Alle inzendingen over Achterom zien?

opsmuk kiest weerloos in elk detail zonder inhoud weggesneden waarin ik naast schijnbare schoonheid een dreiging vermoed vervalt de levenszin tot splinters van geluk in dat een mens in z’n schaduw woont, vertoont de spiegel de barsten van volmaaktheid wat niet bij een onvoltooide leven past achteraf zonder wroeging of spijt om te zien…

Ik kijk om naar dat wat was vaak maakbaar soms als los zand weg gegleden voor even vertraagt de tijd dan vervolgt zij haar pas…

daar heb je die blauwe reiger die altijd weg was voor ik hem door jouw ogen kon zien zelfs toen ik achterom keek was hij weg…

Geen gedachten in mijn hoofd Het is windstil binnen en buiten Het voelt niet eens verdoofd Niets meer om te uiten Waar was het ooit geweest Dat wat zijn en zo duidelijk was Nu leeg en hopeloos op drift Was er maar iets dat dit genas Voelen bewegen zien Aangeraakt worden Gekend misschien Het is niet meer…

Is het de arts niet die de wonden heelt, Dan is de tijd een hele goede tweede. Een wond had ik, zo ’n halve eeuw geleden, Die door de tijd veranderd is in eelt. Eenzijdige verliefdheid was het toen, Je bent maar éénmaal groener nog dan groen….…

in de straat zag ik de scheur in de muur de barst in het raam het regenwater dat uit de goot lekte als ik achterom keek zag ik het begin van waar ik begonnen was alle dagen een fonkelnieuw oud verhaal…

Een tweesprong laat zijn vork zien. We kijken achterom. Er is berusting die wil doden, nadat ze mijn gezicht heeft weggenomen. Alles verdwijnt. Zelfs de duisternis trekt op. ------------------------ uit: 'De gang', 1979.…

Kijk niet om - Kijk nooit om Zelfs niet schuin Over je schouder Kijk niet links Kijk niet rechts Kijk alleen recht Vooruit, kijk alleen Voor je, alleen maar Voor je, en nooit Meer achterom, Omdat je verder Moet, altijd verder, want anders - dat weet je Toch - word je een zoutkolom…

Wat weemoedig blikt ze achterom, dat deed ze beter niet, want dat blikje achterom, was ’t laatste voor ze zich ter aarde stiet.…

Ik kijk nog even achterom Terug naar waar ik vandaan kom Ik wil zo graag nog even terug Maar daarvoor is het nu te laat Ik kijk nog even achterom Huilend mijn tranen van verleden Ik wil nog zoveel met je doen Maar je hebt jouw deur gesloten Ik kijk nog even achterom Terug naar tijden van verliefd zijn Ik wil je mond nog één keer kussen…

even wat vergeten snel dus naar de super zij kocht een pond gehakt ik een pakje kerrysaus zij kijkt achterom ik kijk achterom eerste versnelling, gas twee meter, boem, een deuk…

In het donker van de nacht, als mijn gedachten dwalen, komen er herinneringen. Ik kan ze zelf naar boven halen. Ze bewegen, ze praten, maken gebaren. Ik zie ze zoals ze waren. Zelfs bloemen zie ik. Zie hun kleuren, ruik zelfs hun geuren. Het is wel aangenaam daar te vertoeven. Het maakt je blij als je ze in gedachte ziet. Maar ik realiseer…

Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. Wachtend, op betere tijden. Om je van de ketens, te bevrijden!…

Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. wachtend, op betere tijden. Om je van de ketens, te bevrijden!…

Kijk vooruit Niet achterom Want voor je het weet Sta je stijf en krom…

Op weg naar wat ik Altijd als een Nieuw begin wil zien Loop ik mijn benen haast vooruit En weiger achterom te kijken Om mijn passen te doorzien Want alle fouten die ik maakte Zijn geweest en achterwege Door de troebelheid verdwenen Zogeheten afgebrand Daar waar ik echt naartoe wil leven Is voldaanheid en geluk Ultiem vertrouwen om het…

We komen nooit verder als we achterom kijken en niet doorlopen.…

welke zinnen nog gezegd welk gebaar maakt het compleet hoe innig moet de kus die verzachten kan het leed een laatste woord, een snelle zoen, een blik achterom, heel even wanneer zien we mekaar terug een week lijkt al een leven hoe lang of kort je ook probeert een afscheid doet steeds pijn het besef vooral dat die blik ook echt de laatste…

je kijkt steeds achterom moeten er nog volgen? voor ons ben jij genoeg…

Je lacht mijn handen naar je toe als grijs grijnzend wordt omarmt door zacht blauw en lijntjes jaren ringen van verdriet even huiverend achterom laten kijken zwart, wit, zwart, wit, zwart,wit en toch steek ik over zonder op te kijken noch om te zien naar eens als kinderogen mij vragend aankijken en banden binden wil je met mij yahtzeeen…

in de nacht heb ik strak van ongemak op de slaap gewacht ik open het verleden dat zich vloeiend vermengt als een aquarel met het heden van alledag wat laat ik zien waar toon ik me de meester van de afgewende blik waarom kijk ik schuw achterom het lichaam omarmt sluimerend mijn ontwortelde ziel ver weg diep achter me vliegt een zwerm…

Het is tijd geworden om vooruit te zien! Water kan weer stromen gaan!…

Mijn nicht van achttien werd geboren met haar achterste van voren; omdat ze toch normaal wil lijken, loopt ze altijd achterom te kijken.…

Vandaag zetten voeten stappen vooruit met de afdruk, achterom, is gisteren, op de weg terug…

De rekke staat stil, kijkt dan telkens om, naar mij: heerlijk twijfelen.…

hij houdt zich stil verborgen in de gordijnen het zijn geen mensen die hij vandaag wil zien enkel het overleg met zichzelf wil hij als geopend beschouwen het is de tijd van het jaar om achterom te kijken hij wikt en weegt, hij oordeelt of het goed genoeg is geweest alleen, altijd hij alleen de waarheid voor hem alleen komt hij later…

Wie kijkt er nooit achterom, om te zien wat hij achterliet? Natuurlijk, in sommige gevallen blijven er sporen achter, valt er nog wat weg te poetsen, maar fier op wat je hebt doorstaan, om tot hier te komen, van ballast ontlast, de wind gedraaid naar hoopvol.…

Vista el mare Uitzicht op de zee onze ogen zien een schip het hotel deint mee. Wisselend getij 't werd eb, de zee liep weg voetje voor voetje. Wandeling aan zee Ik kijk achterom naar jouw kleine voetstappen in het natte zand vertedering treft mijn hart in een verstild ogenblik.…

De journalist van het ploertendom lonkt over zijn brilrand achterom. Door zijn hoofd jagen zijn eigen vragen : "Wie was ik, wat deed ik en waarom ?"…

Zij kijkt over haar linker schouder ziet de rozenstruiken langs het pad kijkt nogmaals achterom en stapt uit…