6095 resultaten.
roodborstje
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 179 ik volg zijn doen en laten
vanuit mijn keukenraam
de tuin lijkt op een vogelhuis
door vele kastjes en fonteintjes
een klein bruin vogeltje op de grond
lijkt ietwat sterk verward
huppelt onrustig tussen struiken
ook schichtig voor de kat
het scharrelt als een kip
met zijn kleine sterke pootjes
de grond gaat wat opzij
en laat vele zaadjes…
Maatje te klein
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 87 In de bloeiende tuin had hij even moeten huilen
toen zijn vrouw vertelde dat hun lievelingsdichter
al een week zo dood als een pier was. Ik stop met
schrijven had hij gedacht. Wat heeft het voor zin.
Even. Want toen de zwoele avond kwam, met pootje
baden in de zee – het levende water dat zijn voeten
waste, streelde, beminde - het deinende…
Blauwborst
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 270 als ik aandachtig
naar zijn ogen kijk
zie ik een glans
hij leeft, hij geeft
zijn klanken uit
een hemelsblauwe borst
zo vind ik in hem
de verwondering
een wezen van
de scheppende vorst…
Van streek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 Met zee in de vleugels
Scheren meeuwen opwaarts,
Krijsende hellingen
Tegen de gletsjer.
Het wrikt neerwaarts,
Een zeevaarder die opwarmt,
Bij elke slag
Vleugelt het fjord.
De spanwijdte lekt
IJzig van stapel, het tast
Kruiend het verenkleed
Klam aan en scherp.
Gebeente raakt splinterend
Op drift, verweekt, dringt
Met nevelgeknars…
Laat de goedheid van St. Maarten spreken.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Laat de goedheid van St. Maarten
spreken, wanneer de herfst een
koude depressie zaait in menig
mensenhart. Zo velen lijken nu
al weer reeds vergeten;
dat de natuur in hun leven nog
maar zo kort geleden ook zijn
royale kanten had.
Laat de goedheid van St. Maarten
spreken, wanneer de herfst de
de koude met een dik bladerdek
afschermt. Zo…
Bloei
poëzie
4.0 met 2 stemmen 382 De bogaard vloeit over
Van rood en van wit,
Waar plaats was voor lover
Nam bloesem bezit;
En zwaarhoofden duchten,
In weelde zo groot,
't Verstikken der vruchten
Uit wit en uit rood!
De jong'ling omzweven
De vreugd en de min,
Voor d'ernst van het leven
Geen zweemsel van zin;
En boetpreêkers schild'ren
Het blakend geneugt,
Als dreigde…
In jaarringen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 119 het is windstil
geen blaadje ruizelt
zij zitten aan mijn stam
genietend hand in hand
ik heb ze gezien
als baby en kind
hun stemmen opgeslagen in
jaarringen die ik mag dragen
samen zijn we gegroeid
alleen hadden zij dat
niet in de gaten omdat wij
samen nooit konden praten
ik ben er altijd
de grote machtige eik
maar pas de laatste…
Die dans van die reën
poëzie
4.0 met 1 stemmen 533 O die dans van ons Suster!
Eers oor die bergtop loer sy skelm,
Eh haar oge is skaam;
En sy lag saggies.
En van ver af wink sy met die een hand;
Haar armbande blink en haar krale skitter;
Saggies roep sy.
Sy vertel die winde van die dans
En sy nooi hulle uit want, die werf is wyd en die bruilof groot.
Die grootwild jaag uit die vlakte,
hulle…
klein geluk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 123 eens in je leven
hoorde je een kikkerkoor
ook nog een keertje
het gehamer van een specht
je hebt het wel getroffen…
Herfstblues
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 200 Herfstdraden dragen druppels
tussen zon
en schemerluchten
ademen voetstappen
op het zachte pad
bedekt met kleurrijk sterfte
zij draagt het leven op
aan de geboorte
van een nieuwe tijd
fluisterend stil komt de natuur
tot een grijze rust
stil maar wereld
er ligt hoop
in elk gestorven blad
dat heimelijk de aarde kust…
Mistig weiland in de ochtend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Grijs doorbroken
lijdzaam mededelen
zuigt een zwaar verlangen
mee te gaan
op gezamenlijke vleugels
temidden opgenomen
wijds en ver
ja, te gaan
verstilde grauwheid tastbaar
verlaten van hun vlucht…
Oude eik
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.294 Hij staat voor ons huis
altijd naar binnen te kijken,
de oude eik met de ogen waar
vroeger takken zaten.
Ik kijk wel eens terug
en dan lijkt hij contact te willen
maken, hij te zwaaien en
het spijt hem dat het niet lukt.
Hij heeft als geen ander uitzicht
op de weg, scholieren op omafietsen
die in lachende rijen door de laan rijden
en…
De seizoenen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 313 De herfst zoekt zijn weg tussen zomerse buien
Een enkel blad valt op het bruingroene mos
De wolken bedekken de zon die wil schuilen
De dauw legt een zilveren gloed op het bos
Opnieuw weer een ochtend, een middag, een avond
De nacht maakt de vier dagseizoenen compleet
Zes uren per dag voor een lente, een zomer
Een herfst mondt uit in wat…
Een vlucht in extase
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 104 ik drijf buien uiteen
men de wolken
tot zij uitgeraasd zijn
boven het vlakke land
span de wind
voor mijn wagen om
ze stormenderhand
weer op te jagen
bliksem licht op
als we de aarde raken
wielen aan bruggen
en kerktorens haken
donder rolt
bulderend door lagen
warme en koude lucht
een vlucht in extase
ik heb dit fenomeen
al…
de paddenstoel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 256 ze zeggen dat je ze zo kan eten
de zachte zwammen uit het bos
ik geef toe, ik zou ’t niet weten
pluk je verkeerd, ben je de klos
wat zijn ze mooi van vorm en kleur
in miljoenen variaties
en dan die toch aparte geur
in ontelbare gradaties
onzichtbaar trekken ze in ’t bos
geruisloos en doordacht hun sporen
slim verscholen onder blad en…
Wanneer dichters zwijgen...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 Wanneer mensen leren begrijpen
dat woorden slechts symbolen zijn.
Wanneer mensen gaan inzien
dat het onvervalste leven
zich spontaan aan ons voltrekt.
Wanneer wij mensen leren luisteren
naar de wijsheid van de stilte.
Wanneer dichters leren begrijpen
dat gedichten slechts illusies zijn,
zullen zij verwonderd zwijgen.…
kringloop
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 112 de bladeren vallen
in ontelbare kleuren
vormen en getallen
van bomen naar benee
zij dwarrelen gedwee,
nemen de zomer mee
kleuren met hun kleed
de grijze aarden wallen
de tak, het blad, de steel, de nerf
wurmen zich weemoedig in de aarde
ondergaan het ondergronds bederf
om verder nog dan ver te gaan in waarde
vergaan, verlaten…
DE WILDE WIND
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.207 Door ‘t haaghout raamt
de wilde wind,
verblind,
zijn reuzensprongen:
en al dat ooit
hem tegenstaat
verlaat
hij, losgewrongen.
Gebogen hier,
gebroken daar,
malkaar
de bomen schenden;
die, scheurende uit
de gronde, huis
en thuis
de gruw inzenden.
Nu maalt hij…
Avondrood brengt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 154 een rode gloed
betovert
een stille avond
na geflirt
tussen
zon en zee
wordt de horizon één
met rustig
kabbelend water
fenomenale kleuren,
weerspiegelingen
van roodoranje
geboren uit liefde
van natuurelementen
drijven eindeloos
mijn geheugen
legt vast
al dit moois
op mijn netvlies
voor eeuwig
gebrand!…
de visarend
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 160 sierlijke vleugelslagen
maken hevige wind
een bruinwitte schicht
raast
sneller dan het
licht
Om dan even te zweven,
beter dan
een vliegtuig
enkel wat wolken
belemmeren zijn
zicht
als jager geboren,
hangt hij hoog in
de lucht
Om plots dan
in zee te vallen
echt doelgericht
na weinige tellen
schiet hij omhoog
met tussen zijn…
Lucide
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 92 Struikelend sleep ik door kwade dromen
onverklaarbare mist naar een nieuwe tijd
van dode bomen en versteende mensen
binnenin een fossielen bos
onverklaarbaar sla ik glasgordijnen open
van motregen, dat viel in de ochtend
voor mijn gevoel alreeds expres gesloten
tussen mens en de natuur
binnen het eeuwigdurende gedruis
blijf ik abrupt hangen…
Niet zo slim
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 149 Een smartphone is onderdeel van de natuur,
omdat geen enkel levend mens in staat is
om zo een ingewikkeld ding te maken.
Zoals een klompenmaker nog klompen maakt.
Een horlogemaker kan geen horloge maken
zonder de eerdere uitvinding van het wiel,
het idee van tijd en duizend andere zaken.
Wanneer het natuurlijk moment daar is,
wordt het onmogelijke…
Inundatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 156 Het kraaien van de haan
waarschuwt voor ongenade.
Hoe de schop de grond ingaat,
er kracht gezet wordt op de spade!
Emmers worden neergelaten
en vullen zich met zand.
Het graafwerk door soldaten
is nog geen ogenblik gestrand.
Er is koortsachtig overleg
dat vast en zeker ons betreft.
Vinden zij hier net als wij de weg?
Is er ook van ons…
Boswandeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 232 Wolkje aait zachtjes
‘t ideële levens sprookje
een thuisloos dromen bestaan
wanneer jij afstand
in stilte kan overbruggen
is jouw zwijgen tijdloos
hoogtij van zomer
tooit zich nu
mens hoge varens
onder bomen schaduw
omgevallen stammen, takken
mos, bosgrond en grassen
strijden tegen droogte in luwte
wandelaars slenteren
over ’t…
HET GRAAN
poëzie
3.0 met 3 stemmen 507 Zon en wind zijn de gezellen
Van de helle vreugd,
Die hun moedwil op doet wellen
In de bloem der jeugd —
Waaiend haar, gekreukte kleedren
En een losse strik,
Zelfs de ziel draagt lichte veedren
Als een leeuwerik. -
Maar zich 's middags neer te vleien
In het warme graan,
Al die gouden arenrijen
Rond zich te zien staan,
En het wonder…
Ochtend glorie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 in alle rust en kalmte
raken stralen hier de aarde
bevrucht alles door de warmte
om een mooie dag te maken
dieren en vogels gaan naar buiten
wolken drijven over
die de blauwe lucht deed sluiten
een felle bol zweeft hoger
velden worden zichtbaar
door knijpende ogen heen
een nieuwe ochtend is daar
laad alles op, neemt alles mee
het…
Stille wateren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Stilleven tekent
dageraad in een landschap
waar de mist optrekt
met woorden in gedachte
in harmonie van stilte.…
EEN KORENWANNER AAN DE WINDEN
poëzie
4.0 met 4 stemmen 304 Ik offer vermiljoene rozen,
En leliën en violetten
En bloemen vers geplukt, die blozen,
Waar op de dauw haar paarlen zetten;
En strooi ze met gewassen handen
Op uw altaar, o lichte veugels!
Gebroederen, die alle landen
Der wereld met uw snelle vleugels
Doorreist, en met een duislig ruisen
Het schaduwrijke loof beweegt,
Waar door gij zachtjes…
de zonnebloem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 182 och, ranke stengel
omringt door
groene schilden
je groeit en bloeit
zo recht omhoog.
zoekend naar licht
wijst je bloem
met gele kroon,
bereidwillig
naar het oosten.
een hart van goud
met duizend draden,
gesponnen echt ragfijn,
kunstwerk van jewelste,
je mag er best wel zijn.
zelfs krom gebekte vogels
maken ruzie om je vruchten…
herfst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 o, mooie herfst, mijn jaar getij
je komt al dichter, dichterbij
soms voel ik je al even
wanneer ik vroeg de deur uitga
de zon al schijnt, dan sta ik af en toe
al wat van kou te beven
en later op zo'n mooie dag
dan pluk ik als het even mag
een emmer vol met bramen
zo heerlijk lopen door het duin
of ik pluk asters uit mijn tuin
en zet ze…