4087 resultaten.
licht op reis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 259 je hart
zo stil
zo licht
lichter
dan een
veer
een
stille reis
naar de
gewichtloze
armen van
Osiris…
Parle plus bas
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 We eten vers gevangen krab
en zitten in de ondergaande zon
van tijd tot tijd het tikken van de klok te tellen
net als in mijn moeders oude boeken
jij zegt ik vind oude boeken wel goed
Nog wat wortels en een grap
om de onvermijdelijke afscheidszoen
steeds weer even uit te stellen
elkaar nu niet meer op te zoeken
ik weet echt niet wat ik zeggen…
verdwenen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 206 soms groet ik
's nachts de
mensen die
in het niets
verdwenen
vermist noch
doodverklaard
wie zoekt de
verlorene de
naamloze mens
op bodems van
vele zeeën
bedolven onder
aarde koud
en zwart
mijn doorwaakte
ik denkt aan
de vergetenen
het kind de
vrouw de man
de ontelbaren
ze keren niet
weer hoezeer ik
groet denk…
lege handen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 wat ik koester
valt uit mijn handen
wat achterblijft
is een wond
ik rijg de leegte als
kralen aan een ketting
vorm kleur noch getal
zijn van belang
het onbeschreven
blad stroomt dicht
met donkerblauwe
dolende woorden
mijn onvaste hand
schrijft met het
verborgen hart
van een kind…
De poëet
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 386 De woorden gezaaid door de poëet
verzachten bij elk afscheid het leed
van het hiaat dat in het gemoed ontstaat
als een geliefde vriend je voorgoed verlaat.
Als de dichter opstijgt naar het hemelgewelf
wie zal dan de trooster zijn behalve hijzelf?…
dragen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 146 voor je naar de
overkant gaat
de kant waarvan je
niet terug zult keren
wil ik met je kijken naar
het rimpelende water
ik wil met jou de
zuidwestenwind voelen
voor je afdaalt
praten we over het
ijs dat de lichtstralen
breekt en over
luchtbellen die als
kwik over het ijsplafond
glijden en tasten we naar
het flinterdunne bloemblad…
[ Terug in het huis ]
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 58 Terug in het huis,
zwijgend vullen we dozen –
met mama's leven.…
bespiegeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 259 Bespiegeling
Ze jaagt me nog de dood in
en raakt me nooit meer aan,
't is gek te zien hoe wij soms
roerloos naast elkaar gaan staan.
En als we dan eens praten
lijkt alles voorgekauwd
ik speel mijn rol, zij blijft vaak stom
wat heb ik mij berouwd...
dat ik destijds zo domweg met haar ben meegegaan,
de kinderen kijken ons nu met hun droeve…
vergezicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 157 teruggebracht
tot een kaal
schema ben jij
op z'n grootst:
kwetsbaar en
sterk tegelijk
de rechte hoeken
van je gelaat
worden almaar
zachter als het
gezicht van het
kind dat je was
verstopt tussen
de woorden en
het zwijgen ligt
het afscheid
in jouw ogen
lees ik alles
je beweegt je
armen zachtjes
zijwaarts ze gaan
heel beheerst…
De oever
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 237 Op deze oever wil ik sterven.
mijn rug zal gammel zijn en sleets.
mijn lasten zal ik afleggen
aan de andere kant van de rivier,
weg van de stad zal ik kijken,
mijn blik gericht op de bomen,
bomen met kruinen die van winters weten
Geef deze pelgrim een beker wijn
en streel hem minzaam door zijn dunne haren,
luister welwillend naar zijn bede…
alles en niets
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 in de nacht
hoort hij de
roep van de uil
hij ligt naast het
hulpeloze lijf dat
geen vin verroert
zijn overvolle
hoofd herkauwt
draait en maalt
iedere steen op
de achtergelaten
weg keert hij om
de dood komt niet
altijd aan het eind
van het leven
hij denkt aan de
klare lijn de kunst
van het weglaten
alles en niets
zal…
blijven (2)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 niks blijft
onzegbaar
als je
onder een
zee van
bloemen ligt
als je ziel
de vuurlinie
overstijgt
zal het een
lange stilte
regenen
niks blijft
onzegbaar
als je immer
zwijgend in dit
leven alles
zeggen zal…
leeg landschap
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 295 weet jij nog
wanneer je
afscheid nam
wanneer hoop
en verlangens
wegslopen?
was het toen je
met kuiltjes in
je wangen
met verlegen
oogopslag in
de camera keek?
misschien was
het later toen
je niet meer
bang leek
en woordloos
verdween?
het lege landschap
verlaten zonder
jou…
Ontworteld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 er is een boom aan het land ontworteld
hij ligt voor een huis en een dorre tuin
zijn takken raken de deuren en ramen
waar jij vele winters vaak achter zat
je bleef er uren zitten tuurde voor je uit
schilderde met je camera en luisterde
naar de regen en het geselde van de wind
die de oude treurwilg tot vallen bracht
maar nu wandel ik en…
een gedicht is oude regen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 het moment is de gedachte
tussen wal en schip
de scheepswand is onze huid
-er zitten barstjes in
we moeten onze huid duur verkopen
het is tenslotte al gisteren
laten we een gat in de tijd metselen
voordat we dit nalaten
stel dat we vergeten iets in een
hersenhelft terug te duwen
de huizen waar we te laat
voor school waren zijn van…
Vaders woorden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 mijn vader is zo juist vertrokken
op zijn pak lag een beetje stof
in zijn borstzak zat een schrijfblokje
waarin hij al veel geschreven had
hij leek gelukkig en zeer tevreden
was zich nergens meer van bewust
zelfs de storm over het strand
plooide niet zijn verweerd gezicht
ik bevond mij dikwijls in zijn kamer
keek door het raam naar de…
onvervaard
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 146 we ademden
helderheid uit
toen we woorden
schilderden in
aardse tinten
we zagen de
weerkaatsing van
het licht op de
veren van de
strandleeuwerik
niets was meer
hetzelfde in een
zee van licht na
een onvervaard
vaarwel…
Avonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 56 Wanneer rozenlucht de avond voedt,
dansen late nimfen op blauwe violentonen,
zomertonen die in schemerlicht de dag verlonen,
dan komt het verlangen met een laatste groet
aan het verleden , naar rust in zwijgen vergleden.
zal iemand me niet vergeten?…
ander daglicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 53 ik wil het
lint van
je leven
ontrollen
je weven
in onze
verhalen in
het gouden uur
als het licht
het mooiste is
wil ik je
bewaren…
Apeldoorn
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 252 In een fragment
van een seconde
besloot ik het,
tikte haar naam in
en zag haar aangezicht
ongewijzigd.
Drie maanden stilte;
een vacuüm
van gedachten.
Het begint lekjes te vertonen
de lucht staat in de rij,
smacht om de leegte verlossen
van opgelegde eenzaamheid.
Het ongeschreven verdrag
staat op het punt
geschonden te worden
m.a.w…
[ Reikend naar jouw hand ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 88 Reikend naar jouw hand
hangt de mijne in de lucht –
als een afscheidsgroet.…
Draag me
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 Lieve vriend, voel
mijn zachte buik voor
de man die niet kwam
en draag me
lichter ben ik nu
dunner zijn mijn dromen
je weet het wel
de tijd verstrijkt, kus me
kneed mijn soepele vel
en draag me
door de leegte van de nacht
geef me vaarwel…
Alzheimer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Het huis is nu leeg en stil,
alleen de eenzaamheid die nu op mij wacht.
Wat eens moest komen is nu gebeurd,
van de week heb ik jou weggebracht.
Soms lijkt het toch even, zoals het vroeger was,
dan zit je weer tegenover mij en eet een boterham,
of je staat bij de bank, rommelend in jouw tas
op zoek naar je bril of naar die bruine kam.
Soms…
Alzheimer
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 225 Je bent nu nog als een verteerd blad,
niets is meer over dat bij jou als mens
eens zo kostbaar heeft gewogen,
nog slechts de lege nerven
in een fijn gemaasd patroon.
Jouw kostbaar wezen
dat nog zoveel te geven had,
door de ziekte in de tijd vervlogen,
blijf je in mijn herinnering,
vervagend, als eens zo dierbaar persoon.…
[ Ik kus me niet meer ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Ik kus me niet meer
naar jouw navel, niet erdoor –
niet jouw dromen in.…
afstand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 116 het meest
ondraaglijke was
toen je ogen
mij verlieten en
ik daar niet aan
ontkomen kon
en je handen als
vanzelf volgden
tussen ons
de afstand van
Neptunus
naar de Aarde…
Het slijt nooit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 80 Ik zit op je bed
Op de tafel een spel
Jouw handen te zwak
Maar we maakten het wel
Jij kon echt alles
Je kwam met een lach
Maar de laatste maand zei ik
Schat klaag maar, het mag
Nu zit ik hier weer
Op de zelfde plek
En ik word haast wanhopig
’t Gevoel maakt me gek
Waarom wist ik niet?
En: Wist jij soms wel?
Ik huil en ik huil
En ik knijp…
Ze was pas twaalf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 97 Zonder warmte, zonder deken
God, geef alsjeblieft een teken
Ik kijk omhoog, kapot mijn hart
Ik draai me om, ik moet terug
Afscheid deed nog nooit zo’n pijn
Ik brand n kaarsje, vind je dat fijn?
Dag mijn schat, ik kom weer vlug…
[ Ze pakt haar spullen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 Ze pakt haar spullen,
ze is de maan met de zon –
in haar ogen.…
Witte kamer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 Jij daar
toen
in die kamer
van het witste wit
hoe jij nog vader blijven moest
en ik
het kind
met nog vele morgens te gaan
maar ik zag
witte angst
in grijze ogen staan
hoe ze bloeiden
daarbuiten
uitdagend en rood, de rozen,
trok augustus
nog één keer
alle registers open
ik wist al
van lege kamers
en dat verdriet
na jaren ook slijt…