Alle inzendingen over Astrid

Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid, I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection". Deze steeds weerkerende dagelijkse realiteit inspireerde hem tot volgend gedicht:] Gebruik de tunnel, staat er, en, die raad gevolgd, Astrid, I love you. Mooi.…

toen de reformist hervormingen verkondigde de drukker boven zijn letterkast zwoegde de stratenmaker op zijn stamper leunde het wintergraan in de aarde viel zwermden immigranten over steigers en kades uit toen ze samen opliepen met de zacht invallende nacht pakten de eeuwige loop der dingen zich samen nu we in files koppig stil blijven staan…

Astrid Lindgren's schelmse vedette siert straks de Zweedse bankbiljetten. Bootsman en Pelle en hun gezellen zullen hun spaarvarkens goed vetten ..…

Is het soms verliefdheid, die mij zo gelukkig maakt. Of is het jouw tederheid, die mij het meeste raakt. Ik krijg jou niet uit mijn hoofd, want ik denk aan je, iedere minuut van de dag. En er is niemand die mij gelooft, als ik ze vertel over jouw hemelse lach. Zal ik luisteren naar de stem, die mij zegt jou nooit meer te laten gaan. Of…

Je kleurt lamelletjes en vakjes groen en rood heel fijn zoals het hoort en ofschoon ik kleurenblind ben voor groen en rood het oogt heel mooi een roset het is prachtig…

Zo graag hadden we Het jou gegund Meer dan wie ook - Altijd verblijdende Glimlach met ondeugende Knipoog naar ons aan Het eind van je verhaal Aan ' t slot van het Achtuur Journaal Toch ben jij het niet geworden Geen reden voor tranen van Verlies - jij hebt jezelf Behouden, leeft je ik Zoals alleen jij dat kan, Hoeft niet te…

Ik keek naar 2 voor 12 met Astrid Joosten, Een heleboel wist ik meer niet dan wel. Slechts die twaalfletterwoorden zag ik snel, Maar dat was niet genoeg om mij te troosten. Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

De nieuwe anchorvrouw is Annechien Zij gaat het nieuws van 8 uur presenteren Moet het verlies van Sacha compenseren Ze heeft er 'zin an' en dat kun je zien Voor mijn part zit ze er tot haar pensioen Alleen met Astrid heb ik wél te doen.…

De Belgische auteur Bart Moeyaert wint Astrid Lindgren Memorial Award en staat voor altijd op de wereldkaart twijfels kunnen nu de prullenmand in na zestien keer genomineerd te zijn erkend men, welk breed spectrum hij bestrijkt…

Nu Astrid Lindgren pas is overleden, en Willem Duijs krijgt niemand meer beroemd, nu Arafat zijn opvolgers benoemt, en Duisenberg bekend maakt af te treden verzucht ik: Wat een oudje word ik toch... Maar godzijdank, Hans Wiegel is er nog!…

zo’n vrouw als Astrid Kersseboom gewoon mooie charmante vrouwen als … Astrid Joosten en Helga van Leur de exotische vrouwen als … Giovanca Ostiana, Fidan Ekiz, en Nadia Moussaid alleen al hun namen de gewild of ongewild seduisante als … Annechien Steenhuizen of Mariëlle Tweebeeke die stem en die ijzingwekkende kilheid de volhardende…

Astrid Van Zweden als koningin van België innig aanbeden; vond in het verkeer een te vroege dood. Aldaar gestorven; na negen jaar lauweren te hebben verworven, als Leopolds eega tot groot tragiek in zeldzame nood.…

Er is iets traditioneel te triestigs aan het Belgisch Koningshuis en wel: Koning Leopold II te fout (in WO II) Koningin Astrid sr. te erg (dodelijk verongelukt) Koning Boudewijn te jong Koning (19 jaar) Koningin Fabiola te gelovig (en 5 miskramen) Koning Albert II te promiscue (buitenechtelijke dochter) Koningin Paola te mooi (en ook te zwoel…

al zijn honden heten fikkie behalve onze Astrid alle ziekten waar ze aan stierven Kanker koeien die opgegeven waren werden beter bij hem al moest hij er de hele nacht bij blijven voor haar kon hij niets anders doen dan de dokter betalen en haar naam in comateuze oren roepen --------------------------------------- uit: 'De wijzers…

En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind je fijn lieverd, ja hé...toch ?…

de zon schijnt op mijn nog bleke gezicht de heldere stralen laten op mijn gezicht een lach verschijnen steeds feller worden de stralen dan verdwijnen ze zomaar, in het niets de zon wordt opgegeten door de schaduw de lach verdwijnt van mijn gezicht opeens is het donker geen zon meer geen lach meer maar wel een zonsverduistering…

Soms fluister ik je naam midden in de nacht terwijl ik in bed lig alsof ik je daarmee naderbij kan krijgen dat heb ik ook met Maxima gedaan maar die vertikt Willem te verlaten wat ik een zwaktebot vind ik deed het ook met Carice van Houten maar die geeft geen sjoege vindt zichzelf te mooi en te belangrijk net als Astrid Joosten en…

Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier, de Akalei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven. Gevlochten in jouw bruidsboeket, mijn liefste nog ruik ik het.…

Onze Lavatera staat nu bij Vera en de Anemonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier de Akelei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven. Gevlochten in jouw bruidsboeket, Mijn liefste, nog ruik ik het.…

Ik ben onderweg ga niet meer en moet nog komen tussen realiteit en dromen. Ik ben in de tussentijd.…

Waarom ben je zo hard? Waarom ben je zo eerlijk? Waarom ben ik zo slecht? En lijk jij zo heerlijk? Waarom ben je zo raar? En doet me dat veel, wat jij denkt Waarom is er geen maar... en is het gewoon zo? Waarom is het kapot? Waarom kijk je niet terug? Op de periode dat het nog goed was... Of vraag ik nu teveel?…

Ze gaan het programma opleuken Ons leiden naar een prettig weekend Op 1 vanavond voor het eerst Astrid Joosten en Paul de Leeuw De man van de wisselende contracten Zij de vrouw van de vaste tv-baan Is het 2 voor twaalf voor op 1 Met ‘de schreeuw van de leeuw’ Of gaat hij de duo’s ‘ranken als stars’ ‘Kan niet waar zijn’ Langzaam…

(voor Astrid Lindgren) Ook al verliep je jeugd niet zo soepel als je had verwacht, beperkten je ouders jou in veel van je vrijzinnigheden, gooiden ze gewetenloos zout in je kinderlijke wonden, lachten ze om je intense huilbuien, grepen ze de zweep wanneer je mistig iets verkeerd deed, bekten ze je af als je om snoep vroeg.…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

In de vlucht van mijn bestaan sloegen daar mijn vleugels lam, adem stokte, beweging verstilde, alsof de bliksem binnen kwam Donkere wolk , koude regen, kilte omarmde mijn gevoel, nutteloos, ontroostbaar, zonder ook maar enig doel Op het ene volgde het ander, hield me nauwelijks tot staan, enkel enige verantwoording, geboden me om door…

Van hoe ver moest ik komen, hoe diep ben ik gegaan, hoe ben ik ondanks alles er steeds voor blijven gaan Wat is het nut van vechten, als weet dat je het niet redt, je alles hebt gegeven, en bergen hebt verzet Hoe kan een mens zo blind zijn, je niet zien zoals je bent, zo dichtbij laten komen, en je dan nog niet kent Wantrouwen en ongeloof…

Als kleine dingen, me zo kunnen raken, wat doen dan grote dingen met me Als weinig woorden, me zoveel zeggen, waar brengt een heel verhaal me dan Als de minste emotie, me zo aan kan grijpen, wat doet dit gevoel dan met me Als een moment, mijn leven kan beheersen, wat kan een dag dan met me doen Als een onbrekend stukje, me het gevoel…

Hoe vaak kijk ik niet naar boven, omdat ik wat vragen wil, jij gaf altijd antwoord, op mijn vragen blijft het stil Hoe vaak op een dag bedenk ik, dat ik je wat zeggen wil, heb van alles te vertellen, diep in mij daar is het stil Hoe vaak op een dag hoor ik, dingen die jij ook zeggen zou, maar wat ik hoor dat is een ander, het is niet…

Ik loop langs de zee, voetstappen in het zand, net zoals jij voetstappen, in mijn hart achter laat.. Ik zie de golven, woest en onstuimig, net zo onstuimig , als mijn gevoel voor jou Ik zie een meeuw, gedragen door de wind, net zoals ik jou, altijd met me mee zal dragen Op mijn lippen, proef ik, het zout van de zee, of zullen het…

Er word wel eens gezegd, maar eenmaal in je leven, nu weet ik pas hoe waar dat is, je een keer helemaal geven. Hoe groot is dan de pijn, hoe groot is het verdriet, als blijkt dat niet mag zijn zoals je het graag ziet. Hoe groot de pijn ook is, hoe diep die zit van binnen, de kern is niet te raken, het gevoel zal overwinnen. Dat maakt…