in memoriam Ed Leeflang
Ik zie je lopen op de kinderhoofdjes
die altijd glimmen langs het plein
je stopt, gaat de Auberge binnen
Madame, die altijd thuis zal zijn,
verwelkomt je: je bent 'te laat
en nooit te vroeg', zo zegt haar tegel
(ze ging je voor in eeuwigheid
dit blauw fluweel dat wacht op dichters,
op hun palet veelkleurig woord…
In deze auberge aan de wankele
pracht van de zee
beweeg ik me als in een aquarium,
bewust van mijn vergaan,
temidden van ons, zo sterfelijk dat
we nauwelijks leven.
Hoewel we ook rouwen, verheugt
mij deze gemeenschap
van blikken, gebaren, aanrakingen,
van nu en eeuwen her.…
1.153
Bezig met laden