Alle inzendingen over liefde

Uit de dagelijkse verhalen, die we van woordmeel bakken, scheppen we ons leven. Het bakken van smakelijk brood, zullen we echt zelf moeten doen. Leermeesters in het levensvak, leggen ons de beste recepten uit. Met liefde gebakken levensbrood, smaakt zoals banket dat doet. Meesterlijk gebakken leven, doet ons leven super goed.…

Waarheid, die wervelende verveling die ruwer steeds te diep in mij ontstaat, dat ik erbarmelijk te wiegen lig, zing, lezing na lezing mijzelf ontdoe van haat, haar in mijn vervoering breng, in 't gelaat de verschrikking ontwaar van haar schoonheid en in mijn stem haar onnavolgbaarheid omwikkel met het naakte van mijn taal, de galm ervan in letters…

Mistroostig de kale takken reiken van het zuigende naar de grijze lucht. Geen ene plaats is nog te bereiken want het zicht is van mijn stilstand vlucht en klank versmelt tot onleesbaar gerucht. Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar los en schittering daalt neer, godsgebaar. Ik was er niet, weigerde, was niet klaar. Ik ben er nu, solitair…

laten we weer jong worden klimmen op een duin spelen in een zandkuil laten we ontdekken wat voorbij de heuvels ligt als was het de eerste keer laten we naar zee lopen naar schuimkoppen in een vliegende storm laten we zoeken naar een plek waar het veilig voelt en weer bedeesd worden verlegen strelen gordijnen in zomerwind…

Een vriend als jij heb ik nooit gehad, zo zou het nooit meer zijn. Wat een vreemd gevoel is dat, of is dat juist fijn? Ik heb vaak gedroomd over jou en mij. hoe het in de toekomst zou zijn. Is het nog steeds ‘wij’, of doen we elkaar alleen maar pijn? Gaan we ooit dansen in het maanlicht als hij helder schijnt tijdens Kerstavond? Samen…

Wat een teleurstelling ben jij Jij maakt ons als ouders niet echt blij. Elke dag moest ik dit horen Vanaf de dag dat ik werd geboren. Kinderen zijn toch een ouderlijke spiegel Dat gezeur maakte mij elke dag kriegel. Elke stap die ik mijn leven deed Zorgde weer voor een woordenwisseling die je niet vergeet. Al snel was voor mij duidelijk…

Het is lente, haar lach wordt weer lelie, haar tred een rijgen van zijde in het zuchten van lucht, haar evangelie murmelen de beken de weiden in. Lijsters bezingen zoet haar blijde zin, tuinfluiters doen krokussen tuiten: 't is al elysisch feest daarbuiten. Omsluiten echter doet het zwart mijn hart, angsten beklijven die 'k niet kan uiten…

In ’t wit opgebroken schaduw was ik, de fout gelopen wens om één te zijn, gemarteld alleen tot de laatste snik door zwaarlijvige hoeders van de pijn, loeders die spuwen het schurft van hun zijn. Ik was jouw zwarte zon die hen bescheen, van aarde wenteling, tot jij verdween en nu ik niets omhanden heb, jouw maan zich oplost in de naam die ik…

Tussen fluisterstille nachten, en de wanen van de dagen, fluistert de dage raad. Tussen slapen en ontwaken, zingen de merels opgewekt, in licht dat rustig gloort. Zweef zoals vogels vliegen. Stroom zoals rivieren doen. Zie gedachten doelloos drijven. Ze komen en gaan in wolkenlicht. Luister naar de dageraad. Zie wat ons te doen staat…

Liefde is een vruchtbaar verbinden van twee handen in een menselijke solidariteit. Een verstrengeling van twee handen die tasten voor de eeuwigheid. Twee handen die elkaar erbarmen. Elkaar vertrouwen. Elkaar verwarmen. Twee handen een gelukkig paar. In ware liefde voor elkaar.…

Ik wurm als wormen door jouw tuinen al. Ik wil verbranden in jouw dageraad. Ik wil met jou naar 't einde van 't heelal en jij verdoet mij zonder woord of daad? Alsof je jou dan niet met mij verraadt? Dit lied heb ik geheel voor ons bedacht, ik schonk jou luister, lijfelijke pracht. Er is geen wereld waar jij niet bestaat, omdat jij alles doet…

Hoe moeilijk zijn de woorden: ik hou hoe lastig te zeggen van jou? Hoe intens klinken ze uitgesproken door juist die je bemint? ik hou van jou! Hoe zoet klinken ze die lieflijke woorden vanzelfsprekend bijna tot je ze niet meer hoort! Toch zijn die vier woorden, de mooiste die je horen kunt en wilt ik hou van je.…

Ongenadig licht, door huid en handen heen. Lente heerst wrang, maar ik heb in tranen jouw lied bewaard, door alle lusten heen: kristallijne weerschijn, vrij van wanen, gelouterd door elk feit van het gedane, eisende slechts 'n gebed om de aarde. Deemoedig mak schuilt wat ik vergaarde, stralenschicht in 't stof van kathedralen, zachte wens van…

Ik was als meisje niet als iedereen Van jongs af aan voelde ik dit meteen. Spelen met de jongens was leuk en oké Met meisjes spelen daar kon ik niets mee. Bij de jongens voelde ik mij op mijn plek Het waren mijn maten dat voelde ik direct. Meiden met hun gegniffel en geteut Als ik wat zei was ik direct de pineut. Altijd mij maar katten…

Straks versteen je weer in mij, doods en kaal, een teken in een wereld van tekens, zuiver gefluister in de dodentaal, restbeweging onder honderd dekens, naam van het niets, herhaling die telkens mij roept maar zonder klank in dit bestaan. Ik wil jou voelen, nooit van mij vandaan. Ik hoef dit zonlicht niet, ik wil duister, het droeve donker waar…

In de zoo van mijn verlangen heeft g*d de tijd nu afgezet: het is erg stil. Rozig ruist de hel. Ik kom niet tot besluiten, weet niet langer wat ik wil. Voel jij mij beter, dieper hoe ik tril? Verhult jouw hand in mij de dromen? Mijn lijf wil uit zijn grenzen komen, vrijheid wordt er mij en haar ontnomen en alles wuift vergeefs als hoge bomen…

Van haar lijden wil ik jou vertellen, (mijn hand ging door de weelde van heur haar) van haar nacht waaruit bij dag wil wellen in etterwonden al het schone daar (ik zoog haar pijn, 't verhaal werd zo gebaar). Ik wou haar geven jouw astrale glans (het kleed viel uit, wij speelden darts en dans) en de lust verdween in het bewegen (ik wou haar…

Op de mest van gedachten, bloeien mooie bloemen. Waar oordelen sterven. Opinies niet bestaan. Meningen vergaan. Velden, vol met rode rozen, bloeien in alle moederharten. In het hart van onze moeder, die ons haar leven gaf. Harten, die niet denken kunnen. Harten, waarin de liefde leeft.…

Sinds ik mijzelf in jou verloor, wen ik snel aan elke weersverandering. Voortdurend met geheim omhuld ben ik alleen maar blij met wat verheldering, want in dit zijn vind ik geen zekerheid. Ik schrijf mij niet en jij niet jij en wij lachen in dit plagendal elkaar voorbij. Het eerste cijfer mijner ontstentenis, jouw hemelstraal, gaat nu aan mij…

Opdoemend bevrijding der luchten ziet de nacht, waarin 'k mij boven zee en land verheffen kan, jou strelen met dit lied van git dat in jouw kamer klatert en vlamt en doeken zet in lichterlaaie, zand van rotsen maakt, van tongen tentakels met de kleefgreep van ware verzinsels die mij gaar binden als sliert op een spoel. En in de tuin van de nacht…

Schoon wordt nooit een ding van goud of lood waar starre ogen hebberig naar staren. Schoon wordt nooit een mens die je stil en dood en ingelijst op foto wil bewaren. Schoon is niet wat ik voor jou vergaren kan, dat heb ik als een bloem al stuk geplukt. Want schoonheid wordt door hebzucht onderdrukt, haar parel met de taal van ’t zijn besmeurd…

Jouw vingers de vlinders in mijn handen, jouw gouden haar de stralen op mijn wang, jouw armen omspeling van mijn wanden. Een onuitroeibare pijn in de zang, toen en nu, agonie die ik slaafs verlang. Jij ziet wat jij weet, jij kent wat jij ziet, ik zie wat ik voel en ik weet het niet. Vóór dood het raam sluit op dit verlangen, gun mij…

Voel jij dat ook Het tintelen van het lijf Dat fris opgewekt wordt Uit zijn winterslaap Dat de zang van vogels Blijft weerkaatsen Tegen de wanden In het hoofd Dat fluit Een overweldigende Energie maakt zich los Vanuit mijn onderlijf Het wil naar buiten Kolkt door mijn buik Wil vrij zijn Het lichaam danst Ademt uit en in In…

Hun dood is die van vele werelden kriskras kerven kervend door de harten, is blijvend deel, leed dat zal vergelden, aasgaten in de oogopslag, smarten die verbinden, wonden die verharden. Sterren zacht en zwart laten zij ontstaan, stof tot korrels ons in ons vergaan. Ons is de droeve pracht herinnering, ons de luister van verdwenen bestaan.…

Ik ben de bodem die ik niet bereik. Ik ben het vallen dieper nog in 't zwart. Ik was een daad, maar smelt als sneeuw tot slijk. Ik was een lijf, maar ben tot naam verhard. Ik word gezegd, gezicht, mijn boek is hard. Wij vinden slechts elkaar in ons bestaan. Muziek heeft ons met liefde aangedaan, wij zoeken dat wat nimmer ergens was. Ik ben…

Dromen doe ik. Kijken. Zien! Ik zie me door straten lopen, zoals ook de tijd dat doet. Een waarnemer ben ik, die getuigen moet. Een getuige ben ik, die het leven ziet. Een dichter. Dichtbij nu. Hij ziet hoe hij geboren wordt. Hij ziet zijn moeder baren. Hij ziet haar droef verdriet, toen zij sterven moest, en hem verliet. Hij ziet…

Vroeg in de herfst kwam hij weder in ‘t schemerlicht zag ze zijn schaduw staan zij liet juist de stores neder zag hem over ‘t grindpad gaan. een zware deur ging open… traag trad ze hem tegemoet en nu was ‘t voor beiden hopen dat alles weer kwam goed. ‘t leek of hij nooit was weggeweest zijn aanwezigheid was lief en teder of liefde alles…

Ik wil schoonheid schoonheid laten raken jouw wimpers langs mijn lippen, wang aan oog, zacht, jouw lichaam zee, jouw lust mijn baken: beweging is geen doel van een betoog. Jij bent moment waarin het toen bewoog, straal waarin het licht zichzelf betekent, een stroom die in de stroom zichzelf herkent, parel in de zin van jouw verlangen, geheim…

Liefde is je aan elkaar verwarmen Hunkerend in elkaars armen. Liefde is een en al tederheid Elkaar beminnen tot in de eeuwigheid. Liefde is samen naar een doel Het altijd bij elkaar blijven gevoel. Liefde is meer dan deze ene nacht Door de wederzijdse aantrekkingskracht. Liefde is samen naar een onbekende plek Door het lint gaan en…

Door een veld van afgeknotte stengels, bevroren aarde, lage zon, verblind, verkleumd, de kraai crowd (ik breek in tengels) mischief brokkelt af mijn woord, niets verbindt mijn stelsel nog, eyes break, mijn huid vertint. Airborne mijn lijf wordt flies files lifes go up in designated lies, my name's a stub. Mijn hand crumbles into code, mijn nood…