Alle inzendingen over Aftand

Het uitgebeten kruis laag afgezakt, de sleetse dunne kont glimt als een spiegel, de rits doet het alleen na veel gepriegel, geen lusje op de band is nog intact. De achterzak zo lek als een vergiet en onder in de omslag zitten gaten. Twee bulten waar voorheen de vouwen zaten; het dragen waard? dat is maar hoe je ’t ziet. Mijn vrouw verstopt…

Elke dag is de sluipende moordenaar aanwezig en ook nog eens onzichtbaar. Als je ermee in aanraking komt, is het verschrikkelijk. Je kunt er behoorlijk ziek van worden en zelfs dood aan gaan. Voorzichtigheid is geboden, want het virus blijft op de loer liggen en het ligt nog steeds voor op ons. Waakzaam en alert moeten we blijven en er…

. _______________________________ AFTANDS Heel stiekem dacht ik stout 'k doe toch niks fout? Een sms'je meer of minder...soi Die Jesse maakt me niks, l'état c'est moi Als hij één mist, zoekt hij maar in de cloud! Ben net als Mutti Merkel Angela Met haar aftandse oude Nokia…

Aftands, maar morgen ga ik ermee zeilen, gewapend met wat emmertjes en dweilen, ik heb hem schalks ‘De Oligarch’ gedoopt. Van het vooruitzicht kan ik al genieten, maar eerst krijg ik Stef Blok nog op visite.…

Tegen het verweerde hek stond de eenzame violist ik zag hoe hij behoedzaam de strijkstok op de snaren lei ging eerst met de stilte in gesprek zette aan en hield weer in liet met gemak de snaren trillen zong daarbij een idyllisch lied had het node gemist en met applausgebaren en een glimlach wierp ik een muntstuk in de aftandse vioolkist…

in de mantel van mededogen waar geluk zich voortbeweegt in speelgoed van eigen taal op aftandse zwenkwielen schoorvoetend stomend stuivend op de tast bijeen gedreven in straten van sprookjesdorpen waarin je vrijuit mag spelen daarin leef je op de plek waar je schuilt in onwezenlijk schreeuwen en kraaien in het pretpark van jouw…

voor Wim Brands hoe eenvoudig kan het zijn soms zoals bij die aftandse piano als grof vuil aan de straat gezet en die voorbijganger die vanuit een ooghoek de rammelkast ziet staan de deksel openslaat en vervolgens nog een aardige 'La valse d'Amelie´ van Yan Tiersen ten gehore brengt waardoor het leven plotseling toch in een ander…

Voor Wim Brands hoe eenvoudig het kan zijn soms zoals bij die aftandse piano als grof vuil bij de straat gezet en de voorbijganger die vanuit een ooghoek de rammelkast ziet staan de deksel openslaat en vervolgens nog een aardige ' la valse d' Amelie' van Yaan Tiersen ten gehore brengt waardoor het leven plotseling toch in een ander…

onder glad gereden banden van een aftandse tweedehands fiets kraakt aangevroren dauw koude vlagen uit het oosten landen straf op pasontwaakte wangen wind en weerzin spannen samen tegen verkleumde benen zonder kracht tot over de neus gestoken in een warme das en winterjas drijven gedachten verlangend af zoekend naar de zomerzon die…

De armoe zichtbaar, wanneer we een kromgebogen vrouw, met een aftandse boodschappenkar, haar hand in de buiten- vuilnisbak zien stoppen, papieren zakken er ongeopend uithaalt, haar kar ermee vult.…

De jeugdige wolf waagt zich eens ver van 't vertrouwde hol ziet platgetrapt gras ruikt een smakelijk dier al zijn haren springen bezweet overeind elke spier staat strak heel de wereld verzinkt voor dat ene spoor de dichter nog pril of reeds aftands wanneer het steeds jonge gemoed woelt zwelt slinkt smelt stolt bij een komend vers.…

Terwijl de fuiken drogen, druipend van het zilte nat braakt de zee onverstoord haar golven en spoelt ze de netten schoon, die visloos wachten op Siel , de oude zeebonk, met zijn kromme pijp en aftandse zuidwester Een oud vissersvrouwtje kaakt wat verse haring De stank van vis lokt meeuwen die -op de hun zo eigen wijze- danken voor…

zijn stoel was leeg het was nog zo pas dat hij daar in zeeg in zijn wereld met het zijden kussen; tot op de draad toe versleten en aftands met zijn zetel nog slechts verbonden door twee lussen zacht met verloren glans ik voel, hij is niet weg ruik de geur van zijn huid zijn ongewassen haren deel het verdriet van zijn verloren bruid…

verblijft er op het leeg terrein nog een puntje schemerlicht, zelfs is het nog in staat een schaduw te werpen niet langwerpig, maar krom gebogen door de kou die het ondervindt in een ruimte waar de echo met een opgezette kraag tegen de wanden hangt te kleumen gisteren waakte de tijd nog met gelaarsde benen doch vandaag lijken de zolen aftands…

Het blijkt voor bijna niemand te verdragen: een sleetse moeder of aftandse pa. Zo’n vader wandelt in zijn blote kont en ma heeft steeds haar slipje vol gescheten; het oordeel van ‘t gezelschap volgt terstond: ~In een tehuis~ en dan de zaak vergeten.…

Het Algemeen Beschaafde Nederlands Is voor de dilettant een nobel streven Bij Het Dictee haalt hij een tien, geen zeven Die trematrucendoos - mij te aftands En ben je naar een moeilijk woord op zoek Met of juist zonder streep of initiaal Een umlaut, trema of een kapitaal Je phonecorrector weet het allemaal Met dank aan wikitolk als woordenboek…

Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur.…

Maar nu ik als aftandse oude sok vermoeid en futloos door het leven sjok is het ook de muziek die somber stemt. Want mijn gitaar klinkt droevig en beklemd, veel meer dan het spreekwoordelijke hemd is mij de blues thans nader dan de rock.…

Wij hoorden om het overschot geschaard dat onder de bloemen op daalbanden deinde: mijn tranen hebt G' in Uwe fles vergaard, we zijn wel stof, maar dit is niet het einde alsof een Paradijzenaar mij seinde op een aftandse wijzertelegraaf dat niets uiteindelijk meer schrijnde dank zij de wiekslag van de witte raaf.…

in al zijn razernij verbroken waarschijnlijk waren deze niet godsgelijk ingewijd Balancerend boven zwavel pseudo werelden ontneemt hij ons de blik op de waarheid rondom hel en verdoemenis Zijn knechten getuigen van pure harteloosheid Het zoete vlees rot tot in de kern hangt tussen leven en ontnomen droom dood De heks krom aftands…

telkens in mijn aftandse nachten zwerven mijn handen over haar warme lichaam, ik wil haar kalmte voelen op haar naakte huid haar waarheid is diep in slaap gezonken, ik benijd haar - mijn rust is me eens ontnomen, niet gegund zelfs niet in mijn allermooiste dromen hoe langer ik haar betast, hoe meer mijn adem de weg kwijt raakt, help…

De koude messen snijden kil door een gestolde melk Aftandse boezem met gebogen tepelkloven trilt Stil, doch week geknepen Dril de verse room – drink uit de moederkelk Gespeende verlangens sijpelen over De buik als gouden boterberg Bedekkend de bron van zuivelheid Zoals met traag veel tekens een Oosters wijsje bepleit: Och arme mocht gij…

Maar er komt altijd een eind aan dat lied, en ik hang die aftandse lier aan de wilgen. 't Is tijd voor rozengeur tussen margrieten.…

geweest Als lijkschouwer van de tijd leest Hij de getuigenis van roem behekst Miskend in ego zoekt hij bijval Voor zichzelf ijdel nooit geleefd Graait, plukt, steelt, schift en zeeft Uit een leven dat nooit het zijne zijn zal Uit gebrek aan talent gebruikt hij de ander Eigent zich toe maar tweedehands Nooit zal hij overstijgen, blijft aftands…

Allen in hetzelfde uniform van afgedragen aftandse kleren. Hier telt alleen de strenge norm: Leren. Zwijgen. en ontberen. Tranen achter venstertralies zonder enig troostend woord. Wenen in stilte om het verlies. Alleen een non die het hoort.…

de aftandse knol springt briesend weg roffelt uitdagend over harde grond wekt alom verbaasde angst bespeurt vijanden in dicht kreupelhout trotseert dreigende schaduw van hoog lover vrede komt dankzij zegenrijke hartstilstand.…

De Goddelijke wind waait over verkilde wateren waar geen bodem te vinden is Ondanks dat gulden regendruppels bladgoud tekenen op bezorgde gezichten en de aftandse sloep klotst tegen botsende rotspartijen waar de inham zich versmalt blijft toch de hoop op verankering, op vaste voet aan land De vrouw die aan huis gekluisterd met…

Het aftandse tandwiel grijpt de ketting bij de kraag, eerst traag, maar gestaag. Dan mijmerend onder de loodzware cadans van vergeten zweet en gezwoeg. Enkel stoppend voor noodzakelijk gevoeg, of… een kus van onverhulde reflectie, vol affectie. Het stuur is de pedalen kwijt, dorstend naar eeuwige roest die rust.…

Welnee, níét als Assepoes, vergeten in verminkte glorie, aftands tot stof en as vergaan, vergaat het hen. Ze leven! Nu glinsteren ze als blitse bits in het licht van zon en maan en sterren. Ze glimmen, niet gezwicht voor 't roemloos eind, boven alle lof, aan 't hemelzwerk hoogverheven!…