446 resultaten.
IN HET KRIJT
gedicht
4.0 met 7 stemmen 5.634 Zo’n rug, in heel de torsie alles op zijn plaats,
wervel na wervel, in het hoogste licht zo’n kont,
bijna blank marsepein, de heupen welvend
onder het middel een welig paar. Een moeder
van haar leven nooit iets vond over haar
bitterschone achterkant. (Hoe ze versteld
van schaamte stond: of je haar eigen beeld
had uitgetekend aan de…
In memoriam
gedicht
3.0 met 107 stemmen 29.298 voor mijn blinde buurman
Hij stond daar zomaar voor het raam.
Ik dacht - naar mij te staren -
Ontzet trok ik de blinden strakker aan,
Heb hem voor wie of wat hij was gelaten.
Niet in de zon, in het teken van de koude maan
Moet zijn gesternte zijn gevallen
Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep,
Hem in hem sloeg, hem dichtte in het…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.647 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
WANNEER IK STERVEN ZAL
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.803 Wanneer ik sterven zal (o glimlach om de vreze
en om 't begeren dat ik eindlijk sterven zou!):
neem dan dit pijnlijk boek; wil deze verzen lezen
waarin ik u miskenne, o vrouw.
- Ik weet: gij zult er niets dan bitters ondervinden;
niets dat u om de zwaart der dode ontgoochling troost:
slechts 't hunkren naar de duizendvoudige beminde
dat zijne…
Voor vader
gedicht
2.0 met 147 stemmen 41.939 beste vader, neem me niet kwalijk
dat ik je bij het eerste bezoek zei dat
ik hier een paar weken was
voor wat proeven met middelen
(je geloofde het niet en je was verdrietig
en nog verdrietiger toen ik vertelde
dat een onbekend gebleven medepatiënt mijn goeie
jas had gestolen,
het geld dat je meebracht ging achter slot en grendel en
de rest…
Verspreking
gedicht
2.0 met 38 stemmen 13.788 Door een verspreking viel ik uit het raam.
Op straat liepen gedachten te hoop,
zij bogen zich over het neergedaald lichaam
en zochten een gat in het hoofd.
Er duwde een vraag op mijn voorhoofd, zo
scherp dat mijn ogen begonnen te lopen.
Ieder gezicht ging voor mij open
en toonde hetzelfde verschrikkelijk woord.
Ik wist dat mijn status van…
Herdenking
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.831 Nous n’aurons jamais plus notre âme de ce soir.
HENRI BERGSON
De hemel is één sterrenregen,
Maar niet als in die ene nacht.
Uw hoofd zo zoet tot mij genegen
Maar niet als in die ene nacht.
Wel kunnen onze lippen kussen,
Maar niet als in die ene nacht.
En ’t hartsvuur zal de lust wel blussen
Maar niet als in die ene nacht.
Uw ogen…
Nachtwacht
gedicht
3.0 met 57 stemmen 15.077 De kap buigt koud over beton
En tijd hangt ingeblikt in klokken
Verkrampt bewegend soms met schokken;
Dit barre eiland heet station
Achter een zwarte horizon
Zijn alle treinen nu vertrokken
Ofwel ze liggen tegen blokken
Hier languit naast een leeg perron.
Geen mens te zien. Het lijkt verdomd
Of nooit meer iemand komen zal
Nu ook het licht…
Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.995 Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind,
het werd een spel, een lief gezeg
van andere mensen, zó is het weg
en vreemd van dat, wat nu begint,
nu dat mijn leven zal gezonken
zijn tot een ernst, die 't al beschreit
en tot één grote innigheid
van heenbeklagen gaan geslonken,
en nauwelijks een flauwe lach
gebleven is van medelijden…
Waarvoor het me niet spijt
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 210 ik dacht dat ik uniek was
nu iedereen mij denkt te kennen
maar ik ben er pas
kreeg respect tot ze hoorde dat ik dicht
toen kreeg ik kritiek
ach ik speel wat met woorden
dat verzin ik niet
vroeger wou ik toneel spelen
toen al begreep ik kunst
dacht dat niemand het zou weten
toch snapt niemand het dus
wat zijn sommigen zo afgesloten…
Zeggen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 301 Wij zijn de 2 koningskinderen
en staan voor het water,
uitgegraven door ons trots onbegrip
en gevuld met tranen van spijt.
Mijn mond zei woorden
die ik niet denken kon
maar mijn mond zei ze toch.
De tranen vielen 1 na 1
en vormden een lawine
die de rots doordrong.…
Sonnet
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.623 Nog blozen mijn wangen en gloeien mijn ogen
En zweeft om mijn lippen de vrolijke lach.
Toch zijn me een voor een alle dromen ontvlogen
En weg is de hoop op een betere dag.
Nog steek ik het hoofd ongedeerd in den hoge
En scherts ik en juich ik bij vriendengelag.
En toch zag ik iedre verwachting bedrogen,
Met ieder geloof dat in ‘t binnenst mij…
Amazone
gedicht
3.0 met 133 stemmen 35.258 Het steile jukbeen driest geslagen
in 't duister van uw harenwal,
uw schouders recht en fier als schragen,
torpedostreng der heupen val,
die heel uw warmte, ingesloten
als in een schoorsteen, langs mij draagt.
Wie is 't, die naar uw sterke schoot en
bescheiden borst te dingen waagt?
Uw warme blik zal niet verstalen,
wanneer…
Beest
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 184 vergeef mij ik kon niet anders zijn
dan ik in het leven ben geweest
het was voor menigeen niet fijn
want ik was werkelijk een beest…
Aan ene onbekende
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.047 'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren
terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'.
Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert.
Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren,
een lang vermiste toon, die…
Verlies
gedicht
2.0 met 152 stemmen 43.211 Er zit een dreiging in de wallen onder onze ogen
en op de bedrand hebben wij onszelf
met moeheid zo belogen dat er onverwacht
wat aarzeling ontstaat, een nacht die liefde overslaat.
Wij leggen ons - ontmaskerd als een paar - de afstand op,
die egels met hun stekels prikken voor elkaar.
Zo wennen wij aan een verlies dat lijkt
op wat ons bij…
Terugkeer.
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.114 Weet Gij nog, moeder, hoe ik jong
Schatten-verlangend u verliet?
Wereld en weelde lokten, mij bedwong
Uw smeken niet.
Ik ging en wierf mij menig schat
Van goed metaal en gave steen,
Rijker dan ik in wereldstad
Was er niet een.
Maar schat verwervende verloor
Ik morgenvrede en avondrust
En wist dat niet. Leefde fel door
Op…
GEESTIG LIED
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.618 Stem : Ik schouw de wereld an.
Wat dat de wereld is,
Dat weet ik al te wis
God beter ‘t, door ’t verzoeken,
Want ik heb daar verkeerd
En meer van haar geleerd
Als van de beste boeken.
Want of ik schoon al las
Hetgeen zo kunstig was
Als goddelijk geschreven,
’t En ging ter ziel noch zin
Zo nijver mij niet in
Als ’t eigen zelfs beleven…
Het Bakkersmeisje
gedicht
2.0 met 53 stemmen 19.738 het bakkersmeisje
had poeder op haar armen
zodat hij vragen wou
mag ik even over uw armen blazen
mag ik het even laten sneeuwen
en dan zien hoe vlug het dooit
maar hij vroeg maar liever een brood
want bakkersmeisjes, die dooien eigenlijk nooit
------------------------------------------------
uit: 'Mag ik het even laten sneeuwen', 1995.…
Zomernacht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.041 O! toen was er gedanst op dat verre gehucht,
in die schuren, omloverd door kanten en bomen!
Nu verzwond, in de verte, 't bedwelmend gerucht
en wij keerden naar 't dorpje, verzonken in dromen.
Zeg! herdenkt ge die nacht nog, die zomerse nacht,
die onmeetlijke hemel, in eindloze pracht,
en dat veld in een zilvrige sluier verloren,
en die…
Alles wat je wilde, het was alles
gedicht
2.0 met 256 stemmen 44.520 Het was de welving van een schouderblad,
het fosfor van een nieuwe dronkenschap,
de slapeloosheid van een wereldstad.
Je sliep nooit twee keer met dezelfde dag
en leven was pas leven als er 's nachts
een halo uit je glas te voorschijn brak.
Een juni en je peinst aan een vermolmd
ontbijt: ik zwierf om zoveel mensen heen,
verruilde zoveel…
WACHTEN
poëzie
4.0 met 3 stemmen 298 Héél die morgen stond ik blij te dromen,
Bij de gele roozlaar, op 't balkon.
Koele woudgeur woei van verre bomen,
't Gouden zandveld stuivelde in de zon.
'k Dronk mij zalig aan de zoele aromen.
't Blauw omvloeide me als een weeldebron.
Heden, stralend, zou de liefste komen!
't Ware leven sprookjesmooi begon.
Turend meisje met je azuren…
In de aanloop tot het vonnis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 279 Nog zes dagen en dan...
moet hij het nóg maar afwachten.
Vijf dagen zijn te kort
om zijn tekortkomingen op tafel te leggen.
Maar binnen vier dagen
dient hij toch 'mea culpa' te zeggen
en morgen - drie dagen vooraf -
openlijk te walgen van zijn misbruik...
Daarna heeft hij nog twee dagen
om zijn vooroordelen te verdrinken in kortzichtigheid…
Een oud vers
poëzie
4.0 met 4 stemmen 597 Wat ik betreur te hebben niet bezeten
Is het geluk van menig burgerman:
De vrede van het huisgezin, en van
De kinderen, die mee aan tafel eten.
En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen
De liefste is bezwijmd van zaligheid,
Dat ik de stem ken van de eeuwigheid,
En van het hart, dat mijn hart is genegen.
Maar dit is alles niets, al…
Ter lome zee met slappe zeilen
poëzie
4.0 met 5 stemmen 297 Ter lome zee met slappe zeilen
onder eenzelfde lamme zon,
en steeds het onveranderd-ijle
aan elke nieuwe horizon;
aldóor de dagen áldoor varen
een onverschill'ge avond toe,
en eindeloos het loom verzwaren
der lamme leden, hooploos-moe;
en nimmer, nimmer slapen mogen,
maar steeds naar horizonnen spiên
met starre en pijnlijk-sperrende…
Sterk zijn is lastig
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 470 Je stort in, na een afschuwelijke tijd,
jezelf zijn is lastig, dat weet elke jongen of meid.
Het verliezen van een dierbaar persoon
is niet altijd iemands verdiende loon.
Zelf weet ik hoe moeilijk dat is,
omdat ik elke dag m’n beste vriend mis.
Een naar bericht, kan men overdonderen,
meestal, maar niet altijd, komen er toch wonderen.
Soms…
Treurend oog
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.337 Treurend oog,
zing uw spijtzangen
en voer de bezieling van uw gaan
terug over de wegen van uw verlangen,
over de wateren van uw tranen,
en laat u door uw moed bedaren.
Treurend oog,
uw hart ziet wat uw zicht belicht
en zwicht niet voor het gif,
van de dwalende heugenis,
die uw streven heeft omgeven
en uw lijdenswegen heeft geweven.…
Dialogue mystique
poëzie
3.0 met 3 stemmen 353 Komt ge zo laat tot mij? de dauw
Der nacht dampt uit uw donkre kleren.
Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren,
Dat bitter is van wroeging en berouw?
Ik ben om u de woeste weg gegaan,
Door wildernis en doornige valleien.
Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ...
Laat ge mij voor gesloten deuren staan?"
'k Vermoedde uw…
Vaderstuin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 ik ken mijn vader niet meer
hij zit daarginds de hele tijd
zijn verschrompelde huid
lijkt op versleten leer
hij snoeide vele bloemen
in zijn geliefde achtertuin
en bond er kaarten met woordjes
want zijn geheugen lag in puin
kon ik hem nog maar troosten
maar hij is zichzelf kwijt
alleen het boekje in zijn lade
geeft alles prijs, van tuin…
Deprimerende schaamte
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 177 Deprimerende schaamte
ik veracht u
met de verwaarlozing
van mijn huilende bossen
mijn onbestemde rivieren
vissen die in mijn dieptes duiken
ik weerspiegel de armoede
van het alleen zijn
in uw woordenvloed
onder de mensen
verjongen doe ik niet
uw drammerige beken
in mijn aderen
stromen slapjes
door het duinlandschap
dat aan mijn…