Alle inzendingen over Algemene Beschouwing

De stem des volks spreekt in het Parlement: iets met een poedel en de P van Fatimah herhaald en uitvergroot door alle media. En de Miljoenennota? Ach, geen cent.. Zo leggen wij tegen begrotingspijn als volk een zelfgekozen rookgordijn.…

Zo kan ik mij meer beschouwen als iedereen. En blijven streven naar het zijn van nummer één. Als het mijn liefde niet heeft, ben ik de minste van het algemeen.…

Een ieder heeft zijn eigen plan verzonnen Dus vegen ze elkaar de mantel uit Van 'miezerig' tot 'zoek het zelf maar uit' Is nu de hete herfst dan echt begonnen? Welnee...de soep wordt nooit zo heet gegeten Als opgediend...want het is niet te vreten!…

Wat zie ik nog in spiegeling van glimmend oppervlak tussen weerkaatsen van schittering wat is de rimpel die het beeld verstoort en spiegel lijnen ontneemt die binnen zijn geschetst.…

De laatste dag op de kalender hangt er nu al losjes bij terugkijkend naar 2012 maakt 't me vrolijk, en heel blij genietend van al die mooie mensen die ik dit jaar heb ontmoet nieuwe stappen ondernomen ja dat voelt heel goed kijk ik uit naar al het nieuwe dat mij ten deel zal gaan vallen wens ik een ieder genoeg laat de kurken nu maar…

Daar waar dag nacht raakt, schildert het. In deze uren haast men zich tot een nachtelijk onderkomen. Het schildert weer!…

Onder het drinken door van sterke koffie welk mijn brein doet openen naar hen die gevlucht zijn naar bloedhete bergen en snikkend waken of daar het sterven wacht door het hakmes van religieuze goddelozen die bezeten zijn door duivels die in hun vuisten lachen en ik mij bij het laatste nieuws maar steeds weer afvraag, waar zit God nou weer?…

'n Clash, 'n snier, 'n aanval, fel debat De sfeer is in de Kamer weer te snijden Een ander constant in de wielen rijden, Voor Volksvertegenwoordigers je dát 'Een flutverhaal, u bent een kletsmajoor', Men gaat er tot na middernacht mee door.…

Langs wanden van ’t verleden Klim ik door ’t heden heen Naar een toekomst van gedroomde Beelden van hoop en bidden Vrij van afkeer of aversie Beklim de toren van toen Die slechts angst en onwil kent Legde op mijn doen geen zegen Zie in spiegelglas van ’t heden De breuken en barsten Door gedachten, woorden En daden die elkaar bestreden…

Het jaar gaan we afsluiten met teveel donkere wolken. Gelukkig blijven er ook lichtpuntjes, al zijn ze misschien wel heel erg klein. Een wonderlijk jaar, waarin corona alles heeft veranderd. Het is soms niet te bevatten, wat die sluipmoordenaar ons heeft aangedaan. Vele mensen zijn ziek geworden, overleden soms in een hele…

als iemand denkt dat hij iets voorstelt dan ligt dat louter aan hen zelf de naar eenvoud neigende nederigheid is hen vreemd wanneer iets het voorstellingsvermogen ver te boven gaat blijft het zelfbesef dikwijls ongrijpbaar…

als de natuur haar kim vertoont dan verdwijnt de hoop op de oneindige duur de verte groeit onzichtbaar groot stof verwordt tot koud vuur maar het ademen legt steeds meer bloot dat nabijheid het enige doel blijkt en als je je ogen verder opent valt vaak het ware gevoel in je schoot dat wat je nodig hebt als dagelijks brood niet dat je…

kan niet ontkennen dat de lente vervlakt het is langzaam wennen ieder jaar wordt de reuk minder seizoenen komen meer onder een dak enkel als mijn kind die ander treft bloeit er in mij iets op, dat raakt alsof mijn toekomst beseft; hou die hand zo lang mogelijk vast daar eens alleen de winter je treft en het ademen het licht uitbraakt…

binnenkort vertraag ik de tijd en daal neer ver ten zuiden van hier, in afzondering, zogezeid daar spreekt men een andere taal en dirigeert de koebel nog met enige zwier het lied van verlichte stilte en donkere nacht alwaar ik opzoek ga naar mijn verhaal immers in de schreeuwende verlatenheid ontmoet de mens zichzelf ontdoet zich van gelatenheid…

Langs de kust bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch…

Beschouwd van huis uit Blijft het uitkijken of inzien Ja vanzelf en mogelijk misschien Maar in gezamenlijk besluit Thuis is het andersom Dan is het geen en beide Het noodlot toch vermijden Punten halen niet zo dom Bijna alles ontbeert werkelijke maat En vloeit vanzelf samen Gewillig of in verzet En wanneer ik letters dansen laat Gaat…

Mijn portret lijkt uitgestreken Fijnbesnaard doch dun gestoffeerd Volks ontaard en doorgeleerd Voortdurend getoetst en vergeleken Ontsnapt aan mijn bibliothecaris Nergens onbekend gegrond Nooit volledig afgerond voorbij bevrijder en archivaris Een mysterieuze betekenis is Bij toeval geheim te houden Wat het woord vermag Wanneer ik mij…

Gemeengoed is niet algemeen maar goed, dat is van iedereen.…

De langdradigheid van een algemeen gedicht heeft een haiku niet…

Beschouw het kantoor als een gekkenhuis, de rest -- dan best normaal.…

kijken is zien met grijsgroenoranje ogen wereld in ogenschouw nemen beschouwen…

Onze doelen zijn vaak nobel en heel sereen; voeren strijd voor vriendschap in solisme met het oog op het algemeen.…

Openbaar Is algemeen publiek notoir. Het wordt dan zo gezegd Als het ware blootgelegd Of kenbaar. Het gemak Van het gemak.…

bewegingloos naar vlakke zijde kartelt de abstractie ronding weg buigt zij in kil gevormde schaduw zijn onbehouwen wachten naar vorming toe…

Je reist met je ogen: Als een eeuwig stille film trekt leven zich aan je voorbij. Je gaat en staat waar de wind waait en ontwapent waar je kan, gewapend tot de tand met de hunkering sloten naar levens te openen, zonder sleutels. Met simpele gebaren, woorden, een blik. Wanneer je me ziet draag ik altijd die koffer vol gezichten;…

Beschermende duisterheid verhult elke onvolkomenheid. Verwelkom iedere nacht met al mijn toverkracht, en heb alles, iedereen in mijn macht. Dan na talloze mooie dromen laat ik de zon weer opkomen.…

Tussen het woelige mensendeinen Glijdt mijn schaduw sereen mee Lijkt soms alsof hij wil verdwijnen Maar komt dan weer heel gedwee Hij voegt zich naast mijn persoon Om bij mijn voeten aan te sluiten Gedraagt zich als een zotte clown En is dan echt niet meer te stuiten Kronkelend en buigend over muren Buitelend over straat en stoeprand…

vervaarlijk met je tanden bloot lip gekruld door woest gegrom bijtensklaar en harenrecht die aanloop netjes uitgemeten mist de sprong haar degelijkheid kant nog wal de ijle lucht loop je schop na schop jankend weg die laatste net onder je kont…

Vanonder zijn geslepen hoedje glinsteren ogen en druppels droppen het zakje pinda's gebrand in de schoot van de bikinidame. Voor een habbekrats zelf geroosterd. Vanmiddag vaart hij over naar Saint-Tropez. Zo zwaar vandaag! Zowaar vandaag zie ik hoe hij in de spikke Mercedes stapt iets verderop achter struiken verborgen.…

kapsel jouw onzichtbaar zijn in ranke sluiersteen als het verlies naar eigenheid die niemand raken kan verberg in lachende angst jouw schaamtegelaat vol droefenis cocoon er hoop vergevingsvol buigzaam naar fatsoenlijkheid…