Alle inzendingen over 'n verdrietig gevoe

Vandaag bekroop mij een verdrietig gevoel, vreemd...een mooie blauwe lucht, de zon. Begrijpt iemand wat ik bedoel? geen reden dus..zoals de dag begon. Ik heb zo veel, zou je denken, te eten, een dak boven m'n hoofd. Zo veel liefde te schenken, wat heeft mij van dit alles beroofd?…

mijn hart zit vol emoties soms is het echt te klein ik heb ze goed verstopt, wil sterk en zeker zijn maar als ik niet zo sterk ben, het leven even moe mezelf helemaal kwijtraak, en domme dingen doe, dan ben ik weleens bang, om controle kwijt te raken. ik maak mooie dingen stuk, die niet meer zijn te maken. maar als de nood het hoogst…

Hoe komt het dat ik verdrietig ben? Ik wil ook vrolijk zijn Maar het lukt niet. Als ik lach, is het een nep lach. Van buiten ben ik vrolijk en blij Maar van binnen word ik verscheurd Door pijn en verdriet, Zo wil ik niet langer leven!…

Wie een ander mens heeft overwonnen, is een winnaar. Wie met hart en ziel gestreden heeft, en moedig heeft verloren, is een kampioen.…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

Er groeit in mij 'n grijze boom van verdriet, 'n rot gevoel, wat niemand ziet. Het regent in mij, het regent dat het giet en 'n ander hoort het niet. Maar vanmorgen, serieus, stak er 'n takje uit m'n neus.…

Ik wil niet verdrietig zijn, Ik wil m'n blijheid kunnen tonen, laat mij verlost zijn van de pijn dan zal ik mezelf voor eeuwig kronen.…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

Als je blijft hangen in verdriet geniet je het leven niet laat je veel goeds lopen het is van harte te hopen je ook dat leven weer ziet als 'n maatje met 'n goed krediet!…

Hij heeft de sluier opgetrokken van z'n verleden dat als een knellend koord littekens van verborgen pijn en verdriet op z'n ziel achterliet In z'n laatste interview vertelt hij alles met bevlogenheid dat gaf hem lucht en is nu in z'n zelf gekozen "stilte van het licht" gevlucht…

we hielden jouw hand vast in de onze kusten jouw koorts we streelden jouw wangen en we lieten onze tranen los in vrije loop je mocht gaan – we wilden het niet – het verdriet was groot toen je ons verliet maar toch zijn we blij voor jou, jouw pijn is weg de koorts gesust, jouw rustige slapen zacht gekust in dankbaarheid, in…

waarom liet je me in de steek, je weet dat ik van je hou en je vertrouw en je niet zomaar laat gaan, op een dag was je zo maar opeens verdwenen, ik kon je nergens vinden, nergens had ik plek, nergens kon ik m'n verdriet uiten, nergens troost, ik heb verdriet, verdriet om jou…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

Jij mist m'n lach m'n verdriet m'n humeur en gezeur Jij mist m'n woorden m'n stem m'n liefhebben zonder rem Jij mist m'n schater m'n glimlach m'n knipoog en "goede" gedrag Jij mist m'n verhalen m'n gedichten m'n gefluister en ogen die oplichten Besef je nu wat je mist ??…

Maar niemand ziet de band en het verdriet nog daaromheen. Niemand die het ziet.. Hoe erg de pijn kan zijn, hoe scherp het intense verdriet, hoe erg die eindeloze pijn. M'n hart krimpt steeds ineen Bij al die herinneringen die zo pijnlijk zijn. Het leven in soms zo gemeen en het doet soms zo'n vreselijke pijn.…

Wil je de liefde van mij, Sta dan aan mijn zij, Mijn hand strelend over je verendek. Als je dat wilt kom dan verder aan het hek. Een blad, een kruimeltje graan, Laat bij mij maar een traan. Kakel over je leven, Mij om het even. Ik wil gewoon bij je zijn.…

De tranen vullen langzaam m´n ogen. "Ben niet verdrietig" is wat ik tegen je zeg. Maar heb voor het eerst echt tegen jou gelogen.…

Op 't eind berusting toen je ons verliet, 'n glimlach van herinnering door tranen vol verdriet Dood is 'n zekerheid in dit leven, zelfs de oudste boom zal 't eens begeven Maar jouw wortels gaan nooit verloren, want zie,'n nieuwe kiem in 't ochtendgloren...…

Soms ben ik zo verdomd alleen dan doet m`n hart zo`n zeer vraag ik me af, wat doe ik hier en wil ik het niet meer niet meer leven, niet meer zijn geen verdriet meer en geen pijn maak ik een foto van mezelf zo stralend en zo blij wil ik worden herinnerd maar niemand kende mij...…

Het stille verdriet wat ik in mijn hart meedraag, doet nog vaak zo'n pijn. Bewonderenswaardig is het welke invloed verdriet kan hebben op de weg waarop je je voort moet bewegen.…

Soms zit ik zo vól emotie dat ik m'n tranen niet kan temmen en als ze vloeien ik écht niet weet hoe ze nu nog af te remmen. Want als ze rollen langs m'n wangen begrijp ik toch eigenlijk niet: kwamen deze zilte parels voort uit intense vreugde of tóch m'n stil verdriet?…

Blij met 'n teder gebaar verstand komt met de jaren intens genieten van elkaar helaas niet te verklaren Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan !…

ik slinger langs sloten sloten van verdriet want al ik wil begrijpen begrijp m'n eigen lichaam niet ik vergeet allerlei dingen dingen van alle dag kijk naar mensen mensen die ik niet eerder zag ik kan maar niet komen komen op jouw naam huist in mij het stille verdriet verdriet tekent eenzaam…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

Een laatste beraad op 'n hoge draad en dan: de start! Gewoon te gek die vogeltrek! Wat niemand ziet is het verdriet van die ene. Die is niet weg maar achter 'n heg verdwenen. Met zijn gebrek: hij heeft geen trek.…

ik doe toch niks ik pest niet en toch doen ze me verdriet Waarom?…

een traan zo zuiver als een vloedgolf over m'n wang niemand die eraan ontsnappen kan mijn traan tranen zo helder brandend op m'n huid niemand kan het horen huilend zonder geluid mijn tranen huilen 1 traan en zoveel tranen een zee uit m'n ogen ik zie het maar kan het niet geloven mijn verdriet…

van het ene op het andere moment sta ik hier naakt, nu niets meer is, zoals het was te midden van al die scherven zoek ik krampachtig naar houvast in dat wat leven heet wat eens mijn basis was, is veranderd in onzekerheid cement omgezet in tranen, voelt het als één grote zee waarin ik stuurloos ronddobber, in de hoop langzaam weer grip te…

IN THERAPIE Geregeerd wordt m'n leven, Lijkt het wel, Door angst, woede en verdriet 't Vreemde is alleen - Ze zijn er wel, maar je ziet ze niet…

Pijn kende ik niet tot die dag dat je verdween Leegte in m'n leven velden van verdriet waar nu bloemen groeien bloemen van herinneringen…