447 resultaten.
Rembrandt: De Heilige Familie, ets
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.029 Was niet hun beider teerste droom, het kind te aanschouwen
Dat uit haar reine schoot zuiverste Liefde schiep?
Betastte hij niet zacht, en voelde hij niet diep
Verscholen leven daar, het lijf der lieve vrouwe?
Hoe kon zijn zaligheid zo plotseling verflauwen?
Wat angst welde in zijn hart, dat eensklaps hij ontliep
Het warm vertrek, waar aan…
Vincent
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 Hij schildert want woorden
Zonder antwoorden is hij moe
Zeggen hem weinig
Beletten zijn emoties vrij te laten
En te bepraten
Dat woud heeft hij achter zich gelaten
Maar nog groenen
Drogende bomen
In de stromen
Van zachte zinnen om te bezinnen.
Hij is moe en duwt tubes leeg
En zijn paletten worden balletten
Van kleur en smeur
En hij mest…
Jopie uit Herbaijum
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 153 Op een ochtend in mijn Friese land.
Reed ik met een platte achterband.
Als jochie van 10 jaar scharrelde ik oude metalen bij elkaar.
De schuur van Jopie was nog ver, maar mijn gedachten waren al in de achterschuur ,
daar op de half open zolder stond oude kolder-koperen ketels-houten paarden keken mij aan.....
Waarom heeft Jopie dat gedaan?
Dromend…
Op mijne afbeelding
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.479 door KUILENBURG geschilderd.
Dus trof mij ’t Kunstpenseel van KUILENBURG naar ’t leven.
Naar ’t leven ? — Neen, ô neen, mijn leven heeft gedaan.
Dat heeft met Neêrlands bloei de laastste snik gegeven,
En ’t is geen leven meer, dat thans mijn borst doet slaan.
Vergeefs vraagt ge aan dit oog de kracht van vroeger jaren,
Dat vuur de Jonglingschap…
Melkweg
gedicht
3.0 met 24 stemmen 11.115 Je kunt in de wei uit een melkweg van wit
één takje fluitekruid plukken om thuis
in een vaasje te zetten en van dat takje
één twijgje afbreken en daarvan één
steeltje en daarvan één bloempje
en van dat bloempje één pointe
van het godganse pointillisme.
Nee, dat kun je niet.
----------------------------------------
uit: Enkelvoud,…
bedreigde stad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 de stad is klaar
met erkers dakkapellen
zondags op orde
schoon gewassen licht
bereidt onder wolken
een oordeel voor
hoog ingelijste ramen
en stille straten
boven zijn luchtschepen geland
met gaasdunne lading
de vloot is vervuld van vreemd
somber geduld over de daken
en bewoners bijna uitgeslapen
de dagen zijn voorbij waarin de dood…
Hun zielen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 46 ik heb je nooit
over water zien lopen
dat goddelijke miste je net
wel zag ik hoe
jij met schildershand
kusten uit zee liet verrijzen
idyllische havens met
oude stadjes en dorpen
die heuvelop deden vergrijzen
slechts eenmaal heb
jij jouw middelpunt
van de aarde getekend
basalt was ontdaan van
kleur en in contrasterend
zwart…
Om religieus van te worden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Mag ik u als schilderij
in monnikspij
zo kwetsbaar als
een net ontgonnen tekening
dan zet ik u op aarde
en ben eindelijk vrij
wanneer ik leef in uw herinnering.…
Schilder, mag het wit ?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 Tevens mag het winter zijn
met schaduw blauwen over wit satijn
zoals Voerman wist dat het bestond
een voetstap in zijn sneeuw
werd een complete morgenstond
hij laat alle kleuren rijpen
tot vorm naar mijn betekenis
ik probeer nooit iets te begrijpen
wat al vanzelfsprekend is.…
Naief creatief
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 wij hebben
samen geschilderd
maar meer dan
de techniek van
eenvoudige streken
kon ik jou niet geven
jij had gewoon
dat heerlijk naïef
creatieve in vorm
en kleur waarbij
verf en kwast
de bloemen geurt
alleen al je lach
lichtte met goud
schaduwen uit
donker en koud
in metamorfose
naar vitaal oud
rijkdom schitterde
in het elan…
Ogen spraken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 ze lachte lief
haar ogen spraken
ik heb het gezien
je zwarte schilderij
je hebt het mij
ooit verteld maar
tijd kleurde andere
zaken dichterbij
ben er altijd
nieuwsgierig naar geweest
het hoe en waarom
zwart ontmoeten is feest
door bijzondere
constellaties bleken de
buitenste penseelstreken
wit op te lichten
geen vlekkerig…
samenvloeiing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 85 op de wand golft
het verstrijken van de tijd
in een weerspiegelend
waterlandschap
verf rolt van boven
naar onder als het
eerste licht rimpelig
geel oranje reflecteert
het panorama groeit
naar de morgen die
meedeint in blauw
groene tinten
het landschap danst en
pronkt met schitteringen
in wit als de zon hoog
aan de hemel staat…
TOOROP'S SCHILDERIJ: „De Dorpelwachters der Zee".
poëzie
4.0 met 2 stemmen 852 Verwonderd-rond, zacht-vragend kijkt het kind,
Het zand-blond kind, met de ogen blauw als zee.
En de oudre al wétend Leven; schoon gedwee
Van kleine hoop nog, dat hij toch wel vindt
Voor 't Eind bevrediging. De al'-oudste, 't wee
Van heel een ras in de ogen, staart verblind
Van wanhoop 't Raadsel aan .... waar géén van vindt
Ooit antwoord…
Klee
gedicht
3.0 met 59 stemmen 12.905 Als een heimelijke kleur
wonen bij Paul Klee, en niets
meer zeggen. Een lijn zo zacht
door zijn lichaam voelen
en machinale diertjes
vol veertjes doen springen
tot een mijnramp van ontroering
ontstaat.…
Werelden (Andrew Wyeth 12.07.1917 - 16.01.2009)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 beelden stromen
zonder omweg
van taal en gedachten
naar binnen
het is net zoiets als
dromen je kunt ze
navertellen maar of ze
echt zijn weet niemand
tegengestelde
onzichtbare onderstromingen
als het zeeoppervlak
een voortdurende verandering
je opende deuren
om stil het oeroude
aardse verbeeldend
te aanschouwen…
de geliefden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 90 verborgen
achter lijkwades
verklaren ze
les amants
elkaar de liefde
intieme vreemden
neergestreken
op een verstild
beeld patina
op een oud verhaal
niet zomaar
een verhaal
altijd meer
geliefden
zonder woorden…
ode aan het licht van Vincent (3)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 111 ogen drinken
op een dag
het licht van
de glinsterende zon
ogen ademen
sterrenlicht
op een landweg
in de Provence
ogen lichten op
als sterren die
de nacht in vuur
en vlam zetten
ogen verdrinken
in het licht boven
een caféterras
op een avond in Arles
ogen turen
knijpen samen als je
onder woeste luchten
Korenveld met…
In voorzichtig wit
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 152 het doek was leeg
geen enkele veeg
ontsierde de
volmaakte structuur
van het oppervlak
ik wilde beginnen
om de diepste
emoties van binnen
eindelijk eens vorm
en kleur te geven
maar was bang
om evenwicht en
stilte te verstoren
die ik daar gekoesterd
had sinds ik ben geboren
toch ben ik begonnen
in voorzichtig wit
zwommen later…
Vakmanschap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 101 jij lichtte
altijd kleuren in
schaduwpartijen op
wat echt
van belang was kreeg
een streepje naar de top
vroeger moest men
dat uit eigen zak aan de
opdrachtgever bij betalen
maar de echte schilder
wist de talenten er
al feilloos uit te halen
hij voegde ongevraagd
zijn stukjes magie
aan de compositie toe
want vakmanschap
laat…
Schilderkunst.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.007 O Lente, buig uw hooft, bekranst met schone bloemen,
Als gij de Schilderkunst ziet pralen of hoort noemen:
Uw kleuren, met de dauw des dageraads belaên,
Bezwijken voor de gloed der zomerzonneraên,
Daar in het tegendeel de glans der schilderverven
Onsterflijk is van aard, en alles hoedt voor sterven.
Hoe geestig wordt de zin betoverd en verlet…
Naar Siëna
gedicht
3.0 met 28 stemmen 7.593 Houden, als kind, van zachte lijnen,
van felle kleur: ultramarijnen,
oranje en rood, gelijk een zon;
van warme gelen, rijp als koren
van sluiers blauw, wolkenverloren
van helder wit; sneeuwwater; bron.
Twee eeuwen later, dieper houden
van warme tinten, donker gouden
gebarsten oker, schroeibruin brood.
En met de ogen willen meten,
en met…
Fakir Dalí
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 182 Zodra je zijn tover
met kinderkonen waardeert,
doet hij een greep naar de verte.
Denk niet dat je zijn bedoeling
even determineert.
Hol dus naar het volgende symbool.
Daar heeft hij je begrip te pakken:
omgekeerd en in een vreemde handstand
tuimel je door de geschiedenis,
door al haar opsmuk --
Vorm en kleur hebben het mensdom
zwaar…
Over schilders IV
gedicht
3.0 met 51 stemmen 14.987 het atelier staat wijd open
maar eerst worden van licht de tere benen
gebroken voordat de bezoeker zo kan staan
als de schilder zijn bezoeker droomt
maar vaak is de bezoeker in het atelier
een haan met haar en veel
zitvlees met stemverheffing
geen schilderij kan hem aan
soms ook komt als op kousevoeten
de beschouwende bezoeker die diep…
Schijnt schaduw
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 84 ik heb mij een
plaatsje geschilderd
op een groot doek
een wat
verstild tafereeltje
ergens in een hoek
heb de tijd
in kleuren stil gezet
vogels vliegen in gebed
het klein prieeltje
ademt rust drukte
wordt lommerrijk gesust
een integer zonnetje
schijnt schaduw
langs het lenteblad
ik zit aan
tafel met mijn
stoeltje op het…
DE SCHILDER
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.258 De Kunst stelt ons een Schijn te voren,
Hoe 't in het wezen staat beschoren,
Gelijk de grote Schilderij,
Van 't Al der zienelijke dingen,
Die door de wijsheid stand ontvingen,
Vertoont wat in de Oorsprong zij.…
De wegdromer
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 57 Wanneer ze weg wil dromen,
vraag het haar, waarom
ze haar leven achterlaat,
en haar voetstappen kraken.
Ze vertelt hoe ze vergeten is,
waar ze naartoe moest, en
hoe de horizon is gekomen,
en zich weer heeft laten verdwijnen.
Ze vertelt toen ze dacht,
dat ze een engel was, en
waarheen ze ging vliegen
zich niet meer kon herinneren.…
Het vloeiend zacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 kleuren spraken
niet meer aan
verfletsten in
contrast met
strakke vormen
intolerantie
verbood het
vloeiend zacht
in elkaar opgaan
naar balans
had pigmenten
versterkt de
viscositeit nog
soepeler gemaakt
toch stokte het gaan
pas in verwarmen
mengde alles subtiel
maar viel later weer
terug in de starheid
van een koude realiteit…
Het gele licht van Jan van Goyen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 13.713 Het gele licht van Jan van Goyen
straalt laag over de duinen,
van de opstanding der doden
tot de aanvaring der tijden.
De bast van kale zilverberken
glinstert als met goud beslagen
en de namen op de zerken
wordt weer adem ingeblazen.
Van een ruit spat fel de zon
die in de wolken zakt.
Een gasvlam bij de Hoogovens
slaat over in het dikke…
een grote plons
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 227 naar 'a bigger splash'
van David Hockney
bij een foto
die plons
dat ben ik
onherkenbaar
dus lekker anoniem
van de foto
die jij nam
kennen wij de hoed
rand en 't negatief
en dat willen wij
graag zo houden…
de bodem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 124 een leeg
glas op
een lege
tafel het
zicht is
meer dan
het zien
met de
ogen op
de bodem
van het
glas ligt
het sterven
van de tijd
de schilder
toont de
gestolde
eenzaamheid
in vage
lijnen en
een witte
vlek
het lege
glas op
een verlaten
tafel…