Alle inzendingen over BLIJMOEDIGHEID VERZOEKING OPBOUW

In het blije leven bij voortgaan aan Jezus' hand en Zijn gebod nastreven is het nodig dat Satan je soms aanschiet tot harde strijd uitdaagt wil het eigen geloof en vertrouwen op de Heer ware kracht doen glanzen.…

ik zag je ogen lachen toen ik wat zachte gedachten uit onze lock down streamde naar normaal we waren verstrikt in de veelheid van losse einden waaraan wij zelfs geen punt konden zuigen tot ik in je blik fantasie en blijmoedigheid las voelde hoe je hart brandde omdat jij nog spirit had je zong het lied van de arbeid met…

De gedachte aan het Opperwezen wordt door vele nadenkers weggejaagd. Men gebruikt nuchter verstand, zoekt en vraagt, bouwt alleen op hetgeen is bewezen. Steeds meer vondsten laten zich lezen in de wereld, trots _ vorsend _ uitgedaagd! Is de hemel vertrouwen te gewaagd? Vrome mensen heten zwak en verwezen. Godloochenaars geven spottend verwijt…

Zeg me waar en ik zal er zijn Zeg me hoe laat dan tel ik vast af Zeg me niet waarom want ik ben niet bevreesd Zeg me hoe je heet en in de ochtend zul je weten of ik bij je ben geweest.…

briev an sintuklaas: beste XXXX liefe sintuklaas, ik sreif u eevun un briefje, ik weet dat ut nog marmei is, mar mu kudoo is best dur, dus dan kan u avast gaan spaare. Ik wil dit jaar naamuluk un iksboks. Mu vaader hep un intendoo, ma da mag ik beina noojt op, dus. Wei koome in agustus tog me fekansie na spanju, dus as u um dan avast…

Op een verjaardag zei mijn broer tegen mij hoe is het met jouw pensioen afbreuk we lagen samen in een deuk eind dit jaar wordt ik vijfenzestig maar wat is gebleken ik krijg er zomaar nog zes werk maanden bij met de verzekering dat mijn pensioenfonds een half jaar langer kan afbreken…

De winter trof ons Slapend alleen Geen spoor verlopen In toverslag bijeen Dan priemt een sluimerend verlangen Verscheurend als een eerste licht In richting gemeend gevangen Toont ruimte haar gezicht Zo roept de vorm van beide Het hele circus in bedrijf Geen opvoering meer te mijden Ieder wakend in een oneigenlijk lijf Men went aan…

Dat ik van je hou, dat wil ik dan ook wel eens schrijven, nu je dat zo vraagt. Want ik hou van je en niet eens zo zelden, gezien de vierduizend dagen en nachten. Dat het lijkt of je nauwelijks ouder geworden bent, dat je soms nog ver weg kijkt als was je verliefd, dat je handen nog mooi zijn, verder zou ik toch niet willen gaan. Dat ik…

noem een onderwerp en ik zal iets schrijven om over na te denken zegt de dichter wij opperen 'verlangen' en de dichter schrijft van gindse verten over zijn te wijde jas met plaats voor twee en van hunkering naar luister... fronsend lezen wij zijn werk en veinzen een diep nadenken…

Zacht neuriënd Zit hij in zijn wandelwagentje De vrucht van onze schoot Op zijn verzoek Laveer ik Door de plassen En als hij vijf is geworden Nu over een week Breekt de zomer aan Dat ik met hem trouw Op zijn verzoek…

het is niet zo dat ik alles beter weet wel lijkt het, nu en dan, een rijkdom als ik blijmoedig mijn schaduw kant vergeet…

Opbouw was je antwoord. Opbouw van jezelf. Geloof in vriendschap. Geloof in liefde. Je kon jezelf wel redden. Toch ging je mee naar Auschwitz. In een treinwagon de dood tegemoet. Samen met hen die moesten gaan. Onsterfelijk moedig. Oneindig lief.…

Ze willen niet meer bij je horen en zijn chirurgisch gecoupeerd je oude hart spreekt als herboren dat alles is geaccepteerd blijmoedig zitten met de stompjes die met ons uit wandelen gaan wij zijn de hulpeloze hompjes in jouw bedlegerig bestaan je bent verlicht in alle dagen dat het zo donker is geweest sterker dan benen kunnen dragen…

Je ego Is net als lego Je moet je zelfvertrouwen Steentje voor steentje opbouwen Dat is de hele stratego.…

Dat is een blijmoedig makend feit. Het wordt hoog en hoog tijd, voor oud en voor jong, dat we ons opgewekt gaan voorbereiden. Zijn onze koffers al gepakt? Zijn we al klaar voor de reuzensprong?…

Met menig stad heb ik je vergeleken, ik raak nooit op je uitgekeken. Dit kostte mij een menig duit, steeds viel het in jouw voordeel uit. Je schoonheid waar sommigen van balen, vind ik juist je kracht uitstralen. Buitenstaanders laten het niet merken, maar zien hoe hard de mensen in jou werken. Allemaal hebben ze eelt op hun klauwen, en een…

Robert Long zingt een fel opstandig lied over het verleden van 't christendom, naar zijn mening star, bekrompen en dom. Harde tucht gaf vele mensen verdriet. Welk euvel bracht geestelijke leiding niet? Was zij slechts belust op eigen rijkdom? Toehoordersgedachten draaien zich steeds om als wervelwinden door neerbuigend riet. Na alle strenge…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…

De wens staat in je ogen het verzoek haalt niet je lippen, je kunt niet meer vragen ‘help me alsjeblieft’ we kijken toe, hoe je uitgeput en moe, meer dan gelaten alles laat gebeuren. We kijken weg, van de wens, het verzoek, we luisteren niet, want je kunt niets meer vragen!…

Als iemand een kar moet trekken, laat mij dat dan maar zijn, heb slechts een verzoek, laat het niet een al te zware zijn!…

Luxuria ontbloot wandelgangen. Verwildert de helse drang in mensen God te evenaren. Zij draagt het vuur in de geest van Zeus. Zo, onbevangen in rood satijn, gaat zij over grenzen van afkeer. Op het late aanvangsuur triomfeert de lust. Haar lippen vragen nooit, maar kussen passioneel. De schoot draagt zwelgpartijen. Een climax bederft…

O lieve Heer, knip en knutsel nog één keer in mijn leven. Ach het moet voor U toch niet moeilijk zijn, het duurt echt maar even. Ik vraag U of U mij alstublieft mij mijn lieve Vriendin als vrouw zou willen geven. Ik hou namelijk van haar, echt waar. Dank U! Peter.…

Vroeg of laat kom je in de woestijn, plek van bezinning, na angst en pijn. Wat doet er nog toe, en wat dan niet. Hoe ga je om met leegte, verdriet. Denk na voor dat je die vlakte in gaat weet wat je mee neemt, of achter laat. Wat is ballast, en wat weegt te zwaar. Bedenk de verzoeker staat voor je klaar Uitééngeworpen en prooi van het kwaad…

Het moet gezegd. Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste Vastgeroest in een versleten keukenstoel, Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos Als een zwarte keisteen door je handen rollen Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. Gooi mij niet weg. Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug. En kom ik niet als vroeger…

Zelfvertrouwen Kan het wel-licht opbouwen.…

Loslaten, om met volle handen weer te staan en blijmoedig verder te gaan.…

Nog was het geen brug maar de pijlers stonden er al als kruisbogen die elkander zouden vinden…

De kinderen van God zij bouwen elkaar op door positieve woorden en gebaren, zijn er op uit de vrede te bewaren, voelen de ander aan, zijn over heel de wereld door die houding te verstaan. Een toren tot de hemel heeft geen prioriteit ze streven bovenal naar de saamhorigheid. Zo wachten ze op hun geliefde Vader die voor het afdalen…

Ik schrijf vanuit een bepaald gevoel woorden kruizen elkaar spontaan elke keer lees ik precies wat ik bedoel en zo kan ik achter het resultaat staan De beroepsmatige dichters in dit land staan met behoorlijke aantallen op de schappen maar ik vraag me af, zo langzamerhand of liefhebbers die gedichten wel snappen Ik verdwaal in een doolhof…

Al voelt hij zich niet meer een echte vent, De man is wél blijmoedig impotent.…