Alle inzendingen over Bij ontwaken

Ik Mis je Als ik ontwaak Op de fiets soms Maar vooral als ik droom Ben je dichtbij me Als ik ontwaak Voel ik Jou…

Als een droom, waarbij ontwaken sterven zou zijn. Zo perfect, zo mooi. Tot men mij wakker schudt, waarbij ik ontwaak en langzaam sterf.…

mijn sterrenvlinder, ontwaak!'…

Als iemand ontwaken zal, eeuwen na nu, ergens anders, is dat zo’n zelfde ik als ik nu ben? Of was ik nooit meer geweest en is niets meer zoals het was?…

is alles dan zoals het is komt alles vandaag zoals het komt ben ik dan nog zoals ik ben zoals ik ben geworden als ik ontwaak?…

‘s morgens ontwaken onder een grijze hemel mijn kamer is donker, de binnenplaats ligt triest ik hoor zware regen die langs de ramen giet ‘s morgens ontwaken onder een grijze hemel over de aarde hangt nog dat winters verdriet die mijn ziel omsluiert met een dichte nevel ‘ s morgens ontwaken onder een grijze hemel mijn kamer is donker, de…

jij deelgenoot mag zijn Van iets zo mooi en zo puur Als het ontwaken van de natuur…

Als de ademhaling een droom is , is de dood het ontwaken…

Ze is waar ik haar mijn dromen en woorden geef en ontwaak zoals ze mij laat ontwaken. Met haar ogen zoekt ze mij waar ze een vlinder mag zijn en ben ik het gezicht dat ze in al haar dromen bewaart.…

Ontwaken en meteen is er het gemis Je merkt gelijk de stilte om je heen Het huis voelt kil en je bent alleen Met een hart vol pijn en droefenis. Ontwaken en niemand die je begroet Elke eenzame dag gaat het leven door Je vraagt je zelf af, waar leef je voor De glans is er af, ‘t komt niet weer goed.…

Nadat ze gaan slapen en nooit meer ontwaken Je kan het niet laten het is nog veel te vroeg Je rekt je uit hier op mijn bed Je blijft maar zagen met die domme vragen De koning is dood en terecht... Waar gaan al die mensen heen? Nadat ze gaan slapen En nooit meer ontwaken…

Ontwaken met zon ontspruiten van knoppen de wereld draait door.…

Ik verafschuw die nachten Ze ontwaken mijn onrust En mijn verdriet Ze ontwaken De demonen in mij Zie je dat niet? Ze laten me alles zien Achter gesloten luiken Ze laten mijn angsten zien Ik kan ze ruiken Ik verafschuw die nachten, Nachten die te lang lijken Ik verafschuw die nachten, Ik wil ze ontwijken…

Stil als een droom is mijn gevoel, verstild als vlak voor het ontwaken wanneer de dag er nog niet is maar wel al zachtjes aanzet in het eerste licht zo ver en onbereikbaar voel ik jou de vogel wiens geluid ik hoor bij het ontwaken mijn ogen zijn gesloten nog en dan, hij is al weer gevlogen zijn lied blijft klinken in de laatste droom die…

een keer keerpunt naar het strand die kust die haven veilig thuis luid ontwaak u vlam…

heerlijk is het ontwaken met een zon die al in je ogen schijnt we gaan er een mooie dag van maken en zoeken naar wat ons hart verblijdt de schoonheid van de zomerse bloeitijd laat ons in vreugde en in rust ontladen ’ t is zomer! Heerlijk is het ontwaken…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…

zilverzon licht op ijskristallen ontwaken wollig winterwit…

Bang te ontwaken slechts nog mijn ogen open en het is voorbij…

de zon verzilvert de ontwakende natuur een gouden morgen…

mistig morgenland langzaam kleuren de bomen bij het ontwaken…

't was een doodgewoon ontwaken voor de wekker ik stap uit bed ik kijk om en verdomd daar lig ik nog lijkbleek, open ogen en mond dit is het dus, denk ik ik ben dood…

Bij het ontwaken, wat kan de wereld schitterend zijn! Een symfonie fluistert aan mijn oren. Een vogelconcert voelt als opnieuw herboren. Ik zal vandaag de winnaar zijn. Ik zal vandaag behoren. Van dat stukje geluk dat ik niet wil verstoren.…

Vandaag was ontwaken meer dan opstaan uit de schoot van vergane dromen. Vandaag was ontwaken meer een opgaan, als ijle rook, aan vuur ontkomen. Vandaag was meer een zwemmen naar het licht, omhoog, om te verdwijnen uit het zicht. Vandaag ontstond leven, een nieuw lied uit de nagalm van een oud verdriet.…

In zijn armen slapen gaan In zijn armen ontwaken Morpheus heeft ons welgedaan…

bloemen zo fragiel koesteren felle kleuren bijen ontwaken…

de vergankelijkheid van woorden geschreven op het natte strand liefdes fantasieën in mijn dromen bij het ontwaken wreed verbrand magische gedachten onbeschreven plots uit mijn hoofd verdreven ik verwacht ook de glorieuze dag dat mijn weten ontwaken mag in de liefdevolle lichtheid van het heelal slechts een trilling in de ruimte bovenal…

Ik dacht dat jij het was naast mij, bij het ontwaken maar je was het niet. Wie dan was het die mij vannacht zo intens genieten liet ?…

Nacht'lijke demonen verdwenen, verloren door ontwakend gloren hun duivels gezicht.…