Alle inzendingen over Bilderdijk

Geef eer de Strijder, in de vroeg verwoeste bloei zijns levens, toen met God en Nassaus recht in ’t harte, zijn onverschrokken geest, bij ’t dreigend stormgeloei, den omwentlingsdwinglandij en heel de Eeuwgod tartte. ’t Is ’t beeld van Bilderdijk, eer Ondank en Geweld hem uitwierp van dit strand en prijs gaf aan de baren; straks op de moedergrond…

In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen, Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon, Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen! Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? - De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending, De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon: ‘Dit schelmstuk, na zoveel…

Willem Bilderdijk (geboren 07 09 1756)…

De mens te kennen, is des mensen wetenschap; Maar nimmer kent men hem uit klaatrend schoolgeklap, Door meesters 't ekstrenbroed in 't kooitje voorgebrabbeld, Terwijl 't, ontroofd aan 't nest, op de ijzren tralie knabbelt. Neen, toon hem in de Taal, die uit zijn boezem breekt, Door de oudren in hun kroost met d' adem opgekweekt, 't Ontvloeisel…

Leer mij mijne dagen tellen, Gij die hun getal bepaalt! Ieder dag, die mij bestraalt, Op zijn rechte waarde stellen! Ieder uur van mijn bestaan Zie ik als uw weldaad aan! Leer mij ieder stond beklagen Die mij nutteloos ontschiet! Leer mij blijdschap en verdriet Zedig en gemoedigd dragen, En met voor- en tegenspoên Als…

No woman can expect te be to her husband all that he fancied her when her was a lover.* GEOFFR. CRAION.1 Het zij! geen Vrouw kan ooit verwachten, haar Gemaal Dat geen te zijn, wat hij als Minnaar in de weelde Dier minnedronkenschap zich zwijmelziek verbeeldde: De kalmte neemt eens plaats na ’t…

Wat zijt ge, o samenstel van onbegrijplijkheden? o Schaakling van gewrocht en oorzaak zonder end? Wier mooglijkheid de geest te nauwernood rekent; Wier dadelijk bestaan een nacht is voor de reden! o Afgrond! die ’t besef geen weg windt in te treden! Wat zijt ge? Een blote schijn, het zintuig ingeprent? Een indruk van ’t verstand, waarom ’t zich…

Quid est libertas? Innocentia. Epictetus Wat’s Vrijheid? — Onschuld. — En wat’s Onschuld? — Smetloos zijn: In ziel en lichaam vrij van ingestort venijn, Met bloed en merg aan ’t kroost uit de Oudren ingevloten; Gezuiverd door de Geest uit Hoger kring ontsproten. Wie andre Vrijheid zoekt, zoekt, op de naam van VRIJ, Slechts strafbren eigenwil…

Schep mij een nieuw harte, o God! DE PSALMIST. Hoe vlieden, hoe jagen De rollende dagen In wisslende vlagen Van zoetheên en plagen, Van smart en genot? Van smarte Voor ’t harte bij ’t wereldse lot! Van zwoegen Bij ’t ploegen, Door de uitkomst bespot! — Maar blijdschap in ’t streven Naar 't hogere leven, Verenigd met God! o Vloeit…

Dichtkunst is Gevoel Mijn vrienden, laat wie 't lust, hier andre gronden stichten! Mij is 't gevoel de bron; bij mij 't gevoelen, dichten. Neen, geen verbeelding, dan ontstoken door 't gevoel, Is dichtkunst; geen geweld van ijdel klankgejoel Dat dondert, loeit en bromt, en oren doof doet suizen, Geen vinding van 't vernuft, geen smaakloos…

Die heb met Godvergeten hand Zijns grijze vaders nek gebroken, Die 't eerst dat heilloos stinkend roken Heeft ingevoerd in 't Vaderland. Hij gaf 't verachtlijk wormgebroedsel Der laffe en vuile luiheid, voedsel In breinbedwelmings toverrust: Hij was 't die de vlijt en spierkracht doofde, En …

Thou god of our idolatry, the Press! [Cowper] Wat zeg ik thans van d'Afgod dezer dagen, De Drukpers, bron van onopnoembre plagen? - De zege van Geweten, Vrijheid, Recht, Is mooglijk door haar invloed eens beslecht; Doch bozer plaag dan Faroos Rijk bezwaarde Maakt thans door haar een Helpoel…

Ach de dagen Onze plagen Lieve broeders gaan voorbij Uit dit duister Rijst de luister Van een nieuwe heerschappij Wat verschijne Wat verdwijne 't Hangt niet aan een los geval In 't verleden Ligt het heden In het nu wat worden zal. Ja zij zullen Zich vervullen Deze tijden van geluk Dees ellenden Gaan volenden en verpletterd wordt…

Mag mij dan na zo veel treuren Zo veel zwoegen, zo veel wee, Niet een uur van rust gebeuren Op een stille legerstee? Drijft mij, met gebroken lenden, Kreupel, ademloos, en krom, In een kring, die nooit zal enden, ’s Werelds tuimelmolen om? God! Gij zag mij heel mijn leven Aan natuur en leedgenoot Onvermoeid ten beste geven, Waar uw wijsheid…

Naar Ausonius. ’k Zei duizendmaal, Lycoor, de tijd gaat vliegend om: Besteed uw jeugd, ’t is tijd; haast naakt ons de ouderdom. Vergeefs! gij loecht mij uit. Nu sloop om wollen sokken De grijsheid ons op ’t lijf, en jeugd en bloei vertrokken. Thans spijt u, dat ge een perk, u voor ’t genot vergund, En achtloos doorgesleurd, niet weer herroepen…

Voor schatten is uw heil Niet veil, Door woorden niet te melden; o Krekel, die, op d'eikenbast, U met een luttel dauws vergast, En huppelt door de velden! Waar gij, op akkers, graan Ziet staan, In voren, zaadjes schieten; Voor u is 't, dat het koren wast; En wat de boer in schuren tast, Gij moogt het al genieten. De noeste boer besteedt…

Als ’t prangen van de nood hevigst overstelpt, En alles ons vervolgt en woedend gaat verslinden, Dan is ook ’t uur naastbij dat God de bidder helpt; Maar verst, wanneer men ’t acht in mensenhand te vinden.…

Breek, o mens, uw sluimer af, Dank aan ’t graf! Leer u-zelve recht beschouwen: ’t Leven weet geen stand te houen, Maar ’t ontsnelt ons in zijn draf. Haast genaakt u ’t ogenblik Dat u aller schepslen schrik, In een blinde hoek verscholen, Aangestapt op wollen zolen, Onzacht toeroept: Hier ben ik! Ach, wat is des werelds lust Ras geblust!…

Schep mij een nieuw harte, o God! DE PSALMIST. Hoe vlieden, hoe jagen De rollende dagen In wisslende vlagen Van zoetheên en plagen, Van smart en genot? Van smarte Voor ’t harte bij ’t wereldse lot! Van zwoegen Bij ’t ploegen, Door de uitkomst bespot! — Maar blijdschap in ’t streven Naar 't hogere leven, Verenigd met God! o Vloeit…

Het vochtige teken Der stortende beken Rijst boven ons hoofd. Nu zinken de stralen Waar heuvels dalen Door wierden gestoofd. De snelheid der stromen Begint te verlomen, In ’t vallen gestuit Door schuivende korsten, Die de oevers doen dorsten Met telgjens en kruid. De koele Najaden Verleren het baden, En schuilen in ’t hout: En ’t groeien…

----------- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ----------- waar verknocht - zou verbonden zijn aan zielsopklaring (eigen woord van Bilderdijk) - inzicht de blinden - voor de blinden hun - aan hen = aan de blinden biên - bieden 't gezicht - het gezichtsvermogen ik, 't Graf ten buit!…

Wanneer zult gij van uwe slaap opstaan? 'Rijs op, mijn kind, rijs op! de dijk is doorgebroken, Het water drong in huis en stijgt elk ogenblik.' — 'Och moeder, ’k lig zo lief in ’t zachte dons gedoken, En ’k was daar in mijn droom zo machtig in mijn schik. Neen, stoor me niet.' — 'Mijn kind kom spoedig in mijne armen, En ’k draag u met…

Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Floraas zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uwe ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

Wat geeft de Dichter roem? Wat leven aan zijn schriften? Wat voert zijn naam, zijn werk, naar 't late Nageslacht? Is 't schildren der Natuur? Is 't prikklen van de driften? Is 't trots gezwollen toon, waar hij die roem van wacht? Neen, 't is gevoeligheid: 't is diep en waar gevoelen, En dit der ziel ontstort in kracht van zuivre taal; Niet…

Hier ligt het overschot van 't hartbekoorlijkst wichtje, Voor 't uur des kwaads ontroofd aan de Ouderlijke min, De onsterflijkheid reeds rijp bij 's levens aanbegin; En ruilde 's Moeders schoot voor 't kille grafgestichtje. De droeve Vader, die van 't minnelijk aangezichtje Nooit kinderlachje won noch lonkend ogenlichtje, Schreef zelf op 't…

'Wat werkt ge (zegt men mij); ’t is vruchtloos, al dat schrijven: Men roeit in ’t hart niet uit, wat elk is ingeprent.' — Voorzeker, ’k moet dan elk in de verkeerdheên stijven, En juichen ’t hollen toe van wie ten afgrond rent? ’k Moet reden, waarheid, God en Heiland, afgezworen, Verwoest zien, zonder leed, ja juichen ’t zwijgend toe…

't Vluchtig woord, dat van de lippen Af mocht glippen, Wortelt niet in 't open hart. Laat het vlieten, laat het schieten, Dat de borst zich uit moog gieten, En ontlasten van heur smart! In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld. Maar, wanneer, met loerende…

Nachtegaal en Koekoek streden Om de zangprijs van het dal. Hoe gelukkig zal hij wezen, Die die zangprijs winnen zal ! Koekoek sprak: ik weet een rechter, Die ons vonnis wijzen kan. Oren heeft hij om te horen Groter dan de grote Pan*. De Ezel kwam, men gaat aan ‘t zingen. Langoor bromt eens in de keel, Rekt zich uit, en geeuwt en luistert…

De Moed is meer dan kracht waar ’t uitgetogen zwaard Het pleit beslissen zal de arm der Helden waard. De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen, En doet op de overmacht de palm der zege winnen. Verheven drift van ’t hart dat voor de grootheid slaat, Aan tederheid verwant, der zwakken toeverlaat, Geblaakt door zuivre vlam aan Liefdes…

Ik heb ze zien bloeien Bij ’t ochtendontgloeien; Nu hangen de bladen en storten in ’t stof Tot speeltuig der stormen, Tot aas van de wormen, Tot schaamte van d’op haar zo pralende Hof. Toen zogen haar knopjens De lavende dropjens, Tot parels geronnen uit hemelse dauw; Nu missen zij kleuren, En spreiden geen geuren, Eer de avond de velden…