inloggen

Alle inzendingen over natuur

6095 resultaten.

Sorteren op:

roodborstje

hartenkreet
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 179
ik volg zijn doen en laten vanuit mijn keukenraam de tuin lijkt op een vogelhuis door vele kastjes en fonteintjes een klein bruin vogeltje op de grond lijkt ietwat sterk verward huppelt onrustig tussen struiken ook schichtig voor de kat het scharrelt als een kip met zijn kleine sterke pootjes de grond gaat wat opzij en laat vele zaadjes…

Maatje te klein

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 87
In de bloeiende tuin had hij even moeten huilen toen zijn vrouw vertelde dat hun lievelingsdichter al een week zo dood als een pier was. Ik stop met schrijven had hij gedacht. Wat heeft het voor zin. Even. Want toen de zwoele avond kwam, met pootje baden in de zee – het levende water dat zijn voeten waste, streelde, beminde - het deinende…

Blauwborst

netgedicht
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 270
als ik aandachtig naar zijn ogen kijk zie ik een glans hij leeft, hij geeft zijn klanken uit een hemelsblauwe borst zo vind ik in hem de verwondering een wezen van de scheppende vorst…

Van streek

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 91
Met zee in de vleugels Scheren meeuwen opwaarts, Krijsende hellingen Tegen de gletsjer. Het wrikt neerwaarts, Een zeevaarder die opwarmt, Bij elke slag Vleugelt het fjord. De spanwijdte lekt IJzig van stapel, het tast Kruiend het verenkleed Klam aan en scherp. Gebeente raakt splinterend Op drift, verweekt, dringt Met nevelgeknars…

Laat de goedheid van St. Maarten spreken.

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 99
Laat de goedheid van St. Maarten spreken, wanneer de herfst een koude depressie zaait in menig mensenhart. Zo velen lijken nu al weer reeds vergeten; dat de natuur in hun leven nog maar zo kort geleden ook zijn royale kanten had. Laat de goedheid van St. Maarten spreken, wanneer de herfst de de koude met een dik bladerdek afschermt. Zo…

Bloei

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 382
De bogaard vloeit over Van rood en van wit, Waar plaats was voor lover Nam bloesem bezit; En zwaarhoofden duchten, In weelde zo groot, 't Verstikken der vruchten Uit wit en uit rood! De jong'ling omzweven De vreugd en de min, Voor d'ernst van het leven Geen zweemsel van zin; En boetpreêkers schild'ren Het blakend geneugt, Als dreigde…

In jaarringen

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 119
het is windstil geen blaadje ruizelt zij zitten aan mijn stam genietend hand in hand ik heb ze gezien als baby en kind hun stemmen opgeslagen in jaarringen die ik mag dragen samen zijn we gegroeid alleen hadden zij dat niet in de gaten omdat wij samen nooit konden praten ik ben er altijd de grote machtige eik maar pas de laatste…
wil melker23 oktober 2016Lees meer…

Die dans van die reën

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 533
O die dans van ons Suster! Eers oor die bergtop loer sy skelm, Eh haar oge is skaam; En sy lag saggies. En van ver af wink sy met die een hand; Haar armbande blink en haar krale skitter; Saggies roep sy. Sy vertel die winde van die dans En sy nooi hulle uit want, die werf is wyd en die bruilof groot. Die grootwild jaag uit die vlakte, hulle…

klein geluk

hartenkreet
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 123
eens in je leven hoorde je een kikkerkoor ook nog een keertje het gehamer van een specht je hebt het wel getroffen…
amstreeg16 oktober 2016Lees meer…

Herfstblues

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 200
Herfstdraden dragen druppels tussen zon en schemerluchten ademen voetstappen op het zachte pad bedekt met kleurrijk sterfte zij draagt het leven op aan de geboorte van een nieuwe tijd fluisterend stil komt de natuur tot een grijze rust stil maar wereld er ligt hoop in elk gestorven blad dat heimelijk de aarde kust…

Mistig weiland in de ochtend

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 97
Grijs doorbroken lijdzaam mededelen zuigt een zwaar verlangen mee te gaan op gezamenlijke vleugels temidden opgenomen wijds en ver ja, te gaan verstilde grauwheid tastbaar verlaten van hun vlucht…
Eva77712 oktober 2016Lees meer…

Oude eik

gedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.294
Hij staat voor ons huis altijd naar binnen te kijken, de oude eik met de ogen waar vroeger takken zaten. Ik kijk wel eens terug en dan lijkt hij contact te willen maken, hij te zwaaien en het spijt hem dat het niet lukt. Hij heeft als geen ander uitzicht op de weg, scholieren op omafietsen die in lachende rijen door de laan rijden en…
Bas Rompa12 oktober 2016Lees meer…

De seizoenen

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 313
De herfst zoekt zijn weg tussen zomerse buien Een enkel blad valt op het bruingroene mos De wolken bedekken de zon die wil schuilen De dauw legt een zilveren gloed op het bos Opnieuw weer een ochtend, een middag, een avond De nacht maakt de vier dagseizoenen compleet Zes uren per dag voor een lente, een zomer Een herfst mondt uit in wat…

Een vlucht in extase

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 104
ik drijf buien uiteen men de wolken tot zij uitgeraasd zijn boven het vlakke land span de wind voor mijn wagen om ze stormenderhand weer op te jagen bliksem licht op als we de aarde raken wielen aan bruggen en kerktorens haken donder rolt bulderend door lagen warme en koude lucht een vlucht in extase ik heb dit fenomeen al…

de paddenstoel

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 256
ze zeggen dat je ze zo kan eten de zachte zwammen uit het bos ik geef toe, ik zou ’t niet weten pluk je verkeerd, ben je de klos wat zijn ze mooi van vorm en kleur in miljoenen variaties en dan die toch aparte geur in ontelbare gradaties onzichtbaar trekken ze in ’t bos geruisloos en doordacht hun sporen slim verscholen onder blad en…

Wanneer dichters zwijgen...

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 118
Wanneer mensen leren begrijpen dat woorden slechts symbolen zijn. Wanneer mensen gaan inzien dat het onvervalste leven zich spontaan aan ons voltrekt. Wanneer wij mensen leren luisteren naar de wijsheid van de stilte. Wanneer dichters leren begrijpen dat gedichten slechts illusies zijn, zullen zij verwonderd zwijgen.…

kringloop

hartenkreet
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 112
de bladeren vallen in ontelbare kleuren vormen en getallen van bomen naar benee zij dwarrelen gedwee, nemen de zomer mee kleuren met hun kleed de grijze aarden wallen de tak, het blad, de steel, de nerf wurmen zich weemoedig in de aarde ondergaan het ondergronds bederf om verder nog dan ver te gaan in waarde vergaan, verlaten…

DE WILDE WIND

poëzie
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.207
Door ‘t haaghout raamt de wilde wind, verblind, zijn reuzensprongen: en al dat ooit hem tegenstaat verlaat hij, losgewrongen. Gebogen hier, gebroken daar, malkaar de bomen schenden; die, scheurende uit de gronde, huis en thuis de gruw inzenden. Nu maalt hij…

Avondrood brengt

hartenkreet
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 154
een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

de visarend

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 160
sierlijke vleugelslagen maken hevige wind een bruinwitte schicht raast sneller dan het licht Om dan even te zweven, beter dan een vliegtuig enkel wat wolken belemmeren zijn zicht als jager geboren, hangt hij hoog in de lucht Om plots dan in zee te vallen echt doelgericht na weinige tellen schiet hij omhoog met tussen zijn…
jonhy donovan29 september 2016Lees meer…

Lucide

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 92
Struikelend sleep ik door kwade dromen onverklaarbare mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin een fossielen bos onverklaarbaar sla ik glasgordijnen open van motregen, dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres gesloten tussen mens en de natuur binnen het eeuwigdurende gedruis blijf ik abrupt hangen…

Niet zo slim

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 149
Een smartphone is onderdeel van de natuur, omdat geen enkel levend mens in staat is om zo een ingewikkeld ding te maken. Zoals een klompenmaker nog klompen maakt. Een horlogemaker kan geen horloge maken zonder de eerdere uitvinding van het wiel, het idee van tijd en duizend andere zaken. Wanneer het natuurlijk moment daar is, wordt het onmogelijke…

Inundatie

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 156
Het kraaien van de haan waarschuwt voor ongenade. Hoe de schop de grond ingaat, er kracht gezet wordt op de spade! Emmers worden neergelaten en vullen zich met zand. Het graafwerk door soldaten is nog geen ogenblik gestrand. Er is koortsachtig overleg dat vast en zeker ons betreft. Vinden zij hier net als wij de weg? Is er ook van ons…

Boswandeling

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 232
Wolkje aait zachtjes ‘t ideële levens sprookje een thuisloos dromen bestaan wanneer jij afstand in stilte kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos hoogtij van zomer tooit zich nu mens hoge varens onder bomen schaduw omgevallen stammen, takken mos, bosgrond en grassen strijden tegen droogte in luwte wandelaars slenteren over ’t…
mobar22 september 2016Lees meer…

HET GRAAN

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 507
Zon en wind zijn de gezellen Van de helle vreugd, Die hun moedwil op doet wellen In de bloem der jeugd — Waaiend haar, gekreukte kleedren En een losse strik, Zelfs de ziel draagt lichte veedren Als een leeuwerik. - Maar zich 's middags neer te vleien In het warme graan, Al die gouden arenrijen Rond zich te zien staan, En het wonder…

Ochtend glorie

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 108
in alle rust en kalmte raken stralen hier de aarde bevrucht alles door de warmte om een mooie dag te maken dieren en vogels gaan naar buiten wolken drijven over die de blauwe lucht deed sluiten een felle bol zweeft hoger velden worden zichtbaar door knijpende ogen heen een nieuwe ochtend is daar laad alles op, neemt alles mee het…

Stille wateren

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 94
Stilleven tekent dageraad in een landschap waar de mist optrekt met woorden in gedachte in harmonie van stilte.…

EEN KORENWANNER AAN DE WINDEN

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 304
Ik offer vermiljoene rozen, En leliën en violetten En bloemen vers geplukt, die blozen, Waar op de dauw haar paarlen zetten; En strooi ze met gewassen handen Op uw altaar, o lichte veugels! Gebroederen, die alle landen Der wereld met uw snelle vleugels Doorreist, en met een duislig ruisen Het schaduwrijke loof beweegt, Waar door gij zachtjes…

de zonnebloem

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 182
och, ranke stengel omringt door groene schilden je groeit en bloeit zo recht omhoog. zoekend naar licht wijst je bloem met gele kroon, bereidwillig naar het oosten. een hart van goud met duizend draden, gesponnen echt ragfijn, kunstwerk van jewelste, je mag er best wel zijn. zelfs krom gebekte vogels maken ruzie om je vruchten…
jonhy donovan19 september 2016Lees meer…

herfst

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 110
o, mooie herfst, mijn jaar getij je komt al dichter, dichterbij soms voel ik je al even wanneer ik vroeg de deur uitga de zon al schijnt, dan sta ik af en toe al wat van kou te beven en later op zo'n mooie dag dan pluk ik als het even mag een emmer vol met bramen zo heerlijk lopen door het duin of ik pluk asters uit mijn tuin en zet ze…
trix brocke19 september 2016Lees meer…
Meer laden...