Alle inzendingen over (wan)hoop

Geen schaamte ligt in eerbaarheid als hij zichzelf tot koning kroont, de (wan) hoop van een stijve, voor de spiegel of voor een vrouw, bij het verlaten van de intieme woning, voor dag en dauw, een bekroning van het pochen van een pauw in een kleur die met veren wordt beloond de verzadiging ondervindt hij aan den lijve.…

De brokstukken van LPF's politieke waan voegen we niet bij de paarse hopen puin want het met fikse ruzie uit elkaar gaan is volledig in de geest van Pim Fortuyn.…

Laat je me vallen of leer je me te hopen Loop je weg of blijf je aan mijn zij geef me een hint zodat ik weet waarheen te gaan ben je een vriend of ... laat je me alleen in die waan ?…

De wijzen wanen zich wijs ondanks ellende, dat is niet zo gek. Och, die verwaanden, ik wil, dat ze genezen, daar hoop ik maar op.…

Bedenk, dat de enkle wenk der Godheid, zo verheven, Wanneer 't haar slechts behage, u wegrukt uit dit leven; Bedenk, terwijl ge u hecht aan de onbestendige aard', Hoe ras de dood, die rang, vernuft noch schoonheid spaart, Uw levensdraad doorkerft, u stuit in al uw pogen: Zie daar dan hoop en waan in rook en wind vervlogen.…

gebruiksvoorwerp, een brok in mijn keel Het vogeltje spreid zijn vleugels en vertrekt Weer even heb ik gevoeld, heb ik geleefd De donkere wolk die de zon bedekt Zou het vogeltje nog ooit aan mij denken Het vogeltje, dat nu ergens anders zweeft Voor het vogeltje, één klein moment uit zijn bestaan Voor mij, een sterk gevoel, de zoveelste waan…

Ik schoffeerde het wierrook terwijl ik de goden gunstig wou stemmen om mij het eten te laten smaken De tijd inhaleerde mijn adem en strekte zich uit zoals een valide cognitie de waarheid is in een hart vol liefde maar het bekomen van de maal brak mijn maag in tweeën en steunend op de pilaren van het wantrouwen verliet de meester…

vurig likt de vroege morgen aan de nacht dorstig en hunkerend naar geronnen gloed violen klagen modder aan die langs mouwen druipt de duisterval laat sporen na op blondgeverfde treden valsspelende klanken glijden langs leuningen omlaag eindigen in een weerspannige schoot wanen zijn bezeten van achtervolging tegenbeelden krijsen…

zinnig woord of het wordt gehoord hangt af van het been en een bed dat verkeerd kan staan in de slaapkamer voor de zekerheid slaap ik al jaren op de bank…

In de dierentuin sta ik uren voor het mensapen-verblijf en bestudeer de grote apen; ik leef me in hun wereld in die wenkt en ik zie wie ik ben zou m’n beschaving afzakken Iemand tikt op m’n schouder ik ontbloot met ‘n apengrijns m’n tanden en bijt in 'n hand Volgens mijn vrouw ben ik te gek om los te lopen en niet toerekeningsvatbaar…

ik mat mij een houding in de schemering van mijn schaduw om te kunnen blijven bestaan dus kom en vertel mij van leugens of zwijg mij door de stilte heen maar laat mij eindelijk weer mens zijn en ontdoe mij van deze waan…

Ik zag de grootste geesten van mijn generatie bloeden voor een opstand die niet kwam. Ik zag ze dromen tussen boekomslagen en ontwaken in de hel van tweeëntwintig steden, heilloos als het uitgehakte hart van Rotterdam. Ik zag ze zweren bij een nieuwe dronkenschap en dansen op de bodem van de nacht. Ik zag ze huilen om de ossen in de trams…

Wij eten alleen groen op rijp kunnen we niet wachten geduld is een schaars artikel in deze tijden van overvloed Morgen is al veel te laat gisteren een vage herinnering.…

‘Opdat uw lied,’ sprak hij, ‘geen logen vier', Opdat uw hand zich niet verleiden laat De Waan te plukken voor het ware Zijn!’…

jij liep hooghartig naar de lucht te staren maar zag dat ik notitie van je nam jou zo te zien maakte mijn benen lam het liefst wou ik me aan je zijde scharen om je voor alle wanen te bewaren je afgewende blik wierp snel een dam ook deze keer liep jij me weer voorbij Want je gekwelde geest wil blijven zwerven hij liet de sterren in je ogen…

Als wachten omslaat in verlangen ligt twijfel naast de telefoon en lege brievenbus kilte sluipt in beelden van een ander die hij verzweeg maar zij toch gist tot de bel gaat en zij snelt met woorden schat ik heb je zó gemist…

Waar jouw prachtige lange benen staan telt de waarde van je omgeving niet meer want van daarboven kijk jij op alles minachtend neer Op een afstandje kijk ik naar jou en naar het totaalbeeld dat wat ik zie is iets dat toch al gauw verveelt Jij wil gezien worden als een ranke, slanke sexbom met een hoerige haardos maar ik zie jou…

in die waan Waar zoveel dappre daden aan ontsprongen, Die heeft zoveel verslaagnen opgericht, Wiens lof zoveel bezielde dichters zongen, Dan eenzaam, verbeten en verbitterd staan In wreder waarheid onbarmhartig licht.…

men waant zich jong en sexy maar onverhoeds moet sectie worden toegepast om te voorkomen dat een begrafenis prematuur wordt uitgevoerd…

Je loopt door mijn gedachten, vrolijk lachend, veel te zoet Ik brom, ga weg, je moet me niet zo pesten, ik weet best dat jij niet wilt Maar jij blijft vrolijk lachen en kijkt me niet-begrijpend aan Ik zucht en denk, kan mij het schelen, nog even blijf ik in de waan.…

Een waan is Een onjuiste gedachte Menen deskundigen Soms waan ik mij gelukkig En da's helemaal zo gek nog niet…

trots edel enigszins zelfingenomen zo lijken ze soms over te komen nee niet zoals bij mensen van adel die zich titels aan meten en zich hierdoor verheven menen te weten die soms plechtig schenen te moeten schrijden als teken dat ze zich beter dan een ander wanen nee deze wezens zijn trots enkel op zichzelf op wie en wat ze zijn van nature…

Zijn schim dwaalt door de nacht die het donker nauwelijks haalt de maan nog lang niet vol van zichzelf wacht rustig af hij droomt er van een vleermuis te zijn die scheert langs donkere takken zo schaduwt hij een hemellichaam tot een sterrennacht…

Soms is het lastig om niet te verdrinken in de waan van de dag…

Laat ons wachten op de nacht laat ons naar de sterren kijken op zoek gaan naar de maan laat ons in de waan dat we onsterfelijk zijn laat ons naar de eeuwigheid van elkaar nooit spijt.…

Ik waan me te denken bezig te zijn met iets wat niet bestaat ik waan me te denken handen te hebben m'n hoofd te verliezen ik waan me te denken op hol te slaan in de richting van gisteren dit alles waan ik te denken terwijl vandaag onder mijn voeten vandaan schiet.…

De blijde boodschappen verdwijnen in de mist van weemoed en wanen. En toch die jubel om al dat positieve van leven en dood. Om al die liefde die iedereen doet stralen op hoop van zegen.…

Het tijdig iets dat bestaat in de waan van tijd die geen enkele vorm schaadt die geen leed maakt om niet mee te gaan de waan een eigentijds iets van warmte en liefde om 't nare te vergeten de waan die alles zo mooi maakt voor even tijdig iets bijna iets zo niets zo niets de waan kon het voor altijd bestaan.…

Ween aan mijn borst den schat der tranen die rijk me maken van uw leed, ik die van wankelende wanen als gij het talmend smeken weet; ik die, mijn kind, op andre schouder om eendre vreze heb geschreid, maar van elke onmacht oud en ouder, weer om een nieuwe hope lijd; ik die het goud van alle transen voor de as van oude zonnen ken…

Een waan is een Onjuiste gedachte Volgens deskundigen Soms waan ik mij gelukkig En da's helemaal zo gek nog niet…