Alle inzendingen over Als ik kon Toveren

Als ik kon toveren, ja als ik kon toveren Dan toverde ik je weer terug op je tuin Nu is het daar niet meer dan een hoopje puin Als ik kon toveren dan was kanker niet meer dan griep Waar je hooguit een dag of tien mee liep Als ik kon toveren bleef iedereen leven En werd je na honderd jaar tot de engelenstatus verheven Maarja toveren daar geloven…

Toveren mag ik toveren met licht Binnen oogbereik de bloemen van de toverhazelaar Groot gevaar idylle van lente te verstoren: Gele bloemen als gouden spinsel uit een sprookje Verzonnen verzinsel zelfs onwaar? Toveren mag ik woorden tot in dit waar gedicht.…

Als ik kon toveren, met zo'n grappig stokje dan deed ik zo mijn best ik bleef toch maar zwaaien met dat ding en mijn wensen deden de rest...…

in de vroege zon toveren madeliefjes een teer sneeuwtapijt…

gaatje in mijn hoofd mijn hoofd is helemaal, helemaal leeg nu tover ik weer de juiste woorden ja, zo'n tovenaar ben ik dus ik tover de juiste woorden voor de juiste vrouw, voor jou…

lijnen toveren onverwachte patronen fantasie vol kleur…

Kom in mijn armen, ik tover wat je wenst, alles kan Trek jouw blauwe jurk aan en schud je haren los Ik droom jou veilig in onze liefde Ik tover en de zon schijnt Ik tover en jij lacht me toe…

wat wil je dat ik tover een sleutel of een open deur bloemen of alleen hun geur wil je zon zodat de nacht niet uit kan slapen of pak je zelf nog een uurtje mee ik kan je alles geven zoals liefde en plezier ik steel voor je de hemel het paradijs haal ik naar hier nog eenmaal wil ik je veroveren wat kan ik voor je toveren wil je de maan…

De hoop, met zijn loverpracht, Is wel de rijkste aller bomen; Dood en vernietiging wacht Wie aan zijn tover ontkomen.…

(Voor de chagrijnige dame tegenover me) Tover een lach op je gezicht Zo 's morgens vroeg Aan mijn eigen ochtendhumeur Heb ik meer dan genoeg…

een witte maangodin haar ogen glinsteren dwaal, lichtjes flonkeren en tover zweefde nevel stil zachtjes frisjes. Ik proefde haar magie en verloren in gebaren stokte mijn stem… gedachten spiralen herhalen haar ontelbaar ik dwaal nu alle dagen en zie haar lichtjes flonkeren haar tover in mijn geest……

een rijk in tover bomen,struik daar... is het de aloude Vorst -blijkbaar- om begonnen.…

Met fluisterende frasen Probeer ik te toveren Het gaat zo langzaam, ik ben zo moe Mijn spreuken vertragen Sinds weken en dagen Het toverstokje is aan vakantie toe Hoe komt het met de wereld nog goed Wat kan één heks in hemelsnaam doen Zacht blaas ik mijn adem De wereld wordt groen…

dichten kan ik niet verwoorden, dat kan ik licht toch is wat u ziet een door mij gemaakt gedicht toveren dat kan niemand verbazen misschien toch blijkt magie relevant als wij elkaar zien…

die in boogjes waren weergegeven het raffinement was je vreemd en toch proefde je de passie van duistere geheimen in de melodie kwam tover tot een nieuw ontwaken maar liet het vergankelijke slapen…

Toveren met goochelwoorden voelen wat je zegt. schilderen, met pennenspinsels voelt nog lang niet slecht! gedicht is af; want alles mag zelf ben ik de baas zingen met het toetsenbord als rozen in een vaas…

pluk de dag als het effe kan tover een lach op je gezicht over die traan op je wang lukt elke dag met 'n gedicht van www.gedichten.nl voor je geestelijke energie, zeg ik: "DOEN"!!…

Moge alle inzenders en lezers weer meedeinen op een golvende zee van dichterlijke woorden die ons troosten, verwarmen als het zonnelicht, een glimlach toveren op ieders gezicht..…

Ik tover jouw verdriet om tot vreugdepijn! Ik verander jou, in jou levend, de mens altijd aanwezig, tot grote godheid! Van demoon of duivel, transformeer ik met àl mijn krachten... jóu tot ongelofelijke tedere minnaar. En als jij, het Licht, niet meer ziet, zal ik daar staan in pure zuiverheid! Laat mij dan, toveren, schatje!…

tover de tijd terug terug naar ons ooit in golf van spijt een plons zo rijp ga je nog een keer mee naar dat bos zo clichè ga maar weg en verdwaal iedereen zijn eigen verhaal laat maar lopen laat maar vliegen k zal nooit meer bedriegen liegen of heb ik dat nooit gedaan het is te mistig ik zie het niet de maan…

je spel is een bevel een spin die ik bemin een vangnet dat je weeft waarin je glimlach als een kleinood beeft ludieke tover die mijn zinnen streelt sluwe speler die mijn ogen steelt.…

En als je kon toveren, Dan had je het gedaan. Omdat je met mij door wilde gaan. Twee gouden ringen, Ons toegezonden. Waren de dingen, Die ons voor altijd verbonden.…

Een simpel spel Land veroveren Onverwacht, heel snel Wit/zwart, ballen toveren Belangrijk, de hoeken Middenrif Doe ik uit de doeken Zet een zet met gif…

Afdalend in het voorportaal van de eeuwige vrede waar een enge ziekte mij verhindert het leven nog langer te vieren en met de dood in mijn ogen tover ik een laatste glimlach om mijn mond op weg naar de finale.…

De zon laten schijnen helaas kan ik niet wel meevoelen intens bij pijn en verdriet Mijn goocheldoos staat open tover graag een gedicht zie daar zonnestraaltje fleurt op jouw gezicht.…

Iets van lente hangt al in de lucht: het zalig-warme en de tover van het licht; de glimlach van de mensen, en regels voor een nieuw gedicht. Al zal de winter nu nog niet zich echt gewonnen geven, er zijn al duizend tekens van het nieuwe leven.…

Want woorden toveren niet. Zei ze vol relativisme en verdriet. Dus val ik terug op rijm en stijl. Of een passage uit het eerste lied. Ik zie het nu, ik zag het niet.…

Als ik eens kon toveren was de aarde geen wrede woestijn volkeren zouden elkaar verdragen er zou nooit meer oorlog zijn. Zou 't klimaat evenredig verdelen met een constante temperatuur geen aardverschuiving, overstroming maar blauwe oceanen, heldere rivieren en een groene natuur.…

Ik kan echt toveren...het kan verkeren Wel kantje boord maar ‘k heb het net gered Voortaan houd ik nog meer onder de pet Wat ze niet weten kan ze ook niet deren Onder een pet...je weet dat dát niet past Haal snel je grootste hoed maar uit de kast…

Zonnestraal en water toveren een schitterend geheel van flonk'rende juwelen op zijzacht groen fluweel mijn vingers tasten naar de paarlen maar de zon gaat heen en druppels spatten op en in mijn hand uiteen…