Alle inzendingen over lichaam

Vijf haiku’s n.a.v. een reis door het lijf: (voorhoofd) oude indiaan rookt op de hoogste springplank stoïcijns een pijp (aangezicht) regenbooggezicht witte wolken in mijn keel een vlieg in barnsteen (huid) een Bambi beeldje dat roze of blauw verkleurt als het weer omslaat (hart) in een kleine tent doek van tabaksbladeren…

Overdag doe je dingen in de wereld ’s Nachts in een droom ren je naar de horizon Wapper je je armen omhoog en omlaag In gedachten kun je als een lange sliert Door het sleutelgat of door het oog van een naald Je stijgt met enige schroom op En voelt de duizeling terwijl je uitdijt (alsof je lief je voor het eerst kust) Je overgave is…

Op Coenraedts snelgedicht wat commentaar... Maar laten we ècht bij de jeugd beginnen Geen vette dikmakers in de kantine Op school vond ik dat altijd ook zo raar Docenten werken zich een slag in d'rondte En zien met lede argusogen aan Dat frisdrankautomaten blijven staan Voor steeds meer leerlingen met dikke konten De welvaart…

Lief lichaam Van geboorte tot dood Leef ik in jou Soms voel je log en zwaar Soms als een open ruimte Van Gogh schreef Dat hij geen dubbeltje Om het leven zou geven Als er niet iets oneindigs, Iets dieps en werkelijks was Dit palet aan schoonheid En gruwelijkheden Op dit canvas vereeuwigd Met onstuimige penseelstreken Is het genoeg…

Lichaam Wat ben ik met jou verweven Je laat me niet los Wat blijft er van mij over Als jij straks verdwijnt De plek waar we naartoe gaan Daar komen we ook vandaan Noem het geen niets of nergens Want uit niets kan nooit iets ontstaan…

Ze wandelen heel gemoedelijk voorbij, hun seizoen is een apart seizoen. Ze hebben geen behoefte aan een wandelstok, ze gaan met een reserve aan kracht begonnen in de de winters van hun jeugd. En als ze stilstaan om naar iets te kijken staan ze zonder beven stil; de zon maakt van hun oude, montere, blote benen iets bijzonders als een pose…

Lichaam Vertel me jouw verhalen Zing de ballade van mijn weifelende handen Klapper mijn tanden Ril me los uit permafrost Rol de stilte op Huil de steen uit mijn hart…

Wij zien elkaar graag, jouw grote neus, mijn wijnvlek -- versmaden we niet.…

Ik open het raam, net uit bad, de wind droogt me -- er lacht een eekhoorn.…

Ik voel me af en toe ’n wrak Lichamelijk klaar voor de sloop Maar dan spreekt m’n geest En geeft het lichaam een duwtje En dat zijn duwtjes in de goede richting Zonder navigatie vind ik ook mijn wegen En mijn wegen zijn talrijk en kleurrijk Ik blijf nog steeds door de bomen het bos zien Want mijn geest is niet alleen gewillig maar ook…

Wie veel water drinkt die verdrinkt veel verdriet!!…

't Was blauw, niet het blauw van vergeet-mij-niet, Bescheiden, zwijgend en bleek; Ook niet het blauw van lobelia's, Aan d' oever der rustige beek. 't Was ook niet het blauw van de zomerlucht, Schoon dit van de hemel vertelt, Zelfs niet van de lucht in het meer weerkaatst, Waar 't zacht in de golven versmelt. 't Was vreemder…

Er spartelen vogeltjes in het blauw van je ogen geen twee dezelfde Ik roep ze ik lok ze probeer ze te pakken tevergeefs Ik zoek wat veren dons een snaveltje pootjes een staart bouw daarvan een vogeltje Bijna ----------------------------------------- uit: 'Het depressionisme', 1988.…

Wij willen graag, zoals bij alle mensen, graag recht van lijf en leden zijn. Dit is een nutteloos verlangen, het heeft zo niet mogen zijn. Maar al zijn we ook gebrekkig, we hebben vele gaven, die we heel graag willen tonen. En al lijkt het niet zo leuk, bezie ons als personen. Soms wil de linkerhand niet mee, maar we hebben ook een rechter…

Kom je mee mee naar huis mee naar mijn huis Dan laat ik je mijn strohalm zien mijn woning zien mijn ogen zien waar ik in woon Waarom vraag je mijn naam waarom vraag je waarom Kom dan laat ik je mijn naam ook zien mijn naam waar ik in woon…

wanneer licht geluidloos over een bloedrode einder klimt is de nacht verslagen en het hoofd ligt eenzaam in een lijkbleek bed ogen houden het duister vast koesteren nog de zoete draaikolk van de droom maar het hoofd herkent het lichaam dat zich strekt en haar nacht tuimelt in de afgrond van de tijd en de mond hervindt de woorden…

Alsof mijn lichaam nieuw is, en ik opnieuw moet -- zoeken naar de rem.…

Continu wakend gericht op gevaar Hersenspinsels houden dromenland daar Heersende alertheid hier in dit hoofd Waardoor het lichaam wordt beroofd Algeheel verval, langzaam doch gestaag Onder anderen een luie maag Ook spieren en gewicht doen mee Allen tezamen het corps zegt nee Angst speelt hierin een grote rol Ik vraag me af : hoelang hou ik…

Hebt ú ook al tekort aan vitaminen? D3 en A plus calcium en B Helpt u de winter door in kruidenthee Van vogeldokters die daaraan verdienen Een heksenketelbrouwsel uit het fust Zo'n sap waar zelfs de hond geen brood van lust…

Voor degene met een onstilbare niet te lessen dorst, een onverzadigbare honger Niet zozeer naar het bezoedelen van dansende wu-li masters of de tenenkrommende gal van zwaardvechtende samoerai Als wel naar het zich op schizoïde wijze als een mysogynist verlustigen in het voyeren van zijn bloedeigen alma mater Als pringlevend…

Af en toe kijkt er iemand Dan speel ik een rol in zijn hoofd, als het meisje van de overkant, het meisje met te lange haren om haar borsten goed te zien In de schaduwmaanden blijven de woonblokken grauw Dan sluit ik de gordijnen en dwaal ik door het patroon in deze zelfde zachte stoel waarin ik helemaal vrij ben en van buiten naar…

Ik heb een nieuwe dokter Een dokter in Amsterdam Adam Doctors met Apotheek en OLVG filiaal in de Spuistraat, Amsterdam Een paradijs van een medisch centrum Met vooral vriendelijkheid en deskundigheid Ik maakte kennis in de zomer met afstand en kapje En liet de dokter kennis maken met wat rug plekjes Hij gaf me een verwijzing naar de dermatoloog…

Vooruitlopend op een gebroken tak het plotseling laten vallen dat in mijn arm huist en dan een glas bereikt alsof het lukt. ------------------- uit: 'Tirade 2002'.…

(Naar Th. Moore) Het gloeiend gitzwart oog Schiete al zijn dolken rond, Gevoelloos voor wie 't wond' Of doodlijk treffen moog: Het blauwe kwetst geen hart, Of 't lenigt graag de smart, En wie 't een dolk moog wezen, 't Schept wellust in 't genezen. Het zwarte zegge ons dit: ‘Heb eerbied voor mijn gloed! Zo gij mij hulde…

Ben je de zeventig gepasseerd, loopt alles niet meer zo gesmeerd. Kwaaltjes komen om de hoek, je vitaliteit raakt een beetje zoek. Je gewrichten zijn wat minder soepel, niet erg, want door een hoepel, hoef je niet meer te springen. Net zoals hangen aan de ringen, die gymlessen zijn uit een ver verleden, maar misschien dat in uw geest van heden…

Bewonder je inzet, bewonder je moed. Je bent stoer, je bent dapper. Wat je doet doe je goed. Met compassie, met liefde. Vaak op zoek naar de grens. Uniek en bijzonder, een prachtig mooi mens!…

Soms weent zij uit: dat zij niet meer kan blijven Onbevlekte in verblijven, waar bedreigen Haar offerpijn en floers, waaronder lijven Den Dienst der wrede liefkozing bedrijven. 'k Geloof haar niet, maar neem haar lijfsgewaden. Nog naakt vernederd, smeekt zij de genade Te mogen gaan. Ik spot: ‘Ga zo, mijn gade!’ En sliep in zekerheid…

Ons lichaam vergeet niet, wat mensen vergeten zijn. Onze onvermoeibare harten, die moedig kloppen blijven. Hersenen beschermen ons. Kunnen voor ons denken. Ons korte leven lang. Denken we dat wij dat beheersen? Kunnen onze gedachten denken, dat we elkaar besturen kunnen? Dat het ons ego is? Eigenmachtig zijn. Mensen. Ik? Wij? Leven…

Ogenschijnlijk lijkt hij een kletsmajoor Zoals die van Paul van Vliet (MajoorKees) Maar met nauwkeurige militaire precisie Schiet de fysiotherapeut z’n pijlen doelgericht naar de pijnlijke plekken van mijn lichaam Met als doel te verzachten, los te maken Een soort medische vredesmissie Waarbij geen stilte mag vallen En de dialoog bedoeld…

Niet één kaart wijst je naar het Hopsaland Geluk – thuis, in je lichaam.…