Alle inzendingen over zo ongelofelijk jong

ieder voor zich komt hier alleen voor te staan, voor dit Oh, ooit was ik jong, Oh, ooit was ik zo ongelofelijk jong! --------------------------- ---------------------------…

niemand die het weet of toch … ze deden misschien alsof wie zijn die gasten dan toch wel al die moorden en geweld gepleegd in winkels van Delhaize uit wraak of voor het geld ex-leden van de groep Diane zaaiden begin tachtig veel terreur verkregen van de pers een naam gevaarlijk, snel en superieur in moorden plegen goed bekwaam toch één…

Ik vang honden op in huiselijke kring omdat ik om die dieren geef en hun en mezelf wat extra’s gun ~~~~ Terwijl ik de jongedame rondleid en uitleg wat de voorwaarden zijn en hoe ik te werk ga om duidelijkheid te scheppen is zij al die tijd bezig met haar mobiel aan het appen Tot slot vraag ik of de fraaie hond…

zijn ogen waren echt verblind van mooie vrouwen, sportwagens en zo zijn geest was nog zoals van een kind hij dacht ook nog aan drie bungalows zo wou hij op een korte tijd illegaal veel geld verdienen startte een handeltje zonder spijt in het dealen van bruine cocaïne de gevolgen lieten hem vooral koud want een geweten had hij niet hij…

Ze trok met glimlach steels z’n woning in En sprak, hoe ongelooflijk dapper: ‘O Kim Jong-un, neem toch een and’re kapper’…

Maar wat wij, als mensen elkaar soms aandoen grenst werkelijk aan het ongelofelijke. En dat zien we niet?…

neen ik roerde in de pan ja bruinbakkend het vlees op de andere kant misschien ben ik altegaar ik stoof een kool soms ik ben ergens wel waar maar dan nog ben ik nergens vraag af of God bestaat…

Hard in mijn oordeel helaas, jongen.."want dat ben je" je gaat voor gaas!…

Bouwden ons kaartenhuis met voorbestemde liefdeshanden blikken, liefdevol, alles omvattend, begrijpend en voor elkaar bedoeld zachte strelingen maakten plaats voor koude tocht Zag ons bouwwerk neerstorten door mijn tranen heen zag ik in je ogen water branden Mijn God, wie zal mij geloven?…

sinds de waarheid op zijn kop staat lijkt zuiverheid overbodig Weesgegroetjes hebben afgedaan daar het ongeloof zich uitstrekt valse triestheid druppelt op de knoppen die zich schuilhouden voor de zon verlegenheid zich kleurt roze wanneer wind hen talmend wiegt…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Ik heb mij altijd tegendraads gevoeld, wanneer op zijig zoete toon en goed bedoeld de "sekteleden" aardig deden, zó hervormd 't geloof beleden en vooral degenen die zich vooraf vroom, maar sterk beriepen op hun onbaatzuchtig werk voor deze kerk. Ik weet dat hele groepen mensen zich niets mooiers kunnen wensen dan te weten dat zij later worden…

Tot voor kort leek het alsof de wereld ons dorp was. Mensen werden wereldburger. Verlieten hun woningen om te gaan wandelen in Peru en Maleisië. Bezit was niet langer belangrijk. Beleving was het nieuwe bezit. Veel meemaken. Overal bij zijn. Alles gezien hebben. Plotseling bemoeilijkt het coronavirus dat perspectief. Sportwedstrijden…

ik sluit mijn ogen denk meteen aan jou en besef dan plotseling hoeveel ik van je hou je komt op mijn pad een vriendschap ontstaat onbegrijpelijk dat zoiets bestaat je zit in mijn hoofd je zit in mijn hart 't is het ongeloof wat mij zo verwart je bent nu verweven met mijn doen en laten dat vriendschap zo kan zijn had ik niet in…

Ongelooflijk dat jij mij liet staan in de koude regen Of waren dat de tranen van ongeloof? Ongelooflijk dat jij mijn liefde niet meer kon beantwoorden Waarom Wat deed ik verkeerd? We hebben nooit problemen gekend Waarom hield jij niet meer van mij? Het is koud zonder jou De vraag doet meer pijn dan het antwoord wat kan het zijn?…

En ik zwijg... ik zwijg uit puur ongeloof.…

als jouw God de mens heeft geschapen naar eigen evenbeeld waarom kan ik dan niet rustig slapen is de wereld zo verdeeld als jouw God mij net zo lief heeft als degene die tot hem bidt toon mij dan naar wat hij nastreeft hoe het met zijn plannen zit als jouw God het laat gebeuren met welke reden is het dan dat ik alles rood zie kleuren…

Langzaam elke avond Kniel ik op de vloer Sluit mijn ogen en glimlach Oh, God, wilt U alstublieft Haar ziel en leven zegenen Dan kijk ik naar omhoog En weet dat ze het goed maakt Dat de Heer haar zal zegenen dus Zelfs hoewel ze ver weg is Mijn vertrouwen zal het altijd weten Dat er liefde genoeg is Om haar aan te raken als ik bid Dus…

Jouw mooie lieve ogen jouw lichaam mooi en slank Jouw on-evenaarbare lieve karakter waarvoor ik God nog dagelijks dank Dit durfde ik nooit te dromen toch viel het mij ten deel Ik verwachtte eigenlijk heel weinig en kreeg zo ongelofelijk veel…

De dood is voor de dieren nooit een juk. Beschouw de poezen die tevreden spinnen: ze zullen geen hiernamaals ooit verzinnen. Hierover maakt geen enkel dier zich druk. De kerken, synagogen en moskeeën zijn steeds gebouwd, zo hoort men Tom beweren, voor mensen die de dood niet accepteren: religie is 't product van waanideeën. Besef van sterven…

Waarom schiet hij zich niet een kogel door het hoofd als hij dan toch gelooft dat men zo 't einde ziet?…

we vormen een lange lange rij van tachtig mannen gearmd een weggevaagd perspectief we waren eens keurig begraven gruwel onttrokken aan het zicht na bijna een eeuw aanschouwen onze bruine knoken het daglicht zie eens onze versplinterde botten die verroeste tommyhelmen met daarin onze verwoeste hoofden en onze modderlaarzen nog aan zie…

een vlinder vroom en bijbelvast stond in de vlinder-zondagklas bekend als vliegende fantast zo sprak hij bijna ongepast dat hij de here Jezus was vaak als ‘de heer’ was opgekrast klonk luid het ‘deo gratias’ toen vlindervanger Benedict hem met zijn vlugge vlindernet uit hemelvaart had opgepikt en met een speld als bajonet zo spijkerhard…

En dat allemaal voor mijn neus Ik keek je vol ongeloof aan Ik wist wel dat je het in je had. Ik wist gewoon dat het ging gebeuren Denk je dat ik je dit ooit vergeef?…

Vanmorgen uit bed getild. Een dikke, brutale verpleegster ordonneerde: meekomen. Ikke, in de ambulance in kapotte slofkes, oude badjas Alweer, werd ik misbruikt, de vieze geile pervert. Hij belde prompt de flikken, zijn ontbijtje stond niet klaar Ach, hij is van een zeer goed jaar; Een zeer gekend psychiater stond me te woord Dit keer legde…

de leer zegt dat de heer de mens naar evenbeeld heeft geschapen anderen duiden onze afkomst van apen maar wat men ook belooft ik geloof dat de mens een kool wordt gestoofd…

Het geloof zegt, dat kinderen ziek mogen worden, het geloof zegt, dat men een aantal malen op zondag te kerke moet, het geloof zegt, dat leven, in de hand van God is als je kind ziek wordt, is dat zijn wil. Maar als ouders hun koters niet laten inenten heeft God daar niets mee van doen, als de kinderen ziek worden, als gevolg van het niet…

Dat ik het, met mijn leven tot hier heb gehaald is bijna ongeloofwaardig toch ben ik met mijn eigen geloof trouw aan mezelf, mijn ziel en lichaam gebleven.…

Langzaam glijd ik weg met jouw kus vol ongeloof in deze straten.…

Vol ongeloof heb ik je aangestaard, Het was alsof je lachte. Sereen straalde je de rust uit, Die ik onmogelijk kon voelen... Mijn bloemen heb ik bij je neergelegd; Het was alsof je sliep, Ik kon het niet bevatten. Ik wilde je zo graag nog.... Aanraken..... Maar...jij was het niet, Die daar zo stil lag.…