Alle inzendingen over Blanke pit of..?

De duivel sloeg met felle slagen De vrome Job, aan ziel en lijf; En had hem al zijn goed ontdragen: Maar tot de zwaarste van zijn plagen, Zo liet hij hem alleen zijn wijf.…

Kom, laat ons dansen fluisterde je midden op het drukke plein waar bosjes lokte achterover duwend in dorre bladeren welke er nog lagen toetertijd de herfst toezag hoe de winter voorbij verlangde sneeuw als stille getuigen op dikke witte wollen deken het deerde ons niet jij stond boven mij: klampte je vast aan lentegroenetakken in de…

Licht en donker in samenspel klassiek contra modern of allebei hard, luid, zacht of erg schel, vertederend harmonieus en vrij. Van Naturally 7, Remy van Kesteren, tot Ozark Henry en Anastacia toe, zag ik Il novicento schetteren, alleen the Jacksons oogden moe. Michael werd duidelijk gemist, toch speelden ze de tent wel plat, met Carl…

Hoe ouder ik mag worden. Hoe meer ik twijfel. Hoe meer ik weet. Hoe meer ik hoor. Hoe meer ik zie. Uilen weten wat vliegen is. Ze vliegen. Uilen weten wat horen is. Uilen weten wat zien is. Ze horen en zien. Uilen zijn wijs. Mensen die weten wat denken is weten niet hoe ze leven moeten. Twijfelen kunnen mensen wel. Wijzer zijn wij…

Ik werd net wakker en jij lag naast me. Hoe kan dat nou? Het verbaast me. Al jaren geleden ben je heengegaan, Zodat ik alleen in het leven kwam te staan. Maar nu je hier bent voel ik je warmte weer tegen mij aan. De oude tijd doet mijn gevoel herleven. Ik ben weer terug in mijn eerdere leven. Je praat en je kust en je lacht. Net als toen in…

de bergen zijn de borsten van Moeder Aarde die we willen bedwingen door ze te beklimmen een vlag erop zetten hun eigendom claimen maar die bergen zijn van niemand anders dan van Moeder Aarde de rivieren zijn de vulva van Moeder Aarde die we bevaren vervuilen verkrachten met onze rotzooi die we erin lozen via riolen…

Zijn of niet zijn wel of niet wàt is de hamvraag aller vragen is het kommer pijn of kwel knaagt de honger in uw magen is de schaamte voor het leed als boetekleed te dragen niet zijn is als schone schijn wellicht nog wel te dragen en is het weer geen weer dit keer stroop op de mouw niet klagen maar is het…

Neen, ik kan haar niet negeren. Engelenstof in veertien tinten rood. Rücksichtlos laat ze mij begeren. Amechtig verlangend ga ik alle dagen dood. Krijgt de keizer steeds wat hij wilt, de honger van de bedelaar wordt nooit gestild.…

De vertraagde tijd die corona ons geeft. De nieuwe ruimte die het ons biedt. De saamhorigheid die het schenkt kan geen mens ons schenken. Het is de angst voor de dood die ons een beter leven geeft. Miljarden die verborgen leken worden vrijgevig herverdeeld. Zie! Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en…

Langer dan gedacht Groter dan verwacht Stromen tranen, blijft verdriet Zoveel had ik willen vragen Maar een antwoord komt er niet Niemand voelt wat ik bedoel Dat ik heel veel aan hem denk Onzichtbaar droevig het gevoel Als ik aandacht aan hem schenk Nooit meer samen lange ritten Praten over familie of gezin Halverwege samen pitten Dat…

Daar zat een man te pitten. Ze pakte snel een geel condoom en ging toen naast 'm zitten. Ze keek naar hem met grote trek. Z'n ogen gingen open. Hij vond de blonde trien te gek, maar niet om los te lopen. 'Hij slaapt graag met me,' dacht de trien, omdat ze hem zag gapen en aan d'r meetlint wou ze zien, hoe lang ze zouden slapen.…

Toen die Piet bij mij bleef pitten, raakte hij een kwakje kwijt. Met een kind liet hij me zitten: 't Is een lieve, mooie meid! Piet klom gauw weer op het dak met een grote, lege zak. Piet klom gauw weer op het dak met een grote, lege zak.…

De politiek verliest zich in een vete, Ontbloot van elk belang en alle zin, Of Máxima misschien ooit koningin Of toch maar ordinair prinses moet heten. Mij maakt haar naam niet uit, op één ding na: Dat nutteloze streepje op de a.…

Daar Rusland het door doping heeft verkloot En al die lui met gedrogeerde lijven Voor straf in Rusland achter moeten blijven Wordt voor de rest de winstkans flink vergroot. Ons landje reken ik op voorhand rijk. Dat zit dus goed, maar nou nog de praktijk……

Ze kleurt de blauwe hemel rood en violet de blanke sloot, de peppels langs het weidepad verroeren niet een enkel blad. Ze kijken naar de zon die wijkt en zachtjes laag en lager strijkt. De molen op de hoge dam Gaat zwaar, hij strekt de roeden stram En lomer, lomer, lomer gaan De wieken tot ze stille staan.…

ik voel hoe zachte handen warm knopen in mijn nek ontwarren spieren zich ontspannen, mijn hoofd loom op een kussen rust behendig kneedt hij teder mijn blanke, witte huid de geur van olie plooit een deken in het schijnsel van de maan waar muziek danst in golven op het ritme van de nacht zijn adem stokt als ik me plotseling omdraai, mijn naakte…

Op vloerkleed zacht, vol aandacht, lag 'k te lezen, De blonde pop, met roze en blank getooid, Geleend aan zusje of liefdeloos vergooid. Robijn van kersen, goud van stekebezen Mijn ogen laafden, vóor mijn mond. Vermooid Door vreugde was de dag. Wat zoude ik vrezen? 'k Verlangde niet, als andren, groot te wezen.…

plat dak De kunst is dus de laatste loodjes niet naar beneden te laten vallen maar ze vast te houden en toch te bewegen om aan elkaar vast te laten vriesplakken Igluigaq worden in hoog tempo deel van een verleden niet door de werelddooi die hutten smolten toch al elke winter de sneeuwval ook daar de bouw emplooi Sinds ze ons blanken…

Voor mijn kinderen Ik wilde dit voor uw leven geven, Dat blad en boom en struik uw vrienden zijn, En wolkenspel en blanke maneschijn. Ik wilde dit zoet weten u toebrengen, In lucht en zee en aardrijks diepe schacht, Woont een geheim, dat op uw komen wacht.…

in het rose en zo te zien aan jouw zachte haar van vroeger moet ik jou hebben herschapen de koffie verkeerd staat op en rats aangebrand je gouden teller ik hoor hem nog het afscheid van je nonchalance je ogen op stokjes ze bevallen mij nog maar de macht is er af terwijl ik vast zit aan de beek en sterf met mijn visdraad is jouw blanke…

Toen je kermend thuiskwam heeft je vader je geslagen, hard geslagen, omdat jij op die kar klom en een jonge Ambonees zich netjes moest gedragen in het gastland Holland; wat moesten de blanke gastheren van jullie denken, wilde jij dan altijd in kamp Conrad blijven?…

gespreid over mijn schouderbladen zelfs dieper naar de onderrug als een zoet tapijt dat een zachte verleden liefde draagt om later in verloren momenten te kunnen baden een doorschijnend kleed bedekt haar benen levenloos verzwaard, haast nog zoekend naar de aarde de gebogen knieën tonen als het waren de overgave haar voeten zijn blank…

'k Leid, bij stille avond, u ter loverbank, als de velden slapen van de meidauw blank. Als de hoge beuken stil, met zacht geruis, rond de gevel wiegen van mijn vaderhuis.…

melancholie omfloerst de glorie als zij de nacht weer doven, tevreden achterover leunen, om daarin zelf te geloven , steunt op een onvolprezen goed, wat uit de mond en ogen bloedt, de zinnen te wegen in de zonvloed van het levensbloed, zwijgen als we dat verstonden, binnen marges en de krijtlijn van talent, wordt gejaagd op blanke…

Een vrouw liggend in het warme zand, beweging over blanke heuvels en zachte huid in de virtuoze zetting van haar hand, voor roos en rozengeur, de nectar en ambrozijn waarvan hij blind blijft proeven voordat hij de ogen sluit.…

Lief bloempje aan de blanke vliet, Wat maakte u toch zo hemels blauw? Een weinig licht, een weinig dauw. Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô!…

'k Heb het dal doorlopen later, En gezocht de blanke vliet; 'k Vond er menig klare water, Maar mijn bronne vond ik niet. In de drang der eerste liefde, Blozend, aarz'lend en verrukt, Heb ik, jongeling, de eerste Reine maagdenzoen geplukt.…

Eenvoude kindren der natuur, Die argeloos de beker dronken Aan Hudsons boord hun ingeschonken Met strelend gif, met vloeiend vuur: De plaag die 't blanke Europa slaakte, Die 't rode Amerika ontving Of een godesse haar genaakte, Schoon ze uit de schrikb're marteling Alleen tot dorst en dood ontwaakte!…

Blijft gij nooit één blanke uchtend, Leeuwrik, zingen hier beneên, Die uw nachtlijk nest ontvluchtend Door de zilvren neevlen heen Vleuglings vindt de gouden wegen Waar uw aadmen juichen wordt, Tot uw zang in vuren regen Naar de koele vore stort; Zingt gij nooit de rode smarten Van de duistre aardenacht, Wordt het bloeden…

Is hij blank? Of toch rood? Ligt hij op schoot Warm bij Frank, Die overspelend voost Ondanks gejank? Word je bang Blijf je het ook? Keert de zang Tot een valse noot? Dit is de gewetensnood Belichaamd door de slang Die lisstig van Eva genoot Met appel in haar wang.…