Alle inzendingen over Arrogantie

Wie zich hovaardig op zijn schat toont, wordt belacht; Wie ’t op geleerdheid doet, verdient ons mededogen; Wie op zijn rag of staat zich trots toont, wordt veracht; Wie ’t op zijn kunst doet, is bespottelijk in elks ogen; Maar, geestelijke hovaardij Is de onverdraaglijkste en streeft alle waan voorbij.…

Als haat en venijn elkaar ontmoeten Creëren zij arrogantie naar hartenlust Maakt hen niet uit wanneer of bij wie Als de genegenheid maar wordt geblust Gebruikmakend van die glitter en glamour Misbruikt zij haar gekregen schoonheid Profilerend als een verderfelijke goedkope hoer…

er kwamen spikkels blauw en licht die door zon werden gewit tot een briljant schitterend firmament dat mijn geest als klankbord kent wij sprankelend van energie oplaadbaar tot een gaaf lief genie nooit zal aarde ons universum verlaten maar in de nieuwe blauwdrukken zitten voor de mens geen gaten die plaatsen waren in arrogantie…

Zij presenteerden zich behoorlijk arrogant en dominant: gefrustreerde heren zonder land. Zij trachtten de scepter te zwaaien over producten van mijn hand. Ik regeer echter zelf met de pen die over het papier vliegt en haar sporen achterlaat! De aristocraat verloor zijn magie bij de geboorte van mijn fantasie. In mijn geest staan vrouwen…

oud links leverde fors in ARP/CHU/KVP deed als CDA een stap terug en toch, ze zitten er weer gered door christen-fundamentalisten ik noem dat een kabinet-niet een zwaktebod, duivelsverbond een portier die vanachter zijn kogelwerende deur mij diezelfde deur wijst links, rechts, links, rechts met z'n allen door het midden verneukt…

ofwel: Rang is pas rang, zodra er een rang aanhangt. Professor Doctor Fluitenkruid Quaestor van de quakers, en kwieke kwestieuze kwibus, was de kwintessens van de kwintencirkel kwijt. Normaliter kon hij toch zijn quoten kwistig kwinkeleren doch de kwinten in de Notenkrakersuite echter Kon hij slechts kwakkelig kwiteren; Ergo: de…

Overtuiging is macht, arrogantie is echter geen kracht maar gesluierde zwakte en onzekerheid. Zij met rugklachten hebben vaak een bepaalde blik In de doodse ogen, die levendig zijn wanneer wordt gedacht dat de zegen is behaald.…

Ik mag het zeggen zonder arrogantie: Gedichten.nl is uw garantie voor verse verzen zonder redundantie met lyrisch optimale resonantie. Maar heden wijk ik af van de usantie: Geen snelsonnet, want ik ben op vakantie.…

schoppen tegen de arrogantie van de macht de vloer aanvegen met het kreng van de nacht edoch, de woede is mij ontstegen de zon straalde en staalde mij zacht omdat zij mij toegenegen licht in mijn leven bracht…

Misschien ben ik verdwaald Verdwaald door al wat me is overkomen Met laarzen en een paraplu Stamp ik door de plassen Lachend en genietend nu Ik ga me straks wel wassen Aan de eendjes voer ik brood Van mijn moeder net gekregen Anders vriezen ze straks dood Ik zie mezelf de zak nog legen Misschien was ik gelukkig Gelukkig door al wat…

Overtuiging is macht, arrogantie is echter geen kracht maar gesluierde zwakte en onzekerheid Zij met rugklachten hebben vaak een bepaalde blik in de doodse ogen, die levendig zijn wanneer wordt gedacht dat de zegen is behaald.…

Boos om de Italiaanse arrogantie Waarmee het Duitse volk is geschoffeerd Is Schröder op zijn schreden teruggekeerd En wil daar in dat land niet op vakantie. Wellicht is Nederland een goede ruil. Dan krijgt hij aan ons strand zijn eigen kuil.…

Met typisch Amsterdamse arrogantie dacht Mokum internationaal te scoren door jonge cityhoppers te bekoren als trendy dans-reisdoel in de vakantie. Maar bij het eerste grote dansfestijn blijkt al dat er te weinig bussen zijn.…

Nee, zoveel arrogantie van de macht getuigt meer van S5 dan van G8.…

' Waarschijnlijk denkt hij aan het woord kwitantie Bespeur ik daar een ‘vleugje’ arrogantie?…

ik steek mijn kin omhoog en lach heel slap, naar diegeen die zich dat ontvallen liet, want arrogantie is een slechte eigenschap, en zulke eigenschappen heb ik niet...…

De arrogantie lijkt van me af te stralen maar kijk heus verder want je moet je mening niet baseren op alleen de buitenkant Als je me beter leert kennen dan zie je echt al snel dat je aan mij best kunt wennen het is een soort van spel Om niet gekwetst te worden nam ik een houding aan maar nu ik jou wil kennen laat ik me wel wat gaan…

Verrot vervallen en gezakt in de grond stinkende door de regen weggespoelde stront De zogenaamde hoofdstad van Nederland zinkt van ellende en ouderdom weg in het zand Arrogantie decadentie en borstklopperij vol met stinkgrachten ergens aan het Ei Eindelijk is het eerdaags einde verhaal het dorp op palen in het rioleringskanaal…

In de top tien zie je ons heel vaak staan We zijn gelukkig en naast tolerantie Is er de welvaart en de arrogantie We staan in alles praktisch bovenaan Maar bij de pomp vind je die blijdschap niet Want super....liever niet op dit gebied…

en beiden tomeloos zelfingenomen De Ego’s zullen door hun arrogantie Ten onder gaan aan strijd om dominantie…

geef elkaar een hand voel de warmte van gelijkgestemden de band van het hart heeft nog geen ideologieën concepten zijn zo groen als gras trotseer de arrogantie van de maaiers negeer hun geld en macht de woorden zullen komen groeiend uit het occupy werkelijkheid in plaats van dromen…

zeer laat op mijn levensavond ben ik mij vaag ervan bewust dat er misschien een dichter in mij woont toch volhard ik in een bepaalde toestand van bescheidenheid en rust de vormen van mijn grenzen zijn nog vaag help mij Erato bij mijn wankele schreden en stimuleer mijn fantasie behoed mijn karakter voor arrogantie…

zonder vooroordeel bewonder je of maak je af datgeen geschreven staat redenen te over maar wel oprecht objectiviteit berustend met geloof in jezelf arrogantie te over als liefde wordt gegeven niet op het werk maar op de man af het oordeel klaar goed onderbouwd naar eer en geweten dat is ideaal…

Ik spuug, ik krijs, heb geen manieren, mijn arrogantie kent geen grens. En toch lijk ik, van alle dieren het allermeest op de mens.…

Het niet weten beïnvloedt mijn leven, arrogantie van mijn zijn, onkunde laat mij verbeten zoeken wat is gegeven houdt mij steeds weer klein. Toch zal ik ooit vinden de weg waar ik zoeken moet hopelijk niet eenvoudig laat ik mij klakkeloos binden aan gemak en aan zoet, verwend en eigenzinnig.…

hij zoekt zijn broer en vrede in de eis voorvaderlijk land gescheiden door zijn moordenaarshand de kwade zoon biedt weer een wang arrogantie is nu bang in de schrift stond Abel aan de andere kant de bom was zwaar van haat en kracht die Kain bijbels terug bij Abel bracht familie bloedt herinnering…

bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens in zijn arrogantie…

het lijkt op onvolkomenheid een speling der natuur jij bent niet gelijk aan tal van anderen uit deze tijd springt eruit in onderscheiden lijk jij iedereen te mijden maar het is geen arrogantie die jij toont je bent jezelf gewoon puur naturel deelt schepping weer een stukje paradijs jouw uniek zijn is de prijs…

ik jongleer met liefde maar grijp weleens mis spuw vuur met arrogantie verbrand vaak mijn gezicht zwaai aan de trapeze over de grenzen van leven door het net word ik gered tem wilde leeuwen als ik kom te vallen is er de zweep die nog kan knallen ben in mijn circus ook de clown die hoef ik niet te spelen uw traan en lach komen…

geen bloemen of parfums om jou te imponeren ik kom met mijn boeken om jou te ontmoeten wat arrogantie lijkt is verlegenheid om emoties te uiten naar een bescheiden buiten mijn jovialiteit is schijn bij nader kennismaken blijkt introversie meer mijn lijn te zijn betoverd door je ogen geraakt door je stralende lach is mijn paradijs…