Alle inzendingen over vrijheid

mijn geest slaat de vleugels wijd uit mijn hart zoekt de ruimte de wind leent zich als levensstroom…

Wat vrij leven is voor mensen, wat lucht en ruimte voor de vogels is bestaat zich daarin vrij te wensen en wat de oceaan is voor iedere vis, vergaat in gesproken woorden, resoneert in stemmen die voorgoed gebroken zijn na al dat bloed dat is vergoten, smaakt de verworvenheid naar pijn, blijft de deksel op de beerput, of komt hij er vanaf, zonder…

tijdperk van steen en ijzer langzaamaan wijzer een lach en een zucht hoog in de lucht laag bij de grond hoekig en rond vormgeven aan leven…

rondbanjeren door de hofstad eigenlijk terug in de tijd je voetsporen van ooit volgend toen we nog zo heerlijk jong en onbezonnen waren denkend dat de wereld van ons was het malieveld overstekend genieten van koffie op een terras voorbijgangers bekijkend jezelf afvragend waarom mensen in de media zo onvriendelijk worden afgeschilderd de…

zonder het uit te spreken had ze het zichzelf beloofd ze zou niet meer omkijken naar wijzende vingers ze zou niet meer luisteren naar honende tongen naar pijpen zou ze niet nee nooit meer dansen ze trok het kleed van schuld en boete uit naakt sprong ze in de golven liet zich drijven zeesterren sponnen een nieuw kleed om te dragen…

Tegen afgoderij; "Nee!", ik ben geen hoeder maatschappijvoeder, "Nee!", ik heb er nooit geen doekjes om gewonden, met mijn menselijke pijn ben ik daarvoor te klein; Open handen naar de hemel zo dans ik de wereld rond; "wil je volgen?" volg mijn meester en mijn Koning, en zijn hemelspoor!"…

Mijn handen in de lucht Mijn gedachten om me heen Mijn hart verlangend naar het onbekende Wat begon met de eerste droom Begon te glimmen als de zon, Want mijn vrije gevoel was een feit Lange zware dagen Veranderden in zwevende nachten, Want mijn moment was gekomen En tijden gingen voorbij Zwevend voelde ik mij vrij En mijn vrijheid…

Mijn woorden waaien weg door de wind De wind neemt mijn woorden mee, het maakt ze stil Maar toch hoorbaar. Het zorgt ervoor dat de bladeren van een boom gelezen worden En het zand waait op Zonder dat de wind dat wil. Mijn woorden zweven stil door de lucht Onzichtbaar en geruisloos Enkel zichtbaar als ik ze voordraag Mijn woorden zijn…

laat mij maar waaien de wind neemt me wel mee over land en over water op zijn lijnen door de lucht gewichtsloos tevreden in vogelvlucht…

mijn paadje heb je schoongeveegd en aangeharkt de sintels de distels stonden schandelijk hoog de dovenetels en het ruige gras dat jij met zoveel liefde en met blote handen wilde rooien door ging je met de paardebloemen met wortel en met tak geruimd het boerenwormkruid tussen alle tegels weggekuist de gulden roede op de schop genomen…

Het was zo dichtbij En toch zo ver weg Het licht werd feller De tijden van donker Waren verdwenen Als sneeuw voor de zon Het diepe dal in het leven Was gevuld met hoop Waardoor het gat verdween Zwarte punten werden licht Hoge treden veranderden in lage treden De maan verdween voor de zon De zware storm verzwakte Waardoor jouw…

net als vorig jaar vroeg ze ben je gelukkig naast elkaar liggend wiegend het Prinsengrachtconcert toen hij niet antwoordde voelde zij zich alleen verlangend naar de stilte hoog in de bergen los van alle denken besef van eeuwigheid vrijheid…

de dood ging aarzelend akkoord ik vroeg hem om als metafoor te dienen voor al het onvermijdelijke je weet, zo sprak hij er is ook voor jou een eindig onverbiddelijk lot dus droog nu maar je tranen spaar ze ook niet voor verdriet over ongewilde manco's in je leven door 't onontkoombaar voorbeeld in je jeugd of later nog of door je onverbeterlijke…

Gewoon een uurtje aan de zee even uitwaaien, ga je met me mee laten onze zorgen daar achter in de wind die dan vanzelf wel een ander plekje vindt. Gewoon even hoofd omhoog, kijk naar de zee die neemt met zijn hoge golven al onze humeurige gedachten mee zodat ze onder water zijn bedolven. Zo’n heerlijk uurtje, maakt je hoofd weer leeg…

ook al onderging u een zware levensbeletting leg uw en onze kinderen niet aan diezelfde ketting…

haar donkere ogen zo bezeerd oeverloos haar staren de golven van de zee nemen haar mee laten haar deinen in de branding haar ziel vindt wat het leven niet geven kon geeft haar de vleugels van de zilvermeeuw zie haar zweven in de wolken tomeloos haar vrij zijn…

Hoe klinken de trillingen van de zon die niet de wormen naar boven doen kruipen maar de (stampende) meeuwen doen vliegen? Ik wil vliegen zonder schaduw zwemmen zonder water onderstroom gevangen in alles In een wereld die draait Vrees voor toornig bloed Doven In een vuur vol Leegte De ogen van Argus kunnen niet zien wat…

het lijkt me heerlijk bovenlangs te zweven gedragen door de wind met m'n blik gericht op oneindig deinend en wiegend als een onbezorgd vleugelkind…

Juist toen wij uitgespuwd waren lieten wij het lot verder varen Wij kwamen met kop door het kattenluik en de leeuw kijkt verder vooruit Een schreeuw in de leegte ruimtes zonder beleving denken aan waarom het zo ging Ga voorwaarts gaat onderuit waar wilt u heen er is er uiteindelijk geen…

zwart satijnen nachten met romig kanten broderie verweven puur en schoon warm en donzig lekker ineen gekruld met opgetrokken knieën ondergedompeld in het maanlicht van zoete slaap droomleven in de nacht zwevend stoeien in Morpheus armen…

Brandende winden door lucht over water loeiend als stormende eb en vloed in golvende gevoelen van pijn en verzachting vlammende hoogten en dalen tussen golven af-en-toe zicht op ruisende velden met graan en witte zeilen over blauwe meren waar kabbelende golven hun ritme slaan gedreven door getemperde lauwe bries. Wachtend op avondstille verkoeling…

Het is buiten zo warm jouw lenig lijf lijkt mij te koelen voel jouw arm iets minder warm tussen dwaze dromen woelen er groeit nu zonneschijn in het verdwaalde hoofd dagen zweven als muggen en zwaluwen, langs ruggen voel ik jouw lichaamskoelte met zwoele ruimte stoeien.…

Ik strijk de dagen glad Laat wolken drijven Mijn dromen stijgen In zon en regen Naar de regenboog Stormt het buiten Raast de wind Mijn dromen naar de zee Breken golven in mijn hart Dansend in het licht…

Het gaat sneeuwen de indrukken in het wit gemaakt vullen zich met vers en zacht vlokken kosmische deeltjes Geen weg terug hemel en aarde even blank Het grote verdwijnen kan gaan beginnen Er groeien vleugels zachtaardig met donzige veertjes uit de huid De zon geeft licht en is ver weg Aarde en warmte duwen hem omhoog De zee spint haar…

Waar mensen woorden sabelen met gezichten onheilig van cynisch bedoelen Waar mensen woorden vleien met gezichten kwijlend van kruipen en kroelen Daar metsel ik deuren en ramen met stenen keelbrokken dicht waardoor het valse licht en onoprecht geluid zich niet meer nestelt onder de huid Dans ik bevrijdend met vederlichte vlindervleugels,…

Je leest de hand van de zigeunerin haar stem houdt je gevangen omdat jij in een ander land woont en te keer gaat spelen we verstoppertje en schrijven haar naam achterstevoren zodat we de droomklank kunnen horen nemen we afscheid van de kontdraaierij en waaien we onze kussen naar rijpere moerassen met nog diepere onschuld spel jij ook…

haar schoenen stout ze trekt ze aan loopt doelbewust onverschrokken alles wat op haar pad komt tegemoet…

Hoe dikwijls dans jij rond de kwetsbare schoonheid van een innemende natuur en weef jij woorden naar het woord van toen met groene ogen en een fruitijsje voel ik jouw huid een tijd verspilt met zwijgen in mijn gretig hart heerst een duisterstorm heb ik je eindelijk gevangen in de droomstreek van verlangen voel ik jouw tong zal…

Ik wou we waren vlinders fladderend door de lucht elkaar beurtelings achtervolgend van bloesem naar bloem jij snoept mijn honing ik lik van jouw nectar we laten ons meevoeren op een lange dartelvlucht vliegen en zweven tot de zon de maan begroet dan veranderen we in vlinders van de nacht wij zijn de zomerkoningen van het luchtruim…

Heimwee naar stilte in jezelf en om je heen Naar de witte zwaluw scherend door de lucht met als enig doel slechts overleven Naar de kleine luchtballon zwevend op de wind in vrijheid richtingloos in keuze onbeperkt ooit ergens zal hij landen Als je de stilte niet kent weet je ook niet hoe je ernaar kunt verlangen…