als ik oude spullen zie
en mijn babyfoto's
mijn vader en moeder
lijkt de tijd zo vreemd
en toch zo dichtbij
ik weet: ik ben veranderd
toch is de basis al gelegd
en heb ik een stille kracht gevonden
mijn eenwording nadert
tussen gevoel en verstand
ik ben kwetsbaar maar toch weet ik
ik ben veilig en goed genoeg
na deze levensles,
na uit…
Ik kom thuis en kijk om me heen
In huis is het stil geworden
Alles getuigt van jullie afwezigheid
Op tafel staan nog slechts twee borden
Ik blader door de babyfoto's
Lang geleden gemaakt
Het lijkt de dag van gisteren
Toch heb ik jaren over jullie gewaakt
Mijn ogen vullen zich met tranen
't Vocht van moedersentiment
Die tijd is nu voorgoed…
De regen valt in vlagen
Bij het eten zitten we naast elkaar
wisselen babyfoto´s uit. Een moeder
is geslingerd tussen man en kind
neemt geen besluiten. Een vader
is een onbehouwen vent, onzeker
met zijn lange lijf verlegen. Het lijkt
alsof hij een hol geraamte is, dat
enkel hangt aan absurde normen.…
Mijn paspoort toont een
lichtgetint sinjeur
Niet hagelblank, lichtblond
en blauwe ogen
Niet wit genoeg, waardoor ze
je niet mogen
Al is 't geen zwart, 't is
koffiebruin liqueur
Van 't zogenaamde superieure ras
Moet ik de eerste man nog
op zien staan
Die zegt 'ik ben noch wit
noch blank geboren'
Wist hij van babyfoto…
De twaalfde juli blijft steeds memorabel:
Die kleine knaap zag voor het eerst het licht
Élk flesje bracht een lach op zijn gezicht
Dat maakte hem als kind reeds presentabel
Met vlinderstrik werd hij geportretteerd
Wat Driek dus nimmermeer heeft afgeleerd…