Alle inzendingen over Aansporing

Wees maar niet bang voor al die grote mensen met hun grotemensenonvrede gestoeld op onwaarheden en vals venijn, de kift, zelfbedrog, boze projecties, verstikkende, kritische geluiden, verslavingen, onbehandelde trauma's, beperkte vermogens tot inzicht, hun geesten zijn niet in overeenstemming met hun postuur en daarbovenop doen ze zich nog…

Duif, sla je wieken nogmaals uit, vlieg naar de bomen van satijn en laat de wespen met hun giftige angels maar met rust. Heel je hart met balsemkruid en tover- feeën. Ook als tientallen wespen in je keel vliegen. De hut van de tedere elven is in aantocht. Ware engelen strooien met korreltjes van goud. Maak van je ogen de helderste beken op aarde…

Kom tot bezinning en toef langer niet ‘Uw Heiland’ kwam er in mijn jeugd na tot We zongen in verzuilde tijden, spot Was kwetsend en gemeen op elk gebied Met ‘heerlijk, heerlijk, klinkt de vreugdetoon’ Begon altijd blijgeestig het refrein Het komt zomaar tevoorschijn uit mijn brein Daar lag het blijkbaar al die tijd gewoon Er waren zaal’gen…

storing witte schapen loom grazend in blauwe weide de beuk verwent het vermoeide gras met heilzame koelte een blad trilt uit gewoonte zonder aansporing hij laat zich horen de leeuwerik vanuit zijn vlucht zijn zang verstomd als zij hoorbaar naast mij plaats neemt…

...naar aanleiding van het bericht dat dierenrechtenactivisten mensen willen aansporen tot vegetarisch eten...…

Het zou mij moeten aansporen, maar ik wist niet hoe of waar te beginnen. Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten. Geeuwend draaide ik op mijn zij en werd al snel door de nachtegaal weer in slaap gefloten.…

Bezoekers volgen het bericht, aansporing tot beleving van kloosterdorp in evenwicht.…

Twee harten op een schotel met glimlichten van droefenis, een aarden kruik waaruit de geest staat te verwaaien, wat klein rood fruit dat deze noen gevallen is maar nooit de grond bereikte - en de tuinier was daarbij als fazant verbeeld, het schot hoog aan de hals; dit is om aan mijn vriendin te geven, een aansporing tot stiller leven.…

Als bomen hun takken versieren zangvogels zich laten horen de eerste slakken aansporen raak ik in gedachten verzonken als bermen bedekt met klaprozen verstilde harten doen opbloeien samen met elkaar verzoenen raak ik in gedachten verzonken als weelderig uitgestoken halmen hun warmte de dag laat gloren op oogsten vertrouwen morgen…

beenhouwer maakt een hansworst draait je geweten door de gehaktmolen met een kruidenmix van spijkers en liters vet om in gaar te koken De bestanddelen zijn onbetrouwbaar en dragen een zoute nasmaak van teveel deprecierende zelfstrijd en te weinig opbouwende aanspraak Je voelt je een nietsnut, overbodig op de wereld maakt gehakt van iedere aansporing…

mond vol hebben wij van vrede en vrijheid van verdraagzaamheid ook het denken doen echter wil nog niet zo lukken op bestelling krijg je het niet vrijheid noch vrede het is noest werken met aan het aambeeld het ambacht van verdraagzaamheid vrede is geen situatie het is ons doen en ons laten ons handelen jegens elkaar beginnend met de aansporing…

Voorzichtigheid is overleden voortijdig ten grave gedragen de porseleinkast blijft onverwacht verweesd achter Voorzichtigheid opzettelijk misleid in het holst van de nacht uitgegleden op het flinterdunne ijs van de gracht het hek van de dam de geest uit de fles de kou niet van de lucht aansporend tot risico’s: zelfbeheersing vliegt…

vechten, de kille angst verdrijven opgevangen door een liefdevolle man je steun, je toeverlaat je voelt je op handen gedragen nooit is iets teveel steeds met een kwinkslag en met de glimlach staat hij voor je klaar in alle moeilijke momenten steeds opbeurend nooit een negatief woord, je positieve kanten benadrukkend je aansporend…

Kunst is meer dan een kortstondige blik, een vluchtige gedachte, een aansporing om na te denken over de lotgevallen van onze wereld. Wie weet, is het verband tussen schoonheid en duurzaamheid wel de sleutel om kunst te begrijpen. Want ware kunst is eeuwig.…

Wie zijn toch die onrustzaaiers die ons aansporen tot nooit genoeg. Zijn het onze gedachten die dat willen? Zijn het mijn gedachten die willen dat ik zwijg en zwoeg? Ja, het zijn gedachten van mensen. Het zijn gedachten die ons willen breken. Het zijn drijvers die ons doen verslaven. Slaven die we zelf niet willen zijn.…

In aankomend duister glanzen de Kerstdagen al vol aansporing en belofte roepen alle mensen die gezegend werken in 't Olterterper Witte Huis tot eensgezind denken en doen geurige dampen zingen over warme spijzen welke binnen grote pannen wachten op hun geboortes om zich eervol te mogen geven aan smaakvol genot keurende ogen en handen…

De ketel puft heftig, het water wil aftochten. Je wil nog zwemmen, je alsnog met de zee van mijn kilte benatten. Vuur verklaart stormachtig het sterven aan het blauwzwarte uiteinde van windstoten. Ik golf in de zee zoals ik golfde in haren. De wolken trekken zich in afschuw af van het ondermaanse. Je staat hemels besmeurd en perplex bij…

een lied is in de maak het roept op tot leven met en voor de natuur een lied voor de aarde voor elke generatie iedere zoon en dochter waag niet te zwijgen daarvoor is geen tijd kijk buiten de wereld die op apegapen ligt zing de wereld wakker met verheven de stem elke stam en elke natie laat de kans niet lopen de aarde en ons kroost…

De brug ligt er wel, maar jij moet erover: herkennend, beamend, strijdend, verwijtend, in dialoog, vertrouwend, je laten richten, je laten aansporen, wijzen, maar vrij in je antwoord; In elke tekst is iemand aanwezig, is er een wereld van betekenissen, een verhaal, een vraag, een uitdaging, inspiratie, bemoediging, verwijt, correctie, is…

BOLS-WARD Na HAR-LIN-GEN meteen FRA-NE-KER in het vizier Straffe wind-tegen Op weg naar Bartlehiem Volgepakte walkant Op 't Elfstedenbruggetje Schouder-aan-schouder DOK-KUM vice versa Opnieuw dus Bartlehiem Met langzaam, maar zeker Vast bij helder weer De Bonkevaart in zicht Volgepakte walkant Met tribunes; heel veel muts Aansporingen…

de essentie van haar boodschap dat de belofte van gelijkwaardigheid wij voor elkaar alleen kunnen borgen door niet alles zwart of wit te maken wat ons in de pluktuin van het leven als mensen zo kleurrijk groeien laat als iedere morgen ons wakker maakt met wat ooit is geweest als inspiratie zal de stem van overtuigde volharding eeuwig aansporende…

“ Ik hoop, dat je eenzaamheid je mag aansporen om uit een eigenheid voor te leven en voldoende blijkt om voor te sterven.” Fernando Pessoa Saudade 4 ( Gevormd in Lissabon )…