Alle inzendingen over 1943

Toelichting: ~* Driek van Wissen rust zacht 1943- † 2010 *~…

you under my skin 1943…

met bommenwerpers zijn we meer in de wolken dan de ooievaars over de holten het verwachten van vrijheid stank van eigendunk toekomst op een cent balancerend op de rand van de pretendent ik ben als schokland een eiland op het droge dode zeevisser een bommenwerper terugkerend van een missie weer op gedoken…

Sara van der Sluis was in 7 stappen verwant aan oma de Liefde en een groot gevaar daarom werd zij samen met andere kinderen via Vught weggevoerd en op 9 juli 1943 vernichtet in Sobibor ze was 2 jaar oud…

Mijn kind, ik ben niet rijk, Al ben ik niet zo arm als 'k lijk. O, al bezit wordt wonderlijk, Zodra men komt te leren Wat rijkdom kan ontberen! Eens had ik mij zo rijk gedacht, Dat tot mij heel de stille nacht, Onafgebroken wanhoopsklacht, Rezen der wereld zangen Van overwinning en verlangen. Nu, in de stralen van de zon, In 't water…

hoe de doden in haar woelden 's nachts ijlde ze hun namen af henriëtte, fanny, vader, mams serah, simon, martha, sem! ik amper dertien beluisterde angstig ademloos die dodendraf in haar onmetelijke stem dan stond ze op lopend dromend trok de koffer van onder haar bed verwilderd krijsend: razzia, razzia! dan hield ik haar staande roepend…

De wereld is dezelfde; overal De blauwe hemel en de grauwe steden, Drijvende wolken en, daar vér beneden De velden en de mensen; morgen zal Deze aarde mij niet anders zijn dan heden En dan zij gisteren was; en zonder tal, Trekken bij zonneschijn, bij regenval De dagen verder, als zij altijd deden. Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…

Het eerst zag ik de vrouw, dat ligt nu eenmaal in mijn aard. Hoe gerimpeld was haar gezicht (een berglandschap in kaart). Door welk hels en aards gericht werd haar geen leed bespaard? Onder de doek rond het gelaat sliertten wat haren grauw; zij stond daar als ene die staat -een doodvermoeide vrouw – op de hoek van een voorstadsstraat in…

Het bos dat ik niet meer zie is het bos dat ik in de aarde van mijn geheugen bewaarde met varens tot aan de knie. Ik blijf wel de schoolknaap die in schuilhoeken van geblaarte onmetelijk moed vergaarde en longen vol poëzie. Ik ben om het even wie maar ik adem mijn eigen aarde.…

Auschwitz Birkenau, 1943. Beelden uit een zwart verleden. Historie? Nooit meer vergeten. Haar hoofdje rust licht op mijn schouder. Een duimpje in haar mond, zij slaapt. Slaap der schuldeloozen. Emma, vier jaar, Joods, tere schoonheid. Ontroerd kus ik haar voorhoofd. juli 1993…

. -------------------------------------------------------- Anoniem gepubliceerd in toen het illegale Het Parool, 10 september 1943.…

Oud en breekbaar tussen twee soldaten in grijs, komt ze verschrikt naar buiten wij kinderen van amper acht zitten op de stoeprand en kijken toe hoe door de geopende voordeur zij bleek en verward, grijze gepermanente krulletjes over haar gezicht waaiend, haar zwarte handtas vastgeklemd door de soldaten vastberaden naar de wachtende…

(Driek van Wissen, 1943 - 2010)…

In 1943 is Nederland bezet. Iedereen moet werken. Velen ver weg in Duitsland. Mannen, die niet kunnen bewijzen, dat ze in Nederland onmisbaar zijn. In 1945 kwamen zij terug. Zonder bevrijdingsfeest. Landverraders in oorlogstijd. Zo dachten vele thuisblijvers. De Duitslandgangers bleven zwijgen. Verbitterd. Tientallen jaren lang.…

Praten met mannen die ik niet ken meezingen met de muziek waarop ik dans in de ogen die mij volgen als schaduwen begeerd willen worden zonder dat het gevaarlijk is erop gekleed, ook dat is wie ik ben, vrij voor zover toegelaten door de hel van andermans ogen die mijn lichaam liefhebben en mij erom haten maar dat ben ik niet…

. ----------------------------------------------------- Uit: 'Alsof ik stof ben', van dichter en vertaler Hans van Pinxteren (1943).…

. ------------------------- uit Tweespalt (1943)…

Wat ik stiekem doe maar niet verborgen voor mezelf, de waarheid die ik niet wil weten maar toch soms zie in de vragende ogen van anderen, verbaasd of gekwetst, op de grens van een oordeel over mij is de waarheid in de ogen van…

mijn huis werd een doos met zwakke muren het was stil daarbinnen in dat huis zonder ramen mijn oren had ik niet nodig nergens noemde jij mijn naam geruisloos verdween ik in een verborgen bestaan op onze onmachtige liefde legde de nacht laf een deken het kleine meisje van Madrid woont in herinneringen op papier alles wat geschreven…

In de oase zocht ik een schat, ik vond jou – We werden vrienden.…

Wennen, bij elkaar zitten, steeds dichterbij – tot we vrienden zijn.…

ik draag je nog in een ver verleden dat steeds verder steeds verder en dieper in mij verdwijnt soms hoor ik je nog lachen zingen en uitbundig praten maar wie hoort wie ziet in mij het verleden dat ik draag tussen je ouders in 't was nauwelijks licht tot ik slechts nog de laarzen zag van soldaten.... ik heb je nooit meer gezien…

De vier jonge mannen in Nieuw Zeeland ontgonnen nieuw land. Maar de wereld was in nood. Zij antwoordden de oproep en verlieten hun geliefden Boven Vlaardingen, in dat oude onderdrukte land, gekrampt in het vliegtuig, de ontploffing reet het apart en spiraalde in een daverende vaart tot hun einde. Ze gaven hun leven voor onze vrijheid…

. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- eerste couplet van het 9 strofes tellende gedicht Novemberland (clandestien in 1943 verschenen), een loflied op de Groninger Veenkoloniën van Koos Schuur (1915 - 1995) uit: Gedichten 1940 - 1960…

schittert wit in het zand zo prachtig gepolijst zo glad in zijn hand cool wrijvend tegen zijn wang geniet misschien later in de tekst van een lied De jongens van de band laat hij niet barsten maar draagt gestee de popsters lasten Jim Beam maakt zijn hoofd iets lichter eigenlijk was hij een dichter Voor Jim Morrisson Van 1943…

Al heerst er een recessie in ons land Toch wou men daar met Kerstmis niets van weten. Veel mensen gingen daarom chic uit eten Bij vrienden ofwel in een restaurant. Maar ik bleef met de kerst natuurlijk thuis, Want ook dit jaar was Sissi op de buis.…

Rechtop staat zij met naast haar zittend op een stoel haar broertje onder haar rokje dalen pijpjes van een linnen broek met kant tijd 1870 mijn moeder's moeder tien jaar oud Zij huwde een nietsnut kreeg zeven kinderen stierf in 1925 aan anemie en de inflatie Ik ben haar dubbel kwijt: in 1943 roeide Puls haar foto uit 2.…

Op 14 augustus 1943 klom je omhoog, net als Bea, en je sprong naar beneden, eenentwintig jaar en zonder een valnet niet eens per ongeluk uitgegleden, maar bewust de Bea in jou geworden, omdat de literaire truc niet werkte, op de watertoren stonden geen stopborden of medicatie die de anorexia beperkte.…

In een fauteuil bij de receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en…

Er staat een frisse wind er waait een nieuwe wereld door de stad, ik zie mijn leven in de verte aan mijn voeten liggen Jongemannen dingen naar mij ze geven me alles wat nodig is voor de nieuwe tijd Zij zijn de belofte ik draag haar fakkel Zij zijn de daad ik ben de belofte Ik beloof de hemel op aarde, mijn borsten zijn vol, mijn…