spreekt hen vriend'lijk aan, dan de bazen Zullen we bij dat bankje zitten gaan? Afval ligt er Ziet zelfs de plastic zak waar ooit alles uit vandaan…

toen zijn voeten in de modder bleven steken zat hij vast in een ondoorwaadbare werkelijkheid hij hoefde niet te wachten op het onverwachte: zijn vastgeklonken voeten mengden zich met de poëzie van het landschap hij wilde korte impressies inspreken toen zijn smartphone uit zijn handen viel…

Skyhigh rijst op vanaf de kust Dubai Oase vol geërigeerde staven Met toppen die loodrecht naar 't zenit wijzen Als obelisken van de oliemacht Ik kocht online een ticket voor de top Besteeg in volle lift de Burj Khalifa Het luchtkasteel van ruim achthonderd meter Als nieuwe eiffeltoren wereldwonder Ik kon vanaf lookout point als…

Oh verguisd Charleroi droef wild en warm Breng me naar de gouden legende in Rue de la Légende Dorée Leid me langs de oude uitgebluste mijnbergen Wijs naar fabriekstorens die zonder verpinken de hoogte zoeken Toon me Magrittes Pipe laat me de Geraamten twistend om een gehangene van Ensor zien Neem me mee naar de Latijnse Emotie…

tintelend geluk als het licht en morgen is in het open gras het vrije zweven het lage land strekt zich uit haar hart weerloos wijd beschreven vensters met wind licht wolken water in weifelend blauw de dreigende lucht het suizelen van regen het leigrijze uur de vale aarde zwaluwen scheren over de vrije vluchten over wat beweegt…

de trage hartslag op een zachte winterdag broos en doorschijnend de zwijgende tijd niet bevreesd voor het verval het gevecht voorbij uit de pijnbossen het blaffen van de sneeuwuil op een winterdag als gesponnen glas de glans van het witte land de trage hartslag…

Ergens op de Veluwe, staat een oude mastodont, een brok beton uit één stuk, als een oude hond, liggend in het luwe. De Kathedraal bracht voor velen werk, vertier en misschien ook wel geluk. Na 90 jaar staat het gebouw nog, met z’n sterke contouren, onuitwisbaar in het zwerk. Jarenlang was radio het toverwoord, en stonden er antennes…

Een dijk onderbroken door een weg naar de einder een dijkdoorbraak van formaat een begin en een eind beider Waar alfa en omega volledig op zichzelf staan Een barriere bewust aangelegd dwars door de dijk die door de mens direct weer werd geslecht door de wens om door te gaan de mens weet van geen wijk Rijden naar de horizon zonder te…

Het landschap nam hem op het stond nu in hem geschreven in die ongemeten wijde dag het eenzaam zwerven van zijn gemoed. Verlangen sloeg neer in weke aarde toen hij ging langs het smalle pad een vlucht van wilde ganzen zocht verre overzijden. Ruimte zon en wind in korte vlagen schreven een nieuw begin in hem.…

Het geluid van padjes samen, apart, nog een wat verder iets lager, samen in scheef akkoord onvindbaar want telkens andere padjes even verder, samen hinkend, apart, samen terwijl die vlak bij mijn voet even hun adem inhouden. --------------------------- uit: 'Gedichten', 1966.…

hier moet het zijn -dit is de plek; hic locus est bomen, regen, zon verweerd maar onverdreven, het water is stil gebleven aan het einde van de dag als adem is neergedaald begint het roerloos herhalen heel even lijkt alles nog gisteren, onaangetast door werkelijkheid en autonoom naast elke gebeurtenis een rimpeling vlucht voor de…

losgekomen van de wal word ik zoveel zachter geen kind zo aanwezig als het kind dat er niet meer is betoverd door het licht het diepe blauw altijd het geluid van water en wind losgekomen van de wal alles glanst als ik loslaat geen landschap eerder een visioen als ik loskom van de wal…

Voor een rode avondzon de aarde Beschilderd als een grote lampion Met donkere valleien en vulkanen Smaragden sawa's, jadegroene meren Zacht wiegend in de blauwe hemelzaal Op verre eilanden hebben regenten De vreemde heersers eeuwenlang verduurd Maar binnen kratons bleef het oud geloof Zolang de dwang der rituelen duurde…

het is het lege nest op de schoorsteen de blauwe sluier rook die over de daken reist de overgroeide kuil bij de rivier een vogel die in de verte roept het is de verdwenen zandweg de oude afgepelde verflaag op een deur de dag van nevel en dauw het stuurse zwijgen het is de beklemmende namiddag het dorp dat nooit het mijne werd de korst…

In de sereniteit van het overzicht Waar beelden jouw gemoedsrust geven Natuurlijk speelt het tegenwicht Waar ogen schoonheid beleven Hier speelt geen tijd En mag liefde voor de natuur met ogen spelen Wordt het andere beeld verspreid De aarde haar liefde zal delen Hier veranderen gedachten Wordt inkeer geboren Het harde mag verzachten…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

Een herder in de uitgestrekte heide Hij overdenkt al z’n stille tijden De hond is hem eindeloos trouw Samen worstelend door de kou Oog hebbend voor het heidebeheer De dynamiek waarop hij zich oriënteert Grasmozaïeken onderscheiden In droge en de nattere tijden Zijn tochten langs de nederzettingen van weleer Een kreupel beest wordt geobserveerd…

Hij was een point of no return, toen hij in de ijstijd door gletsjers vervoerd, nu een heuvel in Emmen afrolde, the Broken Circle binnendenderde en tot stilstand kwam, zich toen onomkeerbaar positioneerde in de cirkel van zand, Wat moest die zwerfkei nou in deze kosmische dualiteit waar yin en yang het donkere en het lichte symboliseren?…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

het landschap herinnert mij niet ook al heb ik er zoveel paden betreden, mijn longen met tijdloze adem gevuld en hier mijn neus gestoken in eeuwige geur het landschap hoort mij niet, alle zuchten, soms lang geleden en zo vaak herhaald, of stelt mijn geheugen me teleur? om hier te verkeren voedt het landschap mijn ziel, het bestaat in mijn…

Diepgroene dalen met loofrijke hoven Wormstekige rotsen verminkt onbewogen Stenen verspreid als een hellingguirlande Geossificeerde vulkaancontrabande Verbrokkelde huizen, misplaatst welgelegen Onwrikbaar vergaan langs de bochtige wegen Rietzomen, kruid, vermiljoen emballage Tressen van plastic als zandsteenbandage Bronzen mensen…

Langs breed uitwaaierende wateren die onze voorouders zowel graag als zorgelijk voor zich zagen liggen drooggelegde polders Hollandse molens talrijk en standvastig bovendien met trots in de armen gesloten passen in het landelijk gewin aan ons landschap nagelaten door voltooide eeuwen gehard, houdt de tijd ons samen aan ver uitgestoken…

Een minzame, luchtige toverstaf zweeft speurend boven het hart van Zwitserland, danst met zonnestralen langs de bergwand, terwijl sneeuw vol knipogende kleuren beeft. Zij daalt, ziet hoe de mensenwereld leeft, strijkt over de steen- en beeldhouwershand. Statige muren en daken zijn omrand door kunstwerken, die de rots kwistig geeft. Het wondergereedschapje…

in dit rode vulkaanlandschap op de diepste bodem in het leegste landschap de genadeloze hitte wezenloze stilte alleen maar vlakte en in de verre verte bergtoppen deze genadeloze ruimte zo diep zo leeg zij bood hem een nieuw begin de stille maan was getuige van de glans van zijn ziel…

Veluwse beek In gemoedelijke natuur Waar rust heerst Nabij een verlaten kreek Flonkerende lichtval De beek op weg naar het dal Merels zingen Een juffer dwarrelt voorbij Stroom maar Neem het mee naar binnen Rust stroomt je tegenmoet Door zachtheid van oevermossen bevangen Kolossale beukenbomen al eeuwenoud Iedere keer voelt het beeld…

Weten te waarderen Van het aardse kunnen leren Uit de grond van haar hart Natuur waarmee jij spart Uit respect voor het leven Groeikracht gegeven Liefdevol mogen verzorgen Voor haar ben je geborgen We hebben het gekregen Al het voortspruitende leven In groeizame ornamenten Ontdaan van het decadente Zorgvuldig zijn we ermee omgegaan…

levende kustlijn van zand altijd in wording altijd aan het sterven landschap in beweging grillig ruig stelend en vretend onberekenbaar huizen verdwijnen onder bergen zand Charybdis’ wellustige kaken zuigen schepen op om ze dan weer uit te spuwen verslindende Scylla wacht sluw haar kansen af niets niemand blijft gespaard in dit…

Bergen als bultruggen. Hellingen waar je een tor wordt, stilte hoorbaar toeslaat, tijd vlug weggulpt langs watertjes... Je nadert een persoonlijkheid. Stapvoets voer je een gesprek. 'Het is goed om hier te zijn.' (Beamende kreet van een lammetje.) 'Je wil er gretig tegenaan, hè? Let wel: winden krijgen vat op je. Ik kan wel tegen wat…

het hart van de storm een oceaan van wachten slaapt zonder wolken houtduiven koeren droever dan mensenverdriet de boom zucht ruisend een heldere pijn in oude zielenlagen het gras nat en zwaar iemand wil schreeuwen een stem met honderd kelen zo luid en zo bang…

dwars door boerenland de zacht stromende beekjes de aarden wallen lijnvormig landschap dijkjes begroeid met bomen geborgen dieren wapperende was knotwilgen en klaphekken een lang verlangen…