Zo af en toe was het om af te sterven,
Aeolus en vriend Winter vierden feest.
De meimaand was nog nooit zo koud geweest,
Zelfs voedsel kreeg de kans niet te bederven.
Nu tweeëndertig graden en nog meer,
Gemiddeld is het hier best aardig weer.…
*) Aeolus: (Grieks: Aiolos) is een figuur uit de Griekse en Romeinse mythologie. Hij was een zoon van Poseidon die door Zeus werd aangesteld als de bewaarder van de winden.…
aan de andere
kant van de
wereld regeert
Aeolus god
van de wind
langs stenen
paadjes
klimmen ezels
over de
verweerde krater
we plukken
de dag in
geleende tijd
verbranden we
de winter
aan een blauw
azuren zee zet
de schoonheid
onze hoofden
even stil…
De stormwind huilt door ’t lover
En zwiept de populier.
Hij giert de velden over
Met woest en luid getier.
De troste eiken beven
En sidderen voor ’t geweld
En vrezen voor hun leven,
Bang dat z’Aeolus velt.
Uit wolken, dreigend duister,
Valt regen plassend neer,
De zon verbergt haar luister
‘t Is donker heinde en veer,
Geen vogel hoort…
Deze nacht voeren stromingen mij naar open zee,
ik zie hoe Atlas de hemel op zijn schouders draagt,
hoor hoe lange armen muziek naar bergen en ravijnen leiden,
deze nacht zweef ik met Apollo boven het landschap zonder tijden
lig ik geketend in mijn windstille denkraam,
weet ik dat alleen vogels de taal van Aeolus verstaan,
glijdt Ariadne’s…
Jupiter slingert zijn schicht:
donder en bliksem en licht;
Pluvius, incontinent,
watert precies op mijn tent;
Aeolus’ giftige winden
weten me feilloos te vinden;
Venus, zo kuis als de maan,
wakkert mijn lusten niet aan;
Bacchus schonk wijn noch genoegen:
dicht waren knijpjes en kroegen;
Thialf, de god van de kou,
toont me…
Het meisje aan de waterkant, moederziel alleen
Aeolus speelt zachtjes met haar ravenzwarte haren
maar wie brengt haar woeste geest tot bedaren?
Wie temt in haar het wilde dier?
Wie brengt haar terug tot essentie, hier bij de rivier?
De zon zakte zojuist achter de bomen van het woud
het meisje krijgt het zoetjes aan een beetje koud.…
81
Bezig met laden