Alle inzendingen over Bevrijding

het ziek zijn is al zwaar genoeg maak je hoofd leeg en denk aan niets het is niet te verklaren waarom de een meer moet lijden dan de ander je bent een man zonder land een toekomst zonder horizon een verleden vol vergetelheid vergankelijk op weg naar het einde ik heb je lief gehad in barre tijden de liefde ontvlucht, een ander land bevrijd…

je klampte aan vleugels vluchtten richting horizon de tijd voorbij die nooit begon een eerste klapwiek en de lucht ging dragen een opgaan zonder vragen zo lang gewacht op de bevrijding van de nacht we raakten ijlte en de rust om samen te gaan praten wisten van elkaar de scherpte om te raken, kozen woorden die weer liefde maakten…

Bomen staan naakt en bevrijd. De huizen glimmen en de spin gaat dood. De kale maan houdt niet van narigheid: zij wil haar aarde echt en recht en bloot. De zon loenst schuin, zijn gluren is van lood. De mens loopt krom, kop in de kast en koud zijn de gedachten, lelijk, dom en oud. Niemand heeft haar licht gezien.…

Zwoele hitte zindert rondom mij, parelt in druppeltjes naar beneden, sensueel langs mijn lijf gegleden jouw vingers bevrijden mij van overtollige ritsen en knopen. Heerlijk smaakt de avond op je lippen en terwijl we aan een glaasje nippen blijf jij op veel meer hopen dan alleen een tedere kus.…

Geen macht die haar haperen of opkijken doet ze lijkt mij van alle angst te bevrijden. Een zwaluw vleugelt uit het laatste licht en werpt een schaduw op haar vaal gezicht.…

Ik sla mijn dag in verlangen open Een lieve, kleine vogel vliegt net voorbij De ochtend opent haar zachte dromen Het zwerven verstilt ergens diep in mij Ik bevrijd mijn vleugels in gedachten Woorden zingen lichtjes in mijn keel Dauwdruppels kleuren de koude nachten De wind schildert warm met een penseel Ik vind mijn glimlach in de morgen…

in jouw uitstraling koester zoals ik uren zou kunnen blijven staren en een konijntje op een bospad baren maar langzaam dringen dan echte grond omgeving etensgewoonten oude vrienden geschiedenis van heel je familie tot me door als je maar wilde gezelle zou kunnen zijn zouden we samen de eindeloze weiden afrijden en ons van al die anderen bevrijden…

Kijk door de sluier van je ogen wikkel je in zacht satijn laat je op wolken drijven voel je heerlijk, bevrijd en fijn.…

inspiratie voor mijn tomeloos bestaan Daar flitsen denkbeelden van mij Mijn geest voorbij En word ik weer gelukkig met de Tijd en met de wereld om mij heen Daar wordt mijn hart weer teder En merk ik dat ik weer eens ween Om al die lang vervlogen tijden Dat ik mij nog verzette tegen alles om mij heen En grenzen overschreed Nu kan ik mij bevrijden…

hoor ik nog zijn liefdeloze woorden die als donder van de kansel daalden ach… de blinde stakkers die verdwaalden wee… de doven die zijn stem niet hoorden wie tot de kudde van zijn kerk behoorden en zich tegen goddeloosheid staalden de lokroep en de antichrist vermaalden waren schapen die de heer bekoorden ik heb mij van het hemels juk bevrijd…

Mensen zijn mensen, zijn warmtelijk dieren hebben een lijf en een leven te vieren voeden elkaar steeds in liefde en lijden kunnen wat lachend zichzelf best bevrijden.…

de gevaarlijkste kleuren uit de lucht gegrist ze verzameld zo alle codes gewist van mogelijke calamiteiten heb nu veel vaten met doodskop en kruis maar begraven is geen optie zij horen in ons heerlijk en lieflijk milieu doodeenvoudig niet thuis heb ze ontleed hun verschijnen weer langs gewone lijnen geleid wij zijn van ze bevrijd…

Ik zal blijven wachten, op de dag van bevrijding. Ik zal blijven wachten, tot het ijs zal verworden; tot een zee van rust, in een tijd verlangen... Ik zal blijven wachten op die dag... dat ik niet meer van je hou.…

Klein meisje, onbevangen Zo puur en zo sereen Een traan voor wat verdween In andermans verlangen Haar kinderlijke pracht Genomen door de wind Geen vrouw maar ook geen kind Gevangen in de nacht En 's avonds huilt ze zacht Tot haar dromen haar bevrijden Uit haar wanhoop en haar lijden En laten zweven in de pracht Ze wil alleen maar schrijven…

- ze zitten in groep één of in groep twee - te wachten op de komst van die Spanjool ik fiets er langs, alsof ik door het dool- hof rijd van mijn geheugen, lang gelee toen de kabouter en de toverfee de dag voorzagen van een aureool het is terecht om hen niet te benijden omdat het feest in scene is gezet ze kunnen zich niet van dit spel bevrijden…

ten grave voortgespoeid, en hij, die anderen bevrijdde voor ellende, raakte om zijn weldoen zelf ellendig aan zijn ende.…

ruim voldoende zand voorhanden in deze posthistorische tijd geen mensen meer om avontuurlijk te landen en elkaar de schat te betwisten nog hangen sporen van strijd als tekens van haat en nijd in de opgeschoonde lucht zacht zucht het land in weldadige warmte zijn rust dolt natuur in eeuwige lente door een nucleaire vlaag is aarde bevrijd…

in de troonrede was dat De Kroon heel geen aandacht schonk aan geruk getrek aan ex-excellentie Verdonk zaterdag op tv zichtbaar door vele ereleden Eén hunner trachtte haar vals te paaien bood Rotterdam voor over twee jaar aan terwijl de kiezers daar dan over gaan maar Rita liet zich geen oor aannaaien Typisch VVD - blij van betutteling bevrijd…

Als de ziel eenmaal is verbonden voert hij mee door afstand en tijd Hij leeft voort in dromen, hoop en liefde je voelt je nooit alleen en voor altijd bevrijd Omdat de liefde tijdloos is voor altijd in het midden van ons bestaan En omdat je aanwezigheid zo tastbaar is kan ik je laten gaan Je bent niet de mijne om lief te hebben niet de mijne…

verzachten door geloof of door de tijd verdriet, gemis en enkel wachten tot de herinnering mij leidt naar de rust en naar de liefde voor hetgeen dat is geweest naar de vrede met het heden zonder schaamte, zonder vrees zien dat elke dag een start is nieuw begin, een nieuwe tijd zien dat wat er mijn hart is mij van onrust heeft bevrijd…

Ook jij kunt me niet bevrijden van vergankelijkheid of van de steen die geen echo’s wil herhalen. Niet zonder toeschouwers of minder schaduw. Dat weet ik, antwoordde je.…

lichtvoetig kant Verleidt g'ons toch een beetje We dingen gretig naar uw mooie hand Rubens, een van Antwerps' zonen, Tooide u met pracht en praal Mocht zich met roem laten belonen Uw minnaars snelden toe, allemaal O, schone bruid ik zal u gedenken Uw grootsheid en intimiteit Gij zult mij altijd vreugde schenken Door uw warmte wordt ik bevrijd…

Zij overweegt: “Zoek ik smaadlijk In omhelzing bevrijding? Of behoud ik mij, maagdlijk Ongerept, ongestreeld?”…

Bevrijd. Bewijs. Beziel. Verrijk. Begrijp. Vervoer. Verblijd. Leg bloot. Verlos. Verbaas. Ontketen. Heb hoop. Vooruit. Voorbij. Paraat. Bereid. Ver weg. Dichtbij. Op weg... Altijd...…

Onder het ijs vergaf het moordhuis de man die om bevrijding bad van een rekkend Golgotha, een vierde kruis.…

Bekend staan we om de onszelf verplichte gehaastheid Hoe we daarmee onze medemens geen stukje aarde gunnen Ik, ik, ik Me, myself and I Hoe een clochard zichzelf heeft bevrijd Van de razernij, van de maatschappij Dat jij van hem mag gaan en staan waar jij wil Jij, zij, wij Och, wat zou ik graag een zwerver zijn De tunnel waar ik…

Verduistering was de steek van het verloren Hart waarin de ziel steeds verder afdwaalde Tot het licht weer begon te schijnen in emotionele Tranen waarin de tijden vol bevrijding waren beschilderd.…

gevoel die niet weet wat ze wil Waarbij alles niet vanzelf lijkt Vragend en vechtend blijft ze stil Een vraag knagend diep van binnen Die ik niet hardop uit durf te zeggen Hoe ik met mijn toekomst moet beginnen Hoe ik mijn prioriteiten moet leggen Maar eens zal een weg mij leiden Die mij leidt naar wat ik echt wil Een gevoel die me zal bevrijden…

En nu, bevrijd van steen en ei kan ik scheppen wat ik wil. Hier woont juffrouw kikkerbil en zonlicht, bloesem, adem, tijd.…

's Avonds in jouw aanwezigheid voel ik me van angst bevrijd. Met jouw robuuste markante gelaat kan mij immers niets gebeuren. En als mijn zekerheid mij verlaat, ben jij op z'n tijd m'n lieve trouwe kameraad. Met 't gooien van de ballen komen plooien in je wangen.…