3657 resultaten.
Dertig jaar
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.991 Dertig jaar sinds zijn ouders verdwenen
en niet meer terugkwamen.
Vanochtend toen het tochtte en hij
een deur meende te horen kraken
verwelkomde hij ze zacht; ze waren nu
lang genoeg weggeweest.
---------------------------------------------------
uit: ''s Middags zwem ik in de Noordzee'.…
Wij laten je los
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 Als ziekte en de dood komt foerageren
In de plotselinge stilte van de heldere dag of nacht
Je oren vult met hun kloppende vleugels compleet niet verwacht
Sta je alleen met lege handen en kun je niets proberen.
Als het de rand van de wereld aardedonker maakt
Elk gesprek wat jaren en jaren was compleet staakt
Vult het je ogen met kloppende vleugels…
Het slot van de man van vroeger
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.332 Je probeerde de man van vroeger
te bereiken. Je schreef brieven naar
adressen waar hij zou wonen.
Je voerde gesprekken in een scheef
geparkeerde auto. Je wachtte op
antwoorden die niet kwamen.
Hij bleef gesloten als een rots,
volhardend in zijn volharding,
buitenkant met alleen buitenkant.
Hij was een slot dat niet meegaf.
Een buitenstaander…
MASKERS
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.096 De wereld lacht; steeds klinkt haar spotlied ons in de oren.
't Vliegt, weergekaatst van d'een naar d'andre kant der straat.
Verzwonden schijnt de smart, wijl 't treurspel ledig staat
en klucht of boert alleen nog hart en geest bekoren.
Ach! ieder ding heeft thans zijn zin verloren!
't Woord is de mom der gedachte. Sombre haat
zweeft in…
IK HEB JE ...
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 456 Ik heb je aanbeden
het kon of mocht niet zijn
mijn droom zat op verkeerde wegen
van verdriet en pijn.
Ik heb je geschreven
er viel geen brief, geen woord
bleef hij ongelezen
of werd hij weggegooid?
Ik heb je aangekeken
met ogen vol glans en hoop
maar mijn blik ontweken
steeg op mijn wangen het schaamrood.
Ik heb om jou geweend
in…
Lieve papa
hartenkreet
4.0 met 24 stemmen 382 Op het moment dat u overleed,
U uit het leven gleed.
Stond mijn leven stil,
Alles werd donker en somber,
Ik bleef maar hopen op een wonder.
Vragen spoken door mijn hoofd,
Het niet willen geloven.
Dat ik u voor altijd moet missen,
En is er echt een hemel daarboven?
Het doet pijn in mijn hart,
Tranen rollen over mijn wangen.
Dat ik u zo…
Troostvogel
gedicht
3.0 met 36 stemmen 7.346 Wanneer je soms iets naars beleeft
Je mag niet uitgaan door de regen
Of slaande ruzie hebt gekregen
Met iemand waar je veel om geeft
Als speelgoed door een mankement
Niet meer zo leuk is als tevoren
Je kwartje ergens is verloren
Kortom, als je verdrietig bent
Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem maar je ziet hem niet
En als hij…
Verborgen smart is halve smart (1900)
poëzie
3.0 met 46 stemmen 6.127 Ik zal niet droevig klagen,
Dat niemand mij troost in mijn leed;
Juist daarom kan ik het dragen,
Omdat geen mens het weet.
Geen troost, geen mededogen,
Maakt ooit dit hart gezond,
Want zagen nieuwsgierige ogen
De grote, open wond,
En peilden nieuwsgierige handen
Hoe diep die wonden zijn,
Hoe smartelijk zouden ze branden…
Angústia
poëzie
4.0 met 22 stemmen 3.088 De zee trekt onder de nacht
Naar vele verlaten stranden;
Als een vloeibare wind is zijn klacht,
En zout, zoals tranen branden.
Ik voel dat overal waar de
Branding in snikken breekt
Tegen de kusten der aarde,
Mijn leed met zijn golven smeekt
Om de verloren genade
Jou weer nabij te zijn.
Ik wil van mijn schip af waden
Naar iedere einderlijn…
Sneuvelland
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.633 Sneuvelland is de uitgelezen bestemming om triest te zijn
en de melancholie te koesteren, om je onder te dompelen
in een roes van intens verdriet om wat de wereld je aandoet
waar je de debacles van de mensheid betreurt en rouwt
om alles wat ooit ten grave is gedragen. Ja Sneuvelland,
beste lezer, daar likt de ongelukkige zijn of haar wonden
en…
De moed der wanhoop
gedicht
3.0 met 6 stemmen 7.649 De moed der wanhoop
hoor
een verlept horloge dat zelf - ten einde raad -
zijn raderen op gang tracht te brengen
zie
een drenkeling die paart met een kaaiman
een levenslange dwangarbeider uit Cayenne
die voor zijn oude dag spaart
De moed der wanhoop
hoor
de moeilijke lach naar de gezichten van Mars
zie
het uitwissen van de vlekken op de…
Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot
poëzie
4.0 met 20 stemmen 1.346 Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot,
Bonzend van wand tot wand, 't gebergte rond:
Het dier, door 't vals onzichtbare gewond,
Kruipt, om de rand, in scheef verlichte grot;
En pijnlijk trekt hij met verbrijzeld bot,
Hinkend, een smal rood streepje over de grond;
Diep, ver van 't bos, waar hij zijn voedsel vond,
Daar gaat hij…
Verdriet
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 211 Er zijn
vele soorten
verdriet
en vele soorten
pijn
Er is verdriet
dat met
de jaren slijt
en er is verdriet
dat zal
blijven knagen
Er is pijn
die voorbijgaat
en er is pijn
die nauwelijks
is te dragen
Maar hoe wanhopig
en uitzichtloos
je leven ook kan zijn
toch zal eens
het moment komen
waarop al je verdriet
en al je pijn…
Waarom ik de lome nachten
poëzie
3.0 met 23 stemmen 4.869 Waarom ik de lome nachten
Met wrange tranen bedauw? -
Ik weet niet wat ik liever deed,
Dan dat ik het zeggen zou.
En wou ik het ook al zeggen,
Weet ik, of ik het wel kon?
Voor alles is er een oorzaak, -
Maar hebben mijn tranen een bron?…
Nocturne
gedicht
4.0 met 3 stemmen 5.669 De avond heeft niets lieflijks in dit land;
het licht vergloeit als in ontstoken ogen,
de lucht weegt grauw en bitter als nat zand
op bomen, in de Noordenwind gebogen.
’t Cholerisch bruisen in de naakte kruinen
vervult nachtlang, naargeestig en alom
de schemering en in verkleurde tuinen
waart regen, ijzig, als een ziekte om.
En ik, geslachtenlang…
De bleke jongeling
poëzie
4.0 met 13 stemmen 6.743 't Avondt. Aan de westertrans
Zinkt, in goud gehuld en glans,
Statig 't zonnelicht ter neer
In de schoot van 't wieglend meer,
Dat, als bloosde 't van verlangen,
Om het in zijn bed te ontvangen,
Inkarnaat* voelt gloeien op zijn wangen.
't Avondt. Door het heidekruid
Suist als aeoolsharpgeluid*
't Windeke en kust zo zacht
Al de bloempjes…
Parijse daken
gedicht
3.0 met 6 stemmen 7.866 Ik kreeg een hotelkamer met openslaande
deuren. Zesde verdieping. Jij, al anderhalf
jaar dood, zat tegenover mij. Ochtend.
Een zeer lange neger bracht ons ontbijt,
hij glimlachte. Tussen ons in schikte ik
kopjes en messen. Ik schoof een croissant
op je bordje, hier, dat vind je lekker, kletste ik.
Gaan we naar warenhuizen, paleizen
of gewoon…
De Vreemdeling
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.562 't Was lang, zo lang geleden,
Dat hij was heen gegaan;
Hij zag nog eenmaal weder
Zijne oude woning staan.
Was het de flauwe scheemring
Van 't zinkend avondrood,
Die op dat needrig huisje
Die zoete kleuren goot?
Och, hier vervloog zijn kindsheid:
Hij was geen vreemdeling;
Hij kende 't heilig beeldje,
Dat in het eikje hing,
De…
Enkel verdriet
gedicht
4.0 met 20 stemmen 12.224 Enkel verdriet is van de ziel het wezen.
Een zelfde eenzaamheid sluit allen in.
De grootste liefde heeft geen andre zin
dan in elkanders oog het leed te lezen.
Gelijk het was in 's werelds oerbegin,
gelijk het is en altijd weer zal wezen;
de grootste liefde kan ons niet genezen:
een zelfde eenzaamheid sluit allen in.…
Pijn
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 181 Traan na traan
Dag na dag
Pijn
Diep vanbinnen
Altijd durend
Sluit het op
Hou het vast
Lijd eraan
Maar kan het niet zeggen
Want,
ik wil je niet kwetsen
Ik wil je niet kwijt…
Waarom niet?
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 129 Verdriet en pijn
Opnieuw en opnieuw
Geen hoop, geen geluk
Enkel gebroken
Van binnen
Van buiten
Enkel kapot masker,
Fake glimlach
Waarom niet?
Een keer geen masker,
Geen glimlach
Een keer echt gelukkig,
zelf gelukkig
Waarom niet?
Niemands last
Zelf geen last
Waarom niet?…
Zijn dood
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.197 O God ! nu is mijn liefste dood,
Mijn leeuwriklied, mijn morgenrood,
Mijn zonnestraal, mijn lentevreugd,
De blonde liefste van mijn jeugd!
Ik heb zijn eenzaam graf bezocht.
Dat was een lange, bange tocht.
Mijn hart, dat sloeg en joeg mij voort,
Als wachtte ginds zijn liefdewoord.
Ik vond de plek, de grond was week...
Daaronder slaapt hij…
In halfslaap
gedicht
3.0 met 5 stemmen 7.510 In halfslaap deinde een zee mijn kamer binnen
(de vierde wand ontbrak) in iedere golf
hield zich een mens verborgen, die pas in de branding
zijn hand opstak. Red mij!
Ik wist precies wie het waren, hun namen gladgeslepen
door het vergeten (elk verdriet droogt zijn eigen tranen);
jaren hadden zij in het gelid van hun leven gelopen
tot zij hier…
omzien
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 182 ik maak niet het verschil
als ik je in mijn armen houd
leed wortelt zich soms te
diep in de mensenziel
je bent ontroostbaar
je bent niet alleen
ik ben met je
stil zie ik naar je om
zo goed als ik kan…
ISTA FERENDA
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.438 ‘Ach, in dit wreed bestel,
Zó ver en zó nabij,
Lief mij en lijfsgezel,
Wat tussen u en mij?’
Elk hart zijn eigen pijn,
Elk huis zijn eigen strijd;-
Tussen òns zal niet zijn
Dan weedom en eenzaamheid.…
restaurant
gedicht
4.0 met 24 stemmen 8.925 wij eten
bij polen
mijn jongste zoon
en ik
mijn moeder bleef
in polen
haar jongste zoon
ben ik
ik weet
niet wat
ik eet
en of ik
slik of
stik…
Onmin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 184 Zo wil ik niet ik zijn.
Nu nukken bezit van me nemen
als waren het krijgshaftige Moren
aan de kust van Gibraltar..
kijk ik naar haar lichaam en zie heupen
schreien, schouders die kromtrekken
en boze voeten, die willen gaan stampen
op de koude keukenvloer maar dat
vooralsnog niet doen.
Later wanneer ik naar huis ga,
en in het park onder…
Liefde
poëzie
2.0 met 23 stemmen 4.452 En langs een wand van rotsen, rug aan rug,
Volgde ik een pad verlicht door maan noch zon.
Toen stond ik vóór een afgrond en ik kon
Geen handbreed verder en geen stap terug.
En de angst des doods kwam over me, ik begon
Te beven en ik riep: - ‘Wie bouwt me een brug?’
En 't ver gebergte gaf mij, honend-stug,
Mijn woorden weer, tot wanhoop…
Het gietijzer van stations...
gedicht
4.0 met 7 stemmen 9.054 Het gietijzer van stations, het glas, je handen.
Deze schoonheid is breekbaar, is te ontkennen,
maar overtreft ons. Ik ben klein in je nabijheid
als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend -
in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde
beeld in de gekromde spiegel. Spinnenweb, skelet,
gehuil van witte geesten, onecht als alle…
Lichtjes.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 124 We hadden verlangens
en kusten, ja we kusten elkaar
in vurige liefde
en de wind in het haar
Het was een liefde
die eeuwig, ja eeuwig zou blijven
die nooit meer zou stuk gaan
dat geloofden wij zwaar
Maar de tijd, ja die tijd
die ging veel te lang duren
want de bozen en de jaloersen
cirkelden reeds om ons heen
en de lichtjes, ja die…