Alle inzendingen over Bittere nasmaak?

~~~ het staart me aan en daagt me uit de het die ze het liefst tweeledig schrijft gesuikerd aan de randen laat de bittere nasmaak zich pas later proeven helder is het serum dat van de waarheid overblijft ~~~…

Bittere nasmaak wordt weggespoeld De snee van de keizer gemaakt en de bloem in bloei heeft geen recht van spreken…

nasmaak niet kwijt.…

De zoete voorsmaak van het begin, is weg, de bittere nasmaak, blijft op mijn tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één. Het hart klopt onophoudelijk, van vrees en pijn. Laat het ophouden, zodat ik weer vrolijk kan zijn.…

Zakjes vaderland zullen later de diepe bres opnieuw dichten doch de brakke tranen zullen wrang en bitter nasmaken.…

We waren maten voor het leven en nu uitelkaar gedreven Zonder een woord of conflict heeft onze vriendschap zichzelf verstikt en nu bittere nasmaak na jaren van glorieus bestaan. is de verbroedering verdwenen en het geloof in mijn wereld veranderd.…

De zoete voorsmaak van het begin, was weg en de bittere nasmaak bleef bijten op haar tong. De woorden van vroeger, waren nog alleen stille klanken. Haar lichaam en haar ziel waren nog één, maar haar hart klopte wanhopig en onophoudelijk, van vrees en pijn. Laat het ophouden, zodat ze weer vrolijk kan zijn!…

de taal der gedachten is slechts leesbaar voor hen die de striemen kunnen delen die van binnen diepe doch op maat gesneden plooien heeft achtergelaten bijtijds wanneer een zoete nevel plaats maakt voor de bittere nasmaak waarin flarden van het gekerm de wind over een ijzige vlakte laat waaien mis ik de luwte waarin zich fantastische…

Oh, zoete liefde, zij verwachten een bittere nasmaak als bij een onrijpe vrucht. Door mij geplukt voor gevallen. Oh, zoete liefde, zij weten niet dat jij al gevallen bent, waar je geboren bent. Ik heb je van de grond geraapt en geproefd. Oh, zoete liefde, namen de mensen maar de moeite, dan zouden zij, ook mij begrijpen.…

De zoete voorsmaak van het begin, is weg en de bittere nasmaak, blijft bijten op de tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één, maar het hart klopt onophoudelijk, van vrees en pijn. Laat het ophouden, zodat wij weer vrolijk kunnen zijn.…

Hersenkronkels consumeren belevenissen spoelen het weg met dromen. verteren het tot een herinneringsplek. peinzend herkauwend.…

je woorden heb ik gedronken je zinnen zoog ik op toen proefde ik je regels en spoelde goed met sop…

Soms gebeurt het, soms worden woorden, als men ze niet verwacht, vallen ze moeiteloos uit de palm van de nacht, ze komen als de maan gunstig staat, als ik drink, adem, proef in wat ik dacht te schrijven, zonder bitterheid, in de nasmaak van de taal, om me in te warmen, een grootse taal die alle talen in zich heeft, niet vervreemd…

De nasmaak van zoet is bitter, ik weet het wel, maar ik heb geen energie en ik wil altijd van alles, maar dan loop ik hier op de markt in Marrakech blond rond praat met een moedertje en dan wil ik als een moedertje leven voor mijn lieve lichaam in harmonie met uien wortelen, wind en zon mijn mond edelachtbaar voor mijn buik…

In de greep van de de morgenstond bijt het bos op het bitter van de mossen met de nasmaak van de nacht nog in volle mond vloeit de dauw uit gesloten ogen In het voetspoor van z’n uniformiteit, schuurt het eerste licht langs de hoogste takken, strekken schaduwen zich tot levende sculpturen, gekerfd in de magere schors van de vluchtige…

Nederland twittert vrolijk in het oranje met zure nasmaak.…

Regendruppels kennen we, schaduwen van wolken, die door het leven schuiven verrijkt konfijtte vruchten die en worden gegeten met of zonder bij – of nasmaak steekt de vingers uit de mauwen vult het bitter de dorst tot aan de lust brengt het vuur tot aan de schenen voedt de kleuren die zijn ontloken voor elke onbezwaarde bloem zijn…

Druppend als zilver Trieste reis zonder einde Met zoute nasmaak…

Woorden lijken moeiteloos te vallen, teksten van het hart als ik ze drink, ze te ademen, te proeven als ik ze geschreven heb, zoals ze te begrijpen zijn, zinnen in een begrip als nasmaak van een taal, achteraf gelezen waarin een bittere bijsmaak niet te ontkennen valt, maakt de ziel van de wereld wijder, verblijdt hét drinken uit…

IJs met nootjeskorst kraakt, smelt langzaam en geeft prettige nasmaak.…

bij minder kwaliteit, zie je op hun gezichten de nasmaak van azijn!…

Regen sijpelt op de aarde als tranen vol zoute bitterheid die een hogere kracht bewaarde om te verzachten wat niet te helen is. Engelen zingen je welkom, in harten ben je gegrift en nooit meer uit te wissen en vereeuwigd ben je in de sterren toch…zullen we je hier vreselijk missen……

Kijk naar wat we geworden zijn Jij een losgeslagen kind ik een verbitterde oude vrijster Jij eeuwig op zoek naar je identiteit die je steeds denkt te vinden maar die nooit de ware is Ik zit vol wrok keer op keer mijn wonden te tellen Ze schoon te likken maar het vuil van jaren en jaren komt eruit Kijk naar wat we geworden zijn…

Als ik de kroontjespen weer zou kunnen likken Met de smaak van bittere inkt Als ik mijn eigen bloed zou kunnen drinken In mijn slapen klopt leven Het glijdt langs mijn zintuigen af In slapen droom ik mij binnenste buiten Als ik me zou kunnen omdraaien En de wisselwachter vermurwen Het verglijden van de tijd te keren Ik zou het leven omarmen…

Gewezen acteur overgevoelige groet haartransplantatie verwoed valt hij uit naar het groeizame gezag dat hogelijk acht maar nimmer verzacht verbitterd verkleurd gewas verouderde bloemen.…

het verval geeft de nasmaak van gisteren beklemmend weer…

in haar lach proefde zij de geuren die haar ogen in kleuren zag het kleine krullen van de lippen die samen met de tong de romige smaak aan papillen gaf zij was thuis in het alfabet van gerechten met een exquise bite en nasmaak de volle mond was een faux pas voor de streling van zinnen van de geëerde gast de franse keuken…

Zoutig mijn tranen Bitter mijn verdriet Zo dicht naast mij Zie je het dan niet? Kijk niet naar mij Maar kijk me aan Zie je mij echt Zie je me staan?…

Woorden liggen op de loer. Mijn tong heb ik al ingeslikt. Maar ze weten van mijn ogen daar schreeuwen ze het uit. Ze wringen uit mijn handen. Ze krampen naar mijn buik. Daar meng ik ze met gal. Woorden schrijnen overal.…

te goeder trouw te sterk geloofd te veel vertrouwd op wat beloofd te groot verdriet te zeer bedrogen te vaak belogen ik noem het niet hoed je voor dromen volg niemands vlag tracht te ontkomen aan het gelag bouw dammen van steen rondom je dagen het leven alleen is lichter te dragen…