Alle inzendingen over "aanwaaien"

Boven het vogelparadijs van jouw dorp daar kwam mij een lege vuilniszak om droog te zitten aanwaaien Daarin kon ik toen mijn natte badpak doen En daarmee kwamen talloze herinneringen aanwaaien hoe jij op de Hondsbossche een matras vond waarop je rustte, het zware touw dat je meezeulde en nooit gebruikte, alle kuiltjes en ribbels…

komt niet aanwaaien buldert gierend de wind, en stormt huilend voorbij…

het komt je aanwaaien op onverwacht moment en voor je beseft wat er gebeurt waait het weer weg Lejo van Kuijeren…

Donkere Wolken hangen aan de hemel en toch zie je de zon schijnen het maakt niet uit of de zonnestralen warm zijn of niet het gaat om het licht zonder licht groeit er niets…

na dagen van aanwaaiende regens slingert er een oeverloze stilte door de velden droomt zich volop aan traagheid wennend een weg naar zee om zich in het eentonig rumoer van golven als gewezen bewogenheid uit te ademen…

de hemel zal voor ons geen vogels hebben de wind geen bladeren meer doen aanwaaien geen nieuwe rivier doen rimpelen samen zullen wij wandelen in de woestijn. vlees is vuur, ijs en vuur: vlees is vuur in deze vuren woestenij waarin wij wonen…

als licht komen ze aanwaaien ze schateren even in de zon en heuvels lijken te dansen met de verste vogels, een roep op zondag om te zijn te strelen aan je oor, de zachte wind nog niet voorbij of bewaard in een nachtkus op je vingertoppen, armen rond schouders, je buik in slaap ze buitelen in eenvoud vergankelijk en achteraf…

Oud Straks nieuw Een blik achterom Vanaf morgen weer vooruit Wat bracht vreugde of verdriet Wie weet wat de toekomst brengt Geluk, gezondheid en liefde zijn onze wensen Wacht er niet op, het komt je niet aanwaaien Geniet van (kleine) momenten, de mensen om je heen Ligt er in 2011 weer veel moois in ‘t verschiet…

verlegen blootsvoets verdwijnt de nacht uit de tijd met nog een volle maan op het laken net voordat ik mijn handen op de dageraad leg, dichtbij het zomerland waar woorden ademen in aanwaaiend licht en 't zachte zingen van wind zie ik je lach op vingertoppen glijden mateloos lief dat ik kan wonen in jou wanneer…

wereld als een keerkring Nieuwe goeroes komen vaak zeggen Hoe oude grenzen te verleggen Zwevend geworteld in aards bestaan is onrust niet wezenlijk te verslaan Maar ook los-vast-houvast geeft kracht Ingetogen verzet heeft macht Sonoor snort rust die stil beklijft Zeilend op gestage krachten In het kielzog van slaafs smachten Zin zien aanwaaien…

verlaten zijn; klinkt luid komt in de loop van de dag aanwaaien slaat vanzelf om in de avond kwijnt stilletjes weg in de nacht omdat jij niet daar bent nimmer voelde lakens zo koud verloren lig ik in bed hoofdkussen het enige houvast om tranen in te bewaren in dromen zoek ik iets tastbaars, en vindt je in alles wat me beroert streling…

Wie nog denkt wilde weelde kan in de stad kan het in Leiden bewijzen in september vallen daar grote prijzen voor meer variatie volgens plan Meng in je oude teil en schoen kers verse koeienmest met potgrond schrijf op wat er in groeit en uit komt de pissebed zal het goed doen Hoewel ze het liefst zien aanwaaien staat nergens dat je niet…

passen met sneakers die in wit bij jouw totaalbeeld pasten met soepele armzwaaien begroette jij de wereld met dromen om verder te komen omdat jij al heel lang de regie over eigen leven had en nam in uitnodiging voor warm samen jouw verschijnen gaf de sfeer het stukje zon dat vandaag ontbrak en met jouw lichte pas kwam aanwaaien…

Onbeantwoorde vragen terwijl het antwoord pardoes komt aanwaaien. Zo kan ik met droge ogen nadat de mist is opgetrokken de toekomst zien. Met mijn hersenspinsels die in de realiteit er niet omheen zullen draaien.…

Maar als het donker wordt komen de enge gedachtes vanonder het bed aanwaaien. En ook overdag kan plots die naïeve gelukzalige bui omslaan in iets sinisters. Mama ik voel me zo anders. Niemand wil met me spelen. Ik wil dood. Het zwart en wit is al vroeg aanwezig en begint haar levenslange strijd.…

Geen troost, geen lichtpunt slechts een nachtenlang mat aanwaaien van deemstering die eindelijk op één plaats hoop schenkt achter donker water stijgt geleidelijk strand rijpt langzaam een morgen en misschien daar wacht het lang verloren gewaande vasteland In werkelijkheid verzinkt in nevel het hart…

iets wat je hebt gehoord En dan na een aarzelend begin vallen de ontbrekende woorden en zinnen je soms zomaar in zo simpel ontstaat een gedicht Misschien is het een golflengte die ene perfecte wave die zo af en toe langskomt die je pakt waarvoor je leeft Ze neemt je mee naar onbekende oorden vertrouw op zo’n moment de zee en de jouw aanwaaiende…

tijd die je niet meer kunt terugdraaien En langzaam tikt de tijd weg Laat mij maar voelen hoe het voelt Om om de tijd terug te draaien Waar ik aandachtig luister naar mijn moeders stem Dat alles goed komt en dat alles is zoals het is en ze zal ongeveer dit zeggen: Stormen zullen waaien, hevige golven zullen stranden en de liefde komt hopelijk aanwaaien…

Ineens danste je weer om mij heen ik wist niet dat ik je zo gemist had ik vond het wel prima zo alleen er ontbrak iets maar ik wist niet wat Jouw schoonheid kwam aanwaaien als een prachtige zomerse dag ik mocht jouw verschijning weer aaien en genoot intens van jouw stralende lach Wij keken elkaar weer verliefd aan met zo’n blik die ik…

Een financiële crisis in de Faas-vastgoed-markt komt binnen 10 jaar weer aanwaaien. Ik denk bij mijzelf dat zal iedereen wel weer verdraaien. In de Faas-vastgoed-markt weet je het niet. Maar de Faas astgoedontwikkelingen en trends blijven altijd een aandachtsgebied. Anticiperen dat is een belangrijk woord in Faas Vastgoed.…

Gelukkig en ook fier wuif je ze uit en je geniet van elk moment dat ze even komen aanwaaien Maar kinderen dwalen soms, slaan te pletter of verliezen iedere zin voor oriëntatie en landen dan wat versuft weer op het ouderlijke nest.…

Plotseling komt het verlorene aanwaaien in flarden, tevoorschijn uit een wolk als toekomstig verleden. Het blijkt een ervaring die al snel verveeld, met alleen het heden als spiegelbeeld. Geen enkel moment ontspringt aan de dans, jager en prooi hebben elk maar één kans.…

Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind die daartoe altijd de juiste wegen vindt Niemand houdt haar daarin tegen waar geen weg is maakt zij wegen Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal in een wie wil luisteren goed te verstane taal Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee brengt ze op haar wijde vegende vleugels…

Zo'n huis zou professioneel opgeknapt, maar als doe-het-zelver heeft het zichzelf opgelapt, 'k zie verbaasd engelenhaar aanwaaien zich bewebbend in leemten, haar snaren zingen bij wind, hunkeren, janken, of galmen psalmen, dan weer boventonen die balsemen.…

wereldgebeuren draait een reusachtige kwal in de rondte werpt pijltjes vol venijn om zich heen vlak naast haar buldert de strijdlustige storm van het harde Arabische krijgswezen die aanzet tot steeds wreder aanpakken verder _ onder de lage hemelboog waar de golven rustig en vredig welven op de maat van diepe overdenking die uit Zuid-Azië komt aanwaaien…