888 resultaten.
De Jordaanse Daken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 “Kom van dat dak af
Waarschuw niet meer”
Wat een flauwekul
Laat toch die mensen
Laat toch die lui
Lekker lui op het dak
Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand
Een uitzicht om wauw van te zeggen
Lucht om lekker te happen
De zon om lekker bruin te worden
Het leven in de Jordaan
Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af
Maar ook…
Granada: droomstad
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.777 De straten van Granada waar in 't donker
Gitaren gonzen en van 't lang gefluister
Van minnaars aan de traliën de duister
Nacht warm wordt, - gaan met graden naar 't geflonker
Van 't sterrenbeeld. En op de top wat wonk er
Rode lantaarn van het Alhambra? ruiste er
Wening uit rode muren? of wel, huisde er
Morenkoning nog eens en wat zo klonk…
Landjuweel
gedicht
3.0 met 27 stemmen 13.089 met een broodkorst als corsage gaat
de blijde zwerver door het wijde land
hij wuift naar de koeien in de weiden
naar het bloeiende koren hem terzijde
terwijl leeuweriken eten uit zijn hand
's avonds stralend staan de boerenmaagden
aan de dorpspomp en brengen hem hun groet
zij kussen zijn bezwete konen zelfs bedaagde
maagden vlijen warm hun…
DAAR IS MAAR ÉÉN VLAANDREN
poëzie
4.0 met 13 stemmen 2.028 Daar is maar één land, dat mijn land kan zijn,
daar rukt niet de Rhône, daar stroomt niet de Rijn,
daar vloeit maar de Leie en de Scheld' die brandt,
daar is maar één Vlaandren, 't is mijn land!
Daar is maar één land, dat mijn land kan zijn,
daar is maar één vreugd, daar is maar één pijn,
daar is maar één liefde, daar is maar één haat,
daar…
Scheef
gedicht
3.0 met 33 stemmen 7.469 Een tor bewoonde al een poosje
het hulsje van een lucifersdoosje.
Totdat een koe een poot verzette
en zo de torrenwoning plette.
Het hele huisje uit het lood.
De kleine tor, nog net niet dood,
bewoont nu ietwat uit zijn hum
een parallellepipedum.
----------------------------------------------
uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…
Thuis
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 112 Dit kleine plekje
waar ik woon,
is een heel klein onderdeel
van een veel groter geheel.
Een stipje, misschien
niet eens te zien
vanuit de lucht.
Een vage omtrek
in een snelle vlucht.
Het is mijn plekje, zo vertrouwd,
mijn dagelijks bestaan...
waar ik me thuis voel.
Nooit meer weg wil gaan.
Zo onbeduidend en zo klein.
Zo ver verwijderd…
Kattenbroek
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 Een wereldreis van een en duizend nachten
Architectonisch rijk vol avontuur
Drie continenten in een ring
van vuur
Als hof van integratie der gedachten
Naast een donjon een middeleeuws kasteel
Aan stuurboord in de nijl een piramide
En voor de mui toont kaal en plompverloren
Een priapus zijn naakte rode steel
Fonteinen ruisen in het…
Gaandeweg
gedicht
4.0 met 123 stemmen 9.530 Zo’n verveloze deur
met afgesleten klink
de drempel
uitgehold door
eindeloze stappen
die kwamen en
weer gingen
en verdwenen
in het voetspoor
van de tijd –
gaande weg.…
O land van zee en duinen, vee en weiden
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.706 O land van zee en duinen, vee en weiden,
Aan u blijf ik verknocht tot aan mijn dood.
En dagelijks ga ik voort mij te verblijden,
Dat ik van geen land als van u genoot.
O Nederland, hoe vroeg waart gij reeds groot,
Schoon toch ook gij uw noden had te lijden,
Ge waart en bent nog steeds de rijke schoot
Van waarden, geldend tot het eind der tijden…
Avonturen thuis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 Kan een mens doen wat nodig is,
zonder te reageren op wat was?
Kan hij wel spontaan blijven,
zonder dat hij geworden is?
Kan zij avontuurlijk leven,
in haar eigen huis?
Water uit zijn douche zien stromen,
zoals water in een wilde waterval.
Drijven in haar eigen badkuip,
als zwemmen in een oceaan.
Mensen waarmee we samenleven,
steeds weer…
1 april in en met de Jordaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 Ik ben zo in m’n noppie
Ik ben zo reuzeblij en gil:
“De Jordaan dat is mijn moppie”
Maar niet alleen op 1 april
Maar alle dagen van het jaar
(h)echt alle dagen van mijn leven!…
Verwijdering
gedicht
3.0 met 27 stemmen 8.004 Z'n kamer, ingericht om te vertrekken,
is niet in staat om mij, zelf, te ontvangen.
Vier schilferende muren; effen, bange
gordijnen, buitentijdse boekenrekken.
Goed, ik ben naar binnen gegaan: schroeiplekken
in landschappen of klef beslagen gangen
heb ik nooit ontlopen; 't liefst kies ik lange
onverharde veldwegen om te trekken.
Er is…
Afscheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.350 Nog eenmaal wil ik gaan door open weiden
tot waar de zee van ‘t onbewogen licht
de val ontvangt in wiegelend evenwicht
en vlied en vloeit naar ‘t golven der getijden.
Nog eenmaal waar de landelijke wegen
elkander kruisen in het lage veld,
de holle wilg over het water helt
en ruine pluimen in de wind bewegen.
En waar het stadje rijst boven…
Plattegrond
gedicht
2.0 met 16 stemmen 8.901 Ik liet mijn stad zien
Aan drie duidelijke mannen.
De eerste zei: je stad lijkt op een arend.
De tweede zei: je stad lijkt op een dingo.
De derde zei: je stad lijkt op een slang.
De poorten gingen dicht
En de lichten werden zwart
Door het zwijgen van de muren.
Ik liet mijn stad zien
Aan drie duidelijke mannen.
De eerste zei: je stad lijkt…
Zij loechen
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.147 Zij loechen en staken hun schouders op
omdat ik hun klapte van Vlaanderen.
Zij loechen en zeiden: Van anders wat
en horen wij u nimmer klappen,
Wel neen! neen! Mijn Vlaanderen is mijn ziel,
mijn leven, het doel van mijn streven:
mijn leven voor Vlaanderen en Vlaanderen voor God,
o mocht ik dat winnende sneven!…
Als het lente wordt...in de Jordaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 96 Als het lente wordt dan stuur ik jou
Vooral de groeten uit de Jordaan
En die tulpen, die gele, die rode
Die duizenden tulpen uit Amsterdam
Die komen er ook aan
En natuurlijk de Lente-uitnodiging
“Kom naar de Jordaan”:
Naar de binnentuinen
Vol natuurlijke pracht en praal
Maar waar bovenal
Als het lente wordt ook de daken
Gaan bloeien als…
Sorgh-vliet
poëzie
3.0 met 15 stemmen 5.577 Ik wil hier mijnen geest in vrijheid laten zweven,
En laat, al die het lust, bij vorst of prinsen leven;
Want die een hoge staat, of wichtig ambt bekleedt,
Is nimmer buiten zorg, en zelden buiten leed.
Ik neme deze plaats tot afkeer van de zorgen,
Om daar bevrijd te zijn, om daar te zijn verborgen
Voor streken van het hof, voor steken van de haat…
Nazorg
gedicht
3.0 met 22 stemmen 6.382 Wij zullen openen
een rusthuis
voor uitgebluste dichters
wij zullen zorgen voor:
trijpen pantoffels
lauwe radiatorbuizen
en elke zaterdag
een glaasje wijn
Men zal van ons
niet kunnen zeggen
dat wij de poëzie
een onverschillig hart betoonden
Wij zullen eens per maand
de oude dichters
tracteren op wat gaande is:
moord & doodslag…
Zeebloem
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 105 Het landschap kantelt een beetje
in weemoedige dromen uit het verleden
aan lager wal, tussen het schip en de kade
er bloeit een eenzame zeebloem die nadenkt
over vrede, genezing en uiteindelijke genade
wat hebben we in onze zielen dat spreekt en glanst
meer dan inhoud is het vaak de vorm die danst
wat golft, schuimt en nadert is nog meer…
Versailles
gedicht
3.0 met 19 stemmen 5.405 Onder de vloeren verhuizen wormen de geraamten,
maar op de daken schikken geesten hun vleugels.
Geluidloos wordt in dit paleis de weelde bewaard en
in negen diepe kisten de verwrongen sleutels.
Het is verboden onderling de koning aan te raken
of het verloren voorwerp van een hoveling terug te vinden.
De zonnestralen hebben openbaar de zon verlaten…
Dit eiland
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.872 Voor de zachtmoedigen, verdrukten,
Tot geregelde arbeid onwilligen,
Voor de met moedwil mislukten
En de groots onverschilligen,
De reine roekelozen,
Door het kalm leven verworpen,
Die boven steden en dorpen
De woestenijen verkozen,
Die zonder een zegekrans
Streden verloren slagen
En 't liefst met hun fiere lans
De wankelste tronen schragen…
baudet
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 213 een ezel? ach, je kent hem vast: (baudet)
die schermt met vreemde woorden (vreemde leg?)
maar noodgedwongen thuisblijft (niet op weg)
bezorgt de mensen meestal pijn (geen pret)
hoewel: er is een goede kant (echt waar?)
hij toont zijn Waalse afkomst (zonneklaar)…
De twee bomen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 82 langs de weg naar Lewedorp.
Ieder aan een kant.
Uitnodigend wachten zij,
wachten zij op... Ja, waarop?
Wat zal ik invullen?
Ga ik dichten of laat ik het open?
Niemand die me iets verplicht.
Maar het plaatje intrigeert me:
twee bomen die de ruimte attenderen
dat zij hier heersen, de verre blik
hypnotiseren met hun kracht -
overtuigend…
Aan mijne landgenoten
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.614 in februari 1861
Dankt allen God en weest verblijd,
Omdat gij Nederlanders zijt!
Die naam, die Eer, die Zegen
Hebt gij van Hem verkregen.
Die Naam, bekend van Noord tot Zuid,
Schiet als een star zijn stralen uit,
En licht, wat wende of kere,
U voor op 't pad der ere.
Die Eer, het erfdeel van uw bloed,
Verheft uw hoofd, verhoogt…
Waarom, daarom met ik zo begaan met de Amsterdamse Jordaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Waarom ben ik zo begaan met de Amsterdamse Jordaan
het de plek is van het al: van de klacht, de lach en de traan
het is de plek van de hofjes en de straatjes
van de steegjes, grachten en binnenplaatsjes
de plek van het lied over liefde en leed
van onrecht en oprecht, dat het me speet
meer nog van het oude vermaarde levenslied
van Willy,…
Bij de zoute gong
gedicht
3.0 met 19 stemmen 8.768 Dof, inwisselbaar, bedaard, kil, onverkwikkelijk,
vilein, twistziek, gekromd, mistig, grofbesnaard,
sleepte geklauwd, berekenend, boosaardig, listig,
eeuwenlang leven zich voort naast de zoute gong
Ingekeerd, uitgeworpen stoomden ijzer- en brons-
tijd zeer op hun hoede, rauw en somber, ongezouten
wetten in de ruwwandige kookpotten aan de zee…
Het kleine dorp
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.887 Laat ik u schrijven, vriend, hoe zalig stil
Het dorpje is waar ik nu woon, gevlucht
Voor schrille stad en havenend gerucht,
Helend mijn ziel en mijn verwoeste wil.
't Heeft weinig huizen rond een oude toren,
Om ieder huis een mildbloeiende heg,
Geen luide straat, maar smalle zachte weg
Van zand waarin geen stappen zijn te horen.
De school…
Ja, Ja...
snelsonnet
4.0 met 10 stemmen 222 We kunnen toch gewoon opnieuw beginnen?
Iets van de grond af bouwen, steen voor steen,
Veel huizen en geluk voor iedereen,
Wie wil voor deze stad een naam verzinnen?
Ja, leuk, maar volgens mij ontbreekt er wat,
Er is geen plek voor deze Nergensstad.…
BOUTADE
poëzie
4.0 met 38 stemmen 2.707 O land van mest en mist, van vuile, koude regen,
Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp,
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,
Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp!
O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,
Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn,
Van eenden groot en klein…
Thuis
gedicht
2.0 met 31 stemmen 6.235 Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie,
veel vreemder dan verre hotels of paleizen.
Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap,
een stapel van krantenpapier ligt op tafel.
De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar
met weerzin aan onze voorzichtige handen.
De kamers, de trappen vergaten volkomen
ons dagelijks leven, dat nu…