Alle inzendingen over Al-Qaeda

Speelt Al Qaeda ondergronds stokebrand ?…

Zij stelde vast Al-Qaeda zwaar teleur Toen zij half Bagdad dacht te doen ontploffen, Maar daar alleen maar zelf bij werd getroffen - Een typisch staaltje Belgische terreur. Dus mag ze in de hemel ook niet slapen Met de beloofde zesenzestig knapen.…

De poging om een oud kantoor te slopen, Is helemaal niet volgens plan verlopen, Waarop bij mij een licht is opgegaan: Zo’n afbraakklus, zo krijg ik in de gaten, Dat moet je aan Al Qaeda overlaten.…

Die angst is ongegrond en overbodig want daarvoor blijkt Al Qaeda dus niet nodig.…

Prinses Irene kan met bomen praten Die zijn vaak hard en vangen alle wind Net als Bush en Bin Laden, maar ze vindt Dat zij hun strijdbijl achter moeten laten Ik ben benieuwd als ze elkaar gaan spreken Hoe diep ze moeten buigen om te breken…

Een ganzenlever van de voedselbank Een ticket van Ben Bot uit Syrië In Bethlehem een (heel zacht) kyrie Al-Qaeda rust (tot nu toe) god zij dank ´t Is koud ook, ondanks deze koude eeuw Toch klaag ik: Jezus, waar is nou de sneeuw?…

Om zelfs maar één moment te willen denken dat men ons Elftal, sterk, superieur, gewoonweg met een actie van terreur van de Zuid-Afrikaanse mat kan vegen is echt een stuitende belediging ! Dat kan toch nóóit met zo’n verdediging….…

Ze zijn begonnen aan een nieuwe ronde, Ik ben alleen de draad een beetje kwijt: Soms heb ik geen idee wie wie bestrijdt, En welke teams in de arena stonden. Ik kijk wel, maar ik heb één groot bezwaar: Wat hebben ze een somber juichpak daar!…

Als u een buitenlander met een baard die ’s nachts stil, stiekem rondsluipt in uw straat, slinks her en der pakketjes achterlaat en openbaar vervoer vermijdt, ontwaart, zo rond de kerst, blijf daarop dan attent en neem contact op met uw wijkagent.…

Zonder hond zonder kat zonder fiets loop ik alleen naar zee. Ik groet een oude man en zijn hond antwoordt: ‘Hij is doof’. Ik loop door en groet een hond. Zijn baas antwoordt: ‘Hij houdt niet van vreemden.’ Ik blijf lopen en zie een fiets een vrouw leiden. Ik ren en zie een hond die zijn baas uitlaat. Ik wandel en zie een hond fietsen…

Zorro zingt voor een mooi meisje van achttien dat veel naar de televisie kijkt met een zak chips op tafel Op de bank met afstandsbediening in je rechter-, afstandsbediening in je linkerhand. Weet je dan niet dat de televisie de rolstoel voor jouw ogen is? Als de regen niet nu op je lichaam valt, als de keelpijn niet nu op je ranke nek klopt…

Geen aardappel probeerde ooit zelfmoord te plegen. Geen komkommer zei ooit: ‘Ik ben geen komkommer, ik ben een banaan.’ Geen tomaat zal zeggen: ‘Ik wil niet in de soep, ik wil in de sla.’ Geen gehandicapte wortels geen krankzinnige paprika’s. Daarom ben ik boer ---------------------- uit: www.algalidi.com…

Het eerste wat de Nederlander leert is lopen. Daarna fietsen. En dan de fiets verliezen. Vele keren wachtte mijn fiets niet op mij. Ze was weg, verdwenen en niet naar huis gegaan. Is mijn fiets alleen, is ze eenzaam? Aan een andere fiets bond ik haar. Maar nog wachtte zij niet op mij. In Nederland is mijn fiets mijn fiets niet…

Ik wil naast je liggen zoals de golf naast de golf Ik wil één met je worden zoals de golf met de golf. ik wil je volgen zoals de golf de golf. Ik wil in je reizen zoals de golf in de golf. Ik wil je leiden zoals de golf de golf. Ik wil in je verdwijnen zoals de golf in de golf. Ik wil je omhelzen zoals de golf de golf. Ik wil je zoals…

Soms word ik wakker, bang dat ik echt besta. Angstig tast ik de muren af, het bed, mijn nek en zoek mijn gezicht, maar ik kan het niet vinden. Trillend sta ik op. Ik doe het licht aan, trek mijn onrust aan en loop alleen op de sneeuw die mijn hart bedekt. Alles buiten is nog steeds zoals het ooit gestapeld is. Maar de wereld die mij…

Ze hebben de muur bezet, de zolder gegijzeld, het dak vermoord en het raam dichtgetimmerd. Ze dwongen het balkon zijn planten op de stoep te gooien en zelfmoord te plegen. Ze begroeven de kelder, ze bevalen de schuur haar rommel achter te laten en te verdwijnen en ik leef nog. Ik kook voor mijn vrienden, koop beltegoed voor mijn woorden…

He regen waarom val je hier? Ben je blind, egoïstisch, ben je gek? Waarom open je hier paraplu's als je daar bloemen kunt openen? Dorstige zaadjes wachten op jou om het donker te verscheuren en de schaduw te leggen. Naakte takken, smeken kachels om nog één dag. Rivieren proberen zich de zee te herinneren en het rood droogt op handen…

Oh machtig land Irak, je zag er zo mooi uit zonder al dat lak. Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht. Waar…

Oh machtig land Irak, je zag er zo mooi uit zonder al dat lak. Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht. Waar…

Oh machtig land Irak, je zag er zo mooi uit zonder al dat lak. Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht. Waar…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn Waste Land, over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. -------------------…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn 'Waste Land', over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en naar hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. ----------…

Nieuwjaar, kom niet naar onze huizen, want wij zijn dwalers uit een schimmenrijk, verloochend door de mens De nacht ontvlucht ons, het lot heeft ons verlaten We leven als dolende zielen geen herinnering geen dromen, geen verlangens, geen hoop De horizon van onze ogen is asgrauw geworden het grijs van een bewegingloos meer zoals ons stille voorhoofd…

Ik zocht je in wat in mij nog leeft, in alles wat droom was en is gebroken op de trap van het lichaam, in de diepe zucht, in de vreugde. Ik zocht je in woorden die nog wachten, in de winter die langer is dan de tijd, in de as van de liefde, in de kou van de eenzaamheid, in mijn hand, in mijn broekzak, in mijn huid. Ik zocht je en heb je niet…

Doortrokken van het hart hou ik van wat ik niet van je ken, de afstanden in jou die ik nooit zal afleggen, het mysterie dat mijn overtuiging niet kan duiden, de eenvoud waarvan de stilte genoeg is om hem te zeggen, het licht in jou dat ik kan aanraken maar niet zien. Jouw hart stroomt in de rivier van mijn minuten en mijn hart leert zinken…

's Ochtends zie ik het leven naast mijn bed. Ik verwelkom haar. Ze zegt: ik ben geen bezoeker. Ik denk: in welke tijd praat ik met haar? Ik sta op, zij staat op. Ik loop, zij loopt. Wil ze uitgelaten worden? Ze zegt: ik ben geen hond. Niet om over mezelf te vertellen ben ik bij jou, maar om geleefd te worden. In de drukte raak ik haar kwijt…

Bang dat je niet echt bent, streel ik je hand. Bang dat ik gene droom ben, raak jij mijn hart aan. In jou is de wereld verbazing. Net als het gebaar wil je geen woorden zijn. Mijn dorst naar jou is mijn water en jouw minuut is de eeuwigheid van mijn dag. Ik had de liefde nodig om jou te vinden, maar nu heb ik jouw eenzaamheid nodig om…

Soms word ik wakker, bang dat ik echt besta. Angstig tast ik de muren af, het bed, mijn nek en zoek mijn gezicht, maar ik kan het niet vinden. Trillend sta ik op. Ik doe het licht aan, trek mijn onrust aan en loop alleen op de sneeuw die mijn hart bedekt. Alles buiten is nog steeds zoals het ooit gestapeld is. Maar de wereld die mij…

Ze hebben de muur bezet, de zolder gegijzeld, het dak vermoord en het raam dichtgetimmerd. Ze dwongen het balkon zijn planten op de stoep te gooien en zelfmoord te plegen. Ze begroeven de kelder, ze bevalen de schuur haar rommel achter te laten en te verdwijnen en ik leef nog. Ik kook voor mijn vrienden, koop beltegoed voor mijn woorden…

Ze komt niet, ze gaat niet. Overal en nergens. De vrouw waar ik van hou. Ze geeft mij haar lichaam als ik haar hart wil. Ze geeft mij haar hart als ik haar lichaam begeer. Ze wil wat ze niet kan krijgen en schenkt wat niet van haar verwacht wordt. Ze is simpel als de vrede als ze met mij is. Als ze vertrekt wordt ze moeilijk als de…