inloggen

Alle inzendingen over spijt

446 resultaten.

Sorteren op:

IN HET KRIJT

gedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 5.634
Zo’n rug, in heel de torsie alles op zijn plaats, wervel na wervel, in het hoogste licht zo’n kont, bijna blank marsepein, de heupen welvend onder het middel een welig paar. Een moeder van haar leven nooit iets vond over haar bitterschone achterkant. (Hoe ze versteld van schaamte stond: of je haar eigen beeld had uitgetekend aan de…

In memoriam

gedicht
3.0 met 107 stemmen aantal keer bekeken 29.298
voor mijn blinde buurman Hij stond daar zomaar voor het raam. Ik dacht - naar mij te staren - Ontzet trok ik de blinden strakker aan, Heb hem voor wie of wat hij was gelaten. Niet in de zon, in het teken van de koude maan Moet zijn gesternte zijn gevallen Toen het bijtend zuur hem naar de ogen greep, Hem in hem sloeg, hem dichtte in het…

Gelijk een hond

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.647
Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen... - Waarom uw avondlijke vreê bevuild met slijk van derf verleden, o Geheugen? Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken... - Waarom, waarom uw beeltenis…

WANNEER IK STERVEN ZAL

poëzie
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.803
Wanneer ik sterven zal (o glimlach om de vreze en om 't begeren dat ik eindlijk sterven zou!): neem dan dit pijnlijk boek; wil deze verzen lezen waarin ik u miskenne, o vrouw. - Ik weet: gij zult er niets dan bitters ondervinden; niets dat u om de zwaart der dode ontgoochling troost: slechts 't hunkren naar de duizendvoudige beminde dat zijne…

Voor vader

gedicht
2.0 met 147 stemmen aantal keer bekeken 41.939
beste vader, neem me niet kwalijk dat ik je bij het eerste bezoek zei dat ik hier een paar weken was voor wat proeven met middelen (je geloofde het niet en je was verdrietig en nog verdrietiger toen ik vertelde dat een onbekend gebleven medepatiënt mijn goeie jas had gestolen, het geld dat je meebracht ging achter slot en grendel en de rest…

Verspreking

gedicht
2.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 13.788
Door een verspreking viel ik uit het raam. Op straat liepen gedachten te hoop, zij bogen zich over het neergedaald lichaam en zochten een gat in het hoofd. Er duwde een vraag op mijn voorhoofd, zo scherp dat mijn ogen begonnen te lopen. Ieder gezicht ging voor mij open en toonde hetzelfde verschrikkelijk woord. Ik wist dat mijn status van…

Herdenking

poëzie
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 3.831
Nous n’aurons jamais plus notre âme de ce soir. HENRI BERGSON De hemel is één sterrenregen, Maar niet als in die ene nacht. Uw hoofd zo zoet tot mij genegen Maar niet als in die ene nacht. Wel kunnen onze lippen kussen, Maar niet als in die ene nacht. En ’t hartsvuur zal de lust wel blussen Maar niet als in die ene nacht. Uw ogen…
Dop Bles12 november 2019Lees meer…

Nachtwacht

gedicht
3.0 met 57 stemmen aantal keer bekeken 15.077
De kap buigt koud over beton En tijd hangt ingeblikt in klokken Verkrampt bewegend soms met schokken; Dit barre eiland heet station Achter een zwarte horizon Zijn alle treinen nu vertrokken Ofwel ze liggen tegen blokken Hier languit naast een leeg perron. Geen mens te zien. Het lijkt verdomd Of nooit meer iemand komen zal Nu ook het licht…

Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.995
Hoe ver, hoe ver ik dit alles vind, het werd een spel, een lief gezeg van andere mensen, zó is het weg en vreemd van dat, wat nu begint, nu dat mijn leven zal gezonken zijn tot een ernst, die 't al beschreit en tot één grote innigheid van heenbeklagen gaan geslonken, en nauwelijks een flauwe lach gebleven is van medelijden…
J.H. Leopold16 september 2019Lees meer…

Waarvoor het me niet spijt

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 210
ik dacht dat ik uniek was nu iedereen mij denkt te kennen maar ik ben er pas kreeg respect tot ze hoorde dat ik dicht toen kreeg ik kritiek ach ik speel wat met woorden dat verzin ik niet vroeger wou ik toneel spelen toen al begreep ik kunst dacht dat niemand het zou weten toch snapt niemand het dus wat zijn sommigen zo afgesloten…

Zeggen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 301
Wij zijn de 2 koningskinderen en staan voor het water, uitgegraven door ons trots onbegrip en gevuld met tranen van spijt. Mijn mond zei woorden die ik niet denken kon maar mijn mond zei ze toch. De tranen vielen 1 na 1 en vormden een lawine die de rots doordrong.…

Sonnet

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.623
Nog blozen mijn wangen en gloeien mijn ogen En zweeft om mijn lippen de vrolijke lach. Toch zijn me een voor een alle dromen ontvlogen En weg is de hoop op een betere dag. Nog steek ik het hoofd ongedeerd in den hoge En scherts ik en juich ik bij vriendengelag. En toch zag ik iedre verwachting bedrogen, Met ieder geloof dat in ‘t binnenst mij…

Amazone

gedicht
3.0 met 133 stemmen aantal keer bekeken 35.258
Het steile jukbeen driest geslagen in 't duister van uw harenwal, uw schouders recht en fier als schragen, torpedostreng der heupen val, die heel uw warmte, ingesloten als in een schoorsteen, langs mij draagt. Wie is 't, die naar uw sterke schoot en bescheiden borst te dingen waagt? Uw warme blik zal niet verstalen, wanneer…

Beest

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 184
vergeef mij ik kon niet anders zijn dan ik in het leven ben geweest het was voor menigeen niet fijn want ik was werkelijk een beest…
W. Verhoeven12 februari 2019Lees meer…

Aan ene onbekende

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.047
'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'. Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert. Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren. En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren, een lang vermiste toon, die…

Verlies

gedicht
2.0 met 152 stemmen aantal keer bekeken 43.211
Er zit een dreiging in de wallen onder onze ogen en op de bedrand hebben wij onszelf met moeheid zo belogen dat er onverwacht wat aarzeling ontstaat, een nacht die liefde overslaat. Wij leggen ons - ontmaskerd als een paar - de afstand op, die egels met hun stekels prikken voor elkaar. Zo wennen wij aan een verlies dat lijkt op wat ons bij…

Terugkeer.

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 2.114
Weet Gij nog, moeder, hoe ik jong Schatten-verlangend u verliet? Wereld en weelde lokten, mij bedwong Uw smeken niet. Ik ging en wierf mij menig schat Van goed metaal en gave steen, Rijker dan ik in wereldstad Was er niet een. Maar schat verwervende verloor Ik morgenvrede en avondrust En wist dat niet. Leefde fel door Op…

GEESTIG LIED

poëzie
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.618
Stem : Ik schouw de wereld an. Wat dat de wereld is, Dat weet ik al te wis God beter ‘t, door ’t verzoeken, Want ik heb daar verkeerd En meer van haar geleerd Als van de beste boeken. Want of ik schoon al las Hetgeen zo kunstig was Als goddelijk geschreven, ’t En ging ter ziel noch zin Zo nijver mij niet in Als ’t eigen zelfs beleven…

Het Bakkersmeisje

gedicht
2.0 met 53 stemmen aantal keer bekeken 19.738
het bakkersmeisje had poeder op haar armen zodat hij vragen wou mag ik even over uw armen blazen mag ik het even laten sneeuwen en dan zien hoe vlug het dooit maar hij vroeg maar liever een brood want bakkersmeisjes, die dooien eigenlijk nooit ------------------------------------------------ uit: 'Mag ik het even laten sneeuwen', 1995.…

Zomernacht

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.041
O! toen was er gedanst op dat verre gehucht, in die schuren, omloverd door kanten en bomen! Nu verzwond, in de verte, 't bedwelmend gerucht en wij keerden naar 't dorpje, verzonken in dromen. Zeg! herdenkt ge die nacht nog, die zomerse nacht, die onmeetlijke hemel, in eindloze pracht, en dat veld in een zilvrige sluier verloren, en die…

Alles wat je wilde, het was alles

gedicht
2.0 met 256 stemmen aantal keer bekeken 44.520
Het was de welving van een schouderblad, het fosfor van een nieuwe dronkenschap, de slapeloosheid van een wereldstad. Je sliep nooit twee keer met dezelfde dag en leven was pas leven als er 's nachts een halo uit je glas te voorschijn brak. Een juni en je peinst aan een vermolmd ontbijt: ik zwierf om zoveel mensen heen, verruilde zoveel…
Menno Wigman16 december 2018Lees meer…

WACHTEN

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 298
Héél die morgen stond ik blij te dromen, Bij de gele roozlaar, op 't balkon. Koele woudgeur woei van verre bomen, 't Gouden zandveld stuivelde in de zon. 'k Dronk mij zalig aan de zoele aromen. 't Blauw omvloeide me als een weeldebron. Heden, stralend, zou de liefste komen! 't Ware leven sprookjesmooi begon. Turend meisje met je azuren…

In de aanloop tot het vonnis

netgedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 279
Nog zes dagen en dan... moet hij het nóg maar afwachten. Vijf dagen zijn te kort om zijn tekortkomingen op tafel te leggen. Maar binnen vier dagen dient hij toch 'mea culpa' te zeggen en morgen - drie dagen vooraf - openlijk te walgen van zijn misbruik... Daarna heeft hij nog twee dagen om zijn vooroordelen te verdrinken in kortzichtigheid…

Een oud vers

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 597
Wat ik betreur te hebben niet bezeten Is het geluk van menig burgerman: De vrede van het huisgezin, en van De kinderen, die mee aan tafel eten. En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen De liefste is bezwijmd van zaligheid, Dat ik de stem ken van de eeuwigheid, En van het hart, dat mijn hart is genegen. Maar dit is alles niets, al…

Ter lome zee met slappe zeilen

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 297
Ter lome zee met slappe zeilen onder eenzelfde lamme zon, en steeds het onveranderd-ijle aan elke nieuwe horizon; aldóor de dagen áldoor varen een onverschill'ge avond toe, en eindeloos het loom verzwaren der lamme leden, hooploos-moe; en nimmer, nimmer slapen mogen, maar steeds naar horizonnen spiên met starre en pijnlijk-sperrende…

Sterk zijn is lastig

hartenkreet
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 470
Je stort in, na een afschuwelijke tijd, jezelf zijn is lastig, dat weet elke jongen of meid. Het verliezen van een dierbaar persoon is niet altijd iemands verdiende loon. Zelf weet ik hoe moeilijk dat is, omdat ik elke dag m’n beste vriend mis. Een naar bericht, kan men overdonderen, meestal, maar niet altijd, komen er toch wonderen. Soms…
Anna22 februari 2018Lees meer…

Treurend oog

netgedicht
4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.337
Treurend oog, zing uw spijtzangen en voer de bezieling van uw gaan terug over de wegen van uw verlangen, over de wateren van uw tranen, en laat u door uw moed bedaren. Treurend oog, uw hart ziet wat uw zicht belicht en zwicht niet voor het gif, van de dwalende heugenis, die uw streven heeft omgeven en uw lijdenswegen heeft geweven.…
Dani Vlijm8 februari 2018Lees meer…

Dialogue mystique

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 353
Komt ge zo laat tot mij? de dauw Der nacht dampt uit uw donkre kleren. Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren, Dat bitter is van wroeging en berouw? Ik ben om u de woeste weg gegaan, Door wildernis en doornige valleien. Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ... Laat ge mij voor gesloten deuren staan?" 'k Vermoedde uw…

Vaderstuin

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 151
ik ken mijn vader niet meer hij zit daarginds de hele tijd zijn verschrompelde huid lijkt op versleten leer hij snoeide vele bloemen in zijn geliefde achtertuin en bond er kaarten met woordjes want zijn geheugen lag in puin kon ik hem nog maar troosten maar hij is zichzelf kwijt alleen het boekje in zijn lade geeft alles prijs, van tuin…

Deprimerende schaamte

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 177
Deprimerende schaamte ik veracht u met de verwaarlozing van mijn huilende bossen mijn onbestemde rivieren vissen die in mijn dieptes duiken ik weerspiegel de armoede van het alleen zijn in uw woordenvloed onder de mensen verjongen doe ik niet uw drammerige beken in mijn aderen stromen slapjes door het duinlandschap dat aan mijn…
mobar23 januari 2018Lees meer…
Meer laden...