Alle inzendingen over Anne OR eros

Een puber met haar eros tijdens de tweede wereldbrand.…

Anne had haar Kitty en ik heb mijn Anne en vandaag schrijf ik haar: Hoi Anne, kom maar tevoorschijn met je mooie haar want de oorlog is afgelopen, al veertig jaar...…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Maar goed dat Anne Frank niet heeft geweten Dat zij toen van haar knikkers afscheid nam, Omdat er, zacht gezegd 'iets' tussenkwam, Zou Anne ooit die knikkers zijn vergeten? Die knikkerende Anne op dat plein, Wat doet zo ’n foto achteraf nog pijn.…

Speel, Anne, speel op je harp droom je dromen langs het hout voel de diepgang in de snaren speel, Anne, speel voor de vogel voor de mens laat je tonen klinken in het mystieke het artistieke speel, Anne, speel je melodieën improviseer telkens weer het unieke wat je wist te bewaren speel, Anne, speel (gedicht uit december…

zomers als deze zijn zinnenstrelend Eros als zonaanbidder…

De jaren Zijn geteld De Anne Frankboom Is geveld De natuur heeft Zijn eigen wetten Dat de boom Niet meer leeft Hebben mensen Niet kunnen beletten Het regime Had zijn eigen wetten Dat Anne Frank Niet meer leeft Hebben mensen Niet kunnen beletten De jaren Zijn geteld Anne Frank Is nog steeds Een held…

Ann is haar varken kwijt! Het is een grote beer! Hij zoekt een zeugje en en stinkt naar de pis ‘Instagram’ meldt reeds zijn Rataplanbezigheid Ann krijgt een vraag of haar man er weer is?…

De blinde god spant de boog Hij schiet maar raak in het lis waar de waternimf schuilt Elke pijl vervult het gemis dat hem naar de grijze klei zoog De liefde is een dubbele stroom die kolkt in het trefpunt voorbij de dijk van schroom Enkelvoudig stelt ze niet veel voor een vampier die zich laaft aan de ader en haar leeg en loom achterlaat…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Als het bezoek niet boeit val ik soms in slaap, m’n vrouw verdedigt mij: ”hij denkt na over ‘t gesprek” als buurvrouw Ann weg is sist m’n vrouw me wakker: “Ann vraagt, of je ook kan nadenken zonder snurken”.…

Voor Anne is het leven één groot feest…. Je zult maar Anne Faber zijn geweest……

Toen men met een “second opinion” kwam, het onderzoek gebeurde nauwgezet, bleek dat de Anne Frankboom was besmet met een variant van de Tonderzwam. ’t Is de Bomenstichting die maar doordramt wanneer zijn ze nou eens uitgezwamd? …Anne Frankboom toch ziek van agressieve zwam……

Vannacht zal ik dansen tussen muren van muziek waar noten dwarrelen, vooreerst een vertraagde prelude Mijn lijf bewegen op de maat van stijgende klanken die in een bindend duet aanzwellen tot fortissimo De nacht zal ik eindigen met een langzame wals zacht omarmend zweven bij het naderende afscheid…

En omtrent Anne blauwer kon het niet ze zei het met haar ogen…

Schrijnend anno nu: in een vluchtelingenkamp meisjes als Anne.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Het behoud van de Anne Frankboom houd de gemoederen flink bezig, in de boom is geen leven meer aanwezig, toch is het voor velen al een angstdroom. Waar de gemeente fors voor behoud betaalt, was bij óns de stekker er al uitgehaald. …de Anne Frankboom wordt kostte wat kost behouden ondanks dat de boom niet meer te redden is……

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Dan gaat voor mij dit tijdelijke Lijden op in het grote lijden Dan is mijn lijden slechts Een schriel aftreksel En heb ik het moeilijk Dan denk ik aan Anne Anne Frank en/in haar lockdown Achterhuis een paar straten verder dan die van mij 'Blijf thuis is de slogan' Ik blijf gehoorzaam vrijwillig thuis Anne moest wel thuis blijven…

Anne had nog een heel leven voor de boeg. Een fietstocht werd haar fataal en haar vermissing maakte haar familie bedroefd. Een hoopvol leven werd gewelddadig gedoofd. Wie dan nog in zijn medemens gelooft is nog niet van al zijn illusies beroofd. Rust in vrede Anne!…

Ik ben niet meer met u alleen en op de peluw is er geen o lieveling, die lot en leed zo onafwendbaar zeker weet. Geef mij uw mond en zie mij aan: lang voor de zon, lang voor de maan verzinken in de wereldmist zijn onze namen uitgewist. En wat mijn hand te strelen vond zal liggen in de wintergrond en wat mijn stem aan u bescheen…

‘Zij zijn voor sterven en vergaan geboren,’ zo dacht ik vluchtig toen ik bij de rozen was. Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren: wat is u zelve, ijdel mens, beschoren, zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…

Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde die ik vroeg en die ik later, die ik nimmer, nimmer vinde. Smalle schelpen zijn haar handen om een eeuwge zee te horen, in zijn wieg en broze wanden zingt haar hart mijn wee verloren. Handen die mijn hoofd niet koelen met hun sneeuw, de lichte, zachte. Hartklop die ik niet zal…

Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn. In de warme lampeschijn zal zij liggen, bleek en fijn. Wilder dan een springfontein breek ik uit, en ben weer klein bij haar leden, zoet satijn, diepe bedding, dieper pijn. Morgen drink ik rode wijn, morgen zal mijn lief hier zijn.…

Heer, behoed haar in de wereld die ik lang mijn eigen noem. In haar ogen staat bepereld met uw eigen dauw de bloem van een onverwelkbaar minnen uit de grond der ziel geteeld. En geen stervling zal bezinnen op het eeuwig Aanvangsbeeld lijk uw knecht, die hare leden in het schemerlicht onthult, die zich, stamelend gebeden, aan…

Met hare zachte handen rukken zij open wat jaren lang ten bodem sliep - nemen haar deel, met een glimlach, en hopen op sterren en stromen, ànders licht en diep.…

Zacht branden van de teedre lenden: een wiegeling, een wit satijn aan mijne handen, de gewenden, die met haar leest verzameld zijn tot éne slag en in het stuwen des bloeds niet laten van hun wit. Die stem, die stameling bij 't huwen: wie zijt gij? - En het diepst bezit de tweelingster, haar ogen, weergevonden in de golven en het…

God heeft ons spelende beschreven, als kindren hulploos gaan wij heen. Geen heul is ons in 't lest gebleven, zijn diepe vaderlach alleen. O bloed, bestijg de broze zomen van dit gevonnist, schuldig lijf: gij hebt een koninkrijk ontnomen en gij alleen rekt ons verblijf. Maar hoor, wanneer de blauwe velden der nacht begroeid van…