26 resultaten.
Amulet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 181 Waar leef jij?
Verpieter je in een dal
tussen bergen van afweer
of verkleum je boven op een berg
omdat daar verder niemand is
en de terugkeer onmogelijk lijkt?
Zoek je op de schroothopen en de
vuilnisbelten naar een teken van leven?
Dool je met een duikboot van oceaan naar oceaan?
Lig je eenzaam en vergeten in de eindeloze stilte
van…
Amulet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 406 Elkeen draagt nu een amulet.…
Amulet
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 232 Nu
nog levend
lava
haar bloed
zal zij
beslist
ooit, ergens
-god weet waartoe-
tot mijn argeloos hart
weerkeren
verdicht
wellicht
tot roodgeronnen steen
van bliksemend basalt
of bloedrobijn -
een angstaanjagend
amulet
om demonen
te bezweren.…
Amulet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 164 Ze deelt papavers met de sterren
van haar natuur, ze draagt een
gewichtloze last van weelde in
een aanspreekbare figuur, die
ze met me steelt en weer vrijliet
in persoonlijkheid, er is geen
keerzijde aan dit bijzondere amulet.…
Schietgebed
snelsonnet
2.0 met 28 stemmen 2.111 Bush zocht heel lang naar Saddam’s arsenaal;
Tot hij een klein pistool in handen kreeg
Was heel zijn wapenmagazijn nog leeg
Zijn amulet behandelt hij sacraal
Hij heeft, zo hoor ik zelfs van de devoten,
Daar in Irak zijn kruit nog niet verschoten…
horen vallen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 kan een hard
woord zacht
vallen als het
in steen
gebeiteld staat
kan men
harde woorden
bezweren met
wierook
totempaal of amulet
hoe vallen
woorden als
men door
een onbekend
landschap reist
kun je
de zachtheid
horen als ze
aarzelend sluimeren
in het harde woord…
laurierblad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 855 aan de rand van het terras
tot groene kegel verknipt
waakt hij over de tropentuin
zijn ovalen leren blad kruidt
vlees dat spettert in eigen nat
de haremslaaf van de keizer
vlocht zijn takken tot lauwerkrans
een amulet tegen bliksem en banvloek
nu staat hij naast siergras
onder ragfijne pluimen
ze wuiven me het huis uit…
zing van de man
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 77 zing van de man
van de duizend listen
van het kind
van de duizend harten
zing van de vrouw
van de duizend liefdes
van de man
van duizend dagen wachten
zing van van het gouden gezicht
van de duizend doden
van amuletten en edelstenen
van de duizend kinderen
zing van de gouden tong
van duizend dode jongens
van Charon de veerman
van…
Hamsa
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 34 Ogen passeren mij met een groet
ogen hangen stil in de straten
en winkelpaden, ogen vliegen
rondjes om de aarde
ogen lopen wacht
om belangrijke lijven
parate ogen
die beschermen, bereid
anderen te beperken
Ik verdedig mij
en weer ze af
met de hand op mijn hart
oog om oog, pas op
ik kijk terug
ook als ik niet kijk…
Vanuit een Ooghoek
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 834 Het zicht door half gesloten ogen
Vaag maar vol verdraagzaamheid
Zacht en vredig ingetogen
Onzichtbaar in aanwezigheid
Kleuren als een silhouet
Op mijn netvlies vormgegeven
Geborgen in een amulet
Meer in't zicht dan toegegeven
Wie het ziet zal minder dromen
Puur en echt maar onvolmaakt
Zachtjes laat ik tranen stromen
De traan…
Het heden stroomt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 709 de kracht van het leven
ik vind het toch
hoopvol golft het in mij
als een geschenk komt het voorbij
wat eens was, zal ik,
wil ik niet vergeten
het verleden hangt
als een amulet, een juweel
op het midden van mijn hart
het rust in verknochtheid
het heden stroomt
vol dynamiek en euforie
mijn levensader nipt
vraagt en ontvangt…
Doublé
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 731 doublé druppels glinsteren door haar
wriemelende vingers zo onverstoord
onhoorbaar woord voor woord verwoord
zijn stem laat haar niet los en wat ze delen
draagt zij als geheim groter dan zij zijn
en nu heeft hij haar de keuze gegeven
terug te keren naar een ver geleden leven
en de kralen worden weer schakels
onderbroken door een hart als amulet…
En U
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 Als amulet om nekwervels raspend
schuurde ik de luwte stram -
in een door storm afgetopte kadans,
reikhalzend, smachtend.
Hier en nu,
in vers geweven,
smijt ik mijn laatste greintje tederheid op de bühne,
omgeven door sneeuw en hagelstenen -
En u...
U verstopt uw stiften achter zonnebrillen,
en pulkt mijn hulzen tot purschuimgedichten.…
DONAR
netgedicht
0.0 met 4 stemmen 370 donderbeitels gaan zich roeren
Nog even en de bliksemschichten
Zullen het kwade bruusk verjagen
De kinderen stellen alweer vragen
Lukt het de huislook pais te stichten
De huisbezems het vuur te weren
Zal donderbaard het dak maskeren
Op deze warme donderdag
Of zal men huis en boom bewenen
Als Donars scherpe donderstenen
Doen wat geen amulet…
Vriendschap, een fragment
gedicht
3.0 met 228 stemmen 163.638 Van vriendschap, die een wolk
van warm vlees zou zijn,
resten nu nog steeds de botkruimels
in een zeemleren buideltje
op mijn borst, een amulet
die mij beschermt
op de welhaast eindeloze reis.
-------------------------------
Uit: Tirade 393 (2002)…
Fabels?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 125 Wijsgeren gehuld in een wijsgierige deken
daaronder hun amulet, blijven transcedent ,
ik heb mij daarop stuk verkeken,
wel alle grenzen van mijn ziel verkent.
in de zandloper verloopt het zand in de
richting van de hand hem plaatst,
we kunnen hem blijven draaien,
niet de ons aangemeten tijd.…
Familiebed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Wij hoeven nergens in te geloven
behalve in elkaar, ook de zanger
is los, hij lacht om zijn amulet
en zwaait naar de oude man:
.....Kom erbij, hier ben je vrij!
De grijsaard ziet alles
met pretogen in zijn lange baard
vol struikjes mos waarin
het winterkoninkje fluit:
.....Kom erbij, hier ben je vrij!…
spreuken en rituelen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 143 volbracht
blauwsel op verborgen plekjes
vooral als mensen je graag zien
geliefden beschermen je want
bloed is dikker dan water
hun cultuur kent mogelijkheden
Menig keer werd er een als
vijandig gezien individu besproken
hardop , in een kring werden
de bijpassende spreuken gezegd
deze woorden met de rituelen
zijn sterker dan het amulet…
Voor Marloes
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 737 zachtste schittering in haar blik,
mild, onrustig soms, vrolijk en met vrouwelijke kracht,
is zij de Koningin van Pasen, en haar handen raken nu verstild -
ze voelt de lente, en haar hoop, in het licht van de kaars op tafel,
en om haar pols, of om haar hals, of in een briefje in haar broekzak, rust, ik hoop,
een teken van liefde, een amulet…
Tempelkinderen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 273 in het stokoude tempelbos wonen vreemde wezens
ze dragen baarden van een meter en hun haren los
slofjes van kringloopbladeren en aan een biezen band
slingert het hardstenen amulet van de albatros
de vrouwen zijn er rondborstig en aanbidden aqua
hun watergodin die opstijgt uit een mosgroene wolk
boven het borrelend zwavelmeer tussen de rotsen…
Volle maansmagie – 7-
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 O -vervolg- O
Een bontjongen en bontmeisje staren naar
de wonderlijke rij die uit de winkel komt
Zij kijkt de twee strak aan
-Die van jullie hebben we nog niet,
willen jullie ze ruilen voor deze amulet?…
Madrigaal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 160 Magistraal dravend in een madrigaal
Als geesten uit een voorbije eeuw
Met verwachtingsvolle opwinding
Anticipeerde ze de wekelijkse ontmoeting
Glimlachend de gedachte aan alles koesterend
Van wat er tussen hen onuitgesproken bleef
Een afkeer van het blèren van het vulgaire verkeer
Bewondering voor de gratie van elkaars adel;
Als een amulet…
MOEDERVLEK
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 330 waarbij haar stem toch reeds bijna brak
Bij vader stond ze schreiend bij ’t graf
moeder die lieve schat ze was niet meer
Hopend dat mams haar ‘t lelijke vergaf
anders deed haar het innerlijk zo’n zeer
‘t Amulet droeg ze altijd rond haar nek
als een kleinood, haar kostbaarste bezit
Nòg mooier vond zij haar..moedervlek
dat deed denken aan…
Weerspiegeling?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 38 Wijsgeren gehuld in een wijsgerige deken
daaronder hun amulet, blijven transcendent ,
ongrijpbaar, ik heb mij daarop stuk verkeken,
wel de uithoeken van mijn ziel verkent.
in die gedachteloper verloopt het zand
in de richting die hand van welke hersen-
kant hem plaatst, we kunnen hem blijven
draaien, met de ons aangemeten tijd.…
We nemen de tijd (om te leven)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Het gaat goed, we rijden hard
weg van waar de bommen vallen
Fatima's hand zwaait opzij opzij
We zijn met velen
sterker dan de regels
daar breken we doorheen
naar een rijk land, geen klooster
we komen wel langzaam leven
maar brengen onze eigen regels mee
We willen werken, de tijd nemen
om te leren en te trouwen
om een toekomst te hebben…
oude linde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 839 spits blad als een schroef
laat de kiem tollen in wind
zijn vlees is wit
gebroken in bruin
als een oud gebit
schimmel heeft zijn ringen gewist
uit de holle stam groeit een tweede
gevoed door wortels van jaren
rupsen vreten bladmoes weg
vele meters staal houden hem star
we drukken onze duimen in de bast
ik wuif zijn tak als een amulet…