6108 resultaten.
Waterloop
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.988 Nu baant zich 't nat
Een heimlijk pad,
En tjilpt en fluistert,
In bloem en blad
Voor 't oog verduisterd.
Nu dartelt vrij,
Op gouden zanden,
De stroom voorbij.
Hij schuurt zijn randen
Allengskens uit,
En sleept de buit
Van kleiner vlieten
Geweldig voort;
En golven schieten,…
[ Opzij van wat ooit ]
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 31 Opzij van wat ooit
het erf was, een keukenstoel --
in het hoge gras.…
Krokusjes
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 38 heel dapper
en toch zo teer
komen de krokusjes
weer of geen weer
zij vragen niet
naar de zin
maar zeggen
keer op keer
er is toch altijd weer
een nieuw begin…
Als de storm spreekt
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 41 Een grauwe lucht
het grijszwart stapelt zich op
in en om me heen
Eerste beelden van wind komen voorbij
Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens
regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid
woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht.
Men heeft hier te maken met verschillende…
Nu dat wij naar buiten treden
poëzie
4.0 met 4 stemmen 828 Nu dat wij naar buiten treden
vredigen in het nieuwe heden
nu hangt de lucht vol van waaiende
lichte dingen, onbeladene
ademen kostelijk gedragen
op vlakgestrekene windvlagen,
wazen, half beschaduwde lanen
aan weerskanten van zijden vanen,
rozerode kreukbehangen
in rimpelingen en met gangen
van blije bewegingen, een mist
bezijen…
Vlinderlicht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 44 vlinderlichte
wervelende klanken
vullen de leegte
een melodieuze melodie
laat de snaren trillen
van het universum
majestueuze muziek zorgt
voor het wijken van de nevelen
stormen liggen rustig
in de armen van de wind
bomen begroeten
hun bloesem
op de lieflijke tonen
van hemelse muziek
een nieuw begin
voor natuur en mens…
Aan mijne vrienden
poëzie
3.0 met 30 stemmen 5.411 Als wij, op de weg des levens,
Aan de kant van 't stille water,
In een koele schaduw rusten;
Als de lieve zuidewindjes,
Dart'lend, door mijn lokken, spelen,
En der bloemen frisse geuren,
Door de zuiv're lucht verspreïen;
Dan gevoel ik al de wellust,
Die Natuur mij doet genieten;
Maar, hoe groot, hoe onuitsprekelijk,
Wordt die wellust, lieve…
Rijp
poëzie
4.0 met 2 stemmen 787 Nu glinstert alles van de witte rijp.
De dunne berkentakjes zijn bedekt
Met wollig dons, dat wonderbaarlijk blinkt.
Het groene koolblad, dat zoo sierlijk krult
Aan lange stengel, vonkt van diamant.
In schaduw van de doornenheg hangt, laag
Er tegen aan, in 't windje wuivend, rag,
Dat door ijspluimpjes dik omsponnen werd.
En lager tegen de aard…
Paradijs maart 2020
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 67 Op de kale takken bloeien kwistig
de magnolia's
als romig witte wolken
ook de prunussen staan volop in bloei
's winters bescheiden
nu een explosie van roze bloemen
mijn eigen paradijs
mijn stek onder de linden
kom
dan vieren wij het voorjaar
en vellen de appelboom…
bij titanium daglicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 54 dan lijkt ‘s ochtends de marmeren hemel op een heengezonden doorzon
is er overal gelijkenis met toekomstige oertijd, stilgevallen in een slot van zilvervlies
bomen zijn kaal maar weten zich spoedig omarmd
het landschap luistert nauw, stemmig onder begeleiding van vogels
de kenner weet welke, de argeloze toehoorder verzet zich nergens tegen…
Terug van weggeweest
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 35 Een zanglijster fluit
vanaf de top van een boom
het vroege voorjaar
Als de dag ontwaakt, zal
menig vogel vrije geluiden produceren
Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren
op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties.
Wonderlijk leven vol klankkleur
waarin hun muziek ook nog eens voortdurend
is doordrenkt…
De juweliers van deze wereld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 26 De rupsen in een cocon
De vlinders op de bloemen
Met grote voorraden aan 'goud'
Zijn zij de juweliers van de-
ze wereld
Die zonder deze gevleugelden
Ineen zou krimpen tot een zo
Goed als stuifmeelloze bol
Geen odeur, dus geur
Geen kleur…
Melancholia.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.156 Toen zong er, zonder zorgen,
Daar in de vroege morgen
- En dat klonk zo jong, zo blij -
Een boer die was aan 't ploegen;
Hij zong voor zijn genoegen
Een klein, oud lied daarbij.
En altijd weer van voren
Af aan trok hij de voren
Tot in de verte van licht,
Met de beide willige paarden
Door de rulle wolkige aarde
Naar het zilverig…
Het eenzame blaadje
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 72 Aan de tak hangt één blaadje,
dat voelt zich heel alleen.
Hij kijkt eens in het rond,
waar zijn z’n vriendjes heen?
De oude boom bromt:
‘Kijk eens naar de grond,
zie je daar die blaadjes liggen?’
‘O nee, zijn ze gewond?’
‘Nee,’ zegt de boom,
‘dit is zoals het altijd gaat.
Elk blaadje heeft zijn taak gedaan
en valt dan gewoon op straat…
De wind
netgedicht
4.0 met 200 stemmen 78 heb je wel eens met de wind gesproken
de wind kent je gedachten
en denkt met je mee
heb je wel eens de wind horen zingen
de wind kent je hart
en droomt met je mee
heb je ooit dwars door de wind gelopen
een fluisterzacht briesje of harde vlagen
de wind wandelt altijd met je mee…
Avondlaan
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.670 'k Loop in de koele lafenis der laan,
De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud,
Er waren fluisteringen door het woud,
Geruis van vogeltjes, die huistoe gaan.
Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân,
Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd;
En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt'
Der hoge kruinen langgestrekte paân.
De…
Bomen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 121 Kijk hoe bomen
met hun wortels
stevig in de grond daar staan
maar ze kunnen
nooit en nergens
naar hun vrienden zoeken gaan.
Jij en ik en
lieve mensen
kunnen elkaars hart doen slaan
zo zijn wij ge-
lijk en anders
dan de bomen langs de baan.…
Daar bij die molen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Een molen in rust
een met het polderlandschap
een bewaarde schat
Wanneer tijd is gekomen dat het
prachtige blauw van hemel vermeerdert waar
zon gezelschap krijgt van steeds minder donkere en grauwe
wolken gelijktijdig zorgt een opkomende wind voor aandacht en verstrooiing.
Nog even heerlijk genieten van de
heersende rust en verstilling…
Het onweder
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.257 "Lise, hoor de stormwind huilen,
Aan de donderknal gepaard!
Laat ons in dit bosje schuilen,
Tot het onweer wat bedaart."
Lise voelt haar 't hart zo jagen:
Dubbelde angst ontrust haar bloed,
Daar zij vrees voor de onweersvlagen
En voor hare herder voedt.
Maar het zwerk, steeds meer verbolgen,
Schiet al heller stralen uit;
Zal ze, moet…
GETEMD
poëzie
3.0 met 29 stemmen 6.538 In de doodsangst ijlde een hinde door het woud,
De wanhoop in het goudbruin oog, dat staarde,
Dat staarde, of 't ginds ook niet een uitkomst zag,
In 't ver verschiet... Reeds stond het bloedig schuim
Haar op de fijne snoet; de dorens wondden
Heur tere zijden, en de slanke poten
Verwarden zich in 't netwerk der lianen...
Een jonge jager, in…
Aan de zoom van de duinen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 84 voor Olivia
Neen, geef mij de duinen aan zee,
een flinke bries, een lage lucht,
de sfeer van onstuimig, herfstig weer
bij noordwestenwind,
neen, de duinzoom van dit vlakke land
laat mij niet los,
dit overgangsgebied, het is als met de zoom
van een bol opwaaiende vrouwenrok,
een mysterieuze overgang die een ondeugende
droom bevat -…
Eerste lentebloeiers
netgedicht
4.0 met 102 stemmen 41 ik zag
hoe jij al
voorzichtig
je passen nam
keek waar jij
je voeten zette
op een vrije
plaats tussen
de takjes van
herfststruiken
want onder
het droge blad
waren de eerste
krokussen in alle
rust aan het ontluiken
je hand
stuurde mij in
samen ontwijken
omdat wij zo lang
mogelijk naar
deze nu nog
bijna verborgen
eerste…
Insluipende kou
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 51 ik voelde het
zachte vlagen
van de vluchtige
wind in haar
dromen ze zat
in ontspannen
stilte te bekomen
haar ademhalen
had de ronde
ondertonen van
tevreden zijn
over een pittige
discussie hoe het
leven in het spel
van geven en
nemen soms uiterst
merkwaardige
wendingen kent
vooral bij het
laveren op woelig
water is snel
averij…
Als de kou komt - voor Margreth
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 72 Zij legt elzentakken
langs de randen van de kleine tuin.
Een egel loopt heen en weer
in de druiligere regen.
Op de terugweg
zijn bek vol bladeren.
Stoepje op stoepje af
door het gat in het hek en terug.
Hij maakt zijn winternest in haar tuin
in takken van elzenhout.
Dan komt het moment
dat het voor iedereen is gedaan.
De…
Landelijke ochtensonate
netgedicht
2.0 met 48 stemmen 52 aarzelend vaag
lichten horizontale
luchten op in
tere aquarel kleuren
spiegelend in het
koude ochtend vocht
nog is de dag
niet wakker want
de vroegste haan
heeft zich nog niet
laten horen als echo
van de dorpstoren
stram en al
aardig krom na zijn
eerste melkronde
rekt de boer om
de klompen met
voetjes aan te trekken
het gebroken…
Koning winter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 174 Ik heb zo'n zin in speenkruid
Maar dat duurt nog een eeuw:
De grond is een bevroren kluit
En daar bovenop ligt sneeuw
Ik heb zo'n zin in speenkruid
In de buurt van anemoon
Ik opper dat... dag in dag uit
Maar de vorst blijft op zijn troon
Ik…
Wintermorgen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 35 In wintermorgen
houdt een merel zijn snavel
op een kale tak
Hoe heel bewonderenswaardig het is om
het glooiend landschap te zien ontwaken in het vroege
ochtendlicht waar stilte van afgelopen nacht nog even blijft hangen
Langzamerhand word ik wakker zodat ik niets kan missen van dit bijzonder fenomeen.
Nieuwsgierig zoals ik ben kijk ik naar…
VAN HAERSMAPARK
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 36 Eens was de grote tuin
welke zijn helende adem
over het woelige Drachten
deed waaien en mensen riep
om hier te genieten
van bonte bloemenpracht
waar vlinders en bijen
hun leven kracht gaven
een geliefd woonoord
van eenden en zwanen
die in en rondom de vijver
rust en vertier vonden
de graag bezochte lusthof
behoort tot het verleden…
Het strakblauw van hemel
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 28 ik zag hoe
de lijnen
in je gezicht
langzaam
verzachtten
de kleur
weer het
aangenaam
zomerse kreeg
en je huid in
een zachte
teint weer
wat aanrakings
gevoeliger werd
drie ruiten
hielden de
schraalheid
en kou buiten
ongehinderd
scheen zon
warmte binnen
zo kan ik met
stralende liefde
over jou schrijven
in lente en zomer…
Een kleine vogel op een groot dak
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 57 Vanmorgen zag ik een kleine vogel
op een groot dag.
Hij huppelde even rond en keek.
Wat zou er door die kleine hersens gaan?
Die kleine vogel op het grote dak,
terwijl nog vele mensen sliepen
en het nog stil was.
Wat zag hij? Voelde hij? Wat ging er in hem om?
Plots vloog die kleine vogel weg
van op dat grote dak.
Waar vloog hij naartoe…