Alle inzendingen over Bewust of onbewust?

En dat zovelen moesten sterven en Dat dromen aan scherven gingen Wat zijn we onvoorzichtig geweest Wat was het ieder voor zich, hoe ving De overheid bot; het lot hebben we Getart, apart dat dit gebeuren moest Om ons bewust te laten worden Wakker gepord, zullen we nu zuinig Zijn op onze planeet, mist en smog Zijn verdwenen, na wreed en…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

naarmate de toekomst meer in zicht komt word ik mij bewust van 't verdriet dat zij droeg nu kaarten minder worden geschud daar mijn vingers allengs verstijven besef ik dat zij er niet om vroeg; haar aard en prille haard dienden veelal in angst te verblijven ik voel haar pijn thans in mijn hart het is alsof ik het toelaat en luister…

Artsen helpen bewust te worden, van verslavende levensstijlen. Maken wat niet functioneert. Helpen wie gebroken is.…

met de tong uit de mond schuifelen de kaplaarzen door de bladeren die onder haar knisperen als papier - bedachtzaam ze was bijna zichzelf vergeten mee te nemen op zoek naar onaantastbare zaken speurt ze over de grond zich niet bewust van haar gedachten o - was ze maar zo'n varkentje u weet wel zo'n dure die truffeltjes vinden…

Alleen in een stille kerk mijn zorgen opzij gezet ben ik mij bewust dat Gods oog op mij rust ik hoef zelfs niet te spreken Hij kan mijn ziel wel lezen er is een samenhang alsof ik achter het voorhang zit van Zijn eigen huis Hij kent de sleutel van mijn kluis en zonder dat ik ‘t moet vragen helpt Hij mijn ballast te dragen Zijn hand rust…

Als de avond begint te vallen, en mijn omgeving langzaam slapen gaat. Loop ik altijd nog naar buiten, om te kijken in de lucht. Hoe het kleurenspel van de nacht, de aarde verovert. De dag van nu, na gisteren verdrijft. Ik droom dan al van morgen, wanneer het licht er gelukkig weer is. Ik droom ook van een vredige wereld, maar meestal…

Mijn huisje ligt onwijs geïsoleerd. Maar gaan ze in Den Haag dat wel begrijpen als ze het gas bij voorkeur zelf niet knijpen? Daar is de post...nou dat lijkt niet verkeerd. De G van GOED...zo die zit in de tas. Dat heb ik wel verdiend...een dubbel glas!…

Het ritme van de dag en van de nacht, van eb en van vloed. Tikt als een klok door alle seizoenen. Net zoals het ritme van de mensheid dat doet. Wij passen ons aan, aan het licht, aan het donker. Actief overdag, passief in de nacht. Onze biologische klok houdt over ons de wacht. Soms brengen we hem uit balans, als we waken tot diep in de…

’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik kunsthuizen die champignons worden het zeer gestileerd kunnen zwammen in de niches tot zelfs de sporen ontsporen in de lamellen zoals de Hoet van Jan maar dan in vakjes het mycelium van een andere nieuwe gedachte die nog geen hoeken heeft gekregen…

Bestaat God, is dit een zeker weten? Als dat zo is, is geloven niet meer nodig En zijn de vele twijfels geheel overbodig Godsdiensttwisten kunnen we vergeten. En dan de vraag, is er leven na de dood Kunnen we dat zeker weten misschien? En zullen we elkaar dan eens wederzien Onze kinderen, bekenden of huisgenoot? Weten we zeker dat God…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer. In zomerse hitte Lijd en leid…

Wat hier gebeurt, wordt mateloos besproken In elke toonaard schalt het Brugmanlied Of men gezond verstand benut of niet Dus van verdeeldheid zijn we nooit verstoken Dat is ’t speciale van democratie: We zijn één koor maar zonder harmonie…

Kaartenhuis van woorden -onbewoonbaar. Woningnood- een naaktslak glibbert zich een weg. Doosje met reserve sleutels - geen deur past. Een beha hangt lusteloos aan de waslijn. Ei breekt in nestwarmte -donsveertjes. Herfst- het laatste blad wil niet vallen.…

gestruikeld dan toch geveld door eigen-last en dus had ik geen keuze hoewel ik er fysiek niet was jouw laatste momenten zijn samen gedragen jouw niet te torsen levens-last net voor je laatste adem weg kracht, weg lucht voor levens-woorden die jij toch altijd had heb jij, Goddank voorgoed verlaten dat zelf verkozen lijdens-pad onbewust…

Maar ergens onbewust zullen de herinneringen je toch verraden. Je bent steeds met tranen meegegaan, maar door een uitgestoken hand zal het besef komen wat je al die jaren hebt ondergaan. Heel wat gevoelens worden losgeweekt wanneer je het kunt vertellen. Jij alleen kan deze leegte door een troostende hand erkennen.…

Een boom , om het even eik of weke waaiboom voeten in de grond , kil verdronken of dor gestraald woekeren , onbewust kleven aan rotting en einde niets te doen dan staan en ondergaan De oceaan , willoos onder het gescheur van warm en koud verlangen naar de maan en sterven op het strand kieuw en vin , tentakel en schub , koraal en wier fluim…

Stil maar, je mag nu rusten Het is genoeg geweest Je hebt genoeg moeten vechten Je hebt lang genoeg gevreesd Laat je maar gaan En zweef zachtjes weg Langzaam van alles vandaan Doe maar wat ik je zeg Ik hou alles in de gaten Wees niet bang voor mij Ik ben je geweten Je onbewuste jij Jij hebt moeten doorstaan Waar de rest geen weet…

En onbewust bemint hem 't meer en streelt zijn blanke veder, en klatert zacht en spiegelt hem zo teer zijn beeltnis weder.…

Mooi meisje, dat met koelwit bruidsgewaad Verlangt te ontveinzen de heetdronkre gloed, Die onbewust haar slankheid stralen doet En uit de glans van 't haar en de ogen slaat, Nu voelt ze alsof ze, een uitverkoorne, gaat, Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet: Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed, Nobel en ridderlijk in woord en daad…

Wij zagen nooit elkaar; met wondre snaren vereende ons onbewust verborgen minne; eens kwam de stonde dat bij 't liefdrijk paren ik eeuwge rust in zaligheid zou winnen. Wat boze geest kwam toen mijn hart beheren? 'k Versmaadde koud de stemme van 't geweten, ontembaar kondend: "'t is de wil des Heren!…

dompelen Tegen de middag keert de strijd tegen zon en warmte en met mondjesmaat likt zijn verduisterd licht aan hun immer warme wanten Smeltend voor hun passie drapeert de uitgezongen zon hen zorgvuldig met zijn laatste slierten inzicht Uiteindelijk beslissen de twee hun hartstocht maar beter binnenshuis te beleven en vertrappelen onbewust…

Je hebt er uiteindelijk toch voor gezorgd dat de vonk aan het overspringen is, dat ik jou onbewust steeds vaker mis. Je gaf me telkens tekens van verliefdheid, maar die heb altijd afgewezen. Ik wou het niet toegeven. Je ontwijkt me telkens. Snap je dat dan niet dat je mij daarmee veel verdriet aandoet?…

Pieeeep zoemmmm Pieeeep De machine naast je bed stelt gerust Je wit gezicht met die blauwe ader Alles is er nog, maar oud en onbewust Pieeeep zoemmmm Pieeeep Je borst gaat op en neer Even een trilling door het zakje water Ik weet dat je vecht, alsmaar weer Pieeeep zoemmmm Pieeeep Maar ook dat het stopt… eens… ooit Je broosheid, je dunne vel…

O klamme koude, die me 't krimpend herte beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten, als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten, doet nederbuigen onder 't lood der smerte, - doet nederbuigen in wanhopig smachten, zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte toch pijnlijk krimpen kàn om al…

Gestrikte tijd, die mij omspon, verstrikt de jaren in spinnenrag, de waan van veiligheid in een cocon, geschoren luiken was alles wat ik zag, om alleen door kieren het morgenrood te vangen, zo weinig, maar zo helder als kristal, de onbewuste kern van het verlangen, rechtvaardige spiegels uit het heelal.…

hij was er zij was er ze waren er samen onwetend van elkaar zij zocht hij zocht ze vonden niet wat ze zochten onbewust van elkaars aanwezig zijn hij thuis zij thuis elk een straat verder voor de computer zich inschrijvend op relatie planet zijn oog valt op haar haar glimlach zoekt zijn foto gevonden fluistert de wind wat…

Log stuwt de Lethe hare lome baren, als onbewuste dromen, naast het veld van louter licht en vreê, waar alles meldt: Hier komt ge in 't Rijk der eeuwge rust gevaren. De schimmen, die onlijdlijk ommewaren, schonk zij vergetelheid, en zalig welt de bron van 't ware leven, en nu smelt de ziel in kalmte, nooit op aarde ervaren.…

eten, drinken vindt hij hier het bos, de bomen en het gras de hele wereld zwijgt ineens geen vogel en geen ander dier wordt nog gezien of zelfs gehoord het ruisen van de wind is opgelost toch is het dag, het zonnelicht verwarmt hij gaat liggen op het verend mos zijn uitgeputte lichaam schokt de slaap neemt nu bezit hij glijdt nu vredig onbewust…

Het suist stil moedig verder, in eigen manifestatie ervan, jij die mij onbewust roept, als nog verborgen aanbidder. Uit jouw denken, mijn woorden, uit mijn 'zijn', jouw passie, wonderlijke magische kleuren, trekken éénheid aan koorden.…