Alle inzendingen over Antoine Bodar

Overheen groeien het antwoord van Antoine Bodar misselijk makend…

Iedere keer als de Rooms Katholieke Kerk negatief in het nieuws komt is Antoine Bodar de opgewekte en dynamische PR priester die in de media de schade moet beperken.…

Ik zag de mediapriester Antoine Bodar laatst hip doen over depressie, in een uitzending van KRO's 'Kruispunt', waarbij hij melancholisch door zijn Amsterdamse huis vol boeken zweefde. Hij vertelde vol melodrama hoe hij als jongeling ooit een grote hoeveelheid slaappillen had geslikt, maar God hield hem godzijdank hier.…

Toen ik het Postbank-mailtje had gelezen Heb ik mijn inlogcode snel verzonden Het moet van boven, dacht ik opgewonden En heb mijn bank de hemel in geprezen Maar mijn geloof drijft mij hier in het nauw Ik krijg geen rente maar betaal me blauw…

Gestoken Met vergif In heel het lijf Tiranniseerde deze vrouw Ze hield haar poten stijf Het koekbedrijf Want zoete koek werd er nog nooit gebakken Tot op een dag Antoine verscheen Met krullen en een blos Zo jong zo pril Ze veranderde meteen In ’t lijf scheurde al haar ketens los In deze vrouw van steen Vanaf die tijd bakt zij slechts…

‘Vertrouw maar op verhullend commentaar Van mijn Speciaal Gezant Antoine Bodard.’…

Bij een schilderij van Watteau Ik mag die parken wel met gladgeschoren heggen, Zoals men thans, helaas, nog slechts in plaat aanschouwt Met rechte en stijve paân, met trappen, groots gebouwd, Waar hoofs geklede lui met elkaar beleefdheên zeggen. Ginds komt van 't hoog bordes een heertje aangetreden En lispelt zoete taal in 't oor der markiezin…

Het speelgoedvliegtuigje ontplofte, toen de kleine Antoine naar zijn mama schreeuwde, toen zijn papa niet meer naast hem vloog, toen er feitelijk niemand meer toekeek.…

Ik heb geluisterd naar de Paus ‘The pope’ van het instituut RK Kerk ik heb gekeken naar Priester Bodar boudoir van intrinsieke depressiviteit wat een slechte poppenkast wat een intrinsieke leegte wat een geklets wat een armoe alles wat gezegd werd had al gezegd moeten worden had al gedaan moeten worden had al niet meer moeten bestaan…

In de oase zocht ik een schat, ik vond jou – We werden vrienden.…

Wennen, bij elkaar zitten, steeds dichterbij – tot we vrienden zijn.…

Van Vaticaan tot Zevenkerken is het stil gezwegen nu komt 'n spreker dagelijks in het nieuws, de heer Bodaar. Al die priesters, fraters, mannen in toga of habijt pupillen gaven zij de zegen met 'liefde' kwast en wijwater!…

Je kunt een schuurtje worden, een deurtje met een hangslot door je navel, het is afgezaagd maar het geeft voldoening als ze bij je komen schuilen. Je kunt nog altijd fier rechtop als telefoonpaal dienst doen, stijf tot in de lengte van jaren, onbuigzaam maar met uitzicht op de helling en het dal. Je kunt ook met je knoesten en je splinters…

Dit is een ernstige vorm van zomaar. Zomaar begonnen en niet weten waarom en het af willen maken, maar wat is afmaken anders dan doden. Zo weinig als we weten en zoveel als we willen zouden we geen van onze kinderen het bos insturen, en toch vallen we als bladeren in de herfst als regen in het dal en geloven we dat als het niet ergens…

Als ik op een stoel zit bij de radio de benen iets te scherp over elkaar geslagen het hoofd wat scheef, kin in de hand ben ik, nee niet: lijk ik soms ben ik hem, heeft hij ineens bezit genomen, is mijn huid zijn huid, kijken zijn ogen uit mijn kassen dezelfde wereld in. Ik houd me dan doodstil, verbaasd dat niemand hem hier ziet, mijn spel…

Bij jouw gratie Begint elk woord met een zin elke zin met een context elke context met een toekomst een toekomst zonder verleden En nu weet ik wel: als ik stemloos meesnik met alle boze wolven in het bos raak ik in het ongerede word ik getechnologiseerd -tegen onwil en ondank- in het schimmenrijk tussen droom en werkelijkheid…

Zij staat ’s morgens op. In de spiegel heeft de tijd zijn tekens gekerfd. De kast, de tafel, de wereld die kamer heet; de continuïteit der dingen lijkt zich onafgebroken te voltrekken - het is haast voorgeschreven. Dit uur ongeboren lijkt het leven uit haar verloren. Niemand wil met haar ruilen en zonder het te weten is in haar…

een geurige wond ben ik uit jouw bloed geslagen een gebroken gelaat als in scherven uiteengezongen ik heb mij gevangen in de boog van je tijd en draag je mijn herinnering op verslagen als de waarheid in de tijd van Averroës nu donkert het in mijn mond een duisterend verlangen en terwijl de wind speelt met een betekenisloze gedachte…

In het holst van de tijd kruip ik in je tussen de knarsende seconden lijd en verga ik weerloos sterfzucht kruisweg dag slaaploze nacht: 650 milligram acetylasilylzuur 850 milligram paracetamol 450 milligram sumatriptan Met dank aan mijn engel De muze is broos als kristal en hard als graniet Van Thalia tot Melpomene De Waanzin…

In de schaamteloze tijd beleden wij onze berouwvolle zonde zonder woorden wij nestelden ons schuldloos in de zachte, vochtige flanken van een fonkelende nacht wij dronken en lachten moordden en verkrachtten zongen en vonden vochtig onze monden Sodom en Gomorra naakt stortte ik naar beneden in een oeverloze, bodemloze droom jou…

Vader, te lang geleden heb jij mij - ver weg van hier - in een moment van onverbiddelijke onachtzaamheid droomloos in het leven gestoten voordat jij mijn tong brak en mij mijn vergeten ontnam. Toch: nog eenmaal wil ik je omhelzen voordat jouw huid de kilte krijgt van de oneindigheid. De klokken klinken dagen als uren.…

In het pijnende licht de blote gestalte van vuurloos verlangen; ik bezwijk onder jouw willoos vlees en voorzie het leed van wat jij al overwonnen zag. Het rood van je lippen groeit als een dodelijke vrucht ineen, samensmeltend totdat de toorn des overvloeds een overmaat van liefde spuwt in de verkeerde richting.…

Het sluwe sissende zeeschuim kronkelt als een blote wellustige slang over het zacht welvend gebruinde lijf de dorstige jonge maagd laaft zich aan het geile gif tegen beter weten in…

Hoor hoe u spreekt in clichés, beeldloos gebrabbel brakend in een stoffige, levenloze ruimte waarin elke essentie ontbreekt. Schaduwen, huizen, parken en gebouwen wreed ontdaan van hun contouren - even amorf als uw verzet - vormen uw zelf bedachte vrolijkheid, klinken als een doodskreet in een echoloos bestaan. Maar in de bolronde…

Zoetgevooisde hymnen en lofzangen bezwangeren de blauwe lucht Woorden zonder betekenis noch toekomst dwarrelen neer als herfstbladeren in het altijd mistig okeren ochtendgloren Terwijl een vrolijke rouwstoet van dierbare herinneringen als een slang door het rottende groen sist en de grond zich opent als een vuilbruine schede gaapt…

Je ogen branden zwart gloeiende gaten in mijn hart van boven het geil beslagen glas met wijn bloedrood als de pasgeboren liefde Ik hijg mijn onmacht in een kluwen van weerloosheid waarin mijn naaktheid de voltooide tijd wederom ontbloot Je daalt op mij neer als een grote zwarte vogel terwijl de maan toonloos haar ronde draait in…

In mij schemert het rood in stille sintels van extase en brand ik ineen langs het vuur der stervenden. Spiegel der aarde, waar ik vandaan kom, moeder en zoon, een oorsprong zonder einde van woest en onbegrensd verlangen. Een sublieme stilte koortst in het avondlicht waar wij eindelijk samensmelten. De tijd der taal is aangebroken…

Une nuit de Mai zong je in te verleidelijke kristallen van mauve En rood scheurde jij mij Als een der wellustige Mainaden in scherven uiteen als een weerloos bloot in een bloedig bed van bederf Ik spatte uiteen in abstracte lusten zoog beelden die ik enkel kende uit een vage en sneeuwwitte droom Het kostte je geen drank…

Het regent in mijn champagne een ongeëvenaarde zanger - zijn haar wit als zomersneeuw - houdt de hand op mijn hart verhaalt mijn leven tragischer dan ooit in één blik is alles dan toch nog verloren er rest mij niets anders dan te wachten op het uur dat wij de rede voorbij zijn en dan nog wankelt het brute bestaan.…

Dit land is ver weg, oneindig ver van waar ik kom of heenga. Weerloos verlangen naar wat eens mijn bloed en Ithaca was bruist zeeschuimend in het uur van de storm. Hoor: er vallen tranen diep in het toonloze duister van de nacht een echo van vurig vergeten klinkt deinend en klotsend als een dode vissersboot op eenzaam en gebroken…